Romeinse spellenavond (Januari)

Het nieuwe jaar is weer begonnen en dat betekent dat we ook weer spellenavonden organiseren. Mijn echtvriend doet dit al sinds 2016 (als goed voornemen) en ik ben blij om te zien dat ze nog steeds erg populair zijn onder onze vrienden. 

Deze keer had Sander iets obscuurs op de kop kunnen tikken, Glory to Rome. Kennelijk een erg populair spel, dat niet meer te verkrijgen is. Maar via Marktplaats had Sander een exemplaar op de kop kunnen tikken. En toen dat eenmaal duidelijk werd in onze vriendenkring, kwamen daar een hoop mensen op af.  

Het was de bedoeling om na de Grote Brand van Rome in 64 van de gangbare jaartelling Rome weer opnieuw op te bouwen. Keizer Nero vraagt bijdragen van iedereen. En wie weet het snelst de meeste gebouwen te bouwen en zo de Glorie van Rome te herstellen? 

Aan een andere tafel speelde ik iets moderners, maar ook met Romeins thema, Charioteer. Hierbij zijn de spelers allemaal bestuurders van een strijdwagen in Circus Maximus. Met kaartjes kun je bepalen hoe hard je gaat en of je verder nog andere acties onderneemt (aanvallen van je concullega's, sneller gaan, slim door de bochten of je wagen reparere). De toekijkende keizer en het publiek kunnen ook nog bonussen geven aan populiare wagenmenners. 

Ik heb wel eens vaker eenr racespel gespeeld. En ik vond dit een hele leuke aanvulling. Het spel gaat lekker snel, de strijdwagentjes gaan lekker vlotjes over het bord. En je kan je medespelers een beetje dwarszitten met handige bonussen. En het verloop van het spel kan vrij onverwachts gaan. De speler die in ons spel het grootste deel van de tijd achterop liep, wist uiteindelijk toch nog tweede te worden (met handig afsnijden van de binnenbocht). Wat mij betreft zeker een aanwinst en ik hoop dat het nog eens terugkomt op een spellenavond. 

En ineens was het half twaalf en tijd om naar bed te gaan. 

Curry met Gierst

Een kort bericht dit keer. Deze week heb ik onder andere een curry met gierst in plaats van rijst gegeten. Gierst is een graan net als rijst en kan makkelijk rijst vervangen, zoals een curry. In dit geval ging het om een Curry van Fair Trade. 

En het was een prima maaltje. Gierst is wat zoeter dan rijst, dus de smaken in de curry werden zo mogelijk nog milder. Als je eens rijst door Gierst kan vervangen, zeker doen. 

My Cousin Rachel

Via Disney+ zag ik de film My Cousin Rachel (2017) van Roger Michell. De film is naar een boek van Daphne du Maurier (uit 1951), die meer boeken heeft geschreven (Jamaica Inn) die ook vaker verfilmd zijn (Rebecca). Het boek heb ik langer geleden al eens gelezen en ik vond het leuk om nu een verfilming te zien. 
Daphne du Maurier schreef vaak over Cornwall, waar zij lange tijd woonde. Bovendien hebben haar verhalen vaak een Gothische Horror inslag, waarbij overdag de situatie er prettig en overzichtelijk uitziet, maar bij nacht komen alle gevaren en onderdrukte emoties naar boven. 

In deze film zien we Rachel Weisz (Black Widow) en Sam Claflin (The Pillars of the Earth) in de belangrijkste rollen, die de hele film lang om elkaar heendraaien. 

Spoilers!

In de 19e eeuw in Cornwall wordt de jonge Philip Ashley in huis genomen door zijn alleenstaande neef, Ambrose Ashley. Samen weten ze een prima leven voor elkaar te maken, waar vrouwen geen enkele rol in spelen. Er zijn geen echtgenotes, moeders of zusters, de bediening bestaat alleen uit mannen en alleen de jachthonden zijn vrouwelijk.

 

Een ouder wordende Ambrose Ashley brengt voor zijn gezondheid de wintermaanden door in Italië. Philip (Claflin) mist hem, maar hij wordt ook ouder en brengt veel tijd door op school. Dan komt op een dag het schokkende bericht (via brief) dat Ambrose kennis heeft gekregen aan Rachel, een weduwe en verre nicht van de familie. Ze staan op het punt om te trouwen!  

Dan komen er meer berichten. Ambrose is ziek en zijn vrouw Rachel zorgt voor hem, maar hij gaat hard achteruit. Ambrose vertrouwt Rachel en haar vriend Rainaldi niet. Halsoverkop gaat Philip naar Florence, waar Ambrose verblijft. Maar hij komt te laat. Ambrose is al dood en begraven, het huis is gesloten, de bezittingen verdwenen en weduwe Rachel is met onbekende bestemming vertrokken. Philip blijft intens bedroefd achter. En wordt meteen achterdochtig. Hoe kon zijn neef overlijden? Welke rol speelde de weduwe Rachel daarbij, is hij vermoord om zijn bezittingen in Cornwall? Is Philip nu ook zijn erfenis kwijt? 

Maar Philip staat alleen in deze verdenkingen. Iedereen denkt dat Ambrose aan een natuurlijke oorzaak is overleden. Hij was tenslotte al heel oud en ging voor zijn gezondheid naar Florence. Bovendien is er niets veranderd in het testament van Ambrose, alle bezittingen gaan nog steeds naar Philip. Onverrichterzake keert Philip terug naar Cornwall en neemt daar de taken van Ambrose over en bestuurt de landgoederen, die ooit van zijn neef waren. Wanneer hij 25 zal worden, zal alles ook echt van hem zijn. Tot die tijd zal hij moeten overleggen met zijn voogd, Nick Kendall (Glen). Dit is geen probleem, aangezien Kendall een oude vriend van Ambrose is en iedereen verwacht dat Philip zal trouwen met zijn dochter, Louise (Grainger).  

Dan komt er bericht van weduwe Rachel Ashley. Zij wil Philip in Cornwall bezoeken. Zij wil graag zien waar Ambrose gewoond heeft en zij heeft nog wat van zijn spullen, die ze terug wil geven. Philip zit hier niet op te wachten. Hij en Louise bekokstoven een plan om Rachel niet te ontvangen en beroerd te behandelen, zodat zij snel weer vertrekt. 

Maar wanneer Philip Rachel (Weisz) dan eindelijk ontmoet, blijkt dat zij heel anders is dan hij verwachtte, geen lelijke oude gifmengster, maar een beeldschone vrouw van de wereld. Zij laat zich niet uit het veld slaan door de kinderachtige spelletjes van Philip en Louise, maar weet al snel alles en iedereen naar haar hand te zetten. De bejaarde butler Seecombe (Barlow (Sherlock, Hot Fuzz, The Eagle Has Landed) heeft het huis schoongemaakt, bloemstukken geplaatst, een slaapkamer klaargemaakt en bedient Rachel nog beter dan Philip. En alle andere kennissen van Philip, zoals Nick Kendall en Pastoor Pascoe (Havill (Sherlock))en zijn familie zijn allemaal zeer ingenomen met de vriendelijke, beleefde en wereldse weduwe. 

