Het eiland van Dr. Moreau

Toen we op vakantie waren in Comblain, hadden de eigenaren ook een kleine verzameling boeken achtergelaten, voor de geïnteresseerde lezers. En daar stond ook een exemplaar van een omnibus van H. G. Wells. Ik kende al wel enige werken van H. G. Wells, maar The Island of Dr. Moreau had ik nog nooit gelezen, terwijl dat natuurlijk een beroemd verhaal is. Daar kon ik deze vakantie mooi verandering in brengen.

The Island of Dr. Moreau werd voor het eerst gepubliceerd in 1896. H. G. Wells had eerder al The Time Machine gepubliceerd en hij bleef gefascineerd door wetenschap. Maar hij was niet geïnteresseerd in de technische mogelijkheden, maar juist in de sociale gevolgen van wetenschap. En dat komt hier ook naar voren.

Spoilers

Voor een roman die meer dan honderd jaar oud is, zou het niet moeten hoeven, maar voor de volledigheid waarschuw ik toch maar.

Het verhaal opent met Edward Prendick, een man met enige wetenschappelijke educatie, die schipbreuk leidt in de Stille Oceaan. Hij wordt gered, maar al snel weer overboord gezet door de Kapitein. Hij komt aan op een eiland en vertelt nu jaren later, over zijn ervaringen aldaar.

Prendick werd gered door Montgomery, ook een Engelsman en zijn bediende. Deze ziet eruit als een buitengewoon grote bruut van een man. Na wat soebatten mag Prendick op het eiland van Dr. Moreau blijven. Deze is de opdrachtgever van Montgomery en voert op de rust van het eiland allerlei experimenten op dieren uit. Prendick herinnert zich Dr. Moreau als een Engelse wetenschapper die na een groot schandaal over zijn voorliefde voor vivisectie de goede gemeenschap van Brittannië uit is gejaagd. Op dit eenzame eiland gaat hij verder met zijn gruwelijke experimenten.

Arm beest

Prendick wordt gehuisvest in een ruimte van het complex dat Dr. Moreau gebouwd heeft. Hij heeft geen toegang tot de experimenten van Dr. Moreau. Maar de volgende dag begint Dr. Moreau met experimenten op een Poema. Prendick kan de kreten van het arme beest niet aanhoren en besluit om in het oerwoud te wandelen die dag. Daar treft hij andere mensen. Deze lijken wel erg veel op zwijnen. In paniek vlucht hij weg, maar wordt door het oerwoud achtervolgt door een half menselijk, half dierlijk wezen, dat hij weet te verjagen. Later wil Montgomery geen verklaring geven.

De volgende dag gaat Prendick op onderzoek uit. Hij vindt een persoon, gewikkeld in verband. Hij trekt meteen de conclusie dat Dr. Moreau experimenteert op mensen en dat hij het volgende subject is. Prendick wordt betrapt en weggejaagd. Hij vlucht weer het woud in. Dit keer treft hij een soort Aap - Mens, die hem meeneemt naar een hele kolonie vol half menselijke, half dierlijke wezens. Ze hebben hun eigen gemeenschap gesticht en zelfs een primitief soort verering van Dr. Moreau, met regels.
Dr. Moreau en Montgomery komen Prendick halen, maar Prendick is nog steeds bang dat hij het volgende experiment zal zijn. Hij vlucht weer weg. Maar uiteindelijk weten Montgomery en Dr. Moreau hem toch te onderscheppen. De Beest-mensen zijn geen mensen die tot beest verworden zijn, maar juist beesten, die dankzij operaties op mensen lijken. Helaas hebben ze de vervelende neiging om in de loop der tijd weer te vervallen tot hun dierlijke aard.

Uiteindelijk loopt het verkeerd af. De dieren die van oorsprong roofdieren waren kunnen geen weerstand bieden aan jagen, doden en vlees eten. Hiervan worden ze zo mogelijk nog agressiever. Een heeft genoeg van de martelingen en weet Dr. Moreau te doden. Montgomery, een alcoholist, introduceert de alcohol ook bij de Beest-mensen, wat de problemen alleen maar erger maakt. Uiteindelijk is Prendick de enige mens op het eiland, en worden de Beest-mensen steeds agressiever.

Prendick weet een laatste reddingsboot te vinden en onderneemt de reis naar huis. Dan wordt hij opgepikt door een andere boot en thuisgebracht. Eenmaal thuis kan hij niet meer aarden in de menselijke gemeenschap. Iedereen lijkt we dierlijke trekken te hebben. Hij leidt een teruggetrokken bestaan.

Conclusie

Dit was een eng verhaal! Omdat Prendick vast zit op een eiland en lange tijd niet door heeft wat er gaande is, komt het allemaal erg claustrofobisch over. Hij moet wel vertrouwen op Dr. Moreau en Montgomery, terwijl vanaf het begin af aan duidelijk is dat zij hun eigen geheimen hebben en hun eigen problemen.
Verder zijn de Beest-mensen ook net menselijk genoeg om eng te zijn. Ook zij zijn ontwikkeld genoeg om eigen agenda's en geheimen te hebben. En hoewel zij Dr. Moreau vereren als een goed en vele taboes kennen, blijkt toch dat het breken van de taboes steeds aantrekkelijker wordt.

Lees zeker eens wanneer je de kans krijgt.

En Vacances en Wallonie - Comblain

Deze keer splitsten we de vakantie op in twee delen, net als in 2017. De tweede week brachten we door in Comblain, in de Belgische Ardennen. Daar zijn we wel vaker geweest, maar nog nooit met de kinderen.

Het was een lange reis

Dus op zaterdag vertrokken we uit het charmante Champagnole en vertrokken we met al onze spullen naar Comblain. Daar hadden we een huisje gehuurd in een heel klein dorpje, maar we zaten wel in de buurt van allerlei andere leuke dorpjes, zoals Aywaille en Durbuy. De reis was nog best lang en de eerste dag in België waren we uitgeput bij aan het komen van de reis. De tuin was prima en er was ook een goedgevulde boekenkast in België. Ik heb me verdiept in The Island of Docter Moreau van H. G. Wells.

de rots in Durbuy

Later in de week gingen we erop uit. Comblain is echt heel klein, dus in tegenstelling tot Champagnole konden we ons daar niet amuseren. Maar in de omgeving is meer dan voldoende te doen. En er is voor iedereen wat wils.

