Vakantie in Normandië - Pointe du Hoc

Het gedenkteken voor de gevallen Rangers.

We konden niet alleen een hoop leren over vroeg-middeleeuwse geschiedenis in Normandië, we hebben ook een hoop geleerd over de landing van de geallieerden in Normandië op D-Day in 1944. We zijn een dag naar Pointe du Hoc gegaan. Daar hadden de Duitse troepen kanonnen staan die nog flink wat schade konden aanrichten op het nabij gelegen Utah Beach en Omaha Beach, als onderdeel van hun verdedigingslinie. Dus deze strategische klif moest ingenomen worden. Daarvoor werden Amerikaanse Rangers gebruikt. Die mochten eerst tegen 30 meter hoge kliffen opklimmen.

Dat is dus 30 m diep, met vrij woeste golven eigenlijk.

Daarna werden ze beschoten door Duitse soldaten die in verschillende diepe bunkers verstopt zaten. De kanonnen waar iedereen zo bang voor was, bleken op het laatste moment verplaatst te zijn en daarmee minder een gevaar voor de landingen op de nabijgelegen stranden.

Zicht vanuit de bunker. 

Na flink wat gevecht en zware verliezen werd Pointe du Hoc ingenomen door de Rangers, die daarna nog het punt vastgehouden hebben, wachtend op versterkende troepen. Dat liet vrij lang op zich wachten, waardoor de Rangers zware verliezen leden.

In de richting van Utah Beach

In de richting van Omaha beach

En nu is het een toeristische gebied waar mensen rondwandelen en leren over de invasie van Normandië. 

Veel van de bunkers op het punt zijn (deels) bewaard gebleven en onze zoon liep er in en uit. Ik kreeg meteen last van mijn claustrofobie in die smalle donkere ruimten en ik ben blij dat ik er geen lange, stressvolle tijd in hoefde door te brengen, terwijl de bommen me om de oren vlogen. De brokken beton en de metalen bewapening waren nog goed zichtbaar en het zijn echt flinke bouwwerken geweest, bestaand uit allemaal kleine smalle gangetjes en kleine benauwende kamertjes. 

Ook de jongste bezoekers zijn erg geïnteresseerd. 

Onze zoon zit in een put, geslagen door een bom. 

Verder was het terrein ook gevuld met diepe putten, waar bommen van voorbereidende bombardementen flink zijn ingeslagen. Deze putten waren inmiddels wel weer begroeid met gras en zo, maar nog steeds flink dieper dan ik. Ik was onder de indruk van de krachten die daar op de aarde gewerkt moeten hebben.

Wandelpaden tussen de putten en bunkers door.

En nu is het een toeristische gebied waar mensen rondwandelen en leren over de invasie van Normandië. Het voelt een beetje vreemd aan dat de gebieden waar zo zwaar gevochten is, nu mensen rondlopen met kindertjes en camera's en een leuk dagje uit hebben. Er is echt een toeristische industrie ontstaan rondom alle punten in Normandië waar belangrijke slagen uit de de Tweede Wereld Oorlog hebben plaatsgevonden, en in Normandië betekent dat zo'n beetje in ieder dorp van zijn eigen bunker uit de Atlantikwall een museum heeft gemaakt en toeristen ontvangt. Het voelt raar dat zo een groot gevecht met zoveel doden niet alleen maar serene, plechtige begraafplaatsen heeft opgeleverd, maar ook winkelstraten vol ansichtkaarten, paspoppen met uniformen en vlaggetjes en geinige tegeltjes. 

Maar ondanks de bevreemding was Pointe du Hoc een indrukwekkende ochtend uit.