Al snel windt Rachel Philip ook om haar vinger. Hij brengt tijd door in haar slaapkamer, drinkt haar kruidenthee en wordt helemaal verliefd, tot groot verdriet van Louise. Maar Rachel zorgt er wel altijd voor dat Philip nooit helemaal haar gelijke is. Ze blijft haar armoede en financiële afhankelijkheid onder zijn aandacht houden en hint dat de liefde tussen haar en Ambrose meer van haar kant kwam. Wanneer de spanning tussen Philip en Rachel dan uiteindelijk geconsumeerd wordt (in vrij onbeholpen seks, arme Rachel), denkt Philip dat dit meteen zal leiden tot een huwelijk. Hij is ernstig in zijn wiek geschoten, wanneer blijkt dat Rachel hun samenzijn zag als niet meer dan een gezellige middag. 

Philip wordt ziek en alle zorgen en verdenkingen komen weer terug. Probeert Rachel hem nu ook te vermoorden? Als hij sterft, zal zij alles erven. Wanneer Philip weer beter is, wil hij op zoek naar definitief bewijs tegen Rachel. Hij stuurt haar uit rijden langs de kliffen van Cornwall, terwijl hij en Louise haar kamer doorzoeken. Maar ze vinden niets dat Rachel in een kwaad daglicht kan plaatsen. Terwijl Philip zich realiseert dat hij Rachel nodeloos verdenkt, komt zij met haar paard ten val bij de kliffen. 

Jaren later is Philip getrouwd met Louise en hebben ze twee kinderen. Maar hij voelt zich nog steeds schuldig over de dood van Rachel. Was dat zijn fout? Haar fout? De hoofdpijnen die Ambrose plaagden en ook de vader van Ambrose, komen nu ook op bij Philip.

Conclusie 

Een hele leuke film met twee hele goede acteurs in de belangrijkste rollen. Rachel Weisz is prima als oudere, wereldwijze vrouw, die gedwongen is om mannen te gebruiken om financieel gezond te blijven. En Sam Claflin is ook prima als jongeman die net iets minder slim is, dan hij zelf denkt. Hij is trots op zijn eenvoudige komaf en betrokkenheid bij zijn voorvaderlijk grondgebied. Maar hij heeft geen kaas gegeten van vrouwen of financiële zaken. 

Verder is het verhaal ook intrigerend. Het heeft de structuur van een traditionele Gothische Horror roman. Een eenvoudig, maar eerlijk en oprecht jong ding komt in aanraking met een oudere, rijkere en machtigere tegenstander van onduidelijk moreel allooi. En weet het jonge ding dan te winnen? Maar meestal was dat een onschuldig, zuiver meiske tegen een verdorven oudere man. Maar hier is het precies andersom, de jonge man heeft geen enkel verweer tegen de oudere wijzere vrouw. Zelfs de seksscene en het gevolg daarvan speelt zich op een voorspelbare manier uit. Philip denkt dat na een rondje (voor Rachel vrij oninteressante) seks er meteen een huwelijk zal volgen. Voor Rachel was het niet meer dan een dankjewel nadat ze een mooie set parels had gekregen. Had hij dan gedacht dat het meer was? Oh...sorry...nee. Bedankt hoor. 

En verder wordt ook nooit duidelijk of de verdenkingen van Philip ten aanzien van Rachel nou terecht waren of niet. Is zij inderdaad een soort zwarte weduwe die van man naar man gaat en ze allemaal dood achterlaat? Of heeft ze gewoon pech dat twee van haar echtgenoten eerder overleden dan zij? Philip is de slimste niet en hij kan maar moeilijk voorbij zijn eigen vermoedens en vooroordelen kijken. En hij is makkelijk beïnvloedbaar. Hij gelooft iedere keer wat de laatste persoon die hij zag, hem vertelde. 

Een leuke film en zeker de moeite van het kijken waard. Het verhaal is al eens eerder verfilmd (in 1952), die staat nu ook op mijn lijstje. En het boek is ook zeker aan te raden. 

Pendragon CXII - Het Toernooi van de Companen

De eerste bijeenkomst voor het Pendragon rollenspel in 2023. Het is inmiddels tien (10!) jaar geleden dat we voor het eerst bijeen kwamen om karakters te maken voor dit rollenspel. Dat is toch wel (bijna) een kwart van mijn leven. Inmiddels zitten de ridders wel in de nadagen van het hof van Koning Arthur. Waarschijnlijk zullen we dit rollenspel wel voor de zomervakantie afronden. 

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Eliot de Jongere van Burcombe
Romulus Livius van Broughton (afwezig)

Flashback naar vorig jaar (560)

Tijdens het huwelijksfeest van Sir Benno en Vrouwe Dorothea van Somerset, hoort Sir Benno een roddel voorbij komen. Deze baarde hem toen grote zorgen. De Saksen lijken onderling allemaal allianties te sluiten. Gelukkig heeft Sir Benno een goed hoofd voor stambomen. 

Er is een alliantie gesloten tussen Cyning Adda van Bernicia (zoon van Ida van Bernicia, Zoon van Ossa van Bernicia, Zoon van Octa van Kent, Zoon van Hengest van de Saksen) en Cyning Ælle van Deira (Zoon van Wiglaf van Deira, Zoon van Wilgis van Deira, Zoon van Yffi van Deira, Zoon van Eossa, Zoon van Horsa van de Saksen). 

Maar in 555 is Ælle ook gehuwd met Ygritte de Jongere van Kent, dochter van Octa de Jongere van Kent, Zoon van Sir Eliot de Wispelturige en Inga met de Grote Vlechten, dochter van Octa van Kent, Zoon van Hengest van de Saksen. Haar moeder is Cwene Guinevere van Kent.

Met deze alliantie ontstaat er een groot machtsblok van min of meer onafhankelijke Saksische koninkrijken. En weer lijkt het erop dat het Cwene Guinevere is, die de Saksen opstookt om een steeds grotere machtsfactor op Brits grondgebied te worden. 

Cyning Adda van Bernicia

Cyning Ælle van Deira

Ygritte van Kent
Cwene van Deira

(Ik heb een probleem. Heel in het begin van de campagne (10 jaar geleden dus) heb ik afgesproken dat allen Koning Arthur plot armor zou hebben en als enige de garantie zou hebben dat hij het einde van de campagne zou halen. Dat leidde ertoe dat hij moest rollen voor zijn amor Guinevere toen hij haar voor het eerst zag in 512, dat werd een fumble! Hij vond Guinevere eng en wilde niet vrijwillig met haar in één kamer zijn, hun huwelijk vond nooit plaats. 

