Een fikse zilvermeeuw kwam af en toe op onze terrastafel zitten. |
Klein maar fijn. |
Eerst haalden we onze oudste twee kinderen op bij mijn ouders. De kids hadden het enorm naar hun zin gehad en kletsten honderuit over wat ze allemaal hadden meegemaakt. Daarna door naar Sanders ouders voor onze jongste. Onze kleinste dochter was ook heel lief geweest en was na even wennen weer ontzettend blij om ons te zien. En toen het laatste stuk van de reis terug naar Malden.
Het was thuis zo mogelijk nog heerlijker weer dan in Texel, en we hadden weinig zin om te koken. Dus Sander nam de grote kinderen mee naar de snackbar, terwijl ik probeerde om de kleinste wat te kalmeren en te voeren. Na zo een lange afwezigheid was ze een beetje bang om ons uit het oog te verliezen.
Uiteindelijk sliep iedereen die nacht weer in zijn eigen bedje, wat toch ook wel weer het lekkerst sliep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten