Translate

vrijdag 29 mei 2015

Drekzak!

Een week of wat geleden was ik op bezoek bij vrienden +S en +J en zij hadden hun boekenkast opgeruimd. Daar heb ik toen De Naam van de Roos meegenomen om ook eens te lezen. Jaren geleden heb ik de DVD van de verfilming gekregen en met +Sander bekeken. En nu wilde ik dat eens vergelijken met het boek. Tijdens de vakantie op Texel heb ik een flink gat in het boek kunnen lezen en laatst was het uit.

Dit is hem dus...

De Naam van de Roos was een leuk boek om te lezen, ik ben er vroeger eens in begonnen, maar toen kwam ik er niet doorheen. Wijsheid zal wel met de jaren komen. Ik vond het nu minder taai, hoewel de scenes met uitleg over de verschillende stromingen binnen het Christendom wat al te lang kunnen zijn. Maar de stukken over de bibliotheek en het belang van het bewaren van kennis vond ik wel weer veel interessanter. In die zin deed het me ook veel denken aan het werk van Neal Stephenson. Via vriend +M heb ik het werk van Neal Stephenson leren kennen en ik vond vooral veel paralellen met het boek Anathem.

In De Naam van de Roos worden boeken opgesloten in een bibliotheek en de monniken die de bibliotheek beheren, beheren deze ook alleen maar. Zij lezen de boeken niet of nauwelijks, koppelen kennis niet aan elkaar en verspreiden deze kennis zeker niet. In een ideale wereld zouden de monniken de boeken kopiëren zonder te lezen of begrijpen wat zij kopiëren. Zij zijn dan ook zeer beducht voor de opkomende burgerij die in de steden kennis vergaren, opschrijven en in hun gilden en universiteiten, die niet gelieerd zijn aan christelijke orden, deze kennis onder elkaar ook weer verder verspreiden, zonder enige inmenging van de kerk. God weet wat ze opschrijven en bedenken!
Ook waren de monniken zeer beducht voor kennis die niet in boeken te vinden was, maar vergaard werd door zelf observaties te doen, hypothesen te formuleren en te toetsen. Op die manier zouden zij kennis vergaren die niet rechtsstreeks van God kwam, via de bijbel. Dat kon nooit goed zijn.
De hoofdintrige gaat dan ook om verschillende monniken die gedreven door de zucht naar kennis de meest vreselijke misdaden plegen om een bepaald boek te pakken te krijgen of juist weg te houden bij andere monniken, aangezien er verboden kennis in te vinden is, die alleen maar tot corruptie kan leiden.

Er is nog een zij-intrige (die eigenlijk de hoofd-intrige zou moeten zijn, maar de hoofdpersoon, William van Baskerville vindt alle moorden veel interessanter dan zijn eigenlijke werk) over een conflict tussen verschillende stromingen binnen het Christendom en de vraag of Jezus Christus en zijn apostelen nou bezit hadden of niet. Het antwoord op deze vraag heeft natuurlijk implicaties voor de houding van de Moederkerk ten aanzien van bezit en haar taak ten aanzien van de vele mensen die leven met honger en gebrek. Dit conflict heeft al geleid tot veel strijd en aanvallen op rijke abdijen en dorpen.
Deze zij-intrige heeft ook weer een thematische verbinding met de hoofd-intrige. Ook hier gaat het om de rol van de kerk en de priesters en monniken en de rol van de gewone burgers. Moet de kerk de rijkdommen en de normale stand van zaken (met en rijke adel en arme burgers) ondersteunen en bestendigen en met de angst voor verdoemenis en de marteldood het volk in het gareel houden? Of zijn burgers vrij om een eigen interpretatie van de Bijbel te hanteren en te staan op een eerlijke verdeling van middelen en goederen? En deze zelfs met geweld af te dwingen?
De verdeling van macht en toegang tot rijkdommen en bronnen ligt dus niet alleen op het vlak van kennis, maar ook op het vlak van aardse rijkdommen.

In Anathem is de wereld eigenlijk omgekeerd. Mannen en vrouwen die leven als monniken in armoede in afgesloten leefgemeenschappen doen juist niets anders dan wetenschap bedrijven, nadenken en hierover communiceren met hun collega's in andere afgesloten leefgemeenschappen. Maar ook deze mensen zijn opgesloten in hun gemeenschappen en hebben geen contact met de mensen die buiten de muren leven, zonder veel wetenschappelijke kennis of inzichten. In de loop van dat verhaal, vermengen de leefgemeenschappen van de wetenschappers zich uiteindelijk weer met de mensen buiten de muren.
Maar ook hier blijkt dat mensen opsluiten en proberen voor te schrijven wat ze wel en niet mogen denken uiteindelijk tot problemen leidt.

En uiteindelijk is er nog een vreselijk grappige scene in De Naam van de Roos, wanneer de verschillende facties van de Katholieke kerk bijeen komen om hun geschillen bij te leggen. Hun verschillen van inzicht over de armoede of rijkdom van Jezus Christus is ook verbonden met allerlei aardse, politieke spelletjes, dus de discussie is al snel niet zuiver meer en de gemoederen lopen hoog op. Nette monniken blijken bij nader inzien helemaal niet netjes en roepen elkaar de meest vreselijke verwensingen toe, waaronder het woord Drekzak. Het is me bijgebleven.

Oh, en een blogpost over boeken is natuurlijk ook een uitgelezen kans om de website Goodreads te promoten. Gaat er alleen heen, geef aan welke boeken je leest, vindt andere boeken en bekijk wat je vrienden lezen.

zondag 24 mei 2015

zaterdag 23 mei 2015

Amoras

+Sander en ik geven elkaar over en weer de stripboeken van de reboot van de Suske en Wiske stripserie, Amoras genaamd. In 2013 is deze serie gestart en iedere 6 maanden komt er een exemplaar uit. De eerste heb ik aan Sander of hij aan mij (na een tijdje weet je het echt niet meer) gegeven, toen we op vakantie waren in Brugge. En de strips zijn leuk, dus we geven ze ook wel eens weg aan anderen. Onlangs is deel 5 uitgekomen en die heb ik Sander natuurlijk voor zijn verjaardag cadeau gegeven.
Prachtige kaften ook!

Alle karakters uit de originele serie spelen hier weer een prominente rol, maar het verhaal is een stuk rauw-realistischer. Suske en Wiske zijn twee jong-volwassenen die tomeloos vloeken. De relatie tussen die twee is ook een stuk seksueler getint. Lambik en Jerom brengen nog steeds veel tijd met elkaar door maar zijn duidelijk afgegleden. Lambik is alcoholist en Jerom is sterk vereenzaamd. Sidonia is ook van de partij. Ook zij moet veel moeite doen om de eindjes aan elkaar te knopen. Professor Barabas wordt ook geïntroduceerd. Hij is opgeklommen in de wereld en is een vooraanstaand wetenschapper.
En de wereld is er ook niet best aan toe. Er is een crisis gaande, hoewel niet helemaal duidelijk wordt gemaakt wat voor een crisis. Het lijkt op een economische crisis, er is veel armoede, mensen bedelen op straat en er is continu oorlog. Verder lijkt er ook een milieu-crisis gaande te zijn. Net als nu eigenlijk. Maar het voelt allemaal erg grimmig aan.

En dan gaat het goed mis. Suske en Wiske passen op het huis van professor Barabas. Lambik en Jerom zijn daar ook, om een oplossing te verzinnen voor de crisis (crises?) en morrelen aan de teletijdmachine. Daardoor worden Suske en Wiske weggeflitst, niemand weet waarheen.

Inmiddels heb ik 5 albums gelezen en ik vind ze nog steeds leuk, niet alleen voor de curiositeitswaarde. Maar het is ook behoorlijk ingewikkeld. Er wordt heen en weer geflitst in de tijd en wat er in het heden gebeurt is van invloed op wat er in de andere tijd gebeurt. Dus ik wil eens rustig gaan zitten voor een uitgebreide analyse van de twee tijdlijnen. Dus de komende tijd kunnen jullie hier een analyse verwachten van iedere afzonderlijke strip.  

maandag 18 mei 2015

Hemelvaart = Spellendag

Het was weer tijd voor een spellendag! Zoals altijd op de vrijdag na Hemelvaart, organiseren +Sander en ik een spellendag. In de morgen sturen we de kids naar de opvang, we maken in hysterisch tempo het huis schoon en ontvangen dan vanaf de middag mensen om spellen mee te spelen. Sander was in de morgen nog weg naar een afspraak met vriend +J, maar die waren op tijd weer terug. Ik had ondertussen tijd om de soep voor de avond te maken, scones met rozijnen en cranberries te bakken en wat kruidenboter (met kruiden uit eigen tuin!) maken. Toen kwamen de kids ook thuis uit de opvang en kon er meteen gespeeld worden.

Onze zoon speelt Isis en Osris.

