Translate

dinsdag 30 mei 2023

Spellenavond mei

We zijn nog nauwelijks bekomen van de spellendag na Hemelvaart, of het was alweer tijd voor nog een spellenavond. Dit keer waren we met een klein groepje en speelden we klassieker Agricola




We hebben dit spel al lang, maar ik blijf hem leuk vinden. Je baat je eigen boerderijtje uit en moet proberen om aan het einde van ieder seizoen al je gezinsleden weer te eten kunnen geven (anders moet je leven met de schande van bedelarij, ze sterven niet echt van de honger). Ik kon gelukkig mijn gezinsleden te eten geven, omdat ik had besloten een drankstoker te worden. Ik veranderde ieder jaar mijn wortels in alcohol en kon daar mijn gezinsleden van onderhouden (door middel van verkoop, hoop ik). 

En dit was ook een van de weinige keren dat we dit spel met ons vijven speelden. Meestal spelen we het met 2 of met 3 personen. Met 5 personen is de dynamiek toch wel anders. Er zijn meer mogelijkheden om aan je grondstoffen te komen, maar je zit elkaar ook meer in de weg. Wat leidt tot meer frustratie. Het spel dwingt keihard tot het maken van keuzes, en het is lastig om te doen wat je echt wil met je boerderij. En als iemand dan ook nog extra kinderen/ arbeidskrachten weet te stallen, gaat het allemaal wel heel snel.  

In ieder geval weer een erg leuke avond. 

zaterdag 27 mei 2023

Pendragon CXVI - You are cordially invited...

Dit is misschien wel de een-na-laatste keer dat we Pendragon spelen. Het einde komt nu echt in zicht. 

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Eliot de Jongere van Burcombe
Romulus Livius van Broughton

Old Sarum, Vroege lente 564 

De ridders bereiden zich voor op een tweede Koninklijk huwelijk. Vorig jaar is Mildred, Prinses van Logres gehuwd met Val de Mort, Prins van Escavalon. De ridders hoopten zo de politieke onrust in het land te bezweren en dat lijkt gelukt te zijn. Nu zal de jongste (en laatste dochter) van Hoge Koning Arthur, Prinses Hilde van Logres, in het huwelijk treden met William van Burcombe, een verre neef van haar. 

Hilde 
Prinses van Logres
Sir William van Burcombe





















Sir William is de zoon van Sir Ebel Geen-neus van Burcombe, Sir Ebel Geen-neus is een jongere broer van Sir Eliot de Wispelturige. Sir Ebel was een oom van Vrouwe Ysolde van Burcombe, die Hoge Koningin van Brittannië is geworden en de moeder is van Prinses Hilde. 

Ysolde van Burcombe
Hoge Koningin van Britannië

 
Sir Ebel gaf leiding aan de familie Burcombe (vanaf 505), nadat zijn oudere broers Sir Eliot (in 503) en Sir Edward (in 504) waren gevallen in de Rebellie van Salisbury. Sir Ebel was wegens zijn rol in de Rebellie van Salisbury lange tijd niet populair bij zijn Leenheer of zijn Koning. Maar in de Slag bij Carlion on Usk (in 510) verloor Sir Ebel zijn neus in de strijd tegen de troepen van de rebellerende Koning Lot van Orkney. Later datzelfde jaar doodde Sir Ebel Koning Lot in de Slag van Bedegraine (ook in 510). Sindsdien haat de koninklijke familie van Orkney alles wat uit Salisbury komt en zeker alles wat te maken heeft met de familie Burcombe. Pas in 541 geeft Sir Turquine de banier van Koning Lot terug aan zijn zoon Sir Gawaine van Orkney, nadat Gawaine juist een duel daarover verloren had (erg ridderlijk natuurlijk). 

Na het succesvolle huwelijk en bijbehorend feest van het huwelijk van Prinses Mildred van vorig jaar, worden de ridders uit Salisbury weer gevraagd om ook dit huwelijk te organiseren. De druk is enigszins van de ketel, maar ook dit huwelijk moet goed verlopen. Er zijn natuurlijk weer enorme gastenlijsten te verwerken, nog niet alle spanningen zijn uit de lucht en nieuwe spanningen kunnen zomaar ontstaan. 
Eerst worden de uitnodigingen verzonden. Iedereen uit de koninklijke familie van Orkney weigert te komen! Het excuus is dat er in Lothian een groot toernooi georganiseerd wordt, waar iedereen heen gaat. Maar de ridders realiseren zich dat de Koninklijke familie van Orkney nog steeds veel haat koestert voor de familie Burcombe. En nu huwt een directe nazaat van Sir Ebel Geen-neus van Burcombe, de moordenaar van hun vader, met een Prinses van Logres, die een directe nazaat is van Sir Eliot de Wispelturige. De hele Koninklijke familie van Logres bestaat nu uit Burcombes. Een nazaat van de moordenaar van hun vader maakt een redelijke kans op de Troon van Logres en Brittannië. Dit kunnen zij niet verkroppen. 
(Ik moet zeggen, dit vind ik wel het mooiste aan Pendragon. Jarenlang hebben we gespeeld. En op het einde van de campagne komen alle spanningen, alle eerdere beslissingen, en alle gevolgen daarvan terug. Dat geeft wel een mooi gevoel van continuïteit dat je in andere rollenspelen niet snel hebt)

Sir Romulus realiseert zich dat een toernooi ook een mooi excuus is om troepen te verzamelen. Hij stuurt zijn jongere broer, Sir Gaius Livius van Burcombe naar het noorden om uit te vissen wat er gaande is. 

Camelot, zomer 564

De gasten stromen Camelot binnen. Cwene Guinevere komt, om net als vorig jaar, te zien hoe één van haar nichten in het huwelijk treedt. Zij neemt haar zoon, Hengest, Aetheling van Kent mee. Ook vrouwe Morgaine van Cornwall komt, ook zij wil haar nicht in het huwelijk zien treden. Cyning Ælle van Deira komt, samen met zijn vrouw, Ygritte de Jongere. Om zijn explosieve karakter enigszins in te tomen, is ook Koning Turquine van de Vallei van de Gouden Cirkel uitgenodigd. Deze man is inmiddels 65, maar nog steeds imposant. Verder zijn alle onderkoningen en leenmannen van Hoge Koning Arthur ook van de partij. 

Turquine
Koning van de Vallei
van de Gouden Cirkel

Sir William is een Britse Heiden en zijn bruid Prinses Hilde is Brits Christelijk. Als compromis wordt het huwelijk gesloten na de Christelijke dienst in de kathedraal van Camelot op de trappen voor de kathedraal, onder de blote hemel. En zo kan het volk ook getuige zijn van het huwelijk. 