Die verwacht je niet in het Belgisch landschap

Ook de tweede week in België was leuk. Het weer was goed, de omgeving mooi en we hebben ons geamuseerd. 

On a mission from God

Ik zei het laatst al, de kinderen worden nu zo groot, dat ze ook films voor grotere mensen beginnen te waarderen. Zo ook The Blues Brothers (1980) van John Landis (Burke and Hare, Coming to America). Ik weet nog dat ik deze grappig vond, toen ik hem voor het eerst zag als jonge tiener. Maar hem nu als volwassene weer te kijken, met zoon en dochter geeft het een nieuwe dimensie. 

Ze zijn zo cool

In deze film zien we het komisch talent van Dan Akroyd (Ghostbusters, Dragnet) en John Belushi. Verder zijn er nog hilarische bijrollen voor Kathleen Freeman (Dragnet) en Carrie Fisher (Star Wars). Maar het belangrijkste onderdeel van de film zijn natuurlijk alle muzikale bijrollen van muzikanten die toen op hun hoogtepunt waren. 

Spoilers 

Dit is natuurlijk een klassieker, dus het plot zal wel bekend zijn. 

"Joliet" Jake Blues (Belushi) komt vrij uit de gevangenis en wordt opgepikt door zijn broer Elwood (Akroyd) in een afgeragde politie auto. Als eerste daad in vrijheid wil Jake langs bij de "Pinguin", iemand uit zijn verleden. Dit blijkt Moeder Overste Stigmata (Freeman) te zijn. Zij heeft slecht nieuws. Het weeshuis waar de broers opgroeiden, zal gesloten worden. Tenzij er binnen korte tijd € 5.000 wordt opgehoest voor achterstallige belastingen. Jake stelt voor het geld te stelen, maar dat wil de Moeder Overste niet accepteren.

In een nabije kerk overdenken de Blues Brothers hun opties. Tijdens de zeer opzwepende dienst van Reverend Cleophus James (James Brown) raakt Jake geïnspireerd door de Heilige Geest, die hem de boodschap meegeeft dat de oude band "The Blues Brothers" weer moet worden opgericht. Zij kunnen dan geld verdienen en hiermee het weeshuis redden. Maar "The Blues Brothers" is uit elkaar gevallen wegens het verblijf van Jake in de gevangenis. Iedereen is een eigen leven gaan leiden en de spullen zijn verkocht.

Dan volgt een reis langs al hun oude bandleden en andere bekenden. En overal leggen ze uit wat ze nodig hebben. De Band komt langzaam weer samen en ze maken weer muziek als vanouds (alle bandleden zijn bekende artiesten uit die tijd). Alleen een mysterieuze jonge dame (Fisher) lijkt Jake te achtervolgen en ze is heel boos op hem, maar waarom?

Uiteindelijk eindigt de film met een hilarische race in de oude politieauto naar het belastingkantoor, waar op het nippertje de belasting betaald kan worden. Het weeshuis is gered, de Blues Brothers zijn weer bij elkaar, het volledige politiekorps van Chigaco is betrokken bij de achtervolging en uiteindelijk belandt iedereen weer in de gevangenis. Waar ze gelukkig weer samen muziek kunnen maken.

Conclusie

Een hilarische film, de doelgroep is duidelijk jongetjes van een jaar of twaalf, want mijn zoon kwam niet meer bij. Kijken als je de kans krijgt. 

En vacances dans le Jura - Lac Chalain

Deze vakantie hadden we geen huisje op een parkje met een zwembad (Warsberg, Winterberg, Bruinisse, Texel, Wirfttal, Denemarken), of een huisje nabij de zee (Bretagne, Normandië, weer Normandië, Pas de Calais). Maar tijdens de vakantie moet er toch gezwommen worden. Dus we togen op een dag naar Domaine du Chalain. 

Lekker in de zon

Domaine du Chalain is een camping met flink zwembad aan de rand van hat Lac Chalain. Het gebied in de Jura waar we waren staat bekent om allerlei meren. En bij die meren kun je ook lekker zwemmen. We gingen eerst naar het zwembad. Dat bestond uit een badencomplex buiten waar er allerlei fonteinen en glijbanen waren in vrij ondiep water. En binnen was er nog een echt zwembad waar baantjes getrokken kon worden.

Nieuwe zwembroek

Gelukkig kunnen de grote twee kinderen al jaren zwemmen en inmiddels is onze jongste ook redelijk verstandig in en om het water. Dus we hoeven ze niet meer constant als havikken in de gaten te houden. We konden lekker wat afwisselen tussen zwemmen, opwarmen in de zon en weer zwemmen. 

Na verloop van tijd werden we een beetje moe en toen zijn we nog even gaan kijken bij het daadwerkelijke meer. Ook daar was een klein strandje en konden we onder toezicht ook zwemmen. Het water van het meer was een heel stuk kouder en het weer begon een beetje om te slaan. Dus we hebben het daar kort gehouden. 

Het zwembad van Domaine du Chalain is zeker een bezoekje waard.

Who are you gonna call?

Een groot voordeel van kinderen die ouder worden, is dat je ook steeds meer dingen met ze kan doen! Zo waarderen de kids steeds vaker films die wat spannender zijn, zoals Flash. Maar sinds kort staat een andere klassieker uit mijn jeugd ook op netflix. En we hebben tijdens de vakantie de tijd genomen om deze te kijken met de kinderen.

We hebben het natuurlijk over  Ghostbusters (1984) van Ivan Reitman (Ghostbusters II). Dit was in onze jonge jaren een enorme kaskraker. Er volgde nog een film, een tegenfilm serie en een computerspel. En een paar jaar geleden was er een reboot van de films.
In deze versie zien we Bill Murray (Groundhog Day, Wild Things), Dan Akroyd (Dragnet, Behind the Candelabra), Harold Ramis (Groundhog Day) en Ernie Hudson (The Crow) als de Ghostbusters en nog bijrollen voor Sigourney Weaver (Alien, Galaxy Quest), Rick Moranis (Parenthood), Annie Potts en William Atherton.

Spoilers

Voor een film die zo oud en bekend is al deze zou het eigenlijk niet nodig hoeven zijn. Maar goed.

Doctors Venkman (Murray), Stantz (Akroyd) en Spengler (Ramis) zijn onderzoekers naar het paranormale aan de universiteit. Zij assisteren bij de manifestatie van paranormale activiteiten in een Bibliotheek. Naar aanleiding daarvan raken ze hun baan kwijt en ze zullen geld moeten verdienen in de echte wereld, het New York van de jaren '80. Ze starten een bedrijfje in het uitbannen van geesten en andere vreemde manifestaties.

