Vakantie in Normandië - Utah Beach

Kijk, we waren er echt.

Na ons tripje naar Pointe du Hoc zijn we een paar dagen later ook nog naar Utah Beach gegaan. Dat was natuurlijk één van de landingsplaatsen van waaruit de invasie van Normandië begon in 1944. Er is daar een museum, het Musée du Débarquement Utah Beach. Het is niet heel groot maar wel erg specifiek voor de landing op Utah Beach. Daarmee is er wel ruimte voor allerlei persoonlijke verhalen van degenen die op Utah Beach waren en daardoor is het een erg indrukwekkend museum.

Bijbels werken echt, maar alleen wanneer de kogel eerst op je geweer stuitert.

Verder wordt er veel oorlogstuig tentoongesteld dat werkelijk tijdens de landing op Utah Beach gebruikt is. Ook was er veel informatie en spullen over de Normandië tijdens de Duitse bezetting en de manier waarop de lokale Franse bevolking de Geallieerden van dienst was. Hierdoor was het museum vooral voor de kinderen meteen wat aansprekender. Zoals een gerestaureerde B 26 Marauder, de Dinah Might, die de laatste vlucht over Utah Beach deed om de Duits posities te bombarderen, vlak voor de landing plaats zou vinden. De echte Dinah Might is verloren gegaan later in WO II, maar er staat een andere B26 Maruader tentoongesteld, de kleuren van de Dinah Might.

Onze zoon bij de replica van de bommenwerper Dinah Might

Hier kregen wij de griezels van. Een tand-behandeling op het slagveld van een Duitse tandarts. Er zat ook een primitief soort boormachine bij.

Duitse tandarts-fieldkit, met tandartsboor.

Toch kreeg ik na verloop van tijd ook een beetje de kriebels van het museum. Er werd wel erg sterk de nadruk gevestigd op de heroïsche daden van de Amerikaanse troepen, die al hun offers brachten in de naam van een vrije wereld, puur gemotiveerd door hun nobele inborst. Het zal de berichtgeving zijn rond Edward Snowden zijn, waaruit duidelijk wordt dat de V.S. werkelijk alles en iedereen ter wereld in de gaten houden, waardoor het wat wrang overkomt. In naam om ons allen te beschermen tegen terrorisme wordt de wereld steeds minder vrij. Overheden houden niet alleen hun eigen burgers in de gaten maar ook de burgers van andere overheden. En zoals nu uit berichtgeving over Brazilië blijkt, zijn er waarschijnlijk wel andere motieven te verzinnen dan alleen bescherming van de wereld tegen terrorisme. Niet om iets af te doen aan de dapperheid van de mensen die betrokken waren bij de landing, maar de tentoonstelling begon af en toe op propaganda te lijken. 

Eenmaal thuis (en tikkend aan dit blog) kwam ik erachter dat het museum vrij recent nog flink is opgeknapt door twee zoons van de man die de Dinah Might op de laatste vlucht over Utah Beach vloog, Colonel David Dewhurst. Zijn zoons zijn David Dewhurst Jr. en Gene Dewhurst. David Dewhurst Jr. is momenteel de Lieutenant Governor van de staat Texas en voert campagne voor de Republikeinse partij om voor de vierde keer op een rij die positie te bekleden. Op zijn persoonlijke campagne pagina heeft hij ook wat informatie over zijn vader staan.   

Ik vraag me nu af of het de invloed van een rijke, conservatieve, amerikaanse man is, waardoor de nobele aard van Amerikaanse soldaten in een Frans museum zo benadrukt wordt. 

Ook hier een vercommercialisering van het oorlogsverleden.

En zoals ik in mijn vorige post over Pointe du Hoc ook al zei, ook hier ging herdenking hand in hand met vercommercialisering van het oorlogsverleden, wat me ook hier weer een bevreemdend gevoel gaf.