Schotse Dundee cake

De dagen worden korter, de nachten langer, St. Nicolaas is in het land. Dat betekent tijd om Kerstcakes te maken. Ik maak al jaren Kerstcakes, steeds meer eigenlijk. Want tijdens kerst treffen we natuurlijk familie, die wel van een lekker hapje houdt. Maar we organiseren natuurlijk ook het Inter-Feestdagen-Feest, waarbij er spellen gespeeld worden, en cake gegeten.
Vorig jaar experimenteerde ik met een Italiaanse cake met veel hazelnoten en chocolade. Erg lekker. Maar dit jaar wil ik gaan voor een Schotse Dundee Cake. Met Whisky, veel Whisky.

Voor de dundee cake

Ook dit is weer een recept van Delia Smith. En de meeste van haar recepten zijn te vinden op haar site, maar deze niet. Wel is er een recept voor een gewone Dundee cake. Ik kijk even snel en ik zie dat in dit recept alleen de Whisky ontbreekt. Dan verraad ik even een geheimpje. Laat al het fruit een nacht van te voren weken in 3 eetlepel Whisky. En na het bakken eens in de week wat Whisky over de cake sprenkelen.

Ik vroeg nog aan Sander of ik de bestaande Whisky's hiervoor mocht gebruiken. Maar dat mocht niet. Speciaal voor mij kocht hij dan wat Famous Grouse. Dus, als jullie de Dundee cake tegenkomen op de spellendag, weten jullie waarom het naar Famous Grouse smaakt. 

Verder had ik een bakblik dat veel te groot was. Dus de cake is in mijn geval redelijk klein geworden. Daarom heb ik de baktijd flink teruggeschroefd. En verder is het natuurlijk afwachten.

Pendragon LXII - Het Graal kasteel

De vorige keer werden de ridders betrokken bij de belegering van het Kasteel der Vreugde door de kwade Hertog Klingsor. En nu zullen zij hulp moeten zien te regelen. Wanneer het Kasteel der Vreugde valt, kan het zijn dat heel Brittannië wordt overspoeld door de verdorring die heerst in het land van Koning Pellam.

Maar we hebben wel te maken met Sir Brutus, Sir Marc en Sir Perin natuurlijk. Hoeveel kans heeft Brittannië nu werkelijk?

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Aloysius Livius van Broughton (afwezig)
Marc, zoon van Eliot de Wispelturige en Inga met de Grote Vlechten, Dochter van Octa van Kent, Zoon van Hengest van de Saksen.
Brutus Livius van Steeple Langford
Perin van Tisbury

Listeneisse, 526 A. D. 

Nadat de ridders Sir Brutus en Sir Marc bij de Grot van de Feeks hun trots op hun heldendaden iets te duidelijk lieten blijken, werden zij door de Feeks van het Pad van Ridderlijkheid gesmeten. Sindsdien dwalen zij door de wouden van Listeneisse en kunnen zij de weg terug niet vinden. Maar dan stuiten zij op een gezelschap van Faerie. Het zijn vijf jongelingen, Brutus herkent hen meteen als zijn halfbroers en zussen Boris, Zenobia, Blossom, Leaf en Puck. Na de dood van zijn moeder in 506 (Brutus was toen 2), huwde zijn vader de Elf Taxus, die een obsessie heeft met de Familie van Steeple Langford. Zij kregen nog vijf kinderen. Maar toen zijn vader in 515 huwde met Guinefach, vertrok Taxus met haar kinderen. 

Boris, Zenobia, Blossom, Leaf en Puck zijn erg blij om hun halfbroer weer te zien. Zij hebben elkaar al zeker tien jaar niet gezien. Zenobia en Leaf zijn zelfs erg onder de indruk van zijn stoere vriend, Sir Marc met de imposante snor. Wanneer zij horen dat Brutus en Marc onderweg zijn naar het Kasteel der Vreugde, waarschuwen zij daartegen. In dat kasteel gebeuren maar vreemde dingen. En nu de belegering plaatsvindt, is het helemaal geen leuke plek meer. Maar sir Brutus en Sir Marc laten zich niet tegenhouden. Zij willen naar het Kasteel de Vreugde. De broers en zussen van Sir Brutus geven dan toe en wijzen de weg terug naar het Pad der Ridderlijkheid. Daar komen zij nu uit bij de Steen van de Lafaard.

Steen van de Lafaard
Op een hoge klif staat een wiebelende steen. Het pad naar het Kasteel der Vreugde leidt onder de klif door. Ieder moment kan de steen natuurlijk vallen en reizigers verpletteren. Maar Sir Brutus en Sir Marc zijn nooit bang. Zij wandelen kalm langs het pad.

Kasteel der Vreugde

Nu Sir Brutus en Sir Marc eindelijk succesvol het Pad der Ridderlijkheid hebben afgelegd, staan zij op een heuvel. Zij kijken naar het westen, waar de zon nu ondergaat. Op een grote, heuvelige vlakte voor hen ligt het Kasteel der Vreugde. Aan de noordkant van het Kasteel ligt een enorm legerkampement. Aan de zuidkant een vlakte waar duidelijk hevig gevochten is.
Sir Brutus en Sir Marc bestuderen de situatie. Het Kasteel de Vreugde is wel heel erg groot, veel groter dan zij ooit hebben gezien. Maar de belegeraars zijn ook met veel en hebben al veel schade aangericht. Maar zij zijn strategisch niet erg goed. Er is ruimte voor twee ridders om snel naar het Kasteel te galopperen en zo binnen te geraken.

Sir Marc, zoon van Eliot de Wispelturige
en Inga met de Grote Vlechten,
dochter van Octa, Cynning van Kent,
zoon van Hengest van de Saksen

Sir Brutus Livius
van Steeple Langford

Maar dan gaan de zaken al snel mis. Het paard van Sir Marc struikelt wel erg ongelukkig en breekt een been. De vijand begrijpt inmiddels dat het Kasteel der Vreugde medestanders kan verwachten, en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Een klein groepje strijders komt naar Sir Marc en Sir Brutus toe. Te paard zal Sir Brutus het veilige kasteel wel bereiken. Maar hij kan zijn vriend Sir Marc niet achterlaten natuurlijk. Sir Brutus hijst Sir Marc op het paard en samen proberen zij te ontkomen. Het dappere paard, beladen met twee gewapende mannen is niet snel genoeg en zij worden ingehaald door de strijders.

Sir Marc stijgt af. Hij wil een heroïsche laatste gevecht leveren, zodat zijn maat Sir Brutus veilig het Kasteel der Vreugde kan bereiken (valorous Succes). Sir Brutus wil hier natuurlijk niets van weten en stapt ook af (valorous critical). Samen treden zij de strijders tegemoet.
De eerste set strijders gaat nog. In de aanblik van zoveel dapperheid, durft de leidende ridder hen niet aan te vallen (passion fumble), maar zijn mannen zijn uit stoerder (of gemener) hout gesneden. Terwijl Sir Marc en Sir Brutus strijden tegen deze lafhartige krijgers en lijken te winnen, komen er meer strijders aangereden! Deze zijn minder onder de indruk van de nobele inborst van de ridders en vallen gewoon aan. Sir Marc en Sir Brutus zien in dat zij het hier niet kunnen winnen. Maar het laatste paard is weggerend en te voet kunnen zij niet ontkomen aan hun belagers.
Uiteindelijk moeten Sir Marc en Sir Brutus het onderspit delven. Sir Marc wordt bewusteloos geslagen en Sir Brutus is tezeer gewond om verder te strijden. Zij worden gevangen genomen door de krijgers en meegesleept naar het kamp van de belegeraars.

Hertog Klingsor
Kasteel der Sterfelijkheid

Het kamp is gruwelijk. Niet alleen is hier het laagste uitschot van Brittannië verzameld, Sir Brutus ziet ook wezens die niet meer menselijk zijn, reuzen en goblins zijn onder de strijders. Ook ziet hij hoe er wordt omgegaan met gevangen. Er ligt een grote hoop van afhakte hoofden naast een stapel onthoofde lichamen.

In de tent van Hertog Klingsor komt Sir Marc weer bij. Hij en sir Brutus worden ondervraagd over hun plannen. Met zijn doordringende ogen lijkt Hertog Klingsor hun aard volledig te doorzien. Hij ziet in dat hij Sir Marc en Sir Brutus nooit aan zijn zijde zal krijgen. Hij laat hen zonder veel ceremonieel ter dood brengen. Hun lichamen eindigen op de stapel buiten de tent.

(Auw! Twee leuke ridders over de kling gejaagd door de brute Klingsor. In Faerie nog wel. Zal hun familie ooit te weten komen wat er met hen gebeurd is?

Etroite

Ondertussen is Sir Perin van Tisbury nog steeds op een missie om medestanders te vinden voor Koning Pellam in zijn Kasteel der Vreugde. Bisschop Baudwin had er niet veel zin in, maar zette Sir Perin wel op de goede weg naar Sir Alain le Gros, een familielid van Koning Pellam en iemand die een groot leger op de been kan brengen. De weg leidt eerst naar Etroite, een klein en armzalig land in de Penninisch Gebergte. 

Sir Perin van Tisbury

Sir Lamorak van Norgales

Onderweg komt Sir Perin een andere ridder tegen. Deze draagt een bekend schild en Sir Perin herkent hem zonder problemen als Sir Lamorak van Norgales. Een van de vele zonen van Koning Pellinore van Nogales en ook familie van Alain le Gros en Koning Pellam. Sir Perin vertelt hem over zijn avonturen en Sir Lamorak zegt meteen toe dat hij mee zal strijden. Bovendien geeft hij Sir Perin betere aanwijzingen. Ook geeft hij Sir Perin nog een opdracht mee. De heer van Etroite heeft een dochter Isabel, Sir Lamorak vraagt aan Sir Perin of het hij een ring aan haar kan geven en haar kan vertellen dat met de Ridder van Zilveren Bijl alles goed is. 

Sir Perin neemt afscheid van Sir Lamorak en hij trekt verder. Wanneer hij de ruige Pennines intrekt, is hij blij dat hij met zijn vaardigheden als jager op het juiste pad kan blijven. Al snel komt hij bij een wat armoedige veste aan. Dit blijkt Etroite te zijn en hij wordt welkom geheten door Govier, de heer van deze plek. 

Sir Govier is beleefd maar meer ook niet. Wanneer Perin echter de ring laat zien en vertelt over de Ridder van de Zilveren Bijl, vrolijkt dochter Isabel zo op, dat Govier ook helemaal ontdooit. Hij onthult hoe Alain le Gros bereikt kan worden. Hiervoor moet Sir Perin in de avond naar buiten komen. 

Sir Perin ziet de bui alweer hangen, maar stemt toe. In de avond voegt hij zich bij Sir Govier. Deze neemt hem mee naar een rivier die tussen de heuvels doorslingert. En vlot nadert en brengt hem verder. Hoe het vlot tegen de stroom in drijft, stelt hij maar niet teveel vragen over. 

Wanneer Sir Perin aankomt in het landgoed van Sir Alain le Gros, wordt hij enthousiast ontvangen. Sir Alain hoort het nieuws van Sir Perin aan en maakt zich meteen klaar om zijn manschappen op te roepen om naar het Kasteel der Vreugde op te trekken. Sir Perin kan niet mee, tenzij hij de Wilde Dame zover weet te krijgen dat zij hem de weg laat zien. Maar Sir Perin besluit dat hij genoeg heeft gedaan en niet betrokken wil raken bij vreemde avonturen in Faerie (proud fail). 

Tisbury

Wanneer Sir Perin terugkeert in Tisbury is iedereen verbaast en blij om hem te zien. Zij waren bang dat hij dood was. Hij was tenslotte al in geen jaren gezien! Het blijkt dat Sir Perin wel bijna drie jaar is weg gebleven. Het is inmiddels 529. Kennelijk heeft Koning Arthur een groot deel van Europa aan zijn wil onderworpen en Sir Perin maakte daar geen deel van uit. 

Winterphase 529 / 530

In zijn afwezigheid heeft de vrouw van Sir Perin, vrouwe Arabella, een zoon gekregen. Zij noemen hem Caulas. 

Prince Valiant (alweer)

Ineens kan het vlot gaan. Nu heb ik zomaar de achterstallige film van september gekeken! Ik heb op een regenachtige zondag met de kinderen de Prince Valiant (1954) film gekeken, in Cinemascope! Deze film is geregisseerd door Henry Hathaway (True Grit 1969,) en met Robert Wagner (De Austin Powers films), Janet Leigh (Psycho, moeder van Jamie Leigh Curtis), Sterling Hayden (The Godfather, Dr. Strangelove), James Mason (20.000 Leagues under the Sea, Evil under the Sun), Brian Aherne (Lancelot and Guinevere) en Debra Paget (The Ten Commandments) in de belangrijkste rollen.
Deze film is net als de andere Prince Valiant verfilming gebaseerd op de stripverhalen van Hal Foster. Deze verfilming is wat meer trouw aan de stripverhalen. En is een echte spectakelfilm uit de jaren '50, net als Knights of the Round Table. Dus allemaal mooi aangeklede mensen, mooie kastelen en alle hoogtepunten uit de films over de middeleeuwen (toernooien, gevechten, romantiek).

Spanning! Sensatie!
Knappe mannen!

Spoilers

Prins Valiant (Wagner) en zijn ouders, rechtmatige Koning en Koningin van Thule leven in ballingschap in de Britse Eilanden, sinds de gemene Sligron de troon van Thule veroverde. Alleen Koning Arthur (Aherne) weet dat zij in zijn land zijn. Dan vinden zijn ouders dat het tijd wordt dat Prinse Valiant een echte ridder wordt. Hij moet zich melden bij Koning Arthur in Camelot, om Ridder van de Ronde Tafel te worden.

Onderweg naar Camelot ziet Valiant een ridder in een volledig zwart harnas overleggen met Vikingen! Wordt Brittannië bedreigd door een buitenlandse invasiemacht? Valiant valt van een rots en wordt ontdekt. Hij vlucht weg. Wanneer de Zwarte Ridder is vertrokken, trekt Valiant verder en treft een andere ridder. Bang dat het weer de Zwarte Ridder is, verslaat hij deze ridder met wat welgemikte stenen. Gelukkig is het alleen maar Gawaine (Hayden), de beroemdste ridder na Koning Arthur.

Aan het hof van Koning Arthur steunt Gawaine het verhaal van Valiant. Een invasie van Vikingen en eventueel een verraderlijke ridder (hoe onwaarschijnlijk dat idee ook mag klinken), zou een probleem zijn voor Koning Arthur. Uiteindelijk krijgt Valiant niet meteen de positie waar hij op hoopte, maar moet hij eerst als Schildknaap de taken van een ridder leren, Prins of niet.
Samen met Ridder Brack (Mason) doet Valiant in zijn vrije tijd onderzoek naar mogelijke sporen van de Vikingen en de Zwarte Ridder. Dan blijkt dat Ridder Brack ook een claim op de troon heeft, maar een bastaard is (is hij dan een oudere halfbroer van Arthur?). De twee raken elkaar kwijt, Valiant wordt slachtoffer van een valstrik en raakt gewond. Hij vlucht weg en komt bij in het huis van Koning Luke en zijn twee knappe dochters Aleta (Leigh) en Ilena (Paget). Al snel worden Valiant en Aleta verliefd. Maar haar vader heeft andere plannen voor haar. Zoals een huwelijk met een echte, Britse ridder, Ridder Brack.

Wanneer Valiant weer in staat is om te rijden, gaan Valiant, Koning Luke en zijn dochters en Ridder Brack terug naar Camelot. Daar blijkt Gawaine ook slachtoffer te zijn geweest van een overval door dezelfde onverlaten. Terwijl zij hun verhalen uitwisselen, maken Aleta en Ilena ook kennis met Gawaine. Ilena is al jaren stiekem verliefd op Gawaine, maar door een misverstand denkt Gawaine dat het Aleta is die een crush heeft. 

Ridder Brack

Ondertussen is er een toernooi georganiseerd. Daar zal ook gestreden worden om de hand van Aleta. Ridder Brack gaat ervan uit dat hij zal winnen, nu Gawaine is uitgeschakeld. Valiant kan dit niet aanzien en doet ook mee in het harnas van Gawaine. Hij wordt uitgeschakeld en de identiteit van een andere ridder aannemen is natuurlijk een grote schande. Maar dan komt er nog een onbekende ridder het veld van eer op. Deze maakt wel gehakt van Ridder Brack. En dit blijkt de echte Gawaine te zijn.

Voor straf moet Valiant op zijn kamers blijven en voor de gewonde Gawaine zorgen. Maar dan wordt hij weggelokt met de ring van zijn vader. Dit is natuurlijk een valstrik en terwijl hij zijn vader probeert te bereiken, wordt hij gevangen genomen door de Vikingen en de Zwarte Ridder, die natuurlijk Ridder Brack blijkt te zijn. Ook Aleta verschijnt ten tonele en zij wordt ook ontvoerd. 

In Thule belanden Valiant en Aleta in het gevang, bij de ouders van Valiant. Maar er zijn nog steeds Vikingen die het Christendom geaccepteerd hebben en trouw zijn aan de oude koning. Het komt tot een revolutie en Sligon sterft in de gevechten. 

Dan keert Valiant met Aleta terug naar Camelot. Maar nu is hij een prins die zijn erfgoed kan claimen. Hij beschuldigt Ridder Brack van verraad en samenspannen met de Vikingen. Ridder Brack laat dit niet over zijn kant gaan en daagt Valiant uit tot een duel tot de dood. Dit leidt in de zaal van de ronde tafel tot een heftig gevecht, maar uiteindelijk doodt Valiant de valse ridder. Hij kan tot ridder van de Ronde Tafel geslagen worden. De verwarrende liefdeverwikkelingen tussen Gawaine, Aleta, Ilene en Valiant worden ook opgelost. 

Conclusie

Een fijne, klassieke avonturenfilm. Kosten noch moeite zijn gespaard om een mooi aangeklede film te maken. De ridders zijn dapper en stoer, de vrouwen mooi en romantisch. En de gevechten zien er spectaculair uit. Voor het gevecht in Thule tussen de verschillende Vikingen en later ook het duel tussen Valiant en Brack. 

Verder is dit ook echt een familiefilm met voor ieder wat wils. Stoere mannen en mooie vrouwen om naar te kijken, een intrige, gevechten en romantiek. En ook nog wat kluchtige humor hier en daar. Zeker geschikt om met de oudere kinderen te kijken. 

Verder vallen

Een jaar geleden schreef ik hier al over Aung San Suu Kyi, die het niet kan opbrengen om zich uit te spreken tegen de etnische zuivering van een bevolkingsgroep in eigen land. De Rohingya worden verjaagd uit eigen land, de Myanmarese overheid schuwt daarbij geen enkel middel en vele landen, organisaties en personen hebben de Myanmarese overheid en Aung San Suu Kyi al opgeroepen daar een einde aan te maken.

Aung San Suu Kyi krijgt een prijs van Amnesty

En nu de zuiveringen maar doorgaan en Aung San Suu Kyi weigert om zich zelfs maar over deze misdaden uit te spreken, besluiten veel organisaties dan maar om haar haar prijzen en eretitels af te nemen. Het gaat dan onder andere om Oxford (niet langer ereburger), Londen (idem), Dublin (idem, op aandringen van Bob Geldof), Holocaust Memorial Museum (Intrekken van de Elie Wiesel Award), Edinburgh (niet langer ereburger), Canada (idem) en nu dan Amnesty International (niet langer Ambassador of Conscience). 

Het is toch wel treurig dat het zo ver moet komen. Vooral omdat Aung San Suu Kyi zelf dus jaren slachtoffer is geweest van dezelfde praktijken en veel offers bracht om daartegen te strijden. 

De Wikipedia

Nachtkastjes

Jaren geleden, nog voor dit blog startte, woonden Sander en ik samen in een klein appartementje in het centrum van Nijmegen. Ons interieur bestond toen voor een groot uit deel uit tweedehands meubeltjes die we kochten bij Het Goed een grote kringloopwinkel uit Nijmegen. Daar kochten we toen ook twee nachtkastjes (je moet je literatuur ergens bewaren). Die waren, zoals zoveel meubels in de zware, donkere, eikenhouten stijl die populair was in de jaren '70.
Toen hadden we een slaapkamer met vooral veel licht en blauwe kleuren. Dus de kastjes werden afgeschuurd en overgeschilderd in blauw met creme en deden daar en in ons volgende huis jarenlang trouwe dienst.

Meer dan 15 jaar trouwe dienst

Maar toen verhuisden we naar Malden en maakten we wat andere keuzen voor onze slaapkamer. We namen een laminaatvloer in licht eiken en een brons-kleurig behang aan de muren. Daar pasten blauw-witte nachtkastjes niet zo goed meer bij. We hadden even andere prioriteiten, maar een tijdje geleden ben ik dan toch begonnen met de nachtkastjes weer afschuren en daarna weer opnieuw schilderen. Dit keer in twee kleuren, creme en bruin.

De kastjes zelf gingen snel en makkelijk. Schuren, gronden en schilderen maar. Maar de deurtjes duurden toch wat langer. Randjes en hoekjes schuren ging niet zo makkelijk. En toen ook nog alles randjes en hoekjes gronden en weer een kleurtje geven, en weer een laag en nog maar een laag. En dat allemaal terwijl je ook andere prioriteiten hebt...

Maar dat is nu allemaal voorbij. De kastjes zijn geschilderd, de deurtjes hebben een nieuwe kleur en de deurtjes zijn ook weer gemonteerd. We kunnen weer allerlei spulletjes discreet opbergen in onze slaapkamer.

En zo zijn we ook nog eens heel verantwoord bezig. Sinds 2002 genieten we van twee uitstekende nachtkastjes, die al eens bij iemand anders dienst gedaan hebben. En als ze niet meer bij ons passen, geven we ze een opknapbeurt. We verspillen niks en hebben toch iets moois en praktisch.

Legend of King Arthur (1979)

Mijn plan om eens in de maand een film over King Arthur te kijken, loopt flink achter. In Januari keek ik Parsifal, in Februari The Knights of the Round Table, in Maart Lancelot and Guinevere, in April Merlin and the Sword, in in Mei Camelot, in juli Prince Valiant en in Augustus Excalibur. Dat betekent dat ik nog films moet kijken voor Juni, September, Oktober, November en December. En daar heb ik nog twee maanden voor! Opschieten dus.

Voor de inhaalfilm van Juni kijk ik dan The Legend of King Arthur, geen film, maar een BBC serie. We kijken wel vaker BBC series (The Six Wives of Henry VIII, The Night Manager, Sherlock, In the Red, Vanity Fair en Tinker, Tailor, Soldier, Spy) en het is eigenlijk altijd kwaliteit wat je dan te zien krijgt.
Deze serie was in 1979 te zien op de BBC en later ook in Nederland. De serie is lekker kort, acht afleveringen van ongeveer 30 minuten, dus met 4 uur bingewatchen ben je er doorheen. De serie zit ook vol met bekende Britse koppen, die later nog een flinke carrière hebben gemaakt met ander werk in allerlei Britse Series. Zo werd de serie geregisseerd door Rodney Bennet (Doctor Who, The House of Eliott), Andrew Burt (In the Red, I'm Alan Partridge), Felicity Dean, Maureen O'Brien (Doctor Who), David Robb (I Claudius, Highlander), Robert Eddison (Indiana Jones and the Last Crusade) en Patsy Kensit als jonge Morgaine.

Spoilers

Aflevering 1  

Er is een groot feest gaande in een primitief Langhuis. Een Bard vertelt over oude overwinningen en hoge edelmannen vieren feest. Koning Uther stelt onomwonden dat hij de vrouw van een van zijn hertogen, Gorlois, wil bezitten. Gorlois en zijn vrouw Ygraine zijn hierop tegen en ook Merlijn (Eddison) adviseert hier tegen. Dit leidt tot oorlog. 

Koning Uther wint de oorlog en dwingt de weduwe Ygraine om zijn vrouw te worden. Dit leidt tot diepe haat bij de kleine Morgaine (Kensit) tegen Uther, tegen haar zwakke moeder, tegen Merlijn en tegen haar babybroertje, die hiervan het gevolg is. Zij wil wraak voor haar vader.
Tijdens de geboorte van Arthur stikt Uther in zijn eten en de suggestie is, dat Morgaine dit met toverij bewerkstelligt heeft. Koningen nemen hun kans waar om het rijk van Uther omver te werpen. Merlijn neemt Arthur mee. Morgaine verdwijnt naar een klooster. 

Een jaar of vijftien later, Arthur is inmiddels een frisse schildknaap in dienst van Sir Ector en Sir Kay. Hij en Kay denken dat zij broers zijn en Sir Ector doet zijn best hen goed op te voeden. 

Zonder al te veel moeite haalt Arthur het zwaard uit de steen en Merlijn claimt hiermee meteen het koningschap van heel Brittannië voor hem. Dat gaat niet geheel zonder slag of stoot en belangrijke koningen willen geen trouw zweren aan Arthur.  

De vaart zit er goed in en de toon is al meteen lekker gezet. Uther is echt een eikel en Morgaine is nu al een doodenge manipulator. Merlijn ziet wat zij in huis heeft, maar heeft geen zin om haar opvoeding op zich te nemen. 

Aflevering 2

Merlijn treft Morgaine in het woud, zij woont niet langer in het klooster. Hij vraagt haar om zich bij haar broer te voegen. Arthur zal advies nodig hebben.
Arthur is een volwassen man en heeft alle koningen aan zich onderworpen. Allen zweren trouw aan hem. Behalve Accolon. Arthur heeft zijn broers gedood in de strijd en hij kan dat niet vergeven. Hij verlaat het hof en leeft in ballingschap. Arthur wil huwen met Guinevere en stuurt Lancelot om haar op te halen. Zij vraagt Lancelot om haar kampioen te zijn.

Morgaine lokt Arthur en Bors naar haar huis in het woud. Zij bedwelmt hen daar met haar toverdrank. Bors en Arthur worden wakker in een veld vol stenen. Het zwaard van Arthur en de magische schede zijn gestolen. Nu kan Arthur niet meer terugvallen op de magie van zijn zwaard en schede om overwinningen te boeken. Zij zijn vergeten dat dit de schuld van Morgaine is.
Morgaine sluist het zwaard meteen door aan Accolon, die nog steeds vol wrok door het land zwerft. Hij gebruikt het zwaard onmiddellijk om Arthur uit te dagen in zijn eigen hof. Maar Arthur is natuurlijk meer dan een zwaard met een gimmick en hij wint alsnog van Accolon.
Morgaine weet zich uit de voeten te maken met de schede. Wanneer Merlijn het land verlaat, roept Morgaine hem nog na. Zij laat zien dat Arthur nu de bescherming van de schede kwijt is, zij werpt deze dan in het water.
Het tempo blijft hoog. Arthur consolideert zijn rijk, trouwt en bindt ridders aan zich. Maar de rot zet al in. Morgaine heeft na al die jaren haar queeste voor wraak nog niet opgegeven. 

Aflevering 3

Lancelot lijdt onder zijn relatie met de Koningin. Hij is altijd bij haar, verliefd zelfs, maar zij is de vrouw van de baas. Dan komt Koning Pelles aan het hof. Hij heeft een vreselijk verhaal. Zijn kasteel is ingenomen door een brute roofridder en zijn dochter wordt gevangen gehouden door een heks. Alleen Lancelot kan hem redden. Lancelot doet waar hij goed in is. De roofridders worden verslagen, het meisje, Elaine van Carbonik wordt gered. Elaine zou graag met Lancelot trouwen, maar dat kan niet. Want Lancelot is kampioen van een de koningin. Daar past geen vrouw bij. 

In een visioen verschijnt Morgaine aan de verdrietige Elaine. Wanneer Elaine Lancelot laat drinken uit een speciale wijnbeker, zal Lancelot wel van Elaine houden. Elaine stelt niet al te veel vragen, Lancelot drinkt en hij denkt dat het Guinevere is, met wie hij in een kamer zit. De arme Elaine wordt natuurlijk onteerd en Lancelot vertrekt alsnog, met veel schuldgevoel. 

In een klooster bekent hij zijn misdaad aan een non. Deze draagt hem op om als straf veel tijd door te brengen met Koningin Guinevere en dan steeds te denken aan de seks die hij had met Elaine in de vorm van Guinevere. Om zo het schuldgevoel extra te voelen. Deze non blijkt later Morgaine te zijn.
Morgaine blijft stoken in haar zoektocht naar wraak. 

Aflevering 4

Agravaine en Mordred van Orkney voegen zich bij hun broers Gawaine en Gareth aan het hof van Koning Arthur. Zij zijn duidelijk wat ruwer en minder beschaafd dan de andere ridders van Koning Arthur. Zij willen de affaire tussen Lancelot en Guinevere openbaren. Morgaine haakt hierbij meteen aan en stookt de ontevredenheid van beide heren lekker op.
Ondertussen besluit Lancelot om korte tijd bij een vriend, Vavasour van Escalot, te blijven. Deze heeft ook een mooie jonge dochter, Eleanor. Zo kan Lancelot stiekem meedoen aan een toernooi, hij draagt daarbij een versiering van Eleanor, die daar veel meer aan ophangt dan hijzelf. Maar wanneer Lancelot het toernooi wint en zichzelf niet bekend wil maken, wordt hij nagezet door Gawaine. Het is de dwerg van Morgaine die Lancelot beschiet met een giftige pijl. Uiteindelijk wordt hij opgepikt door een zwervende heremiet, die hem verzorgd.
In zijn zoektocht naar Lancelot komt Gawaine uit bij de Vavasour van Escalot en zijn oog valt op de mooie Eleanor. Hij maakt haar het hof maar wordt afgewezen. Hij ontdekt wel dat Lancelot som bij de Vavasour verblijft en dat het Eleanors versiering was, die hij droeg bij het toernooi. Arthur wil nu de Vavasour en eventueel ook Lancelot vinden en zij vertrekken.
Terwijl Arthur weg is van het hof, bereidt Morgaine een giftige perzik en Mordred en Agravaine introduceren die bij een fruitmand van Guinevere. Zodat het later lijkt alsof zij suffige ridder Guido de la Porte vergiftigt.

Aflevering 5

Lancelot herstelt nog steeds van zijn pijlwond. Eleanor van Escalot verzorgt hem. Wanneer hij haar liefde niet beantwoordt, doodt zij zichzelf. Zij drijft in een boot naar het hof van Arthur. Gawaine vindt haar en ontsteekt in woede over de oppervlakkigheid van Lancelot. 

Ondertussen moet Guinevere terecht staan voor de dood van Guido de la Porte. Zijn broer Mador de la Porte wil wraak. Uiteindelijk is op het laatste moment Lancelot toch aanwezig om de eer van Guinevere te verdedigen. 

Aflevering 6

De tijd verstrijkt en de ridders worden ouder. De jonge Galahad verschijnt aan het hof van Arthur. En even later ook de Graal. Lancelot, Bors, Gareth en Galahad gaan op zoek naar de Graal, in de landen van koning Pelles. 

Gareth en Lancelot komen aan bij Pelles, die nu oud en gewond is. Hij zegt dat Elaine een zoon kreeg, maar met hem vertrokken is. De Graal processie komt langs en Lancelot raakt verblind als hij de graal aanschouwt. Galahad komt en neemt de graal. Hij drinkt ervan en geneest daarna ook Pelles en Lancelot. Dan sterft hij.

Morgaine, Mordred en Agravaine konkelen vrolijk verder, nu er steeds minder ridders zijn. Arthur heeft nachtmerries over de ondergang van Camelot. Alle ridders keren terug naar camelot. Lancelot gaat naar de kamer van Guinevere en wordt daar natuurlijk betrapt. Lancelot vlucht en Guinevere mag haar naam weer verdedigen. 

Aflevering 7

Guinevere moet terecht staan voor haar ontrouw met Lancelot. Arthur kan haar niet veroordelen, maar Agravaine wil haar verbranden. Bors kan het niet aanzien en hij wil niet langer trouw zijn aan a en vertrekt. Gawaine zou dan Guinevere moeten verbranden, maar kan dat niet. Ook hij wil miet langer onderdeel zijn van haar straf. 

Agravaine en Gareth zullen de koningin straffen, maar Gareth hoopt daarbij dat God haar zal redden, als zij werkelijk onschuldig is. Bors en Lancelot bereiden een reddingsoperatie voor. Bij de redding van Guinevere komen Gareth en Agravaine om het leven. 

De ridders van de Ronde Tafel eisen nu allemaal dat Arthur optreedt tegen Lancelot en Bors! Vooral  Gawaine is woedend, die vervloekte Lancelot doodde nu ook al Agravaine en Gareth! Morgaine blijft olie op het vuur gooien bij de ridders. Arthur wordt gedwongen tot actie.

Wanneer Arthur optrekt naar Frankrijk, laat hij zijn neeft Mordred regeren over Brittannië. Mordred blijkt al contacten te hebben met de Saksen, waaronder koning Arcon. Morgaine is daar niet over te spreken. En verschijnen barstjes in de samenwerking van de kwaadaardige partners. 

In Frankrijk staat Arthur nog steeds niet achter de belegering van Lancelot. Ondertussen hebben Bors en Lancelot ook spijt van de manier waarop alles gelopen is. De dienstmaagd van Guinevere gaat naar Arthur met een aanbod van vrede. Gawaine wil het niet horen. Guinevere keert terug naar Arthur en Lancelot zal zich nooit meer vertonen in Brittannië. Gawaine wil nog een duel tot de dood met Lancelot. Dit eindigt een gelijkspel, maar Gawaine is ernstig gewond.  

Intussen heeft Mordred zich geïnstalleerd als koning Pro Tem. Heeft veel van zijn ruwe Saksische vrienden naar het hof gehaald.

Aflevering 8

Koning Mordred brengt nieuws dat Gawaine Lancelot doodde in een duel in Frankrijk. Uit wraak richtte Bors een leger op, leverde strijd en Arthur kwam om. Mordred is nu koning van Brittannië. En hij wil Arthur's vrouw als koningin. Guinevere heeft daar weinig zin in. Mordred handhaaft zich met Saksen als steun. 

Snel wordt duidelijk dat Arthur nog leeft. Bedivere gaat naar Frankrijk om het slechte nieuws te brengen aan Arthur. Ook Guinevere ontvlucht het hof. 

In Frankrijk ligt Gawaine op sterven. Bedivere komt aan met zijn boodschap van verraad door Mordred. Arthur besluit om onmiddels op te trekken naar Brittannië, om te redden wat er te redden valt. Hij kan niet meer rekenen op Lancelot en Bors. 