Een vrouw, die hun reclame ziet, roept hun hulp in. Deze Dana (Weaver) heeft last van vreemde manifestaties in haar keuken. De Ghostbusters onderzoeken haar claim. Ondertussen weten zij ook in een hotel een aantal geesten te verwijderen. Hun naam en faam groeit. Ze nemen extra personeel aan in de vorm van een secretaresse (Potts) en een vierde college Zeddemore (Hudson). Maar een oplossing voor de problemen van Dana hebben ze nog niet.

Ondertussen stapelen de problemen zich ook op. Dana en haar buurman worden bezeten door manifestaties van Zuul, die Gozer op willen roepen. Er zijn steeds meer en meer geesten in New York en Spengler vraagt zich af of hun materieel wel genoeg is. En dan wil ook de gemeente nog eens handhaven op allerlei veiligheids- en milieu eisen (door een hilarische Atherton).

De problemen met Gozer lopen uit de hand in het gebouw van Dana. De Ghostbusters moeten erop af en lijken de problemen in eerste instantie alleen maar erger te maken, met het tot leven wekken van een Stay Puft mannetje, die New York in puin probeert te leggen. De Ghostbusters weten het ding te verslaan en daarmee keert alles weer terug naar normaal.

Conclusie

Wat een leuke film was dit toch. De oudste kids hadden hier precies de juiste leeftijd voor en giechelden en griezelden op de juiste momenten. Maar voor de ouders was er ook genoeg te genieten. De humor was bij vlagen subtieler dan ik me herinnerde. Ga vooral kijken. 

En vacances dans le Jura - Baume les Messieurs

In de buurt van Champagnole lag ook Baume les Messieurs, een klein dorp in een doodlopende, hoefijzervormige vallei. Het dorpje is bekend vanwege zijn abdij en de grotten. Op een mooie dag besloten we een bezoekje te brengen. We lieten ons eerst leiden door Google Maps. Toen kwamen weuit bij de Grotten, maar wel op de berg er recht boven. Dat gaf ons een mooi uitzicht over de vallei. En toen zijn we maar een stukje teruggereden, om veilig te berg af en de vallei in te kunnen. 

Vallei van Baume les Messieurs

Eenmaal in de vallei konden we de auto vlakbij de Grotten parkeren. We mochten de grotten niet zelf in, maar we kochten een kaartje voor een tour met een gids. Terwijl we wachtten tot de tour zou beginnen, konden we even rondlopen bij de ingang van de grotten. 

Even lunchen

De Grotten zijn ook de bron van de Dard, die uiteindelijk samen met de Seille uitkomt in de Saone. Dus de Seille loopt ook door de vallei. Wat begint als een klein riviertje dat liefjes over de rotsen dartelt, wordt uiteindelijk een forse beek. En nu was het nog het hoogtpunt van een behoorlijk droge zomer. Waarschijnlijk zal het in de herfst en lente allemaal wat woester zijn.

De Dard stort zich naar beneden.

En toen was het tijd om de grotten in te gaan. En dat was nog best spannend. Eerst moesten we een heel smal, roestig en krakkemikkig trapje op. Ik was wel blij dat mijn kids inmiddels oud genoeg zijn om zelf veilig op trappen te kunnen klimmen. Ook in de grotten zelf moesten we in het donker trappen op en af. 

trap omhoog

In de grotten kregen we vrij vlotte Franse uitleg over het ontstaan van de Grotten. Het ging me allemaal wat te snel, maar we konden wel prachtige druipsteen formaties zien. En verder woonden er ook veel vleermuizen in de Grotten, waarvan we de sporen ook nog konden zien.

Mooie druipsteen

Eenmaal weer buiten, liepen we de groten weer af, op weg naar de waterval van de Dard. Deze was met het droge weer niet heel imposant, maar toch interessant. Mijn zoon zei meteen dat hij een waterval als deze hem deed denken aan de waterval, die hij had gezien in Duitsland. Het duurde even voor bij mij het kwartje viel. Mijn zoon bedoelde de Drei - Mühlen waterval, die we bezochten op een warme dag, toen we in Stadtkyll waren. En hij bleek nog gelijk te hebben ook! De Drei - Mühlen waterval was bijzonder omdat het water eerst door de rotsen gestroomd was, daarme bijzonder kalkrijk was en die kalk weer afzette op de waterval zelf, waardoor die snel groeide. En deze waterval was ook een waterval met zeer kalkrijk water, die ook snel groeide.

De waterval

De Vallei en Grotten van Baume les Messieurs zijn een leuk dagje uit, zeker met kinderen. Veel andere mensen vinden dat ook, dus het is druk. . Als je in de buurt bent, is een bezoekje zeker de moeite waard. Als je nog energie over hebt, kun je ook nog de abdij bezoeken. Daar hadden wij geen energie meer voor. 

Pendragon LXXI - De Slag bij Parijs

Na een korte stop in verband met mijn zomervakantie, is er nu weer een aflevering van Pendragon. De ridders borduren voort op de ontdekking van het jaar 535, dat er onrust broeit in het rijk van de Merovingische Franken. Maar het venijn van deze aflevering zit in de staart.

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Marcus Livius van Broughton
Ygritte, Dochter van Eliot de Wispelturige en Inga met de Grote Vlechten, Dochter van Octa, Cynning van Kent, Zoon van Hengest van de Saksen

Vroege lente 536

Hoge Koning Arthur heeft vorig jaar het verhaal aangehoord van Sir Marcus van Broughton en Sir Benno van Steeple Langford. Zij hebben Elyzabel, nicht van Guinevere en Guinefach gered van een ongelukkig huwelijk met een prins van de Merovingiërs. En de Merovingiërs zijn niet tevreden met het land dat de Franken nu hebben. Zij hebben hun ook ook laten vallen op Bretagne en misschien zelfs Brittannië. Dit kan Arthur natuurlijk niet over zijn kant laten gaan. Hij verzamelt zijn manschappen en is van plan om eerst over te steken naar Rouen en daarna op te trekken naar Parijs.