Na het huwelijk is het tijd voor feest. De troonzaal van Camelot is weer omgetoverd tot een grote feestzaal. Dit keer is er ook weer een hoge tafel, waaraan het bruidspaar zit, samen met Hoge Koning Arthur, Sir Eliot de Jongere, met zijn Vrouw Clarissa, Cwene Guinevere met haar zoon Hengest, Vrouwe Morgaine, Prins Val de Mort en Prinses Mildred, Cyning Ælle en zijn Vrouw Prinses Ygritte en Sir Benno en zijn Vrouwe, Prinses Ortlinde van Bernicia. Verder schuiven ook nog Koning Cador van Cornwall, Koning Turquine en Lancelot du Lac aan. 

Ronde 1:
Sir Eliot reikt over tafel naar een schaal met lekkere hapjes. Zijn dure mouw blijft haken achter een armleuning. Maar gelukkig heeft hij op tijd door wat er gebeurt, zijn knoopjes scheuren niet af. 
Sir Romulus zit aan een lagere tafel en een druïde probeert hem te bekeren tot het heidendom. Sir Romulus staart hem verbijsterd aan, het geslacht Livius is al heel erg lang zeer Romeins Christelijk. De druïde druipt af. 
Aan de hoge tafel is Cyning Ælle weer ruzie aan het zoeken. Dit keer met Koning Turquine en Sir Lancelot. Sir Benno sust de boel. 

Ronde 2:
Cyning Ælle weet niet hoe hij zich moet gedragen aan de Hoge Tafel, nu zoekt hij ruzie met Sir Eliot, waarschijnlijk over alle oude conflicten die zijn familie had met Saksen. Het leidt tot een uitdaging. Morgen zal er een duel gehouden worden tussen Sir Eliot de Jongere en Cyning Ælle van Deira. 
Sir Romulus redt een jonge dame van een wel heel opdringerige ridder. 
Sir Benno vertelt over het onderhoud van een van zijn landgoederen. 

Ronde 3:
Sir Eliot heeft geen geluk vandaag. Ook op de dansvloer krijgt hij ruzie, wanneer een andere ridder tegen hem aanbotst. 
Sir Romulus merkt dat hij een dagje ouder wordt, hij zou het liefst naar bed gaan. Maar weglopen bij het huwelijksfeest van zijn aangetrouwde familie kan ook niet. Hij vermant zich en blijft wakker. 
Sir Lancelot vraagt Sir Benno om hulp bij een gedicht, maar Sir Benno kan niet helpen. 

Ronde 4:
Sir Eliot zit in de weg en een dienstmeisje met een schaal eten struikelt over zijn voeten. Hij weet haar nog net op te vangen, en de schaal met eten ook. 
Sir Romulus zit naast een dame die maar blijft kletsen over het eten, haar kennissen, haar kapsel, haar vrienden, haar sieraden, de vrienden van haar man, haar kleding en alles waar haar oog op valt. Sir Romulus introduceert haar bij een andere vrouw, die net zoveel kletst. 
Sir Benno wordt verrast door een dienstmeisje, dat wel heel agressief aan het flirten is. Normaliter doet het geflirt van vrouwen hem niet veel. Maar dit keer weet zij toch een snaar te raken (Chaste fail). Het is natuurlijk een buitengewoon dom idee om de Hoge Tafel te verlaten, met een dienstmeisje, wanneer een dochter van de Hoge Koning trouwt. Vandaar dat hij zijn vrouw Ortlinde meeneemt (Prudent fail). De Hoge Tafel valt even stil als iedereen zich realiseert dat de bejaarde Benno (59 inmiddels) naar de dichtsbijzijnde hooiberg gaat met zijn vrouw EN een dienstmeisje. Maar dan realiseert iedereen zich dat dit volstrekt in lijn is met het gedrag van de roemruchte familie Steeple Langford. 

Ronde 5: 
Sir Eliot maakt een ronde door de zaal en glipt bijna op een gladde steen. Maar hij herstelt zich fantastisch. 
Sir Romulus praat met een bevallige dame. 

De avond loopt ten einde en het bruidspaar wordt naar bed gebracht. Sir Eliot en Sir Romulus slaken een zucht van verlichting. Beide levende kinderen van Hoge Koning Arthur zijn nu getrouwd. Ongetwijfeld zullen erg volgend jaar kinderen volgen. De troonopvolging is verzekerd. De plannen van Vrouwe Morgaine en Cwene Guinevere zijn verijdeld. 

De volgende morgen, Camelot

Tijdens de feestelijke maaltijd na het huwelijk van Prinses Hilde en Sir William, maakte Cyning Ælle ruzie met Sir Eliot de Jongere. Nu is het tijd om die belediging uit te wissen met een duel. En het is een serieus duel, met zwaarden op een van de vele strijdperken van Camelot. Iedereen die zijn kater heeft overwonnen is erbij. 

De ridders staan tegenover elkaar. Omdat dit een vriendelijke strijd moet zijn, zal er gestreden worden tot het eerste bloed vloeit. De ridders hakken met zwaarden op elkaar in. En beiden weten elkaar slechts licht te verwonden. Sir Eliot roept dat hiermee de strijd beslecht is. Het gaat niet aan om verder te strijden op deze mooie dag. Cyning Ælle wil eigenlijk wel verder strijden, maar de sfeer is er duidelijk niet naar. Een strijd met zwaarden wordt omgezet in een strijd met bierpullen en uiteindelijk wankelen de twee strijders weg. 

Late zomer, Old Sarum 

Sir Gaius Livius van Broughton komt terug van zijn missie naar het noorden. En hij heeft zorgwekkend nieuws. Het toernooi in Lothian was niets meer dan een dekmantel. De zonen van Koning Lot van Orkney zijn hun legers aan het verzamelen. Zij kunnen een Burcombe zo dicht bij de troon van Logres echt niet accepteren en zij zullen binnenkort optrekken. Zij zullen zeker het gezag van de Hoge Koning niet meer accepteren en misschien ook wat van de Noordelijke Koninkrijken willen inpikken. Ongetwijfeld zullen de Saksische Koninkrijken van Deira en Bernicia zich hierbij aansluiten en ook wat gebied van Logres en de cliënt - koninkrijken willen wegkapen. 
Sir Romulus is niet heel erg verrast, maar wel bezorgd. Hij vraagt zich af of Cwene Guinevere ook van de gelegenheid gebruik zal maken om haar Koninkrijk van Kent nu flink uit te breiden. Hij besluit dat dit niet het goede moment is om ten strijde te trekken. Maar wel moeten alle vrienden van Hoge Konink Arthur opgeroepen worden om hem volgend jaar bij te staan. Ook moeten alle smidsen in het land nu pijlpunten, zwaarden en harnassen gaan maken. 

Ortlinde, Prinses van Bernica vertelt haar echtgenoot, Sir Benno dat Hoge Koning Arthur zich nooit zal kunnen verweren tegen de macht van de Saksen en de legers van Orkney. Het zou verstandig zijn als hij zich aansloot bij haar broer, Cyning Adda van Bernicia. Sir Benno is ernstig teleurgesteld in zijn vrouw. 

De dreiging van oorlog dwingt de ridders om keuzes te maken. Na al deze jaren zijn hun families verweven met alle andere belangrijke families in het land. 
Sir Romulus heeft een hekel aan Mordred en zal nooit aan zijn kant staan. Hij kiest voor Hoge Koning Arthur. Sir Benno heeft ook een hekel aan Sir Mordred en dat gevoel is geheel wederzijds. Hij heeft Mordred verschillende keren een ongenadig pak slaag gegeven (in 553, in 561) of zijn plannen gedwarsboomd (in 538 en in 552). Hij kiest de kant van Hoge Koning Arthur, daarmee gaat zijn loyaliteit aan Vrouwe Morgaine waarschijnlijk ook het raam uit. 
Sir Eliot volgt Sir Turquine en Hoge Koning Arthur. 
Sir Benno is de bekendste ridder en maakt een ronde door Europa om daar vreemde ridders op te halen, zoals de ridders van De Ganis, ridders uit Byzantium of Zazamanc. Sir Eliot wil huurlingen uit Ierland kopen. 

Winterphase 564/ 565

Sir Eliot en zijn vrouw krijgen een wat ziekelijk meisje. 
De zuster van Sir Romulus, Vrouwe Flavia gaat eindelijk trouwen. 
Ook Sir Benno krijgt een wat ziekelijke zoon met zijn Ortlinde. En een dienstmaagd van Camelot baart een dochter. Zijn broer Leaf gaat eindelijk trouwen. 


vrijdag 26 mei 2023

Spellendag Hemelvaart 2023

Het is weer Hemelvaart geweest, en dat betekent dat we de dag erna een spellendag hebben georganiseerd, zoals we al heel erg lang doen. Dit keer viel de dag ook bijna exact samen met de verjaardag van Sander, dus we hebben er een gecombineerd feestje van gemaakt. Er kwamen een hoop mensen op af, die niet alleen leuke spelletjes meenamen, maar ook leuke cadeaus voor Sander. 

Meeple Land


In de morgen waren wij hysterisch boodschappen aan het doen, en hapjes aan het maken, voor de gasten. En vanaf twee uur in de middag bleef de deurbel gaan. Voor we het wisten was het huis vol met vrienden en hun kinderen (die allemaal steeds groter worden!). 

Vroeger of Later





Er kwam weer een rondje traditioneel Vroeger of Later op tafel. Dat blijft toch wel een heel erg leuk educatief spel. Jammer dat het niet meer te krijgen is. Andere mensen gingen nog aan de slag met Slide Quest. En toen kwam voor mij nog verrassing Meeple land op tafel, een geinige kruising tussen Carcasssonne (bouw een rijkje op en zorg dat alles aansluit) en Rollercoaster Tycoon (ik heb nooit achtbanen zo gebouwd dat al mijn bezoekers stierven!). Het zag er vrolijk uit, speelde makkelijk weg en was leuk. Helaas werd ik wel van tafel geveegd door mijn tegenstanders. 

Miskatonic University

Later op de avond heb ik nog een rondje Miskatonic University gespeeld, waarbij je samen met collega-onderzoekers rondhangt in de Miskatonic University en verboden teksten leest. Uiteindelijk word je daar krankzinnig van, maar wie houdt het het langst vol? Verschillende steunkaartjes kunnen je helpen het langer vol te houden in de bibliotheek. Maar waanzin komt voor ons allen. Ook daar werd ik van tafel geveegd. 

Love Letter

En we sloten af met Love Letters, en eenvoudig spel dat we tijdens een vakantie met ons gezin heel veel hebben gespeeld. Je biedt steeds tegen elkaar op, wie de beste kaarten in de hand heeft. En met wat opletten, nadenken en deductie, kan je een redelijk slag slaan naar wat je tegenstander in zijn hand heeft. En hem zo dwingen goede kaarten af te leggen. Leuk en lekker vlot.  

zaterdag 20 mei 2023

Zomerse borduurkaartjes

Ik ben weer creatief geweest en ik heb weer wat borduurkaartjes gemaakt. Geen kerstthema dit keer (dat duurt nog even), maar wel wat zomers, met bloemen en diertjes. En nu maar weer afwachten tot er mensen jarig zijn of een kaartje nodig hebben. Het eekhoorntje vond ik bijzonder leuk. En de paddestoelen waren eigenlijk iets te breed, de laatste paddenstoel heb ik niet meegenomen. 

Natuur

Zoals altijd haal ik de plaatjes van Pinterest. Het gaf weer veel rust om eens te zitten met een borduurhoepeltje in handen en steeds maar steekjes te maken. En ik was dit keer ook door wat garen heen, wat me weer een mooi excuus gaf om eens langs te gaan bij Diny's Wolwinkel in Nijmegen, inmiddels ook niet meer weg te denken

Bloemen

En toen nog een ochtendje knutselen met lijm, papier en scherpe messen en ik had weer een leuke set kaartjes. Sander heeft een keer geïnvesteerd in een goede snijmat en een lekkere snijliniaal. Samen met een goed scherp hobbymes kom je dan een heel eind. 


Spooky


En dit keer ook een paar spookachtige kaartjes. Ik vond ze erg leuk gelukt. En een klein borduurwerkje smaakt al snel naar mee. Ik wil toch weer eens iets groters maken. Maar wat?

maandag 15 mei 2023

Ohm Krüger

Deze keer een film uit de oude doos en een Nazi - propaganda film ook nog, Ohm Krüger (1941) van Nazi - partijlid Hans Steinhoff. Karl Anton en Herbert Maisch (die beiden ook aan andere propaganda - films hebben meegewerkt. Verder zien we een hoop Duitse acteurs, waaronder Emil Jannings (Der Blaue Engel), die ook meewerkte aan andere Nazi - propaganda en daardoor na afloop van WOII niet meer aan de bak kwam. We zien ook Gustav Gründgens (de doodenge Kluiskraker (Schränker) van de criminele factie uit M - Eine Stadt sucht einer Mörder), die onder druk werd gezet om zonder betaling te acteren in deze film. 