We begonnen met het Boodschappenspel met onze dochter, terwijl Sander, onze zoon en J. een rondje Isis en Osiris speelden. Even later kwamen vrienden +R en +S ook binnen met kinderen M. en E. ook binnen. Onze zoon had zijn vriend M. al een tijd niet gezien, dus die twee stormden meteen naar buiten, en hebben we de hele middag nauwelijks meer gezien. Even later belden ook +M en +M met kinderen M. en F. aan. We hadden geen tijd om spellen te spelen, want even later kwamen +N en A. met kind K. ook nog binnen. Toen hadden we wel een hele volle bak, maar de kindjes speelden lief met elkaar.
De grote mensen gingen toen voor een rondje 30 Seconds. Het is een leuk spel om met meerdere mensen te spelen en je merkt snel van elkaar welke onderdelen van de pop-cultuur je wel of niet hebt meegekregen (Sommige mensen konden niet op de naam van de schrijver van de duivelsverzen komen). Maar wij hebben een editie uit 2002 en we konden wel merken dat sommige dingen erg gedateerd werden, Sita bleek weinig eeuwigheidswaarde te hebben. Ondertussen werd vriend N. geprest door onze oudste dochter en E. om eindeloos Isis en Osiris te spelen en hij kon niet ontsnappen.

Probeer maar eens nee te zeggen.

Vrienden +R en +D kwamen op het einde van de middag ook nog binnen. Met zo een grote groep was een spelletje Vroeger of Later ook weer een populaire oude bekende. De invoering van de Kinderbijslag was later dan sommige mensen dachten en de oprichting van de EGKS eerder dan sommige mensen dachten.
Het weer was gelukkig fantastisch, dus de kinderen speelden lekker buiten in de tuin. Uiteindelijk kwamen de buurkindjes ook nog even langs en speelden leuk mee. Zo hadden we in de middag toch weer zeker 8 kinderen die heen en weer renden.

Vroeger of Later is altijd een publiekstrekker

Sander haalde rond half zes onze jongste dochter uit het Kinderdagverblijf, ik zette het eten op tafel, +M kwam nog net op tijd binnen om mee te doen met het avondeten en iedereen kon zijn buikjes rond eten aan lekkere erwtensoep met Lavas, Taboulehsalade met granaatappelpitjes, mini-pizza's, grote pizza, pannekoeken en nog veel meer lekkers. De buurkinderen hadden door aan welke kant hun pannekoek besmeerd was en besloten om bij ons te blijven eten. En toen at de buurman ook maar met ons mee.
Na het eten vertrokken de mensen met de kleine kinderen, en werd het huis een stuk rustiger. Onze oudste kinderen lieten zich nog door het bezoek voorlezen en ging toen braaf slapen. En zo hadden de die-hard spellenspelers nog tijd over voor een rondje Lords of Waterdeep en


Tegen elven werd iedereen een beetje moe en vertrok. Het was weer een succesvolle middag, waarin we lekker wat mensen gesproken hebben en leuke spellen gespeeld hebben.

Kerst 2007
Kerst 2009
Hemelvaart 2011
Kerst 2011
Hemelvaart 2012
Kerst 2012
Hemelvaart 2013
Kerst 2013
Hemelvaart 2014
Kerst 2014

zondag 17 mei 2015

Ijsheiligen

De ijsheiligen zijn weer geweest. Dit zijn een aantal Katholieke heiligen die hun gedenkdagen hebben in de periode van 11 tot en met 15 mei. Na 15 mei is het onwaarschijnlijk dat er nog nachtvorst zal volgen, dus dan is het weer een stuk veiliger voor allerlei jonge gewassen, die dan willen groeien. Ook is het een goed moment om de voor vorst kwetsbare plantjes naar buiten te planten. De courgetteplantjes zijn al flink gegroeid en staan te springen om naar buiten te mogen.


In mijn eigen tuin groeit alles flink, nu er 's nachts geen vorst meer is. De verplantte Lupine maakt al bloemenaren aan en de onderste gaan al open. En ook de Akelei bloeit al flink.
Ook op mijn volkstuintje groeit alles flink, voornamelijk het onkruid helaas. Dus dat betekent een hoop wieden. Maar de rabarberplanten zijn goed aangeslagen in de grotere ruimte. De bessenstruiken hebben hun verplanting overleefd en zitten al vol piepkleine, groene, onrijpe besjes. Ook de kruisbestruiken hebben hier en daar al besjes gemaakt. Laatst heb ik de eeste broccoliplantjes en bonenplantjes uitgeplant. De tuinbonen staan al aardig hoog en maken hun bloemen aan.


En inmiddels hebben we ook alweer gegeten uit eigen tuin. Ik heb kruidenboter gemaakt met bieslook, peterselie en tijm uit eigen tuin. De dragon blijft maar groeien en hebben we al bij de vis gegeten. En laatst heb ik ook Erwtensoep met Lavas uit eigen tuin gemaakt. Het geeft me altijd een buitengewoon bevredigend gevoel wanneer ik spullen uit eigen tuin eet.

vrijdag 15 mei 2015

Vakantie op Texel IV - Aan alles komt een einde

En toen was de vakantie alweer voorbij. Na drie heerlijke dagen op Texel, brak nu dan de laatste dag aan. +Sander en ik hebben nog even genoten van een heerlijk rustig ontbijtje zonder kinderen. Toen ruimden we onze spulletjes op en was het tijd om te gaan. Bij de receptie bleek Sander toch maar moeilijk afscheid te kunnen nemen van de vakantie en we hebben ons nog laten verleiden tot een spelletje midgetgolf. Heerlijk kneuterig natuurlijk, maar ik het Sander wel ingemaakt met 59 tegen 61.


Een fikse zilvermeeuw kwam af en toe op onze terrastafel zitten.
Toen begonnen we aan de lange reis terug, die we nog even onderbroken hebben met een tussenstop in Den Burg. We wilden nog wat ansichtkaartjes op de bus doen en we hebben een rondje gewandeld door het zeer toeristische centrum van Den Burg. Na een ijsje was het tijd om te vertrekken en reisden we via de veer terug naar Den Helder.

Klein maar fijn.

Eerst haalden we onze oudste twee kinderen op bij mijn ouders. De kids hadden het enorm naar hun zin gehad en kletsten honderuit over wat ze allemaal hadden meegemaakt. Daarna door naar Sanders ouders voor onze jongste. Onze kleinste dochter was ook heel lief geweest en was na even wennen weer ontzettend blij om ons te zien. En toen het laatste stuk van de reis terug naar Malden.
Het was thuis zo mogelijk nog heerlijker weer dan in Texel, en we hadden weinig zin om te koken. Dus Sander nam de grote kinderen mee naar de snackbar, terwijl ik probeerde om de kleinste wat te kalmeren en te voeren. Na zo een lange afwezigheid was ze een beetje bang om ons uit het oog te verliezen.
Uiteindelijk sliep iedereen die nacht weer in zijn eigen bedje, wat toch ook wel weer het lekkerst sliep.

donderdag 14 mei 2015

Vakantie op Texel III - All along the Watchtower

We zijn over het strand langs de noordpunt van Texel gelopen. 

Op de derde dag van onze vakantie op Texel, zijn +Sander en ik zo mogelijk nog verder gewandeld dan de dag ervoor, wel 13 kilometer! We hadden nog stramme beentjes van de wandeling over de Slufter, maar het weer was zo lekker mooi en warm, dat we maar doorbleven gaan. 

Sander wilde graag de strandrolstoel huren, maar dat ging niet door.

We liepen van ons huisje door het parkje en dan door de duinen naar het strand en kwamen zo uit bij strandpaviljoen Paal 28, bij jawel, strandpaal 28. Dit was een vrij groot paviljoen met een winkeltje en er werd ook een Strandrolstoel verhuurd. Fijn natuurlijk voor mensen met een handicap die ook eens het strand op willen.

Je moet wel in etappes wandelen natuurlijk.

Van daaruit liepen we naar de Vuurtoren van Texel. Daar liepen we nog een rondje omheen om langs alle kanten uit te kunnen kijken. We konden de toren ook nog bezichtigen, maar dat hebben we niet gedaan.
De vuurtoren.

Vanaf de vuurtoren liepen we door de duinen en over het strand verder naar paal 33, en daar, bij strandpaviljoen Kaap Noord, zijn we toen even gestopt voor een kop koffie en een hapje. Dat hadden we hard nodig, inmiddels waren we al lange tijd onderweg en begonnen we aardig moe te worden.

Een kopje koffie en een patatje maken alles goed.

Van daaruit liepen we over het strand en over de Volharding door naar de Cocksdorp. We liepen dwars door de Cocksdorp en het was raar om weer met schoenen aan over een verharde stoep te lopen, na de lange wandeling over het zandstrand.

Het Krimbos, we zijn alweer bijna thuis.