Conan van Douarnenez
Koning van Bretagne

Sir Benno van Steeple Langford en Vrouwe Ygritte, dochter van Sir Eliot de Wispelturige en Inga met de Grote Vlechten, dochter van Octa, Cynning van Kent, zoon van Hengest van de Saksen besluiten om eerst een omweg te maken langs Rennes. Daar heerst Conan, zoon van Sir Caulas van Tisbury en zijn derde vrouw, Dahut, Prinses van Bretagne. Conan is hiermee een neefje van Lancelot du Lac.
Sir Marcus van Broughton reist meteen mee met het gevolg van Hoge Koning Arthur naar Rouen.

Vroege zomer 536, Rennes 

Vrouwe Ygritte en haar man Sir Turquine reizen met groot gevolg naar Rennes. Ze hebben zeker 30 ridders mee, die allemaal ook hun schildknaapjes, pages en andere dienaren meehebben. Het is dus een groot gevolg dat daar aan de poorten van Rennes klopt. Koning Conan herkent de wapenschilden van de vrienden van zijn vader. De Maagd, het Vat en het Monster van de familie van Steeple Langford zijn natuurlijk erg herkenbaar. Bovendien hebben zijn vader, Sir Caulas en de vader van Ygritte, Sir Eliot de Wispelturige samen nog een kerk gebouwd in Sarum. Dus de ridders worden met alle egards ontvangen.

Koning Conan kan veel vertellen over de Merovingiërs. Hun vader, Koning Claudas werd door Sir Caulas van Tisbury, zijn eigen vader, gedood in 519. Zijn vier overlevende zonen, Theuderic van Metz, Chlodomer van Orleans, Childebert van Ile de France en Clothair van Soissons verdeelden onderling het Rijk van hun vader en toen brak onmiddellijk de pleuris uit.

Chlodomer van Orleans

Theuderic van Metz

Chlodomer stierf alweer iets meer dan 10 jaar gelden tijdens een veldtocht. En toen zagen Childebert en Clothair hun kans! Clothair huwde meteen de weduwe van zijn broer, zodat hij aanspraak kon maken op de schatkist van Chlodomer. Daarna doodde hij samen met zijn broer Childebert, de kinderen van Chlodomer, zijn eigen neven! Slechts eentje wist te ontkomen door zijn haar af te knippen en naar een klooster te vluchten. De Merovingiërs geloven dat Koningschap in het haar zit, dus wanneer je het haar afknipt, ben je ongeschikt voor het Koningschap. 

Theuderic is onlangs ook overleden. Maar zijn zoon Theudebert houdt zich afzijdig van dit conflict in Metz. Hij richt zich vooral op de stammen in Germania. 

Het is vooral Clothair die de kwade genius is. Koning Conan twijfelt er niet aan dat zodra het weer rustig wordt, Clothair zich zal richten tegen zijn overgebleven broers. De enige reden dat ze Bretagne nog niet hebben aangevallen is dat Conan altijd waakzaam is, en dat ze te druk met elkaar zijn.

Clothair van Soissons

Childebert van Ile de France

De ridders vinden dit erg zorgwekkend nieuws. Zij besluiten om zich zo snel mogelijk bij Hoge Koning Arthur in Rouen of Parijs te vervoegen. Dit is een wespennest en mensen die er geen been in zien om hun familie te doden, daar vallen nauwelijks afspraken mee te maken!

Zomer 536, Parijs

Inmiddels is Hoge Koning Arthur aangekomen bij Parijs. Dit is sinds een jaar of dertig de zetel van de Frankische Koningen en de stad heeft een flinke groei doorgemaakt. Niet langer woont iedereen op het eiland in de Seine, er zijn nu bruggen naar dorpjes aan de andere oevers van de Seine. 

Sir Marcus krijgt via een Sasksische krijgsvrouwe te paard een boodschap van Vrouwe Ygritte en Sir Benno. De informatie van Koning Conan kan hij zeker op waarde schatten. Hij adviseert zijn Hoge Koning om te proberen een wig te drijven tussen de broers Childebert en Clothair. Sir Marcus krijgt toestemming om de onderhandelingen met de Merovingische Koningen te openen.

Sir Marcus begeeft zich met een witte vlag naar Parijs. Iedereen weet dat een heraut ongemolesteerd moet kunnen komen en gaan. Dus Sir Marcus krijgt zonder veel problemen toegang tot Koning Childebert. Hij geeft zijn boodschap af. Wanneer de Koningen inbinden, zal Hoge Koning Arthur niet Parijs in de as leggen. Het is onwaarschijnlijk dat de Frankische Koningen stand zullen kunnen houden tegen de overmacht van Hoge Koning Arthur en zijn leger. 

Koning Childebert wil hier niet naar luisteren. Hij wil zijn grondgebied verder uitbreiden, met Bretagne en het liefst ook met delen van Brittannië. Onverrichter zake keert Sir Marcus weer terug naar het kampement van Hoge Koning Arthur. Onderweg komt hij nog de Burgemeester van Parijs tegen. Sir Marcus vertelt hem over het voorstel dat Hoge Koning Arhtur deed aan de Frankische Koningen. Het ziet er naar uit dat Parijs zal branden en dat het de burgers van Parijs zullen zijn, die de prijs betalen voor de stijfkoppigheid van hun Koning. De Burgemeester van Parijs gaat niet in op de insinuaties van Sir Marcus. 

Nu onderhandelingen niets uithalen en Vrouwe Ygritte en Sir Turquine zich bij het leger hebben gevoegd, staat niets een aanval nog in de weg. Hoge Koning Arthur is al druk in de weer geweest met belegeringswerktuigen. Grote lompe stenen storten al dagen op de muren en huizen van Parijs. Dan komt Koning Childebert naar buiten en hij draagt zijn standaard, de Oriflamme, met zich mee. Hoge Koning Arthur antwoord met gelijke munt. Hij stelt zijn troepen op. Sir Turquine mag als vooraanstaand ridder en zwager van de Koning de linkerflank leiden. Het idee dat zijn lieve vrouw hier vandaag in gevaar zou kunnen zijn, maakt hem woedend (Love Ygritte Passion Crit, Axe 48). 

De ridders maken zich ook klaar voor de strijd. 

Ronde 1:

Sir Marcus en Sir Benno nemen deel aan de First Charge. Vrouwe Ygritte kan niet omgaan met een lans en blijft achter. De ridders staan tegenover goede Frankische Ridders die een diepe haat kennen voor alles wat Brits is. Sir Benno slaat een ridder neer en rijdt verder, maar Sir Marcus raakt verwikkeld in een strijd met een Frankische ridder en raakt al snel bewusteloos. 