Ohm Krüger

Nou ben ik (uiteraard) geen fan van Nazi - propaganda, maar ik ben geïnteresseerd in media over (de geschiedenis van) Zuid - Afrika. En het verhaal van Paul Kruger en de Boerenoorlogen (er waren er twee) zijn ook interessant.

Spoilers

De film opent met een oude en zieke Paul Kruger (Jannings) die in een hotel in Zwitserland verblijft. Hij is stervende en een verpleegster leest de krant voor. Zij leest een artikel voor over de overname van de Zuid Afrikaanse Republiek door de Britten en hij denkt terug aan zijn rol bij die gebeurtenissen. 

Paul Kruger denkt terug aan de Grote Trek, waar hij als jongen met zijn ouders aan had deelgenomen, op zoek naar vrij land, om in vrede te kunnen leven en niet meer onder het juk van de Britten te hoeven leven. (Er woonden natuurlijk wel al mensen, maar die telden niet. Deze bewoners waren al op drift geraakt door de oorlogen en de daaropvolgende chaos van Shaka Zulu en konden weinig weerstand bieden aan de Boeren.)

Toen hij volwassen was, werd Paul Kruger President van de Zuid Afrikaanse Republiek. En de Britten laten deze jonge natie niet met rust. Wanneer er goud word gevonden nabij Johannesburg wil de Brit Cecil Rhodes (Marian) hier een slaatje uit slaan. Hij stuurt zijn ondergeschikte Dr. Jameson (Haubenreißer) om problemen te veroorzaken in Johannesburg, door lokale stammen te bewapenen en land van Boeren op te kopen. Ook zet Cecil Rhodes zijn invloed in Brittannië in, hij probeert Chamberlain (weer een doodenge Gründgens) en Koningin Victoria (Wangel) voor zijn karretje te spannen. Er is wel heel veel goud te vinden rond Johannesburg. 

Dan zien we eindelijk President Paul Kruger en zijn regering in Pretoria. Zij zijn eenvoudige mensen, die een simpel boerenbestaan willen leiden. Maar in hun eenvoud zijn zij niet dom (hooguit kneuterig). Paul Kruger doorziet Dr. Jameson en stuurt hem weg. Later arriveert ook zijn zoon Jan Kruger (Hinz), met zijn vrouw Petra (Uhlen) en hun twee kinderen (kleinkind 44 en 45). Jan heeft lange tijd in Groot Brittannië doorgebracht, waar hij in Oxford studeerde. Paul Kruger en zijn vrouw Gezina zijn dolblij om hun zoon en kleinkinderen te zien. 
Maar Jan is veranderd in Groot Brittannië. Hij rookt sigaretten (in plaats van een mannelijke pijp) en voorziet dat de Britten te machtig zijn om te weerstaan. Paul Kruger zou graag zien dat zijn zoon hem opvolgde als president (Dat is vreemd, de ZAR was een democratie, geen koninkrijk), maar daar heeft Jan weinig zin in. Voordat het conflict met Jan uit de hand kan lopen, wordt President Paul Kruger weer gestoord. Dit keer zijn het de lokale zwarte stammen, onder leiding van Lobengula (Brody). Zij zoeken ruzie met de Boeren en willen strijd. Lobengula is ingepakt door de Britten en heeft wapens van hen gekregen. Maar gelukkig weet Paul Kruger het tij te keren, door de opstandige wilden ferm toe te spreken. 

In Groot Brittannië is Cecil Rhodes wel succesvol. Lord Chamberlain en Koningin Victoria bekokstoven plannen om de Boeren aan hun rijk toe te voegen, of ze dat nu willen of niet. Koningin Victoria is eerst van plan om de Boeren met rust te laten, maar als Lord Chamberlain laat vallen dat in Johannesburg wel heel veel goud te vinden is, laat zij zich overtuigen. Koningin Victoria heeft een voorkeur voor een alliantie, dat is goedkoper dan oorlog. 
Lord Chamberlain nodigt President Paul Kruger uit om een verdrag te tekenen. Maar Paul Kruger is niet voor een gat te vangen. Hij tekent het verdrag, maar zorgt er dan voor dat de Zuid Afrikaanse Republiek veel verdient aan de goudwinning door de Britten.  Cecil Rhodes en de Britten geven niet op. Nu proberen zij de politici van de Zuid Afrikaanse Republiek om te kopen. Dat gaat maar matig. En President Paul Kruger is niet om te kopen. Maar hij realiseert zich dat oorlog met de Britten onvermijdelijk is. 

Met de mobilisatie van de Boeren begint het tweede deel van de film. De nobele Boeren staan klaar om ten strijde te trekken tegen de Britten. Zoon Jan waarschuwt zijn vader nog een keer, tegen de Britse oorlogsmachine zullen ze geen stand kunnen houden. President Paul Kruger wil dit niet horen en hij verstoot zijn zoon. 
De strijd barst los en tegen ieders verwachting in, weten de Boeren nog aardig stand te houden. De Britten kunnen dit niet accepteren en schuiven Lord Kitchener (Schafheitlin) naar voren, die er een brute strategie op nahoudt. Hij laat de boerderijen van de Boeren vernietigen en de vrouwen en kinderen afvoeren naar concentratiekampen. Dan zullen de Boeren wel inbinden. Ook Jan Kruger en zijn vrouw Petra en de corrupte politicus Cock en zijn vrouw worden hiervan het slachtoffer. 

Uiteindelijk kan het leger van de Zuid Afrikaanse Republiek geen stand houden tegen de Britten. President Paul Kruger neemt de beslissing om de Zuid Afrikaanse Republiek te verlaten en de naties van Europa om steun te vragen. Maar in Europa wordt hij overal geweigerd, niemand wil oorlog met de Britten. De Zuid Afrikaanse Republiek is ten dode opgeschreven. 
Ondertussen zijn Gezina, Petra en de kleinkinderen van Paul Kruger in een Brits concentratiekamp beland. Er is niet genoeg te eten en besmettelijke ziekten waren rond. Jan probeert zijn vrouw nog te bevrijden, maar wordt daarbij gevangen genomen. De vrouwen komen in opstand, wanneer hij terechtgesteld wordt, maar ook zij worden allemaal neergeschoten. 

