Translate

vrijdag 26 september 2014

Monsterlijke courgette

Ik eet graag courgette. Ik voorgaande jaren heb ikzelf courgette gekweekt. Ik eet het dan ook op. Maar dit keer heb ik iets gezien waar ik erg van onder de indruk was.

Mijn buurman heeft een moestuin bij de Maldense Volkstuinvereniging en hij had de laatste weken geen tijd om de boel te onderhouden. Als betrokken buurvrouw bood ik aan om zijn tuin een beetje te onderhouden, onkruid weghalen en zo. Ik zou ook wat oogsten en weer mee terug nemen. Dat heb ik geweten.
De buurman had ook zijn (1!) courgetteplant een beetje verwaarloosd. Daar heb ik drie enorme courgettes van geoogst. En niet een beetje enorm, nee! De courgettes waren bijna net zo groot als onze dochter van 3 maanden!

Links onze jongste dochter, rechts een courgette van 3,5 kilo!
Ik mocht ze alledrie houden. Maar wat moet ik met bijna 7 kilo aan courgette? Opeten, maar hoeveel courgettesoufle, courgettesaus en courgettesoep kan een mens eten?
Ik heb de grootste inmiddels in stukken gehakt. De zaadjes waren redelijk dik, dus ik heb een paar bewaard voor volgend jaar. De rest heb ik toen 40 minuten in de oven gedaan, met wat olijfolie en teentjes knoflook. 
Van deze grote courgettes is een groot deel vocht, wat verdampt. Bovendien is de schil vrij dik geworden. Dus ook na het bakken in de oven bleef die hard en verwijderde ik die. Wat overbleef heb ik gepureerd en ging de vriezer in. Van de allergrootste kreeg ik maar 2 liter aan pulp. Dat is een overzienbare hoeveelheid. Dus in totaal houd ik er misschien 5 liter in totaal aan over. De komende weken lekker veel soufle eten dus. 

donderdag 25 september 2014

OMG OMG OMG!

Afgelopen weekeinde was in Nijmegen en omgeving de herdenking de operatie Market Garden, die 70 jaar geleden plaatsvond. Door allerlei organisaties waren verschillende activiteiten georganiseerd. En veel daarvan vond bij ons in de omgeving plaats. Dus dat is dan een makkelijk uitje voor in het weekeinde. We zijn eropuit in de frisse buitenlucht, de kinderen kunnen zich vermoeien met heen en weer rennen en met een beetje geluk kunnen we ze ook nog wat bijbrengen over belangrijke momenten uit de geschiedenis. Een win-win-win situatie dus.

Tanks zijn de beste!
Op zaterdag was er een doortocht van antieke voertuigen door Malden. Dus daar waren we bij om te kijken. De oudste kinderen vonden het enig om al het oude oorlogstuig langs te zien rijden. Ook leuk was dat alle voertuigen werden bestuurd door mensen in uniformen en kledij uit die tijd.

Een klein locomotiefje.
Op zondag zou er een re-enactment van de Waalcrossing zijn. Bovendien zou mijn vader met enkele antieke vliegtuigen ook over de waal vliegen. Onze zoon is gek op vliegtuigen en zijn opa, dus daar wilden we ook bij zijn. Dus togen wij naar Nijmegen, naar de Oversteek, de nieuwe brug over de Waal bij Nijmegen.

Onze jongste dochter werd iedere keer maar meegesleept, maar sliep overal doorheen.
Op het terrein van de Vasim stonden ook weer allerlei oude voertuigen tentoongesteld. De grote kinderen vonden die maar machtig interessant. 

Amphibievoertuigen zijn ook heel interessant. 
Alle werd bekeken en becommentarieerd. Onze zoon is inmiddels al wel oud genoeg om vragen te stellen over oorlog en vechten. En dan kan hij ook met moeilijke vragen komen als waarom mensen oorlog voeren, terwijl er dan ook mensen doodgaan. Ik doe mijn best antwoord te geven. Maar hij blijft het moeilijk vinden. Waarom willen sommige mensen slechte dingen doen?
Ik probeerde hem ook nog uit te leggen dat goed en kwaad misschien niet altijd even makkelijk te duiden zijn. Weinig mensen denken slecht te zijn en doen met opzet slechte dingen. Beide partijen in een oorlog vinden de tegenstander slecht, dus wie is dan de echte slechterik? En wie is de goede? Hij vond dat je in elk geval nooit mocht beginnen met vechten, maar dat je jezelf wel mag verdedigen.

Dat is al heel wat voor een jongetje van zeven. Ik hoop maar dat hij dat ook in praktijk brengt wanneer hij op het schoolplein zijn conflicten oplost.

Bij een takelwagen.
En even later kwamen er drie vliegtuigen overvliegen. De vliegtuigen kwamen verschillende keren over en het geronk was indrukwekkend. De grote kinderen deden hun best om flink naar opa te zwaaien, maar ik betwijfel of hij ze gezien heeft.

NIJMEGEN, 21-09-2014. Fly-over bij De Oversteek.
Het geronk maakte een hoop indruk op iedereen.
(Foto van Martien Langen) 
Via een scherm onder de Oversteek, konden wij de re-enactment van de oversteek volgen, maar ik vond het maar matig. Het was erg druk en het scherm maar klein. Bovendien begon de herrie en de drukte me op de zenuwen te werken. Dus we keken nog even rond bij de moderne tanks  van de landmacht, die dit moment ook voor PR gebruikte en zijn toen weer naar huis vertrokken. 
Al met al een indrukwekkend weekeindje voor iedereen.

maandag 22 september 2014

Kermis!





Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.



zondag 21 september 2014

Herfst

Vandaag begint de herfst weer. De dagen zijn al aanmerkelijk korter en de nachten al behoorlijk wat kouder. De komende tijd zal dat alleen nog maar erger worden. De zomer komt ten einde en de natuur bereidt zich voor op de komende winter.

In de tuin kan ik dat al heel aardig zien. De oogst van de meeste planten hebben ik inmiddels al binnengehaald. We genieten nu van zelfgemaakte bramenjam en een tijdje geleden heb ik mijn gasten verwend met lekkere taart met kruisbessenvulling. En nu hangen er alleen nog frambozen aan de struik en is het hoog tijd dat ik de rest eens vakkundig opruim en terugsnoei, zodat we kunnen wachten tot het lente is en er weer van alles naar buiten kan. Van vriendin +R heb ik nog wat zaadjes gekregen, die volgend jaar zeker weer naar de tuin gaan. Vorig jaar had ik nog de zaadjes van de Datura opgevangen, maar dit jaar vergeten uit te zaaien in de voortuin. Ik hoop maar dat ze volgend jaar nog werkzaam zijn en aan willen slaan.

Maar niet alleen komen dingen ten einde, er beginnen ook weer dingen. Het is weer tijd voor spruitjes (met schnitzel en gebakken aardappeltjes), voor pompoensoep en voor mijn persoonlijke favoriet, stoofpeertjes! Voor herfstige risotto met paddestoelen en voor ingemaakte perzikken.

Ik heb er weer helemaal zin in. En aan het einde van de herfst gloort natuurlijk kerstmis, met feest en kerstcake!

zaterdag 20 september 2014

woensdag 17 september 2014

Heilige graal

In aanloop naar de geboorte van onze jongste dochter heb ik mijn Pendragon rollenspel even op een laag pitje gezet. Maar nu is ze alweer bijna 3 maanden oud en het wordt tijd om weer deel te gaan nemen aan het normale leven. Mijn bevallingsverlof is alweer voorbij en ik ben aan het werk. En dus moet ik ook maar weer mijn Pendragon campagne oppakken.
Als opwarmertje besloot ik om eerst maar eens een filmavond te organiseren. Dan konden de spelers elkaar weer eens zien, bijkletsen en film kijken. En welke film is daar nu beter geschikt voor dan Monty Python and the Holy Grail? Het bleek zelfs dat sommige spelers (we zullen geen namen noemen) de film nog nooit gezien hadden! Hoog tijd voor mij als game-master en vriendin om daar wat aan te doen. Gelukkig was de film onlangs nog op televisie geweest. 

De film!

Monty Python and the Holy Grail (1975) is een film van het komische gezelschap Monty Python. Terry Gilliam (Twelve Monkeys, The Fisher King) nam de regie op zich, Eric Idle (Life of Brian), Graham Chapman (Life of Brian), John Cleese (A Fish called Wanda), Michael Palin (A Fish Called Wanda) en Terry Jones (Erik the Viking) namen de belangrijke rollen op zich. En de verschillende vrouwen werden gespeeld door Conny Booth (Fawlty Towers) en Carol Cleveland (Life of Brian). Dus alle leden van het gezelschap hebben nog veel andere goede dingen gedaan in de jaren erna. Ga dat zeker ook bekijken!