Ronde 2:

Sir Benno rijdt verder en vecht met een ridder, die zonder al te veel moeite verslagen wordt. Vrouwe Ygritte ontzet Sir Marcus en die kan nu in veiligheid gebracht worden. Zijn verwondingen zijn zo ernstig dat hij waarschijnlijk de rest van het jaar op bed door zal brengen. 

Ronde 3: 

Vrouwe Ygritte en Sir Benno trekken op tegen een groep sergeanten, maar deze kunnen nauwelijks weerstand bieden. Langzaam trekken zij naar de Oriflamme toe. 

Ronde 4: 

Vrouwe Ygritte en Sir Benno trekken op tegen een groep verarmde ridders. Deze zijn natuurlijk geen partij voor Ygritte en Benno. Zij vinden het zelfs de moeite niet om deze ridders krijgsgevangen te nemen. Ze zijn te arm om het losgeld op te brengen. 

Ronde 5:

Een paar verdwaalde Kruisboogschutters staan ineens tegenover Vrouwe Ygritte en Sir Benno. Ze vuren eenmaal hun pijlen af en vluchten dan snel weg. 

Ronde 6:

Boogschutters zijn ook geen partij voor vrouwe Ygritte en Sir Benno. Hun pijlen halen niets uit. Maar nu zijn Vrouwe Ygritte en Sir Benno wel dichter in de buurt gekomen van de Oriflamme. Zullen zij hem buit kunnen maken?

Ronde 7:

Vrouwe Ygritte en Sir Benno leveren strijd tegen een paar elite ridders. Zij verdedigen de Oriflamme met alles wat zij in zich hebben. Vrouwe Ygritte raakt behoorlijk gewond. Maar uiteindelijk weten zij de Oriflamme te bemachtigen. De wil om door te vechten van de Frankische Ridders is gebroken en zij vluchten terug naar Parijs. 

Ondertussen heeft Sir Turquine ook niet stil gezeten. Hij stortte zich in het strijdgewoel en met zijn enorme omvang en enorme kracht heeft hij zich zonder problemen door de strijders heen weten te vechten naar Koning Childebert van Ile de France en heeft deze gevangen kunnen nemen. 

Hoge Koning Arthur heeft de strijd overtuigend gewonnen! De banier en de Koning van de Franken zijn ingenomen. Het is nu aan Clothair om zich over te geven!

Ondertussen wordt Vrouwe Ygritte verpleegd aan haar verwondingen. Haar man Turquine kan het niet aanzien. Die Franken die iedere haar op zijn vrouw gekrenkt hebben, zullen boeten! Aangezien hij zo groot is, zijn er meerdere ridders nodig om ervoor te zorgen dat hij niet in zijn eentje probeert de muren van Parijs neer te halen. 

Sir Benno gaat naar de muren van Parijs. Hij wijst op hun grote Nederlaag, op het feit dat zij nu geen Koning meer hebben, op het feit dat Clothair volstrekt onbetrouwbaar is en op het feit dat de Britten er geen probleem mee hebben om Turquine maar gewoon los te laten. De Parijzenaren moeten hier even over nadenken. 

Na wat gekrakeel in de stad, en wat plotselinge rookwolken, komt er een delegatie naar buiten, onder leiding van de Burgemeester van Parijs. Zij voeren Clothair geschoren en in ketenen met zich mee. Zij geven zich over aan Hoge Koning Arthur, willen hun eigen Koning graag terug en geven Clothair als onderpand aan de Koning. Misschien dat zijn onderdanen van Soissons hem terugwillen. Maar een Merovingiër die zijn haar afknipt, is niet langer geschikt voor het koningschap. 

Hoge Koning Arthur is erg genadig. Hij laat Childebert weer vrij, als Koning van Ile de France. Hij eist dat de familie de Ganis, die twintig jaar in Brittannië heeft geleefd, hun landen in Benoit en Ganis weer terugkrijgen. En Clothair wordt als gevangene meegevoerd naar Camelot. Als de onderdanen van Soissons ooit de losprijs betalen, kan hij vrijgelaten worden. Anders leeft hij voortaan op de mesthoop. 

Herfst 536, Camelot

Eenmaal aangekomen in Camelot, blijken daar wel erg veel ex-roofridders rond te hangen. Zij zijn allemaal gevangen genomen door Percival en hebben moeten beloven dat zij zich zouden onderwerpen aan Hoge Koning Arthur. Zij schamen zich diep dat zij door iemand, die niet eens een ridder is, zo te kijk zijn gezet. 

Winterphase 536/ 537

Dit winter blijkt dat niet het slagveld de gevaarlijkste plek is voor een vrouw, maar het kraambed! Ygritte sterft in het kraamdbed en haar kind met haar. Het geluk van Ygritte en Turquine heeft maar kort mogen duren.  Misschien was het toch geen goed idee om zwanger deel te nemen aan de Slag bij Parijs. Turquine, die maar zo kort samen heeft mogen zijn met de liefde van zijn leven, stort volledig in. Hij verliest de wil om te leven. Hij legt een gelofte af dat hij nooit meer van een andere vrouw zal houden of zal huwen (Chaste 16, Romance +5, iedere nieuwe love-interest zal beter moeten zijn dan Love Ygritte van 25. Toekomstige generaties van vrouwen zullen zich elke nacht in slaap huilen bij deze romantische situatie). 

Ook Tiffany, de trouwe vrouw van Benno van Steeple Langford sterft in het kraambed en haar kind met haar. Ook Benno is in diepe rouw gedompeld. Hij en Turquine kunnen elkaar in deze duistere winter steunen. 

Maar er gloort toch nog hoop. Octa en Guinevere krijgen een tweede dochter, die zij prompt Ygritte noemen, naar haar overleden tante. Sir Turquine zweert dat hij de naamgenote van zijn dode vrouw voor eeuwig zal beschermen. 

Ondertussen herstelt Marcus van zijn verwondingen en begrijpt dat zijn broer Romulus hem volledig trouw is. 

En Vacances dans le Jura - Mont Rivel

Mont Rivel vanuit Champagnole

Tijdens onze vakantie in Champagnole hebben we ook nog gewandeld in het mooie landschap. Mijn zoon en ik houden wel van een lange, rustige wandeling tijdens de vakantie. De meiden vinden het wat minder leuk, en kunnen ook nog niet zo ver.

Ten Noordoosten van Champagnole ligt de berg Mont Rivel, waar je kan wandelen. En op een mooie dag heb ik dat gedaan met mijn zoon.



We vertrokken vanuit ons huis, wandelden door het stadje en toen zo tegen de berg op. De Mont Rivel is onderdeel van allerlei mooie wandelingen in de Jura. Je kan de borden volgen en hele afstanden afleggen in de streek, of juist een rondje lopen. De Mont Rivel stond vol met enorme naaldbomen.

Borden bij de top. 

Het was deze dag zo mogelijk nog warmer dan de dag dat we naar de Watervallen van de Hérisson gingen. Dus vooral het stuk tegen de berg op was zwaar. Maar we waren goed voorbereid met petjes, water en eten. Dus we hebben het gered. En het uitzicht was dan ook fantastisch.

Uitzicht vanaf de Mont Rivel over Champagnole

De Mont Rivel werd ook gebruikt voor de winning van kalk voor de cement industrie. Dus uit de linkerkant van de berg lijkt een hele hap genomen te zijn. Dat is de groeve waar de kalk gewonnen werd. Momenteel leek de winning stil in te liggen.

Inang groeve

In 1964 vond hier nog een vreselijke ramp plaats, waarbij een deel van de groeve instortte. Een aantal mijnwerkers werd toen ook bedolven. Na een spannende reddingsoperatie konden er toen nog mensen gered worden. Maar een aantal kwam ook niet meer levend boven.

Ferme du Replain

De Mont Rivel is ook een toeristische trekpleister. Dus bovenop de berg stond een verlaten boerderij, Ferme du Replain. Inmiddels werd deze gebruikt als stopplek om te picknicken door wandelaars die een langere wandeling wilden maken en bijvoorbeeld doorgingen naar Equevillon, een dorp aan de andere kant van de berg.
En toen konden we weer terug. De berg aflopen ging een heel stuk sneller dan hem oplopen. Waar we over de heenweg iets meer dan 2 uur hadden gedaan, liepen we nu in 45 minuten weer terug naar huis. En dat was maar goed ook. In de loop van de middag sloeg het weer behoorlijk om en kregen we zelfs nog een klein beetje regen.

Al met al weer een leuke wandeling gemaakt met mijn zoon.

Where Eagles Dare

Tijdens de vakantie had ik ook tijd om de film Where Eagles Dare (1968) te kijken. Deze film van Brian Hutton was net als The Dirty Dozen een WOII film waarin vooral de dappere soldaten, stoere daden en heftige explosies centraal stonden. De horror van de oorlog schuift wat meer naar de achtergrond.

Dappere mannen, mooie vrouwen, explosies!

In deze film zien we bekende koppen als Richard Burton en Clint Eastwood. Verder ook nog Mary Ure en Patrick Wymark (The Witchfinder General). De film is naar een verhaal van Alistair MacClean, die ook andere oorlogsverhalen schreef.

Spoilers

Het verhaal opent met een prachtig shot van een vliegtuig dat door de besneeuwde alpen vliegt, met prachtige muziek eronder. Alleen hiervoor al is de film de moeite waard om te kijken. 

Maar het verhaal wordt meteen sinister, in een vergaderzaal treffen we een verzameling van Britse en Amerikaanse commando's. Zij krijgen van Kolonel Turner (Wymark) en Admiraal Rolland (Hordern) te horen dat Amerikaanse Hoge Pief George Carnaby (Beatty) gevangen is genomen, terwijl hij over Oostenrijk vloog. In Schloss Adler zal hij gemarteld worden en dat is een probleem, want hij heeft belangrijke informatie over D-Day, die aanstaande is. Het is aan deze commando's om naar Oostenrijk te gaan, zich voor te doen als Duitse soldaten, het kasteel te infiltreren en Carnaby te bevrijden, voor hij kan praten. Er wordt nog wat tegengesputterd, maar Majoor John Smith (Burton), Army Ranger Luitenant Schaffer (Eastwood), samen met Harrod (Williams), Macpherson (McCarthy), Thomas (Squire), Berkeley (Barkworth) en Christiansen (Houston) moeten naar Oostenrijk om Carnaby te ontzetten. 

Na de dropping in Oostenrijks grondgebied blijkt al snel dat er zaken niet kloppen. Harrod, de radio man, heeft de sprong niet overleefd. En Smith onttrekt zich aan de missie om ontmoetingen te hebben met mooie dames (Ure en Pitt), die ook weer spionnen zijn. Schaffer begint al vragen te stellen, maar krijgt weinig antwoorden. 

In het dorp bij Schloss Adler wordt het hele team betrapt en MacPherson sterft ook. Om problemen met onschuldige burgers te voorkomen, geeft Smith en zijn hele team zich over. Als snel worden Smith en Schaffer gescheiden van Thomas, Berkeley en Christiansen. Eenmaal in het Schloss Adler weten Smith en Schaffer met hulp van Mary te ontsnappen, schieten vrij veel mensen overhoop en al het andere aan gort. 

Ondertussen blijken Thomas, Berkeley en Christiansen eigenlijk Duitse dubbelspionnen te zijn geweest. Zij verraden alles aan de Duitse generaal Rosemeyer (Mayne) en zijn kompanen. Maar dan is er gelukkig Smith, die zegt dat hij eigenlijk Schmidt is. Hij is ook dubbelspion en deze dubbelspionnen liegen alles bij elkaar. Maar nee, het is nog gekker, Schmidt is toch Smith, een driedubbelspion. Deze hele operatie was bedoeld om de dubbelspionnen op Britse bodem te ontmaskeren.
De verwarring wordt steeds groter en Smith, Schaffer, Mary en Carnaby weten te ontsnappen terwijl werkelijk alles in, om en aan Schloss Adler ontploft.

Major John Smith: Lieutenant, in the next 15 minutes we have to create enough confusion to get out of here alive.
Lt. Morris Schaffer: Major, right now you got me about as confused as I ever hope to be.

Na een heroïsche ontsnapping van Schloss Adler (veel spannend gedoe met ontploffende kabelbaantjes), een vlucht door het ontploffende dorp en het ontploffende Oostenrijkse platteland, worden de overlevenden opgepikt door wat reddingstroepen met een vliegtuig. Daar aan boord bevindt zich ook Kolonel Turner (Wymarck), hun oorsponkelijke opdrachtgever. Maar ook hij blijkt een verrader te zijn, de opdrachtgever van de inmiddels uit de weg geruimde Thomas, Berkeley en Christiansen.

Conclusie

Dit is echt een actiefilm vol stoere mannen, mooie vrouwen, one-liners en ontploffingen. Maar het is wel een hele goede. 

Er is een complexe intrige die langzaam onthuld wordt en ook redelijk logisch in elkaar zit. Niets is wat het lijkt, iedereen bedriegt iedereen. Soms noodzakelijk, maar soms ook voor eigen gewin. 

Een pluspunt vond ik het echt acteerwerk van Burton en Eastwood. Ook de bescheiden rollen van de vrouwen Ure en Pitt waren goed gedaan. Ze waren gekozen als spion voor hun aantrekkelijkheid. Die zetten ze ook in om de vijand af te leiden en te misleiden. Maar ze waren ook intelligente en capabele vrouwen die zonder problemen hun deel van de missie konden volbrengen. Vooral Ure brengt het laatste deel van de film door met een wapen waarmee non-stop Nazi's worden afgeschoten.  

Verder zit de film ook intelligent in elkaar. Toegegeven er ontploft van alles en nog wat in deze film. Daarin lijkt hij wel op de Expendables serie. Maar in deze film wordt er heel veel tijd besteed aan Smith en Schaffer die de tijd nemen om overal explosieven achter te laten, met een timer of een trekdraad. Dus hoe de boel wordt voorzien van vallen, wordt getoond. En alles komt uit de eindeloze rugzakken, die ook al bij de parachute dropping mee moesten. 

Dus, een intelligente actiefilm op Netflix, ga zeker kijken. 

En vacances dans le Jura - Hérisson

Champagnole ligt ook op korte afstand van de watervallen van de Hérisson, een kleine rivier, die uiteindelijk uitkomt in de Ain. Dus op een mooie dag trokken we naar Ilay, om aldaar de auto te parkeren en de Hérisson te volgen en zo te kijken naar de verschillende watervallen. Er liep een pad helemaal naar het einde van de watervallen, van iets meer dan 3 km. Maar aangezien we iemand van vijf meehadden, besloten we om te kijken tot hoever we zouden komen.

Saut Girard

We begonnen bij de Saut Girard en de Moulin des Fees aan het begin van het wandelpad bij Ilay. Dit was een vrij imposante waterval, die veel geluid maakte en iedereen lekker natspetterde.

Moulin Jeunet

Daarna kwamen we langs de Moulin Jeunet. Waar vroeger een molen had gedaan. Nu maakte iedereen kleine bouwwerkjes van de platte stenen die overal te vinden waren, wat dit kleine watervalletje met ruïne van de oude molen een wat sinistere aanblik gaf. 

Dapper wandelen

We wandelden vrolijk verder. De dag was echt heerlijk. Zonnig, maar toch niet te warm voor een wandeling en de natuurl was echt prachtig.

Langs de Hérisson

De Hérisson stond redelijk laag, waardoor de kinderen makkelijk het water in en uit gingen. En er werd lekker gespeeld met water en stenen.

Saut de la Forge

En zo kwamen we uiteindelijk uit bij de Saut de la Forge, ook een imposante waterval. De kracht waarmee het water naar beneden viel en de herrie waar dat mee gepaard ging, was werkelijk indrukwekkend. 

En toen gingen we alweer terug. Het wandelpad was hier en daar wel steil, glad en rotsachtig voor een meisje van vijf. En we voorzagen dat meer dan 3 km heen en daarna weer terug, maar dan heuvelop voor haar te veel zou zijn. Dus de imposante waterval Éventail hebben we helaas moeten missen. Maar dit was al leuk genoeg.

Ben je een keer in de buurt van de Hérisson, bezoek dan zeker de watervallen.

Pacific Rim

Tijdens de vakantie hadden we ook weer tijd om wat films te kijken. Zoals Pacific Rim (2013) van Guillermo del Toro (The Shape of Water, Crimson Peak, Hellboy). In deze film over grote monsters en de machines om ze te bestrijden zagen we veel oude bekenden, die later ook weer samenwerkten met Guillermo del Toro, zoals Charlie Hunnam (Crimson Peak, King Arthur: Legend of the Sword, ) en Burn Gorman (Crimson Peak, Torchwood, The Dark Knight Rises), maar ook Idris Elba (The Dark Tower, Thor: The Dark World, Thor: Ragnarok) en Ron Perlman (Drive, Prince Valiant, Hellboy).

Imposant

Spoilers

De film opent met een flashback van Raleigh Becket (Hunnam). In 2013 opende in de Stille Oceaan een interdimensionaal gat naar een andere werkelijkheid. Daardoorheen kwamen enorme monsters (kaiju), die in de landen aan de Stille Oceaan een enorme schade aanrichtten. In respons ontwikkelde de mensheid de Jäger, reusachtige machines die door twee telepathisch verbonden mensen bestuurd moesten worden. Raleigh en zijn broer Yancy (Klatenhoff) waren in 2020 twee van die piloten. 

Maar er ging iets mis. Tijdens een gevecht met een Kaiju wist de Kaiju de overhand te krijgen, Yancy legde het loodje, Raleigh wist nog net in zijn eentje de machine naar land te brengen, omdaar volledigin te storten. Hij verloor zijn interesse in Jäger piloot zijn en leidde een teruggetrokken bestaan. 

Maar de aanvallen van de Kaiju worden steeds erger. Een ander plan van de mensheid om een muur rondom alle landen aan de Stille Oceaan te bouwen is gedoemd te mislukken. En Maarschalk Pentecost (Elba) voorziet dit. Hij benadert Raleigh opnieuw om zich aan te sluiten bij het Jägerprogramma in Hongkong. Daar treft hij ook Mako (Kikuchi), de dochter van Pentecost, en Gottlieb (Gorman) en Geiszler (Day), die onderzoek doen naar de aard van de Kaiju. 