De driehoeksverhouding tussen Arthur, Lancelot en Ysolde (Arthur's tweede vrouw, ook om vrede te sluiten in 525) kwam wel van de grond. Maar Ysolde zette een scheiding in gang in 553, nadat zij hoort dat Hoge Koning Arthur een kind had uit incest met zijn eigen zuster (in 551). Dus het hele drama van de onthulling van het verraad van Lancelot en Guinevere (of Ysolde) gaat niet plaatsvinden in mijn campagne. Wat leidt dan tot het uiteenvallen van de Ronde Tafel en de burgeroorlog? Dat kan dan dus alleen een politiek - militair probleem zijn. Vandaar dus de alliantie tussen de Saksen, onder leiding van Cwene Guinevere.)   

Lente 561, Old Sarum 

Hoge Koning Arthur laat een oproep uitgaan. Later dit jaar organiseert hij een groot Toernooi in Warwick, Lincoln. Daar zullen de ridders uit de families van Orkney en de Ganis samen één team vormen en strijden tegen alle andere ridders die tegen hen in het strijdperk willen treden. Met dit Toernooi in deze vorm wil Hoge Koning Arthur laten zien dat alle ridders broeders zijn en dat zij van elkaar afhankelijk zijn als zij succesvol willen zijn. 

Sir Benno en Sir Eliot staan enigszins te kijken van de naïviteit van dit plan, maar zij willen zich inschrijven voor dit Toernooi en reizen af naar Warwick. 

Zomer 561, Warwick

Sir Benno en Sir Eliot trekken naar Warwick. Ze maken zich zorgen om de ontwikkelingen aan de Saksische kust. Sir Eliot heeft Saksische familie, in het koningshuis van Kent zelfs. Zijn grootvader, Sir Eliot de Wispelturige is ook de grootvader van Prinses Ygritte van Kent (en nu Cwene van Deira). Als het komt tot een strijd tussen de Saksen en de Britten, wiens kant zal hij dan kiezen? Sir Benno worstelt met hetzelfde dilemma. Zijn trouw was altijd aan Vrouwe Morgaine van Cornwall. Nu zij een ruzie heeft met Hoge Koning Arthur, geeft hij daar niet veel ruchtbaarheid aan. Maar hij weet wel dat Vrouwe Morgaine en Cwene Guinevere al jarenlang beste vriendinnen zijn. Wiens kant zal hij kiezen als het tot een openlijk conflict komt?

Guinevere 
Cwene van Kent

Arthur Pendragon
Hoge Koning van Brittannië

Eenmaal aangekomen in Warwick, zien de ridders dat iedereen op dit toernooi is afgekomen. De belangrijkste vertegenwoordigers van de De Ganis - clan en hun aanhangers zijn er. Behalve Sir Lancelot, die is weinig meer gezien naar de scheiding van Hoge Koningin Ysolde en haar overlijden, nadat zij op hoge leeftijd nog een bastaardzoon kreeg. Verder zijn er ook veel ruige ridders uit het Noorden. De Orkney clan en hun aanhangers zijn ook in grote getale naar Warwick gekomen. 

Deze twee clans zullen één team vormen, zoals Hoge Koning Arthur het wenst. Sir Eliot sluit zich aan het bij het team Orkney - de Ganis. Hij is tenslotte vorig jaar getrouwd met Clarissa de Ganis, dochter van Bohort de Jongere. 

Maar wie zal dan deel uitmaken van de tegenpartij? Sir Benno en Sir Lamorak zijn de twee meest seniore ridders van de Ronde Tafel doe nog in leven zijn. Zij nemen het leiderschap op zich en al snel verzamelen zich ridders om hen heen. Waaronder Sir Arnold, kroonprins van Logres. Sir Benno realiseert zich dat een melee met alle ridders uit het rijk in deze tijden misschien een gevaarlijke plek is voor Sir Arnold. Zijn oudere broer Sir Herrindale is ook zo gestorven (in 541). Hij besluit om Sir Arnold ferm in de gaten te houden tijdens deze strijd.  

Sir Gawaine en Sir Bohort de Ganis de Jongere nemen het leiderschap van het Lothian - de Ganis team op zich. 

De prinsessen Mildred (532) en Hilda (533) zijn ook aanwezig. Zij zijn de dochters van Hoge Koning Arthur en zijn tweede vrouw, Ysolde van Kent. Zij lijken op hun moeder en hebben dezelfde imposante vlechten als Ysolde en als hun grootmoeder, Inga met de Grote Vlechten (woman's trait, Nordic Charm). Beiden zijn nog ongehuwd. 

Melee

 

De toeschouwers zitten op de tribunes en kijken vol verwachting toe. De wat jongere en onschuldiger leden van het publiek verwachten een felle strijd. De wat oudere leden zit al klaar met de popcorn. Een team bestaand uit leden van de Orkney clan en de De Ganis clan, dat kan natuurlijk nooit goed gaan. Dit zal een bloederige slag worden. 

Sir Benno en Sir Lamorak zijn ervaren strijders en zij hebben het melee - terrein al verkend en zetten hun manschappen in een verstandige slagorde op. Sir Gawaine en Sir Bohort de Jongere zijn net zo oud en net zo vaardig. Zij proberen hun manschappen ook verstandig op te stellen, maar die weigeren te luisteren. En dan klinkt er een hoorn en de ridders storten zich in het strijdgewoel. 

Sir Mordred van Orkney

Sir Benno staat al snel tegenover Sir Mordred. Hij weet dat het Sir Mordred is die veel van de spanningen tussen De Ganis en Orkney veroorzaakt. Hij neemt zich voor deze jonge knaap eens een stevig pak slaag te geven. Geïnspireerd door zijn eergevoel, voelt Sir Benno zich branden van gerechtvaardigde woede (Critical honour Passion). 

Het is een oneerlijke strijd tussen Sir Benno en Sir Mordred, het lukt Mordred geen enkele keer om een klap uit te delen die landt bij Sir Benno. Sir Mordred geeft zich na een paar rondes gewonnen, maar houdt aan deze vernedering wel een diepe haat voor Sir Benno en alles uit Steeple Langford over. 

Sir Eliot besluit om Sir Arnold aan te vallen. Hopelijk weet hij Prins Arnold snel uit te schakelen en hem zo te behoeden voor een "ongeluk" in het strijdperk. Sir Arnold is natuurlijk ook een rijke ridder en draagt de beste uitrusting die er is. Er ontspint zich een hevige strijd tussen de twee ridders. De vonken en bloedspetters vliegen in het rond. Uiteindelijk is het Sir Arnold die opgeeft. Gewond verlaat hij het slagveld. Een opgeluchte Sir Eliot kijkt rond naar een volgende tegenstander. Sir Bohort de Jongere geeft bevelen en de troepen van Orkney negeren die volledig. 

Al snel komt Sir Eliot tegenover Sir Mador de la Porte, een Ierse ridder te staan. Ook hier ontspint zich weer een hevig gevecht, totdat Sir Mador zich overgeeft en het veld verlaat. 

Uiteindelijk is het ridderteam onder leiding van Sir Benno en Sir Lamorak het winnende team. De Orkneys en de De Ganis konden hun conflicten niet opzij zetten en daardoor verloren zij. Hoge Koning Arthur kan alleen maar hopen dat zij hiervan leren. De winnaar krijgt een prachtig, ceremonieel harnas, ingelegd met zilver. Sir Benno en Sir Lamorak nemen dit aan, maar weten niet goed wat zij ermee moeten. Dit zal in een kasteel verdwijnen als een pronkstuk. 

Feest

Die avond is er een afsluitend feest, georganiseerd door de Hoge Koning zelf. Zijn dochters Mildred en Hilda zijn prominent aanwezig als gastvrouwen. Maar het toernooi heeft weinig geholpen. De verhoudingen tussen de ridders uit Orkney en de Ganies zijn mogelijk nog slechter geworden. Sir Eliot pakt een biertje en houdt een oogje op Sir Arnold. 

Terwijl het feest gaande is, struikelt er een dienstmeid en zij gooit bijna een bord karbonaadjes over Sir Benno heen. Hij komt echter vaker op wilde feestjes en weet handig de karbonaadjes te ontwijken (DEX succes). 

Een Courtisane fluistert een oneerbaar voorstel in het oor van Sir Eliot, maar aangezien hij hier met zijn kersverse vrouw is, wimpelt hij deze sloerie eenvoudig af. 

Om de avond een beetje gaande te houden, vertelt Sir Benno een lang verhaal over zijn vele avonturen. Iedereen hangt aan zijn lippen. Ondertussen gaat Prinses Mildred nog eens langs met een schaal fruit. Sir Arnold pakt een appel en luistert verder naar Sir Eliot die een betoog houdt boven een kan bier. Dan verslikt Sir Arnold zich en begint te hoesten. Al hoestend valt hij tegen de grond. Sir Eliot is een capabel ridder en probeert onmiddellijk om Sir Arnold eerste hulp toe te dienen. Hij slaat zijn kroonprins op de rug, maar het mag niet baten. Sir Arnold sterft. 

De Kroonprins is dood, aan de hoge tafel! Onmiddellijk breekt er paniek uit onder de gasten. Iedereen begint te gillen. Sir Mador de la Porte wijst de beschuldigende vinger naar Prinses Mildred. Zij deelde het giftige fruit rond! Zij wilde haar broer uit de weg ruimen om zelf koningin te worden na haar vader!

Dit is een grove beschuldiging natuurlijk en de paniek en woede nemen toe. Sir Benno is bang dat hij getuige wordt van de publieke ophanging van Prinses Mildred en hij grijpt in: "Nee, nee, het is niet zeker dat Mildred het fruit heeft vergiftigd, dat had iedereen kunnen doen!" Maar Mador laat zich niet het zwijgen opleggen. De volgende morgen zullen Sir Benno en Sir Mador tegen elkaar in het strijdperk treden om via een Godsgericht duidelijk te krijgen wie hier gelijk heeft. 

De volgende morgen

In de vroege morgen komt iedereen samen op het toernooiveld, waar gisteren nog zo een leuk feest gevierd werd. Een enorme brandstapel voor Prinses Mildred staat al klaar. Sir Benno en Sir Mador treden tegen elkaar in het strijdperk om te bepalen wie gelijk heeft en of Mildred haar halfbroer Arnold vermoordde.

Sir Benno gebruikt hierbij zijn speciale speer en de strijd tussen deze twee ridders is erg oneerlijk. Sir Mador wordt bij de eerste stoot al gruwelijk gespietst door de zware speer van Sir Benno. Het is wel duidelijk dat Prinses Mildred niets met de dood van haar broer te maken kan hebben. 

Sir Benno spreekt het publiek toe. Is dit nu de Ronde Tafel? Zijn dit nu de grootste ridders van het land? Een prins van den bloede overlijdt en binnen een dag staan de ridders van Ronde Tafel op het punt om zijn zuster op de brandstapel te gooien! Als dit verkeerd was afgelopen had Hoge Koning Arthur in een dag twee van zijn kinderen mogen begraven. De Ridders van de Ronde Tafel mogen wel eens aan wat introspectie doen, want dit gaat niet aan.  

Het onderzoek naar de giftige appel en de fruitschaal wordt nog gedaan. De echte dader moet gevonden worden. 

Gierststruif (pannekoekjes)

Het is alweer tijd voor mijn derde recept met gierst. Inmiddels heb ik al een aantal keer gierstepap gegeten. Maar nu wil ik eens iets nieuws. Gelukkig bood de website van een bekende uitkomst, ik maakte Gierststruif naar een recept van Eet!verleden.  

Over Eet!verleden heb ik hier al vaker geschreven (Over farinata, pompoentaart en Romeins eten). Het is een bedrijf van een oud-klasgenoot, dat oude recepten traceert in kookboeken, schilderijen en andere informatie. Ze experimenteert ermee en zorgt dat de recepten weer gebruikt en gegeten worden. Inmiddels heeft ze een hele serie eigen kookboeken uitgegeven.  

De gierststruif

Maar door naar de Gierststruif. Struif is het woordt voor de inhoud van een ei. Maar soms werd (wordt?) het ook gebruikt voor pannekoeken die gemaakt worden met ei. Vandaar dat dit gierststruifjes heten. 

Het recept is heel eenvoudig en hier te vinden. Ik had nog nooit eerder gekookt met rozenwater en het geeft een subtiele zoete smaak aan de kleine struifjes. 

Verder worden deze struifjes gemaakt met de hele gierstkorrel (en niet het gemalen meel), dus je proeft nog een beetje de structuur van de korrel. En de struifjes hebben een beetje de structuur van roerei, niet de taaiheid van een beslag. 

Al met al, erg lekker en een leuke variant op andere pannekoekjes, zoals drie in de pan of zo. Deze kan wat mij betreft ook vaker terugkomen op het menu. 

Struifje in de pan

Het recept komt uit de Volmaakte Geldersche Keukenmeid, een kookboek uit de 18e eeuw met recepten voor keukenmeiden. In die tijd kookten keukenmeiden voor de gezinnen van de gegoede burgerij en deze waren vooral gericht op de (Franse) adel. Dit was een behoorlijk populair en bekend kookboek, dus veel gezinnen in die tijd zullen met enige regelmaat deze Gierststruifjes hebben gegeten. Net als ik nu. 