Het was tijden geleden sinds ik de film voor het laatst gezien had en veel was al weggezakt, vooral de begeleidende muziek, die nog best goed klinkt en af en toe best episch is. Ook kon ik nu wat beter zien hoe amateuristisch veel van de scenes zijn. De camera trilt, mensen zijn duidelijk nat en moe. Maar desondanks blijft de film enorm leuk om te zien, tsjokvol met eindeloze Britse humor.

Leuk om weer eens te zien en ik ga zeker proberen om wat van de onderdelen uit de film te verwerken in mijn campagne. Misschien Zoot en Dingo van Castle Anthrax of juist Brother Maynard en de Holy Handgrenade of Antioch. 

Gauw weer eens Pendragon spelen.

woensdag 10 september 2014

De laatste keer

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

zondag 7 september 2014

Oogsttijd

Augustus is de oogstmaand en dat heb ik geweten ook. Ondanks dat ik dit jaar weinig in de tuin heb gewerkt, vanwege de zwangerschap van mijn jongste kind, heeft de tuin toch flink gegroeid en gebloeid. Zo heb ik twee keer lekker gegeten van de tuinbonen en de brocoli. en heb ik al flink wat bessen kunnen oogsten. Maar de bramen hebben mij dit jaar flink verrast. De ene struik wilde totaal niet bloeien, maar alleen woekeren. Maar de doornloze braam gaf mij dit jaar toch meer dan 1,5 kilo aan bramen. Dat is best veel.

Jam in de kleine potjes, op sterke drank in de grote pot. 
Ik heb een beetje van de bramen gegeten in een terrine met gehakt (errug lekker, zurig fruit met gehakt). En de rest heb ik gisteren verwerkt. Ik heb een klein deel samen met wat frambozen die ik nog overhad verwerkt in de vodka. Ik kwam op het idee via het blog van vriendin +F. Daar had ze het over Sloe Gin. En ik kan me nog een recept voor alcoholische fruitdrank herinneren uit mijn favoriete kookboek dat ook met sleedoorn werd gemaakt. Maar het kan natuurlijk net zo goed met bramen. Ik moet het geheel een paar maanden laten trekken en dan kan ik het drinken. Ik hoop maar dat dat lekker wordt. En van de rest heb ik jam gemaakt.

1 deel fruit (ik nam dus bramen en frambozen)
1 deel vodka 
1/2 deel suiker (ik nam nog wat minder)

Ik heb de bramen en frambozen even kapot laten koken zodat het sap eruit loopt. Bij groter fruit als pruimen kan je ook gaatjes in het fruit prikken. 
Dan alles samen in een grote afsluitbare pot en roeren om de suiker op te laten lossen. 
En dan wachten. Heel lang wachten. 
Elke paar weken even de pot schudden en keren. 
En over een half jaar goed zeven en overgieten naar flessen. En dan die flessen nog een half jaar laten staan. Dus zomer 2015 kan ik hier vertellen of het gelukt is of niet. 

Vorig jaar maakte ik al jam van de bramen, maar dat was niet zo'n succes. Ik had te weinig suiker toegevoegd, waardoor het niet stolde en ik had de bramen niet gezeefd, waardoor alle pitjes er ook nog inzaten. Dus dit jaar moest alles anders. 
Ik heb eerst de bramen gekookt zonder suiker, tot ze pulp waren, om alles daarna door een zeef te duwen, zodat ik de zaadjes eruit kon halen. Dat leverde me uiteindelijk ongeveer een liter aan bramensap op. 
Daarna heb ik het sap gekookt met suiker en geleipoeder. Door het geleipoeder ging de jam stollen en hoefde ik minder suiker te gebruiken. Gezonder en smakelijker. Ik vind het wel prettig om de zurige smaak van fruit wat meer te proeven.