En dan zijn we weer terug in de hotelkamer van Paul Kruger in Zwitserland. Hij heeft verdriet om alles en iedereen die hij verloren heeft. Maar hij is ervan overtuigd dat de Britten ooit nog wel eens hun verdiende loon zullen krijgen. 

Conclusie

Wat een nare, geniepige propaganda film is dit! 

De Boeren en President Paul Kruger zijn duidelijk een stand - in voor het Duitse volk en Adolf Hitler. Paul Kruger is een eenvoudige, oprechte, diep religieuze man die zijn volk wil leiden naar vrede en voorspoed. Het volk van de Afrikaners bestaat uit grote gezinnen, die diepgelovig zijn en een eenvoudig leven op het land willen leiden. En het zijn die vreselijke Britten, die of achterbaks of intens gemeen zijn, die dat uit hebzucht allemaal onmogelijk maken. Rechtgeaarde Duitsers moeten zich vereenzelvigen met de Afrikaners (die ook Duitse voorouders hadden) en tegen de Britten willen strijden. En die boodschap ligt er redelijk dik bovenop, en is vrij eenvoudig door te prikken, maar de film is subtieler dan dat. 


Zo was de acteur die Cecil Rhodes speelde, Ferdinand Marian, kort daarvoor te zien in de notoire Nazi - propaganda film Jud Süß, waar hij (waarschijnlijk onder druk gezet door het Nazi - regime) de hoofdrol van Jud Süß speelde. Dus het publiek associeerde het karakter Cecil Rhodes (en daarmee de Britten) waarschijnlijk meteen met de Nazi - vooroordelen over Joden. En de Britten zijn verder alleen maar geïnteresseerd in goud, ook alweer een Nazi - vooroordeel over Joden. Dus de Britten zijn eigenlijk niet veel beter dan de Joden.  
Verder wordt er ook een loopje genomen met de historische gebeurtenissen. Hierdoor lijken Paul Kruger en de burgers van de Zuid Afrikaanse Republiek zo mogelijk nog nobeler, en de Britten nog gemener. In het echt heeft Paul Kruger meerdere bezoeken aan Europa en Brittannië gebracht om allerlei onderhandelingen te voeren. Verder was hij heel wat langer president van de Zuid Afrikaanse Republiek dan de film suggereert, van 1883 tot 1902 (toen de ZAR werd overgenomen door de Britten). En in zijn latere jaren als president was hij ook steeds controversiëler en tiranieker en daarmee ook minder populair. In de film probeert Kruger nog heel principieel zijn functie op te geven, als zijn landgenoten het vertrouwen in hem verliezen. In werkelijkheid had hij er in de jaren '90 van de 19e eeuw een gewoonte van gemaakt om te dreigen met opstappen, waarna de volksvertegenwoordiging inbond. 
In de film werd ook hoog opgegeven van de eenvoud van Paul Kruger, in werkelijkheid werd dat door zijn land- en tijdgenoten ook al gezien en afgekeurd. Hij was over het algemeen slecht en ouderwets gekleed, had slechte manieren, hing een zeer conservatieve stroming binnen de Nederduits Hervormde Kerk aan, las geen ander boek dan de Bijbel en nam deze voor waar aan. Dit werd door zijn Afrikaanse tijdgenoten al afgekeurd, in Europa maakte hij zich hier ook niet populair mee. 
Maar ten tijde van het vertonen van de film lagen de gebeurtenissen uit de film al weer een jaar of vijftig in het verleden. Veel mensen zullen niet meer precies geweten hebben wat er nou gebeurd was aan de andere kant van de wereld, in een land waar ze zelf nooit zouden komen. Het is lastig om dan de (opzettelijke) verdraaiing van de waarheid te kunnen zien. 

En verder bevreemdde de film me ook steeds meer. De Britten waren in- en inslecht, door de arme Boeren te verdrijven van hun land, hun boerenbedrijven in de fik te steken en hun vrouwen en kinderen op te sluiten in concentratiekampen. Ondertussen was het in Nazi - Duitsland juist beleid geworden om zo met de Joodse bevolking om te gaan. Maar de het Duitse publiek moest zich juist identificeren met de onderdrukte Afrikaners. En kennelijk vergeten dat zij precies hetzelfde deden met leden van hun eigen bevolking. Iets wat natuurlijk al door Orwell in 1984 is gezegd. De Partij vereist dat je het bewijs van je eigen ogen en oren niet langer gelooft, maar dat je de Partij gelooft. 

Een naargeestige film, alleen kijken wanneer je wil weten hoe je goede propaganda moet maken. 

zondag 14 mei 2023

Weekeindje Keulen

Het was weer tijd voor ons jaarlijkse weekeindje weg (2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018 en 2019). Vorig jaar konden we voor het eerst sinds Corona weer eens erop uit en toen gingen we naar 's Hertogenbosch. Toen lieten we ook voor het eerst ons oudste kind alleen thuis. Dat was een succes, dus dit jaar deden we dat weer. En nog grotere luxe, de ouders van Sander kwamen onze jonge kinderen halen voor een logeerpartij. En toen konden wij vertrekken, naar Keulen dit keer. 

Zicht op Keulen

Keulen heeft, net als Nijmegen een lange geschiedenis, als belangrijke stad aan de noordgrens van het Romeinse Rijk. Er was al een stam van Germanen gevestigd, toen de Romeinen hier de provincie Germania Inferior stichtten en dit bestuurden vanuit het Oppidum Ubiorim. Nog later werd het Colonia Claudia Ara Agrippinensium wat later Keulen zou worden. Later namen de Franken dit deel van het Romeinse Rijk over en Colonia werd verbasterd tot Keulen. En het werd daarna een belangrijke bisschopszetel. Genoeg te doen en te zien dus. 

Vrijdag

Keulen is niet eens zo heel ver weg, minder dan twee uur met de auto. Dus in de vroege middag parkeerden we onze auto bij het Stadthotel am Römerturm en wandelden we zo de stad in. We liepen ook langs de Romeinse Toren, die ons hotel zijn naam had gegeven. Een laatste restje van een Romeinse verdedingsmuur van het oude Keulen. 

Römerturm

Al snel zagen de we de enorme Dom van Keulen. En ik ben natuurlijk wel iets gewend als het aankomt op oude en imposante kerken (die in Bayeux, Gent en 's-Hertogenbosch zijn ook niet mis). Maar de Dom van Keulen is toch weer even een slagje groter en imposanter. We hebben er vrijdagmiddag even kort rondgekeken en besloten om later nog eens terug te komen. 