Gawain and the Green Knight

Nadat ik laatst een film van Stephen Weeks heb gezien, wilde ik meer van zijn hand zien, zoals Gawain and the Green Knight (1973). Dat is een oud, ridderverhaal en is al vaker verfilmd (en in hier besproken). Zo heb ik de versie uit 1991 gezien en vorig jaar nog de versie van David Lowery. En het is allemaal gebaseerd op een 14e eeuwse Ridderroman, die bomvol zit met allerlei symboliek ten aanzien van complexe thema's als dood en wedergeboorte, heidendom versus Christendom en de waarden van het ridderschap.

In het kader van mijn langlopende Pendragon campagne en mijn plan van een aantal jaar geleden om Koning Arthur - films te zien, mag hij niet ontbreken natuurlijk.  

Deze versie is met Murray Head (oudere broer van Anthony, van Buffy), Nigel Green in zijn laatste film (Jason and the Argonauts, Masque of the Red Death) en Ciaran Madden. Verder is dit een Britse productie en zie je overal bekende Britse koppen opduiken, zoals Anthony Sharp (The Rivals of Sherlock Holmes), Tony Steedman (The Rivals of Sherlock Holmes), Pauline Letts (Tinker, Tailor, Soldier, Spy), Richard Hurndall (I, Monster, Father Brown). En het verhaal wordt verteld door Ian Richardson (The Hogfather, Tinker, Tailor, Soldier, Spy). 

Spoilers

Voor een verhaal uit de 14e eeuw, dat hier al meermalen is besproken, zou het niet nodig hoeven zijn, maar vooruit. Let op. 

Winter

De film open en de verteller (Richardson) verhaalt hoe het Rijk van de Koning (nooit expliciet Koning Arthur) nu vrede kent en dat de ridders van de Koning niet meer zo heldhaftig zijn als eerst. Tijdens een kerstdiner valt de Koning (Sharp) hierover uit naar zijn beschaamde ridders. Er zal geen eten geserveerd worden, tot de ridders hebben laten zien dat zij nog steeds heldendaden kunnen verrichten. 
Gelukkig komt de Groene Ridder (Green) te paard de ridderzaal binnen. Hij is gekleed in groen en zwiept een grote bijl heen en weer. Hij wil een Kerst - spel spelen, om de tijd tussen Kerst en Oud & Nieuw door te komen (Ik herken dat gevoel volledig). Hij zoekt een ridder, die zijn hoofd af kan hakken. Dan is het wel de bedoeling dat die ridder over een jaar naar het huis van de Groene Ridder komt, zodat de Groene ridder zijn hoofd af kan hakken. 

Alleen de jonge Gawain (Head) is dapper genoeg om deze uitdaging aan te nemen. Hij hakt het hoofd van de Groen Ridder eraf. Deze pakt zijn hoofd weer op en maant Gawain om volgend jaar op tijd in de Groene Kapel te zijn. De kleur groen zal hierbij de weg wijzen. 

Iedereen is verbijsterd door deze ontwikkelingen en Gawain gaat op pad met zijn trouwe schildknaap Humphrey (Leland).  

Voorjaar

Gawain trekt door het land, op zoek naar de Groene Ridder. Hij komt bij een put, en moet water uitstorten over een rots. Dan verschijnt een ridder (met een groene pluim in zijn helm), die hem aanvalt (Ywain, de ridder met de Leeuw). Gawain weet deze Zwarte Ridder ernstig te verwonden. De Zwarte Ridder vlucht terug naar het Land van Lyonesse. Daar sterft hij en zijn Koningin (Letts) zweert wraak op zijn moordenaar. 

Sir Gawain trekt verder en komt aan in Lyonesse, waar hij meteen herkend wordt als de moordenaar van hun heer. Ze zetten Gawain meteen gevangen. Maar een mooi meisje, Lynette (Madden) speelt hem een ring toe, waarmee hij kan ontsnappen. Hij vlucht en laat Lynette achter. Lyonesse lijkt verdwenen.  

Zomer 

Tijdens zijn omzwervingen hoort Gawain over een Gekke, Wijze Man, die altijd groen draagt (Bayldon). Deze vertelt Gawain dat hij de Groene Ridder kan vinden in de Groene Kapel, maar hij kan niet vertellen waar die Kapel dan is. Ondertussen vindt hij Lynette, die wordt prompt ontvoerd door Oswald (Lacey), de griezelige zoon van de roofridder Fortinbras (Steedman). Gawain en Humphrey zetten de achtervolging in. 

Dan komt ridder Bertilak (Hardy) op het toneel, hij is een naburige ridder en niet blij met Fortinbras. Terwijl Fortinbras en Bertilak alleen oog hebben voor elkaar, wil Gawain Lynette meenemen. Maar Lynette lijkt hierbij om te komen in een brand, en Gawain kan maar net ontsnappen. 

De dood van Lynette stort Gawain in een diepe depressie. Hij vindt zelfs de missie naar de Groene Ridder niet meer interessant. Hij laat zelfs Humphrey achter. 

Herfst

Gawain zwerft door het land en komt aan bij het kasteel van Ridder Bertilak. Daar wordt hij gekleed als een ridder en gaat ter kerke. Lynette blijkt ook nog te leven en hij krijgt van haar een groene gordel. Wanneer Gawain weer helemaal in het reine is met zichzelf, gaat hij op zoek naar de Groene Ridder, om dit spel af te ronden. Helaas komen ze weer Fortinbras tegen, dit keer leidt dat tot een gevecht met de Rode Ridder, kampioen van Fortinbras. En daarna nog tegen Fortinbras zelf. Na een zware strijd wordt Fortinbras verslagen. 

De Groene Ridder verschijnt. Na nog een stimulerende kus met Lynette, gaat Gawain mee met de Groene Ridder. In een grot onder de grond staat een groot hakblok klaar. Na nog een gebed staat de Groene Ridder klaar. Hij heft zijn bijl en hakt! Maar hij hakt alleen de groene gordel van Lynette van de nek van Gawain. Gawain denkt dat hij zo aan de voorwaarden van het spel heeft voldaan, maar de Groene Ridder is het daar niet mee eens. Gawain is bang dat hij nu alsnog strijd moet leveren met de Groene Ridder. Maar de Groene Ridder veroudert nu snel en vergaat in de grond van de Groene Kapel. 

Een opgewekte Gawain keert terug naar huis, met Lynette.  

Conclusie

Voor een film die overduidelijk met een beperkt budget gemaakt is, is deze nog niet verkeerd. Murray Head is leuk als jonge, naïeve ridder, die op reis gaat, avonturen meemaakt en daarmee volwassen wordt. Nigel Green is erg goed als Groene Ridder. De plaatjes van verlaten Brittannië en Middeleeuwse kastelen zijn erg mooi. Maar het is wel erg duidelijk dat er geen geld was voor al te veel special effects, effectieve vechtscenes en bloed. 