Mordred schijt bagger bij het idee van de terugkeer van Arthur. Morgaine laat hem in de steek, zij haat de Saksen evengoed als de nazaten van Uther. Maar Arthur ziet de strijd tegen Mordred ook somber in, er zijn erg veel Saksen en weinig helden uit de tijd van Arthur's gloriejaren. Maar de Saksische koning Arcon wil zijn troepen niet opofferen aan de stijd tussen Arthur en Mordred

Tijdens een vredesoverleg tussen Arthur en Mordred, gebruikt Morgaine haar krachten om toch voor strijd te zorgen. Een ridder wil een addes doden, en trekt zijn zwaard. De een na de ander valt. Mordred en Arthur verwonden elkaar dodelijk. Arthur vraagt of Bedivere zijn zwaard in het meer wil gooien. 

Terwijl Bedivere dat doet, spreken Arthur en Morgaine een laatste maal. Dan wordt het Arthur pas duidelijk hoe diep de haat van zijn halfzus ging voor hem en zijn vader. Arthur gaat met een boot naar Avalon en Morgaine blijft huilend achter, was dit het waard?

Lancelot leeft nu als monnik en bezoekt een stervende Guinevere in een klooster. De Saksen regeren nu over Brittannië, Camelot is niet meer. Maar ooit zal dit alles weerkomen, onder leiding van Arthur.

Conclusie

Een leuke serie om eens te kijken. De hoogtepunten van het verhaal van Arthur komen in deze serie allemaal aan bod (zijn verwekking, het zwaard in de steen, Eleanor van Escalot, de affaire tussen  Lancelot en Guinevere, De Graal, Guinevere op de brandstapel, de Slag in Frankrijk en de Slag van Camlann). De motivaties van de verschillende personen waren ook duidelijk. De focus op Morgaine en haar plannen voor wraak, die decennia geduurd hebben, voor zij resultaat had, waren ook te volgen.
Er zat nog vrij veel magie in het verhaal, met het zwaard in de Steen, de Graal en de invloed van Morgaine. Maar een ander onderdeel werd er uit gelaten. Mordred is niet de bastaardzoon van Arthur bij zijn half-zus.

De serie beschikte duidelijk niet over veel geld. Ik denk dat er ongeveer 15 ridders van de ronde tafel waren. En veel scenes waar veel volk op af zou moeten komen, waren maar erg bescheiden in beeld gebracht. Ik denk daarbij aan het huwelijk van Arthur en Guinevere, scenes aan het hof, de verbranding van Guinevere en de Slag bij Camlann. Dat deed mij denken aan The Six Wives of King Henry VIII en I, Claudius. Prima series, maar zonder de middelen voor massa scenes. En slim de camera zo positioneren en de scenes zo snijden dat de massa's niet in beeld komen, daar trap ik niet in natuurlijk.

Al met al een leuke serie en ondanks dat het inmiddels wat gedateerd aandoet, zeker de moeite van het kijken waard.

Spellen spellen spellen

Eindelijk weer eens een post over spellen die we gespeeld hebben! Het afgelopen weekeinde stond volledig in het teken van spellen.

Sander met een heel fout spel

Vrijdag

Vrijdag stond in het teken van de Internationale Spieltage in Essen. Ieder jaar wordt daar een grote spellenbeurs gehouden waar spellenfanaten uit de hele wereld op af komen. Sander gaat er al een paar jaar heen met vrienden. En zo ook dit jaar. Ik werkte een dagje thuis, zorgde voor de kinderen en zorgde ervoor dat de stoere mannen aan het einde van de dag nog een hapje eten konden krijgen.
Zelf hield er nog een mooi boek aan over. Een verlaat cadeau voor mijn verjaardag. Ergens kreeg ik toch het gevoel dat het een subtiele hint was.

Moet ik er iets mee doen?
Wat dan?

Zaterdag

Zaterdag organiseerde Sander weer een maandelijkse spellenavond. We verwachtten eigenlijk niet zoveel mensen. Iedereen was toch moe van Essen? Maar nee, de deurbel bleef maar gaan en uiteindelijk hebben we de groep mensen nog over twee tafels moeten verdelen. Met vrienden J., D., en S. speelde ik nog Vast, een nieuw bordspel, gespeeld. 

De cover art was in elk geval enig.

Dit is een spel dat lijkt op Ravenloft the Board Game en op Legend of Drizzt, waarvan we Ravenloft zelf ook wel eens spelen. Maar dat zijn beide coöperatieve spellen, waarbij je samen speelt tegen het scenario. In Vast speel je ieder een andere rol, tegen elkaar. We hebben flink doorgespeeld en ondertussen de regels beter leren kennen. Zeker voor herhaling vatbaar. 

Aan een andere tafel speelde Sander met collega R. en vrienden M. en M. ook nog een paar spelletjes, waaronder de huidige hit the Mind.  

Zondag

Nog was het spellen spelen niet voorbij. Op zondag gingen Sander en ik samen met de meisjes langs bij vriend L. die ieder jaar een heel spellenweekeind organiseert. Dus in de morgen bakte ik nog wat koekjes en toen gingen we op pad om onder andere Hugo Spookslot te kunnen spelen. Mijn dochters vinden het een leuk spel en het is inmiddels een traditie om het bij vriend L. te spelen. 

Het ziet er eng uit, maar is enig.

En toen gingen we weer naar huis en voorlopig hebben we voor lange tijd onze spellenfix wel weer even gehad.