De Dom

Op advies van vrienden gingen we die avond naar het Belgisches Viertel, om daar op zoek te gaan naar een hapje eten. Dat deden we dan ook bij Flavour of India, een Indiaas restaurant, waar ik mijn hart kon ophalen aan een heerlijke curry. Later belandden we ook nog bij Little Link, waar we genoten van een heerlijke cocktail. 

Toen vonden we het eigenlijk wel weer mooi geweest voor die dag en keerden we terug naar het hotel. De volgende dag zouden we ons helemaal laten gaan!

Zaterdag

Deze dag hadden we besloten om het centrum van Keulen wat meer te verkennen en alle gekke winkeltjes eens te bekijken. Na een enorm ontbijt vertrokken we vol goede moed de stad in. Gelukkig werd het weer steeds warmer en liepen we heerlijk rond. 
Sander kon zijn hart nog ophalen in de verschillende spellenwinkels in Keulen. Maar alles was in het Duits natuurlijk, of het Engels. Later op de dag gingen we wat meer het oude centrum. Daar hebben we nog heel veel tijd doorgebracht in de Buchhandlung Mayersche, waar we vier verdiepingen aan boeken konden bekijken. Er waren echt heel erg veel boeken, het was heerlijk. We hebben ons daar ook tegoed gedaan aan heel veel koffie en een heerlijke taart. 

We wandelden verder en kwamen langs de Schwarzer Elefant, een winkel van drie verdiepingen die voornamelijk bronzen beelden verkocht. Enorme bronzenbeelden van wilde dieren als Leeuwen, Gorilla's, Stieren en Panters. De beelden waren meer dan levensgroot en ik vroeg me af of ik ook zo groot zou wonen, dat ik zo een beeld in mijn huis of tuin kwijt zal kunnen (waarschijnlijk niet). Verder werd er ook veel meubilair uit Azië verkocht. Een vreemde winkel, maar ze deden kennelijk goede zaken. 

Bij de Schwarzer Elefant

Die avond wilde Sander een Maultasche proberen, een traditioneel Duits gerecht van een kruidige vleesvulling in een deegpakketje, geserveerd in zoute bouillon. En hij had zelfs een restaurantje gevonden dat daarin gespecialiseerd was, Die Maultasche. Ik hield het bij een grote worst met een frisse aardappelsalade. 

Zondag

De enorme Dom Kerk en alle andere kerken hadden natuurlijk een beetje een hint moeten zijn. Maar de zondagsrust wordt nog erg serieus genomen in Keulen. Alle winkels waren dicht. Alleen eetgelegenheden, sommige musea en kerken waren open. Gelukkig was het ook een heerlijke dag, dus we besloten om langs de Rijn te wandelen. 

Zicht op Keulen

We liepen van de Boulevard naar de Severinsbrücke naar de andere kant van de Rijn. Toen via de Boulevard daar weer naar het noorden. En over de Hohenzollernbrücke weer terug naar het Domplein. Langs deze brug rijden ook alle treinen in en uit, dus dat was wel imposant om die langs de zien rijden. 
Verder was het bijgeloof dat hangsloten de liefde kunnen bestendigen ook hier doorgedrongen. Dus al het hekwerk langs de Hohenzollernbrücke was versierd met hangsloten met namen van geliefden erop. 

Allemaal gelukkige huwelijken!

Die avond hadden we na de hele dag Keulen op en neer lopen weinig puf mee. We hebben in een klein Italiaans restaurant genoten van een lekker bord pasta met een heerlijk glaasje wijn. En toen was ons verblijf in Keulen alweer bijna ten einde!

Maandag

Onze laatste dag in Keulen! We ruimden de kamer op en checkten uit, waarna we nog een laatste paar dingen in Keulen zelf wilden bekijken. We gingen eerst naar het Schokoladenmuseum. Daar waren we al eerder geweest, maar toen was het ontzettend druk. Gelukkig was het maandag rustiger. En ik moet eerlijk zeggen dat het museum mij verraste. 

Cacaoboom

Het was een zeer uitgebreid en toegankelijk museum over chocolade. En dat namen ze heel serieus. Er was informatie over de cacaoboom, het productieproces, de leefomstandigheden van de arbeiders die de cacao verzamelen en verwerken, het moderne productieproces en allerlei slimme innovaties voor steeds betere chocolade. En er werd nog ingegaan op de Azteken, voor wie het gebruik van cacao een grote religieuze betekenis had en op de invloed die chocolade in Europa had, toen het daar eenmaal geïntroduceerd werd. 

Automaat voor snoep

Mensen in Europa werden (terecht!) helemaal wild van chocolade. En speciaal om chocolade te drinken werden er mooie serviezen gemaakt. Maar ook de chocoladesnoepjes kregen veel aandacht. Zo werden er al snel automaten gemaakt waar je een muntje in kon gooien en dan een mooi chocoladesnoepje kon krijgen, soms liet de machine dan ook nog een deuntje horen. 

Wafels!

En we namen nu ook de tijd voor een wat langer bezoek aan de Dom van Keulen. Ook daar was het op maandag iets rustiger. 

Imposant middenschip

We dwaalden door het enorme gebouw en waren gepast onder de indruk van hoe groot het allemaal was. En hoeveel geld er in de bouw gestoken was. Zo was er enorm geïnvesteerd in mozaïekvloeren, die bijzonder gedetailleerd waren en gemaakt waren van zeer kleine mozaïeksteentjes. En dan leidde tot prachtige patronen. 

Mozaïek

En een grote, imposante Dom als deze heeft natuurlijk ook veel relikwieen, waaronder de beenderen van de Drie Koningen, die als eerste het kindeke Jezus kwamen aanbidden. En verder was er in een zijkapel ook een enorme triptiek met alle belangrijke scenes uit het leven van Jezus. 

Reliek en triptiek


Zo had Engelbert van Berg ook een erg mooi standbeeld in de kerk. Hij wordt nog wel eens de Heilige Engelbert genoemd, maar is nooit formeel heilig verklaard. Wel bewoog hij zich op het snijvlak van wereldlijke en kerkelijke politiek, zoals vroeger gebruikelijk was. En dat werd hem fataal. 

Engelbert de Martelaar
En toen zat onze tijd in Keulen er weer op. Veel te snel moesten wij terug naar huis. Gelukkig had onze oudste het daar ook naar zijn zin gehad en even later werden de jongste twee ook weer thuisgebracht. 

dinsdag 9 mei 2023

Het Wonder

Het was weer eens tijd voor een goed boek. The Wonder van Emma Donoghue. Ik kon het lenen uit de bieb van Malden.   