Waar ik meer moeite mee heb, is hoe deze verfilming afwijkt van het oorspronkelijke verhaal, waarmee de boodschap van het eerdere verhaal geheel het raam uitgaat. 

In de oorspronkelijke romance wordt Sir Gawain verleid door de echtgenote van Sir Bertilak en is het een grote, morele misstap van hem om de groene gordel aan te nemen, daarover niets te zeggen tegen Sir Bertilak en het ding mee te nemen naar zijn test met de Groene Ridder. In deze film is de gordel een cadeau van zijn vriendinnetje, en kleeft er helemaal geen morele ambiguïteit aan zijn bezit van de gordel. Verder is er dus ook geen Vrouwe Bertilak en geen connectie tussen Sir Bertilak en de Groene Ridder. 

En in de oorspronkelijke romance is Sir Gawain zeer expliciet een zeer Christelijke ridder en leeft hij (zo goed als hij kan) volgens de idealen van Christendom, Ridderlijkheid en Beschaving. En de Groene Ridder is juist een vertegenwoordiger van heidendom en chaos. De film sluit af met de opmerking dat de Heidense Goden van de natuur de Groene Ridder gezonden hebben om van Gawain een betere ridder te maken. Ook niet helemaal zoals het oorspronkelijke verhaal bedoeld was. 

De connectie tussen het verloop van de seizoenen en de ontwikkeling van Gawain als ridder was dan wel weer leuk gedaan. In de lente is alles nog vol potentie en hoopvol en komt hij zijn vriendinnetje Lynette tegen. In de zomer komen de eerste (fysieke) tegenslagen, die Gawain met fysieke kracht weet te overwinnen. In de herfst wordt Gawain geconfronteerd met verlies en de dood, waar zijn fysieke kracht niets uithaalt. Maar door vast te houden aan de normen van Christendom en Ridderlijkheid, weet hij deze uitdagingen ook te boven te komen. En in de winter is de cirkel weer rond en verslaat hij de Groene Ridder. 

Erg leuke film, gratis te zien op Youtube, grijp je kans. 

  

Gierst met groenten

In dit Internationale Jaar van Gierst probeer ik eens in de week een recept met Gierst op tafel te zetten. Vorige week maakte ik Gierstepap. Deze week probeer ik een avondmaaltijd met groenten op tafel te zetten. 

Gierst

In dit recept worden Gierst en andere groenten gekookt in bouillon. Daarvoor heb ik nog een laatste restje ingevroren bouillon van de ganzenbotten van het kerstdiner gebruikt. Zo zie je maar hoe lang je kan doen met een hele gans. 

De Gierst komt bij onze favo supermarkt vandaan. Het recept komt bij Smulweb vandaan. 

Benodigdheden:

• 1 ui, gesnipperd 
• 1 paprika, in kleine stukjes
• 2 teentjes knoflook, gesnipperd
• 4 of 5 stengels bleekselderij gesnipperd
• 2 koppen hete bouillon of groentenat (ik nam dus de oude bouillon uit de vriezer, in mijn geval vleesbouillon van ganzenbotten. Maar je kan het natuurlijk net zo makkelijk van groentebouillon maken)
• 1 theel paprikapoeder
• 1 theel rozemarijn (of een klein takje uit de tuin).  
• 1 theel salie 
• 150 gram Gierst

Bak de gesnipperde ui, paprika, knoflook en bleekselderij in hele olie tot het zacht wordt. Voeg dan de kruiden toe, en de gierst en de bouillon. Breng het geheel aan de kook een laat een half uurtje zachtjes sudderen tot de gierst alle vocht heeft opgenomen. 

Serveer, eventueel met een omelet of gebakken ei. 

The Boys from Brazil

The Boys from Brazil (1978) van Franklin J. Schaffner (Planet of the Apes) dit keer. Deze film zit vol met acteerkanonnen, zoals Gregory Peck (The Scarlet and the Black), Laurence Olivier (A Bridge too Far, Rebecca) en James Mason (Evil under the Sun, Prince Valiant 1954). In kleinere rollen zien we dan ook nog Steve Guttenberg (in een van zijn eerste rollen), Denholm Elliot (The Doll House, To the Devil a Daughter) en Walter Gotell (Prince Valiant 1997, The Scarlet and the Black, Lancelot and Guinevere). En als je goed kijkt is bijna iedere bijrol en figurant ook iemand die later nog beroemd zou worden, zoals Rosemary Harris (The Gift), Michael Gough (Dracula 1958, Dr. Terror's House of Horrors), Richard Marner (The Dirty Dozen) en Wolf Kahler (The Eagle Has Landed, Wonder Woman). 

The Boys from Brazil

The Boys from Brazil is natuurlijk gebaseerd op het gelijknamige boek uit 1976 van Ira Levin. Dat heb ik  lang geleden nog eens gelezen, ik denk voor mijn lijst Engels, geen heel dik boek en best een spannend verhaal. 

Spoilers

Voor een oud en beroemd verhaal als dit, zou het niet nodig moeten zijn, maar toch, let even op. 

De film begint in Paraguay, waar een jonge Joodse amateur - detective Kohler (Guttenberg) gevluchte ex-Nazi's in de gaten houdt. Deze hebben daar het pre - WOII Duitsland gerecreëerd, met biertuinen en hakenkruizen. Hij lijkt een of andere ontwikkeling op het spoor te zijn. Uit heel Zuid Amerika komen Nazi's, die in het Derde Reich een hoge positie hadden, naar Paraguay. Zelfs de gruwelijke Josef Mengele (een doodenge Peck) wordt gespot. 
Kohler probeert zijn bevindingen naar inmiddels bejaarde Nazi - jager, Ezra Lieberman (Olivier) te sturen. Maar de post gaat maar traag en intercontinentaal telefoneren is ook lastig. Bovendien waarschuwt Ezra hem, met deze Nazi's valt niet te spotten, ze zullen niet terugdeinzen voor grof geweld en moord, zeker niet tegen een Joodse man. 

Kohler wordt betrapt en komt om, maar niet voordat hij belangrijke informatie naar Ezra kan sturen. Er is een of ander onduidelijk plot gaande, waarbij over de gehele wereld ongeveer 90 mannen van 65 - jarige leeftijd zullen worden gedood. Het zijn allemaal sullige ambtenaren en andere midden - klasse mannen. Ezra kan geen chocola maken van dit rare plan. Maar hij wil de laatste woorden van Kohler serieus nemen. Hij schakelt een vriend Sidney (Elliot) in om de kranten bij te houden en knipsels over verdachte sterfgevallen naar Ezra te sturen. Daar zitten een paar mannen tussen, die voldoen aan het profiel van Kohler: 60+, ambtenaar of gepensioneerd, redelijk onopvallend. 