Het lukt een getraumatiseerde Raleigh om weer een band aan te gaan met Mako. En samen besturen ze nu een nieuwe Jäger. Na wat gehannes volgt er nog een doorbraak. Het lukt Geiszler om een telepathische band met een Kaiju te vormen! Hij ontdekt dat zij een soort soldaten zijn. Hij gaat op pad om via de zwarte markt weer een brein te vinden. Het lukt via een enge handelaar in de zwarte markt (Perlman) om weer een brein te vinden. Samen met Gottlieb ontdekt Geiszler ze de manier om door de opening naar de andere dimensie te reizen, namelijk samen met Kaiju DNA. Dit leidt tot een laatste, wanhopige missie.
De Jäger moeten een Kaiju doden en dan met de Kaiju naar de andere dimensie reizen, daar een atoombom tot ontploffing brengen en dan maar hopen dat het voldoende was. Er zijn inmiddels nog maar twee Jäger over. De een wordt bemand door Pentecost en een ander. De ander moet bemand worden door Raleigh en Mako.

De missie slaagt, de mensheid is gered, maar wel tegen een hele hoge prijs.

Conclusie

Deze  film was totale onzin!
Maar wel goed gemaakte onzin. De acteurs zijn allemaal prima. Hunnam en Elba om naar te kijken, wat wil je nog meer? En Guillermo del Toro weet het beste uit zijn mensen te halen. De monsters zijn groot en eng, de Jäger zijn groot en overweldigend. Het thema, de mensheid die in het aangezicht van een ernstige bedreiging wel samen kan werken, is hoopgevend. De muziek is van Ramin Djawadi, die ook de muziek bij Iron Man maakte, geeft echt een extra randje mee aan de film. 

Maar hé, interdimensionale portalen, monsters en machines die de oppervlakte - volume wet aan hun laars lappen en een muur bouwen om monsters buiten te houden. Er is maar een beperkte hoeveelheid ongeloof die ik opzij kan zetten om van een film te genieten. Dus ik riep de hele tijd naar het scherm: "Dat kan niet!" en "De vloer zou instorten!" of "Zo rukt hij zijn eigen vleugels af!"

Kijk voor een avond goedgemaakte onzin, maar niet voor meer.

En vacances dans le Jura - Ain

Ons huisje in Champagnole stond vlakbij de mooie rivier de Ain. De zaterdag dat we aankwamen en de zondag erna waren bijzonder regenachtig. En toen we zondagmiddag een wandelingetje maakten, van ons huis naar de Ain, langs de Ain en door Champagnole weer terug, was de rivier vol en woest. Het snelstromende, brullende water maakte enorme indruk op ons.

Een zijarm van de Ain staat vol snelstromend water.
In de verte de hoofdarm. 

Er liep een wandelpad langs de Ain die ons meevoerde langs verschillende (kunstmatige) dammen, om de snelheid uit het water te halen. Maar met deze hoeveelheden, zorgde dat alleen maar voor meer watervallen en stroomversnellingen. Verder was het ook een frisse dag, dus nevel bleef boven de rivier hangen.

Stroomversnellingen in de mist.

De Ain stroomt ook door Champagnole zelf. Dus toen we het wandelpad volgden, kwamen we al snel weer uit bij het dorpscentrum, waar we vanaf een paar mooie bruggen naar de snelstromende rivier konden kijken. 

Rue du Pont de l'Epee

Rue Progin, waar de Ain Champagnole binnenkomt.

Maar in de dagen erna verbeterde het weer snel. De zon brak door en er was geen regen meer. Het niveau van de Ain zakte weer net zo snel als het opkwam. En ook dat was weer indrukwekkend.

Bomen rechts

De bomen rechts van mijn zoon, zijn dezelfde bomen als op de eerste foto. Daar staan ze midden in het water, tussen de splitsing van de zijarm en de hoofdarm van de Ain. Kijk ook naar de stroomversnelling links van mijn zoon. Ondanks dat het water zakt, stroomt het niet minder snel of krachtig.

Water zakt verder

In de loop van de dagen zakte het water steeds verder. De kinderen gingen elke dag even kijken en spelen in het water. Er werd met steentjes gekeild. En sommige mensen konden helemaal naar de overkant keilen. De bomen rechts zijn dezelfde als de foto hierboven. En komen steeds verder droog te liggen. 

De zijarm

De zijarm waar het water eerst woest doorkolkte, kwam weer helemaal droog te liggen. 

Dammen bouwen

Het water kwam zo laag te staan dat er dammen werden gebouwd in de nog steeds vrij snel stromende rivier. 

bouwsel

Van de platte stenen in de nu droge rivierbedding werden de mooiste bouwsels gemaakt.

Zwemmen

En uiteindelijk werd de Ain zo kalm dat er nog in gezwommen kon worden. Dat was nog steeds niet zonder gevaar, want hoe rustig ook, de stroming was sterk. De kinderen konden niet tegen de stroom inzwemmen en bleven op hun plek. Gelukkig konden ze met hun voeten bij de bodem. En het water bleef ook zeer koud, waardoor er niet lang gezwommen werd.

De nabijheid van de Ain bij ons huisje zorgde er echt voor wat meerwaarde van het huisje. Het was heerlijk om elke dag even op en neer te kunnen lopen en te kunnen kijken en vergelijken.

En vacances

We zijn weer terug van zomervakantie! Nadat we vorig jaar naar Denemarken gingen, wilden Sander en onze zoon dit keer wat meer van de bergen zien. Ik zag Zwitserland wat minder zitten vanwege de enorme reistijden en het feit dat we nou ook weer niet zoveel vakantiedagen hebben. Dus we hebben een compromis gesloten, een weekje Franse Jura, nabij Zwitserland en een weekje Belgische Ardennen, waar we wel eens eerder met ons tweeën zijn geweest.

Aan de river de Ain

We lieten Nederland achter in de greep van een hittegolf, vandaar dat we erg vroeg (03:00 opstaan, 04:30 motor starten, ik doe het niet weer!) vertrokken. Maar door de rust op de weg schoten we lekker op. En rond 14:00 waren we in Champagnole, langs de Ain. Daar hadden we via Gites de France (waar we eerder ook al succesvol gebruik van maakten) een mooi huisje weten te huren. In de omgeving van Champagnole hebben we nog van alles gedaan, zoals wandelen langs de Ain of over Mont Rivel.

Langs de Ninglinspo

En de Belgische Ardennen waren al net zo mooi. Daar zaten we in een huisje in het kleine gehucht Comblinay (Comblain). Vanuit daar ondernamen we allerlei uitstapjes naar de mooie Ardennen en de veel attracties in de omgeving. 

Het weer was zowel in Frankrijk als in België niet zo heet als in Nederland, wat ik altijd wel prettig vind. Dus we hebben een drukke vakantie gehad, waarin we een hoop spannende dingen hebben gedaan.