Het verhaal gaat over de zogenaamde Fasting Girls, meisjes die in de Victoriaanse periode claimden dat zij langere tijd konden overleven zonder te eten. Vaak werden er ook religieuze of magische krachten toegeschreven aan deze meisjes. Hierin borduurden zij voort op de voorbeelden van sommige heiligen, zoals Catharina van Siena, Liduina van Schiedam en Rosa van Lima, die ook tijdens langere perioden in hun leven niets of weinig aten.  
De Fasting Girls waren ook toen al controversieel. Lang niet iedereen geloofde dat de meisjes echt geen eten tot zich namen. Ook werden deze meisjes vaak geëxploiteerd door hen tentoon te stellen aan het publiek. 

Spoilers

Het verhaal begint met Britse verpleegkundige Lib (Elizabeth) Wright, die naar de binnenlanden van Ierland reist. Zij heeft de opdracht om een jong meisje, Anna O'Donnell in de gaten te houden. Deze  claimt al maanden niets gegeten te hebben en verschillende notabelen in haar omgeving willen onderzoeken wat er precies gaande is. Lib is een echte verpleegkundige, getraind door Florence Nightingale en zij heeft ervaring opgedaan in de Krim-Oorlog. Zij is gevraagd wegens haar gedegen training. Zij hoeft Anna niet te overtuigen om te gaan eten, alleen in de gaten houden of ze daadwerkelijk niet eet. 

Lib arriveert in het dorpje waar Anna O'Donnell woont en leert de andere spelers in het drama kennen. Anna heeft ouders, Rosaleen en Malachy en een inwonende nicht Kitty. Verder zijn er nog een arts, een pastoor en andere notabelen die Anna willen gebruiken om meer aandacht voor hun deel van Ierland te genereren, maar dan willen zij eerst weten of Anna en haar familie de boel niet oplichten. Daarom zijn Lib en een Non ingehuurd, zij moeten Anna steeds in de gaten houden. 

Lib begint met haar bewaking van Anna en is keer op keer verbaasd door de totale achterlijkheid van het gezin en de omgeving waarin ze verblijft. Iedereen is ontzettend arm, gelooft op kinderlijke wijze in God, engelen en heiligen en hun invloed in het dagelijks leven en de meeste mensen lijken oprecht te denken dat Anna inderdaad kan leven van de lucht. Maar het wordt ook duidelijk dat Lib worstelt met haar eigen demonen. Ze heeft een kind gehad en dat is overleden, ze stelt zich voor als weduwe. En om iets te doen te hebben, ging ze slachtoffers van de Krim-Oorlog verplegen, waarbij ze ook voldoende gruwelijkheden heeft gezien. 

Maar in de loop der tijd moet Lib haar ideeën bijstellen. De Ierse Hongersnood is nog niet zo lang voorbij, waarbij meer dan 1 miljoen mensen omkwamen en nog eens zoveel mensen Ierland definitief ontvluchtten. Anna en haar familie hebben de hongersnood meegemaakt, en hebben slachtoffers in hun eigen kring gehad. Dus vreemde ideeën over eten, eten weigeren en de hongerdood zijn niet zo heel bijzonder. Verder denkt Lib ook niet al te veel na over de situatie die zij aantreft. Ze heeft snel een oordeel en pas als andere mensen haar wijzen op de implicaties, denkt zij zelf na. 

Wanneer de bewaking van Anna begint, gaat zij vrij snel achteruit. Anna verzwakt snel en Lib begint zich schuldig te voelen. Anna kan door haar eigen koppigheid sterven aan de honger. En Lib maakt dat mogelijk, door haar in de gaten te houden. Lib probeert meerdere mensen ervan te overtuigen dat Anna de boel heeft bedot en dat dat nu wel duidelijk is en dat ze weer moet gaan eten. Maar iedereen lijkt zo zijn eigen belangen te hebben bij het vasten van het meisje. Het gaat om gezichtsverlies, mogelijk economisch gewin met een lokale  heilige en het toedekken van geheimen uit het verleden. Lib ziet steeds minder mogelijkheden om Anna te redden van haar destructieve keuzes. 

Conclusies

Een heel goed boek en ik ben nu zeker ook benieuwd naar de film. Het is mooi om de ontwikkeling van Lib te zien, die na al haar eigen trauma's gevlucht is in kille rationaliteit. En door de lijdensweg van Anna komt zij daar weer uit en besluit dat er meer is in het leven dan het volgen van protocollen. 
Aan de andere kant geeft het boek ook een mooi beeld van een verarmde en getraumatiseerde bevolking, die gevlucht is in spiritualiteit om daarmee zin te geven aan de gruwelijkheden van het leven. 

En steeds maar weer zijn het vrouwen die alle lasten moeten dragen. In die zin deed het boek me ook wel denken aan De Weg van de Slang. Beiden gaan over gezinnen in achtergestelde, landelijke, geïsoleerde gebieden. De bevolking is laag opgeleid en worstelt met overleven. En het is Anna die haar gezin uit armoede zal moeten verheffen, want zij heeft duidelijk een heilige gave. En er staat een hele rij mannen omheen, die dat allemaal wel zullen organiseren. Haar eigen vader is niet in staat om haar te beschermen tegen de honger en tegen misbruik. 
Maar ook Lib en de Non worden niet serieus genomen. Zij realiseren zich allemaal dat iemand Anna voorziet van eten, maar dat dit te weinig is, en dat Anna langzaam aan het sterven is. Maar niemand neemt hen serieus, en de notabelen van de gemeenschap zijn volstrekt bereid om Anna het risico van een hongerdood te laten nemen. 
Ook houdt Anna er zeer verwrongen religieuze ideeën op na, die haar duidelijk in psychische en fysieke nood brengen. Maar de lokale pastoor voelt zich niet heel erg geroepen om meer dan het minimale te doen. 

Pak dit boek er zeker eens bij. 

  

zondag 7 mei 2023

De Efteling in het Noordbrabants Museum

De Meivakantie is begonnen en dat betekent dat we de kinderen bezig moeten houden. In het verleden zijn we verschillende keren naar de Efteling gegaan (2012, 2015 en 2018) en heel erg lang geleden hebben we nog een tentoonstelling over Anton Pieck gezien (in 2008). En nu organiseerde het Noord Brabants Museum een tentoonstelling over de Efteling, omdat deze 70 jaar bestaat. En daar moesten wij natuurlijk ook heen!