Ondertussen stuurt Josef Mengele zijn Nazi - huurmoordenaars over de wereld om links en rechts mannen te doden. Het plan is ook voor zijn collega - Nazi's onduidelijk, maar als goede fascisten doen zij wat hen gezegd wordt. Maar er ontstaan wel twijfels, zeker wanneer de naam van Ezra Lieberman opduikt, deze oude man was in zijn jonge jaren een gevreesde Nazi - jager en heeft Eichmann achter tralies gekregen. Als die gaat graven, kan het hele kaartenhuis alsnog instorten.  

Ezra blijft graven en weet langzaam de puntjes met elkaar te verbinden. Het doel van de moorden is niet het vermoorden van de mannen, maar de gevolgen voor hun gezinnen. Alle mannen hadden een veel jongere vrouw en allemaal hadden zij een zoon geadopteerd, via een schimmig bureau uit Brazilië.  

Dan bevraagt Ezra een wetenschapper, die hem vertelt over de nieuwe techniek van het klonen. Zo is het mogelijk om genetisch identieke konijnen en ratten te fokken. Dan valt het kwartje bij Ezra, de krankzinnige Josef Mengele heeft een manier gevonden om Hitler te klonen. Deze kind - Hitlers worden ondergebracht bij adoptiegezinnen. Door de vaders te vermoorden als de Hitlerklonen een jaar of 14 zijn, wordt de situatie in het gezin van Hitler nagebootst. Die gekke Josef Mengele wil een nieuwe Hitler loslaten op de wereld, in de hoop dat deze een Vierde Reich zal stichten. 

Ezra Lieberman heeft nog genoeg contacten onder ordehandhavers en niemand zit te wachten op een Vierde Reich. In Paraguay worden de Nazi's opgerold, maar niet voordat zij alle informatie van Josef Mengele hebben vernietigd en verwijderd. Het project van Mengele kan de vuilnisbak in. Maar Josef Mengele kan het er niet bij laten zitten. Hij gaat naar de USA om daar nog één vader te vermoorden, in de hoop dat dat kind dan zal opgroeien tot een nieuwe Hitler. 

Maar dan blijkt dat de Hitlerklonen dan wel allemaal heel eng zijn, ze vinden het toch niet zo heel tof wanneer hun vader wordt vermoord voor een doel waar ze zich niets bij kunnen voorstellen. De Doberman Pinschers van de familie scheuren uiteindelijk Mengele aan stukken. 

Conclusie

Dit is een hele leuke film. Laurence Olivier, Gregory Peck en James Mason zijn allemaal top - acteurs en in deze film krijgen ze nog eens de kans om als oude mannen een spannende film te maken. En dat gaat heel goed! Vooral Gregory Peck is ontzettend goed, je kan zien dat hij veel lol had met het spelen van een doodenge slechterik. 

Verder is het verhaal ook erg goed. Het idee van klonen maken van hogere organismen bestaat al een tijdje. In de jaren '20 en '30 van de 20e eeuw waren er al Duitse (ha!) wetenschappers die hiermee bezig waren (alleen bij amphibiën). Maar het duurde toen nog tot halverwege de jaren '90 voor het mogelijk was om (met veel moeite) een schaap te klonen. Het klonen van mensen is in theorie wel mogelijk, maar wordt nergens gedaan. 

In het boek (uit 1976) en deze film (1978) wordt de (dan nagelnieuwe) techniek van het klonen op een begrijpelijke manier uit de doeken gedaan en op een realistische manier gepresenteerd. We kijken naar een thriller met (dan) heet van de naald wetenschap, misschien zelfs science fiction. 

Zeker de moeite waard. 

Gierstepap

 Laatst vertelde ik over mijn plan om eens in de week Gierst te eten, in het kader van het Internationale Jaar van Gierst van de FAO. En ik heb meteen maar de daad bij het woord gevoegd. 

Gierstvlokken

Ik ben rustig begonnen met pap van Gierst. Ik maak al regelmatig zelf havermoutpap van havermoutvlokken. Het idee met Gierstvlokken is precies hetzelfde. Gierst in een pan, melk erbij en koken tot de Gierst zacht wordt. Dan nog aanvullen met wat je maar lekker vindt. Suiker of honing om het wat zoeter te maken, rozijnen of bessen voor wat extra smaak. Je kan ook specerijen als anijs of cardemom meekoken.

Het verschil met de havermout is dat de gierst veel meer melk kan opnemen, dus voeg voldoende toe. Verder duurt het ook iets langer voor de vlokken helemaal door en door gaar zijn. Dus houdt daar rekening mee als je gierstepap wil maken. Verder is dit een prima alternatief voor havermoutpap.  

Three Thousand Years of Longing

Er was weer een gekke film gedropt op Netflix en we hebben hem gezien, Three Thousand Years of Longing (2022) van George Miller (Mad Max: Fury Road). In de hoofdrollen zien we Tilda Swinton (The Dead Don't Die, The Personal History of David Copperfield) en Idris Elba (Pacific Rim, The Dark Tower). 

Spoilers

Deze film is heet van de naald, dus let op met verder lezen. 

De film begint met wetenschapster Alithea Binnie (Swinton), die naar een congres in Istanbul gaat. Tijdens de reis daarheen heeft zij last van visioenen van Demonen, die haar lastig vallen. Het is een beetje onduidelijk of dit echt gebeurt, of dat zij geestelijke problemen heeft. Tijdens een toeristisch tripje na het congres duikelt zij in de bazaar van Istanbul een mooi flesje op. Als zij dat eenmaal in haar hotelkamer schoon probeert te maken, komt er een enorme Djinn (Elba) uit. 

Deze Djinn wil drie wensen voor haar laten uitkomen, maar Alithea is een beetje een vreemde vrouw en heeft niet zoveel te wensen. Bovendien heeft zij door haar werk als literair onderzoekster veel kennis van verhalen. En wanneer mensen hun wensen vervuld krijgen, loopt het meestal slecht af. Zij weigert om wensen te doen. 

Maar de Djinn wil graag bevrijdt worden van de verplichting om op aarde te blijven. Hij vertelt Alithea over zijn leven, in de hoop dat zij toch wensen wil doen en hem zo van zijn verplichtingen kan bevrijden. En dan beginnen de verhalen. Het leven van de Djinn is lang en zwaar geweest, en iedereen probeerde hem altijd voor hun eigen doeleinden te gebruiken. 

Het begon al met Koningin Sheba, die huwde met Koning Solomon. De Djinn was een neef van haar en zij deelde Djinn - bloed. Koning Solomon wilde de Djinn uit de weg hebben en sloot hem op in een fles. 