En via het Krimbos kwamen we weer uit bij het bungalowparkje en ons huisje. En toen hadden we er een wandeling van 13 kilometer en 4 uur opzitten en waren we best moe. Ook bleek de zon al behoorlijk sterk te zijn, Sander was een beetje verbrand en ik had ook een lekker bruin kleurtje gekregen.

Sander neemt langzaam de kleur aan van zijn trui. 

woensdag 13 mei 2015

Vakantie op Texel II - Slufter

In het duingebied rondom de Slufter zaten veel fazanten. Spot het vrouwtje.

Tijdens onze vakantie op Texel hebben we +Sander en ik veel gewandeld. Dit keer zijn we langs het natuurgebied de Sluftervallei gewandeld, een wandeling van een kilometer of 11, wat ik best veel vond. Toen we een aantal jaar geleden ook op Texel vakantie vierden, was ik zwanger van onze dochter en vond ik een rondwandeling rond de veel kleinere Muy al een uitdaging, maar nu ik niet meer zwanger ben, ging dit prima.


We lopen over een eerste duinenrij de Slufter in, ik wijs naar de moeilijk doorwaadbare plaats.

We hoopten een rondwandeling te kunnen maken, langs de duinen van de ene kant van de vallei en dan langs het strand weer terug. Maar helaas was er een plaats waar de Slufter nog in verbinding staat met de Noordzee (dat is wat het een Slufter maakt). We kwamen denk ik op een verkeerd moment, want het water was te breed, diep en koud om over te steken. Dus toen moesten we weer teruglopen. Maar met het heerlijke weer was het geen straf. De wind stond hard, maar de zon scheen ook en het was niet koud. Dan is zo een ruig gebied met veel zout water en de vreemde begroeiing  die daarbij komt kijken hardstikke mooi.

Allemaal verschillende planten, een centimeter hoogteverschil kan al een hoop verschil voor de planten betekenen.

Na deze prachtige wandeling waren we toch wel enigszins uitgeput. Gelukkig konden we die avond ons hart ophalen aan een heerlijk diner in de Taj Mahal in de Koog. Daar hebben we jaren geleden ook al gegeten. Het interieur heeft een nieuw kleurtje gekregen, maar het eten was nog steeds hetzelfde, heerlijk.

Eenmaal aangekomen bij de moeilijk doorwaadbare plaats konden we er inderdaad niet langs.



dinsdag 12 mei 2015

Vakantie op Texel I - Vertrek en aankomst

Het is pas echt vakantie wanneer je meeuwen ziet.
Het was weer tijd voor ons jaarlijkse tripje zonder kinderen en dit keer voor het eerst zonder drie kinderen. Omdat we drie kinderen een beetje veel belasting vonden voor onze ouders, hebben we de kids uitgesmeerd over beide sets ouders. Onze oudste kinderen gingen naar mijn ouders en onze jongste ging naar de ouders van +Sander. Voor haar was het de eerste keer logeren. Best wel spannend dus.

Vanaf de boot, Texel aan de overkant van de Waddenzee.

Vrijdagmorgen stonden we vroeg op om drie verschillende koffertjes te pakken. Voor mij en Sander, voor de grote kinderen en voor de kleinste. En onze jongste moet nog veel mee, luiers, flesjes, melkpoeder, speentjes, hapjes fruit en groente. Gelukkig hadden Sanders ouders nog een kinderbedje en een stoeltje, anders hadden we dat ook nog allemaal mee kunnen nemen. Wat dat betreft zijn grote kinderen toch een stuk makkelijker.

Sander begint zich ook al te ontspannen.

Nadat we de hele bups bij de verschillende ouders hadden achtergelaten, reden we door naar Den Helder, waar we op de veerboot naar Texel zouden stappen. Jaren geleden zijn we ook al eens in Texel geweest, toen zaten we in De Koog, dit keer zaten we in een huisje van Landal vlakbij De Cocksdorp.

Met een boekje op het terras.

De huisjes waren piepklein, maar verder van alle gemakken voorzien (bad, vaatwasser) en veel tijd brengen we er toch niet door. Eten doen we lekker in restaurants, met lekker weer gaan we uit wandelen. We komen er eigenlijk alleen om te ontbijten en te slapen. En om af en toe een boekje te lezen, wanneer we moe waren van het wandelen.

zaterdag 9 mei 2015

vrijdag 8 mei 2015

Rheden

Afgelopen weekeinde zijn we op bezoek geweest bij vrienden +S en +J in Rheden. We hadden ze al veel te lang niet gezien, dus er was een hoop om over bij te kletsen. Dus op zondagmorgen, na het ontbijt, propten we de kinderen in de auto en gingen op bezoek. Ze wonen erg mooi aan de Veluwezoom en in al die tijd dat ze er wonen, zijn wij daar nog nooit geweest, terwijl wij best wel houden van een wandeling door mooi natuurgebied.