Ik heb nu iets van een liter jam, maar ben nog niet helemaal tevreden. Het was lastig om de pulp door een metalen zeef te wringen. Volgend jaar zal ik eens verder experimenteren met een staafmixer, om de pulp nog verder te vermalen en het zo wat makkelijker door de zeef gaat. En ik zal eens kijken of ik iets van neteldoek kan krijgen, om het zeven wat makkelijker te maken.  

zaterdag 6 september 2014

vrijdag 5 september 2014

Knutsel-frutsel vrouwtjes

Weer eens een postje over wat handwerk. En dit keer gaat het niet over mijn handwerk, maar over dat van mijn dochter. Mijn oudste dochter gaat drie dagen in de week naar de BSO en daar mag ze allerlei leuke dingen doen. Zoals werken met strijkkralen. Kleine, gekleurde plastic kraaltjes worden op een bord met pinnetjes in mooie vormpjes geplaats. Na afloop strijken met een strijkbout en de kraaltjes plakken aan elkaar. En dan komt ze thuis met de mooiste dingen.

Allemaal door mijn oudste dochter gemaakt, behalve het popje.

Maar dan slingert dat ook maar weer door het huis en wat moet ik ermee? Te mooi om weg te gooien, maar ik kan er verder ook niets mee. En toen bedacht ik me dat ik een nieuwe baby heb. Haar kamertje is inmiddels wel ingericht, maar ziet er qua versiering nog een beetje kaaltjes uit. Er moet iets aan de muur. Een hangend werkstuk van strijkkralen is misschien een goed idee. 
Dus ik ben naar de praxis gegaan om daar een houten roede te kopen, waar ik de verschillende onderdelen met een touwtje aan kon hangen. Dan zou het mooi onder elkaar hangen en een ensemble vormen. Niet dat mijn jongste dochter daar iets om geeft natuurlijk, maar ik wil de het niet allemaal onder elkaar of naast elkaar hangen. 

Dit had ik voor ogen

De vormpjes van strijkkralen vallen soms uit elkaar, wanneer er niet goed gestreken is. Dus ik heb eerst nog stukjes karton aan de achterkant geplakt. Dan blijven de kralen daar tenminste op vastzitten. En ik kon ook met een een stukje karton als oogje voor het draadje maken. Ik wilde iets meer stevigheid, dus ik heb de draadjes gehaakt in een rijtje van losse haaklusjes.

Het eindresultaat

En nu hangt er dan een mooie verzameling van strijkkraaltjes boven het bed van mijn jongste dochter. Ik heb het tegen de muur gehangen. Dus het draait niet rond boven haar hoofd. Dan vond ik toch wat veiliger. Als er nog eens een kraaltje loskomt, valt het op de grond en niet in haar bedje, waar het ook weer in haar mond terecht kan komen. 
En ik ben eigenlijk best wel trots op mijn oudste dochter. Ze wordt al net zo een knutsel-frutsel vrouwtje als haar moeder. 

donderdag 4 september 2014

Vakantie in Zeeland V

Heerlijk weer aan het strand van Domburg
We hadden nog een laatste uitje in Zeeland. We zijn nog naar Domburg geweest, een klein dorpje op Walcheren. Het weer werd in de loop van de week wat beter en we wilden nog even van de gelegenheid gebruik maken om nog een strandwandeling te maken. En dat hebben we gedaan ook. We zijn over het strand een eind gewandeld. Om daarna een kopje koffie te drinken in een strandpaviljoen. We waren duidelijk een tikje underdressed voor dit paviljoen, maar de koffie was heerlijk.

Onze kinderen houden niet van koffie
Daarna zijn we teruggewandeld naar Domburg, maar niet over het strand. We liepen door een staartje van de Manteling, een interessant natuurgebied tussen Vrouwenpolder en Domburg. Hier groeien veel loofbomen en naaldbomen, omdat het gebied vrij hoog ligt en de bomen geen last hebben van zout water. Maar de wind waait wel hard, waardoor de bomen grillige vormen krijgen.

Soms waaien ze helemaal scheef en moeten wij ze recht duwen.
De wandeling ging verder door de duinen, langs de watertoren van Domburg, die een imposante omvang heeft en vanuit de weide omgeving is te zien.

De watertoren

En nog waren we niet uitgewandeld. De kinderen wilden nog verder. Dus we liepen nog wat verder en eindigden bij een uitkijkpunt, hoog in de duinen. Vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht over een zonnige zee. En toen was het tijd om weer op huis aan te gaan. We hadden ver gelopen in de frisse zeewind en daar worden grote en kleine kindjes heel moe van. En ik vind dat soort wandelingen ook nog steeds een uitdaging.