Op een grote paddenstoel

Er was een hoop te zien over de ontstaansgeschiedenis van de Efteling. Zo wilden verschillende notabelen uit Waalwijk en omgeving iets doen voor de inwoners van de streek. Daarvoor werd er eerst een sportpark gemaakt. Daar kwamen ook verschillende speeltoestellen bij. 
Na WOII werd het park uitgebreid met een groter speelpark, een vijver en meer voorzieningen. Dat werd in 1951 geopend. Nog later werd daar het sprookjesbos, naar voorbeeld uit Eindhoven, aan toegevoegd. 

Sprookjes van Grimm en Anton Pieck

En Anton Pieck werd natuurlijk in een vroeg stadium aangetrokken voor het ontwerp. In de jaren '40 illustreerde hij de Sprookjes van Grimm en een nieuwe uitgave van de verhalen van Duizend en Een Nacht. Hierboven is het boek met de sprookjes van Grimm met de blauw band te zien. Ikzelf heb een versie met een rode band (de vierde druk), gekregen van mijn Oma. 

En er was een hoop te zien over de verschillende attracties, het verhaal erachter en het ontwerp. Allemaal heel erg leuk om te zien. En wij moeten snel weer eens langs bij het leukste pretpark. De tentoonstelling is nog maar kort te zien, als je wel gaan, ga dan snel.

zaterdag 6 mei 2023

RRR

Laatst zag ik RRR (2022) via Netflix. Deze film van S. S. Rajamouli gooide in 2023 hoge ogen op allerlei filmfestivals. Dus toen hij op Netflix langskwam, wilde ik dat wel even zien. 



De film is een soort alternatieve geschiedenis van de Britse Raj in India. Geen prettige tijd en er was door de lokale bevolking verzet. We volgen twee verzetsmannen, Komaram Bheem en Alluri Sitarama Raju, die beiden wel bestaan hebben, maar de gebeurtenissen in deze film zijn niet waar. 

Spoilers

De film opent in 1920 en Gouveneur Buxton (Stevenson, de Thor Films) en zijn vrouw Catherine (Doody) bezoeken een of ander landelijk geleden dorpje van de Gond. Catherine is erg ingenomen met lokaal meisje Malli en ontvoert haar, zeer tegen de wil van de ouders in. Leider Komaram Bheem (Rama Rao Jr.) verlaat het oerwoud en gaat naar de grote stad, op zoek naar Malli. 

Dan leren we ook Alluri Sitarama Raju (Charan) kennen. Deze is als Indiaase man lid van het Britse leger. Hij doet zijn uiterste best om hogerop te komen en lijkt daarvoor bereid om ook zijn eigen, onderdrukte landgenoten te verraden. Maar misschien zijn er toch diepere gronden? Alluri Sitarama Raju krijgt uiteindelijk de opdracht om in Delhi op zoek te gaan naar de verzetsleider Bheem.

Omdat Bheem en Raju van elkaar niet weten hoe zij er uit zien, treffen zij elkaar wanneer zij samen een jongen uit de rivier redden. Er ontstaat een diepe vriendschap tussen de twee mannen, maar hun geheime identiteiten blijven voor elkaar verborgen. Dat kan natuurlijk niet eeuwig goed gaan, dus dat levert voor de kijker behoorlijk wat spanning op. 

Uiteindelijk probeert Bheem Malli te bevrijden, maar wordt daarbij gevangen genomen. Hij zal publiekelijk gegeseld worden, door zijn (voormalige?) beste vriend Raju! Maar tijdens gruwelijke geseling (echt naar) buigt de standvastige Bheem zijn knieën niet. De geseling en de dapperheid van Bheem maken de lokale bevolking uitzinnig van woede en zij beginnen te rellen. 
Gouveneur Scott, Catherine en de Britse soldaten weten maar net te ontsnappen en Bheem mee te nemen. Raju overtuigt hen ervan dat Bheem het beste in het geheim geëxecuteerd kan worden, om nog meer rellen te voorkomen. Inmiddels heeft Raju zich ook gerealiseerd dat hij eigenlijk aan de verkeerde kant staat. Hij wil de executie van Bheem gebruiken om hem te redden. 

Gouveneur Scott laat zich niet door de plannen van Raju in de luren leggen. Hij wil Bheem laten executeren en bereid zich ook voor op een reddingsmissie. Bheem weet te ontsnappen, Raju wordt betrapt op zijn verraad jegens de Britten en gevangen genomen. Bheem vlucht weg en wordt opgenomen door een nieuwe groep mensen die verzet plegen tegen de Britten, onder leiding van Sita (Bhatt). Deze Sita onthult dat Raju eigenlijk als een mol in het Britse leger is gegaan en zo wapens wil stelen voor het verzet. 

Bheem realiseert zich dat hij zijn vriend ernstig verkeerd beoordeeld heeft en zet een reddingsmissie op touw. Hij weet Raju te bevrijden en zij verstoppen zich in een nabijgelegen bos. Daar ziet Raju een standbeeld van Rama en hij krijgt nieuwe inspiratie om zich te verzetten tegen Scott en de soldaten. Met hun guerillatactieken weten zij de mannen van Gouveneur Scott uit te schakelen. En uiteindelijk zelfs het fort van Scott. Bheem heeft zijn Malli weer terug en Raju heeft de wapens die hij nodig heeft. 

Conclusie

Films over dapper verzet van onderdrukte etnische groepen tegen koloniale overheersers zijn vaker gedaan (Omar Mukhtar: Lion of the Desert, Lawrence of Arabia) en dit is er een in dezelfde lijn. De dappere, eenvoudige mensen komen in opstand tegen de corrupte onderdrukker. De corrupte onderdrukker is wel heel erg corrupt, onderdrukkend en gewelddadig, maar uiteindelijk weten de dappere mensen een overwinning te behalen. 

Verder was iedere acteur in deze film ook volledig over the top. In die zin was dit meer een film als Excalibur of Shaka Zulu. We kijken naar een stukje mythische geschiedenis met archetypische karakters, die het verhaal uitbeelden. 

Desondanks een hele leuke film. Rama Rao Jr. en Charan wisten een leuke mannenvriendschap neer te zetten en je voelt de spanning terwijl beiden steeds dichter bij de waarheid komen. En uiteindelijk kan helemaal niets, zelfs niet de macht van het Keizerrijk waar de zon nooit ondergaat, hun vriendschap of hun missie stoppen.