Wandelen in de Veluwezoom

We hebben met iedereen een mooie wandeling gemaakt, hoewel onze kids wat langzamer liepen dan het kind van S. en J. Wat gek is, want onze kids zijn een stuk ouder. Maar na verloop van tijd kwamen ze wel los.
Verder ruimden ze ook nog hun boekenkast op en ik heb van de mogelijkheid gebruik gemaakt om twe boeken van Umberto Eco mee te grissen. Ik ken alleen de film The Name of the Rose, en wil nu ook het boek wel eens lezen. Misschien krijg ik daar nu dan de kans toe.

Met onze jongste dochter wachten op lunch

donderdag 7 mei 2015

Pendragon XXIII - Onrust in Cornwall

De groep is weer bij elkaar geweest om Pendragon te spelen. Een kleine groep dit keer. De speler van Sir Ignaeus had andere verplichtingen en de speler van Sir Eliot had een verkeersongeluk gekregen en is voorlopig waarschijnlijk uit de running. Toch hebben we met een kleine groep verder gespeeld.
het jaar is 500 A. D. en op het Saksische front is de rust weergekeerd, maar dat betekent alleen maar dat andere koninkjes hun kans schoon zien om hun gebied uit te breiden. Het is nog niet makkelijk om Hoge Koning te zijn.

Pendragon Pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Caulas van Tisbury
Eliot de Wispelturige van Burcombe (niet aanwezig)
Gilbert van Berwick St James
Ignaeus Livius van Broughton (niet aanwezig)

Maart 500 A. D., Salisbury

Sir Caulas ontvangt weer een brief van zijn broer Morgannor, die nu in Somerset woont. Hierin beschrijft hij hoe Idris, Koning van Cornwall in Groot en Klein Brittannië nu het Graafschap van Jagent heeft ingenomen en dat Earl Tegfan nu gehoorzaamheid verschuldigt is aan Koning Idres in plaats van aan Hoge Koning Uther. Hij denkt ook dat Idres hiermee niet tevreden zal zijn en zijn oog zal laten vallen op Dorset of Somerset.
Verder vertelt Morgannor over Nanteleod, Koning van Escavalon. De kleine koninkjes van de heuvels van Gales zweren een voor een trouw aan hem. Zijn rijk is nu groot genoeg om te proberen om Norgales of Estregales in te lijven.
Ook Sir Benno ontvangt een brief van Ygrainne, Hoge Koningin van Logres. Zij feliciteert hem met zijn huwelijk met Vrouwe Alis en wenst hem net zoveel geluk toe in zijn huwelijk, als zij had met haar Heer, Hertog Gorlois. Verder vraagt zij hem om haar dochter Morgaine ook te introduceren aan de hoven van Cornwall, Norgales en Escavalon.

Koning Idres van Cornwall

Nanteleod,
Koning van Escavalon















Sir Caulas en Sir Benno delen hun informatie met elkaar. Het valt hen op dat het onrustig blijft in de Britse Eilanden, ondanks dat er nu een Hoge Koning is, die rust en orde zou moeten brengen tussen de koningen. Maar hij is alleen geïnteresseerd in zijn strijd tegen de Saksen.
Verder valt het hen ook op dat Ygrainne nooit naar Arthur vraagt, die tenslotte ook bij een ridder uit Salisbury verblijft (Sir Gilbert van Berwick St. James). Verder lijkt zij juist banden aan te willen halen met Koningen die zich opwerpen als tegenstanders of concurrenten van de Hoge Koning. Ygrainne ziet zichzelf niet als een eenheid met haar Heer Uther. Zij schrijft de brieven aan Sir Benno op eigen titel en gebruikt haar eigen wapen, in plaats van het wapen met de twee draken van Uther.

Sir Caulas wil eerst naar London trekken, waar Hoge Koning Uther het jaar start, om daar een fiat van de Hoge Koning te krijgen over een missie naar Jagent en Dorset en misschien ook Escavalon.
Sir Caulas slaat zijn Joodse Schildknaap tot ridder en maakt van hem een household knight in zijn landgoed van Tisbury. (Hiermee krijgt hij ook een Generous check, omdat hij een lid van een religieuze en etnische minderheid een kans op ridderschap en adeldom geeft).
Sir Benno neemt Morgaine en Benno jr. en Briant jr. mee naar London. Zij zijn allemaal een jaar of 11 nu en een reisje naar London en het grote Hof aldaar zal goed zijn voor hun contacten en hun opvoeding.
Sir Gilbert gaat ook mee naar London, maar besluit om Arthur thuis te laten. Die is nog erg jong en het idee is om hem juist in anonimiteit te laten opgroeien.

April 500 A. D., London


De groep trekt zonder al te veel problemen naar London. Zoals gewoonlijk vinden ze het er vreselijk. London is te groot en onoverzichtelijk. En toch zijn de straatjes smal en krap en stinkt het er naar afvalhopen. En dan het brutale volk!
Sir Caulas probeert zijn zaak alvast een beetje voor te masseren bij de adviseurs van Uther. Hij wijst op de dreiging van de andere Koningen. De adviseurs zijn het met hem eens, maar het is lastig voor hen om de aandacht van de Hoge Koning al te lang bij verschillende onderwerpen te houden. Hij lijkt altijd enthousiast over iets, maar zodra het ingewikkeld of lastig is, verliest hij zijn interesse.
Sir Benno neemt de jonge mensen die aan zijn zorgen zijn toevertrouwd mee naar de hallen van het kasteel van de Hoge Koning in London en introduceert ze daar bij het dobbelspel. Zo leren ze meteen ook een aantal beruchte mensen kennen (Benno is eigenlijk helemaal geen goed vader-figuur).
Sir Gilbert heeft nog steeds een diepe liefde voor de prachtige Ygrainne en hij doet zijn best om haar te treffen, zonder dat de rest van het hof dat direct door heeft. Hij weet haar te zien bij het badhuis, terwijl zij net haar dienaressen heeft weggestuurd (Courtesy critical). Hij gaat met haar het badhuis in. Wanhopig is hij op zoek naar een gespreksonderwerp. Hij herinnert zich dat Ygrainne de oude goden vereert en hij spreekt met haar over diepe religieuze zaken (orate succes). Dan probeert hij dit succes uit te buiten door het gesprek naar meer persoonlijke gevoelens te brengen. Maar daar faalt hij jammerlijk (Orate fail). In zijn wanhoop probeert hij haar hand te nemen en zijn gevoelens voor haar duidelijk te maken. Maar wanneer hij haar in de ogen kijkt, realiseert hij zich dat een vrouw als zij, met haar positie, nooit iets in hem zal kunnen zien. De vrouw van zijn Koning (Lustful fail)! Blozend rent hij weg uit het badhuis.
Maar ongeweten heeft zijn interesse in haar bij Ygrainne ook passie in haar hart doen ontvlammen (Ygrainne Love Gilbert 15).

Sir Benno krijgt met zijn broeder-ridders een audiëntie bij de Hoge Koning en zijn adviseurs. Hij legt uit wat zij in Westelijk Salisbury te horen hebben gekregen en legt hun plannen voor aan de Hoge Koning. Uther geeft hen toestemming om bezoekjes af te leggen aan Jagent, Dorset en Escavalon. Hij stelt voor dat zij zich vooral op Escavalon richten. Met Koning Idres is waarschijnlijk geen zinnig gesprek te voeren.

Voor de groep weer naar het westen vertrekt, probeert Sir Gilbert nog een keer in contact te komen met Vrouwe Ygrainne. Hij krijgt haar weer te spreken, maar begint weer te blozen en vlucht weg (flirting fail).

Bath

De groep heeft besloten om eerst in Frome langs te gaan, waar de broer van Sir Caulas nu woont. Daarvoor komen zij langs Bath, wat vroeger Aqua Sulis was. Dit was vroeger een belangrijke tempel voor de godin Sulis, die ook de godin Minerva was, volgens de Romeinen.
Sir Benno bezoekt samen met Morgaine de baden en de oude tempelruïnes. Hij leert haar ook hoe je offers moet brengen door middel van libaties. Gek genoeg komt er ook veel in zijn mond terecht, wat natuurlijk nooit de bedoeling kan zijn.

Frome

In Frome spreekt Sir Caulas met zijn broer, Sir Morgannor. Morgannor kan hen vertellen dat Somerset overspoeld is met vluchtelingen uit Jagent en dat Koning Idris het land heeft overspoeld met zijn Cornish krijgers. Alleen een groot leger zal Koning Idris weer uit Jagent kunnen verjagen.
Koning Idris is nog niet opgetrokken tegen het Hertogdom van Cornwall en tegen Tintagel. Dit staat nu onder directe controle van Hoge Koning Uther en hij zal de Hoge Koning nog niet direct durven uitdagen.

Dorchester

Vanuit Frome trekt de groep naar Dorchester, van waaruit Preator Jonathel regeert over Dorset. Deze Preator is familie van Sir Ignaeus, sinds hij huwde met een nicht van Sir Ignaeus. Vanwege deze familieband met ridders uit Salisbury, krijgen zij al snel een audiëntie bij de Preator. Deze vertelt hen dat hij zich inderdaad zorgen maakt om de ambities van Koning Idres, maar dat Hoge Koning Uther keer op keer zijn onderkoningen negeert en zijn eigen plan trekt.
Sir Benno geeft dan een vlammende speech (orate critical) waarin hij de dapperheid van de Dorset ridders prijst en hen voorhoudt dat zij met hun broeders uit Salisbury zonder enig probleem de Cornishmen weer terug naar Klein Brittannië kunnen verjagen. Zij kunnen Jagent bevrijden van de overheersing van de vuige Idris. En dan wijst hij op de kleine Morgaine, de ware pretendent voor de troon van Jagent (Dat heeft hij mis, maar in het vuur van de voordracht valt dat niemand op!). Dit slaat bijzonder goed aan en de Dorset ridders slaan al enthousiast met hun wapens op hun schilden.
Sir Benno zelf en Sir Gilbert zijn erg onder de indruk van de speech en willen meteen al tegen Jagent optrekken. Sir Caulas houdt het hoofd koel en houdt vol dat zij hun missie naar Gales moeten afmaken. Sir Benno laat zich overreden en zegt aan Preator Jonathel toe dat zij terug zullen keren met troepen uit Salisbury, om samen op te trekken tegen Koning Idres.

Jagent

De groep trekt naar Jagent en probeert daar uit te vissen wat er gaande is in dit Graafschap. Al snel komen zij een stel Cornish ridders tegen op een kruispunten. Zij herkennen Sir Benno (Hij is tenslotte een famous knight). Sir Benno doet alsof hij overweegt om zijn trouw aan Earl Robert en Koning Uther op te geven en een ridder te worden onder Koning Idres. De Cornish ridders vragen hem om nu publiekelijk Earl Robert af te zweren. Hij kan dat niet en de Cornish ridders vertellen de groep dat zij niet verder kunnen trekken. Sir Benno, Sir Caulas en Sir Gilbert willen niet in gevecht raken met deze Cornish ridders, terwijl zij ook een stel jonge kinderen bij zich hebben. Dus zij keren om en rijden terug.
Toch zijn de ridders niet tevreden en zij proberen elders weer dieper door te dringen in het land van Jagent. Sir Benno ondervraagt wat boertjes en zij horen verhalen over troepen-bewegingen en vervoer van voedsel, paarden en materieel voor bestormingen. Caulas is van mening dat er ook een aanval gedaan kan worden op de aanvoerlijnen van Koning Idres en dat hij zo gedwongen kan worden tot een slag, waar hij nog niet op voorbereid is.

Escavalon

De groep trekt verder naar Escavalon, naar Caerwent, waar Koning Nanteleod verblijft. De Koning is huiverig voor een ontmoeting met Sir Caulas, sinds hij 3 jaar geleden bewusteloos werd geslagen door Sir Eliot, omdat hij de vrouw van Sir Caulas kuste. Maar de vrouw van Sir Caulas is inmiddels dood en Caulas gaf toch al nooit om Elaine.
Tijdens een audiëntie wordt Morgaine voorgesteld aan Koning Nanteleod en hoort hij aan wat de ridders hebben ontdekt in Jagent. Koning Nanteleod houdt zich op de vlakte. Hij richt zich alleen op Gales.

Mei, London

De groep keert terug naar London, om verslag uit te brengen aan Hoge Koning Uther over hun bevindingen. Sir Benno presenteert zijn plan om de opmars van Koning Idres te stoppen in Jagent, samen met de ridders van Dorset.
Sir Gilbert draagt die avond nog een gedicht voor over bloemen die het niet kunnen helpen hun knopjes naar de stralen van de zon te buigen. Het gedicht is bedoeld voor Ygrainne, en zij lijkt ook de enige te zijn aan het hof van Koning Uther die dit opmerkt.