Vakantie in Normandië

Onze zoon, op het muurtje bij ons huis

We zijn weer terug van vakantie en wat voor een! Nadat we vorig jaar veel plezier hadden van onze vakantie in Breizh, wilden we weer naar Frankrijk. Breizh is natuurlijk enig, maar wel vrij ver reizen. Omdat ik toch ook graag aan de kust wil zitten (lekker uitwaaien aan het strand) viel ons oog dit keer op Normandië. In een vrij strategische inschattingsfout liet Sander mijn oog vallen op een huisje in Saint Marcouf de l'Isle. Toen ik eenmaal gezien had dat we vanuit de woonkamer van het huisje zicht hadden op de zee, kon Sander me niets meer weigeren.

Net als vorig jaar, reisden we ook via een tussenstop bij onze vrienden +F en G. in Roosdaal. En dat was een goed idee, zo konden we toch nog 2,5 uur van onze reistijd naar Normandië afhalen en konden we genieten van een heerlijke maaltijd die we niet zelf hoefden te koken. Voor de goede zorgen hebben we hen nog een stripje cadeau gedaan, een re-imagining van de beroemde Suske en Wiske verhalen. Ik vond het in elk geval erg grappig.

Uitzicht uit de woonkamer

Het huisje werd geboekt via een in Nederland opererend reisbureau. Maar later kwamen we erachter dat de eigenaar van de woning ook direct de huisjes verhuurt. Er was in elk geval niets gelogen. Het huisje was klein maar fijn en van alle gemakken voorzien. En inderdaad pal aan het strand. Dus vanuit de woonkamer liepen we in badkleding zo het strand op.

Na een verfrissende duik is het nog een hele wandeling terug, bij eb. 

En wat voor een strand. Ik ken de verhalen over de extreme getijden bij Normandië en ook hier was er een groot verschil tussen eb en vloed. Bij eb was je echt even onderweg naar de zee, bij vloed spelde het water tot ongeveer 5 meter van ons huisje. Maar de zee was kalm. Er was een breed, langzaam aflopend strand, waardoor het wel snel eb of vloed werd, maar er geen krachtige stroming ontstond. Dus de kindertjes konden veilig spelen.

Spetteren in het water. 

Scheppen in het zand

De lange wandeling terug naar het huisje (rechts, met de blauwe schutting).

Wat me nog het meest verbaasde was het totale gebrek aan mensen. Hier zaten we, slechts 7 uur rijden van ons huis in Malden aan een prachtig breed zandstrand in een luxueus huisje met heerlijk zonnig weer en geen kip te bekennen. Als ik heel erg mijn best deed en goed zocht, kon ik in de verte misschien een ander gezin zien. Op een drukke dag heb ik in een keer twintig mensen op het strand geteld. Het was heerlijk.

Het strand in de richting van Ravenoville

Het strand in de richting van St Marcouf de l'Isle

Vaak werd het in de middag wat drukker, maar dan vooral met wandelaars die hun hond uitlieten, hardlopers, ruiters en mensen die met vliegers en kitesurfers in de weer waren, maar verder weinig bad- en strandgasten. Echt gek, aangezien het water frisjes maar prima te doen was. Sander nam bijvoorbeeld elke morgen even een zeer frisse duik in het zee water. Bij vloed, dan was het minder ver lopen en waren er iets meer golven, die niet boven zijn middel uitkwamen.

Frisse ochtendduik

Maar we hebben nog meer gedaan dan alleen op het strand hangen. De eerste dag, zondag, moesten we allemaal een beetje bijkomen van de lange reis. Dus die dag hebben we alleen boodschappen gedaan en op het strand gehangen en een kleurtje gekregen. 

De rest van de week was het weer wat minder. Fris en in de morgen bewolkt. Ook waaide het hard, wat voor de omgeving kennelijk erg ongewoon was. Maar de rest van de tijd hebben we ons verdiept in de spannende geschiedenis van Normandië.