Later wordt de Djinn weer gevonden tijdens het hof van Koning Sulaiman en raakt betrokken bij de machinaties om de troon door zijn nazaten. Maar hij eindigt weer in een fles op de bodem van de zee. 

Dan wordt de Djinn weer gevonden, dit keer door de derde vrouw van een oudere Turkse koopman. Maar ook deze episode eindigt beroerd en de Djinn zit weer vast in een fles, tot hij dan uiteindelijk gevonden wordt door Alithea. 

Geroerd door de verhalen van de Djinn wil Alithea nu een leven met de Djinn beginnen en hiervoor spreekt zij een wens uit. En de wens komt uit, maar er zijn gevolgen. De Djinn is geen wezen van stof, zoals mensen, maar van subtiel vuur. En de mensheid heeft in de moderne tijd wel heel erg veel subtiel vuur ontwikkeld, alle electronische signalen die door de lucht vliegen, benauwen de Djinn enorm. 

Conclusie

Dit is een hele rustige, dromerige film, die zich eigenlijk alleen afspeelt in een hotelkamer in Istanbul, terwijl Alithea luistert naar de verhalen van de Djinn. En we krijgen korte blikken in de geschiedenis van de mensheid, waarbij de Djinn probeert zich staande te houden tussen de korte, gepassioneerde levens van de mensen. En daarbij iedere keer het onderspit delft en in een fles wordt opgesloten.

Swinton en Elba zijn natuurlijk altijd fantastisch en de Koninklijke hoven van de Koningin van Sheba en de Ottomaanse Sultans zijn prachtig in beeld gebracht. Maar toch blijft het wel een vreemde en trage film. En de affaire tussen Alithea en de Djinn komt ook niet echt lekker uit de verf. 

Desondanks de moeite waard als je eens iets anders wil.   

Het jaar van Gierst

Enige jaren geleden had de FAO het jaar 2016 uitgeroepen tot het Jaar van de Peulvrucht. Ik deed daar toen aan mee door ten minste eens in de week peulvruchten te eten. En dat was een groot succes. Ik leerde veel nieuwe peulvruchten kennen en een aantal maaltijden worden in ons huishouden nog met regelmaat gegeten. En nu heeft de FAO een nieuw jaar uitgeroepen, 2023 wordt het Jaar van Gierst.  

En ik ga dit jaar eens kijken wat ik daarmee kan doen. Gaat het me lukken om, net als in 2016, eens in de week iets met gierst op tafel te zetten? 

Wat is Gierst? Gierst (Millet in het Engels) is een kleine graansoort, die het vooral goed doet in beroerde omstandigheden (net als de linzen uit het Jaar van de Peulvrucht). En daarmee is het een voedselgewas dat wat meer de aandacht verdient, nu klimaatverandering overal voor teruglopende oogsten zorgt.

En wat kan je ermee? Je kan er pap van maken (net als met havermout bijvoorbeeld), maar ook malen en er brood van bakken of het verwerken als een soort couscous. We zullen zien, het komende jaar. 

Oud & Nieuw 2022 - 2023

Kerst is alweer voorbij, zelfs de Spellendag is alweer geweest. Dat betekent dat Oud & Nieuw snel op ons afraast. Corona lijkt soms een vage herinnering en het is alweer de tweede Oud & Nieuw die we kunnen vieren met vrienden. 

Dus in de middag werden vrienden D. en J. opgehaald en naar Malden gehaald, waar we de middag begonnen met een film. Het was Pinocchio van Guillermo del Toro. Een hervertelling van het oude verhaal, met poppen - animatie door Guillermo del Toro. Het was behoorlijk eng bij vlagen, maar aan e andere kant, af en toe ook iets te langdradig. 

In de morgen was ik al begonnen met het trekken van soep van het karkas van ons kertdiner. En daar kwam nog behoorlijk wat soep vanaf. En er was ook nog flink wat vlees over, dus het was een goed gevulde ganzenbouillon waar we ons te goed aan konden doen. Samen met wat salade was dat een prima maaltijd. 

En toen was het tijd om een spel tevoorschijn te halen. Dit keer kozen we voor Eldritch Horror, het was tijdens de jaarwisseling 2018 - 2019 ook al eens voorbij gekomen. Op een enorm speelbord van de wereld zijn de onderzoekers druk bezig om portalen naar andere werelden te sluiten, terwijl Elder Gods en cultisten juist proberen om meer portalen te openen. Het is een leuk spel, maar het opzetten is altijd een beetje een gedoetje. Gelukkig wisten wij om precies 23:58 ook de laatste problemen op te lossen . Azathoth was weer opgesloten, slechts enkele van onze onderzoekers waren komen te overlijden en we konden proosten met (vrij zoete) Cava. 

Onze gemeente had een vuurwerkverbod, maar daar hielden mensen zich niet heel strikt aan. Aan de andere kant, onze achterbuurman die altijd een mooie show weggaf, had dit jaar beduidend minder te verschieten. En rond 00:30 was het vuurwerk in Malden eigenlijk wel weer afgelopen.

En nu begint 2023, wat zal ons dit jaar te wachten staan?    

Oud & Nieuw 2013 - 2014

Oud & Nieuw 2014 - 2015
Oud & Nieuw 2015 - 2016
Oud & Nieuw 2016 - 2017
Oud & Nieuw 2017 - 2018
Oud & Nieuw 2018 - 2019
Oud & Nieuw 2019 - 2020
Oud & Nieuw 2020 - 2021
Oud & Nieuw 2021 - 2022

De Glazen Ui

Onlangs was The Glass Onion te zien op Netflix, het is een vervolg op, of vindt tenminste plaats in hetzelfde universum als Knives Out, met Daniel Craig (Spectre), die zijn rol als Benoît Blanc herhaalt. En regisseur Rian Johnson is ook dezelfde. Maar verder is de cast volledig vernieuwd en is er een nieuw verhaal. 

Naast Daniel Craig zien we ook nog Edward Norton, Kate Hudson (The Killer inside Me), Dave Bautista (Dune, Blade Runner 2049), Janelle Monáe, Kathryn Hahn en Leslie Odom Jr. (Murder on the Orient Express). 

Spoilers!

De film begint duidelijk in Corona tijd, iedereen draagt mondkapjes en probeert afstand te houden. En we ontmoeten één voor één de belangrijke spelers en krijgen meteen een inkijkje in hun leven. Zo zien we politica Claire Debella (Hahn), wetenschapper Lionel Toussaint (Odom Jr.), leeghoofdige socialite Birdie Jay (Hudson) en Man-o-sphere influencer Duke Cody (Bautista) en zijn vriendin Whiskey (Cline). Allemaal ontvangen zij een vreemde doos en een briefje van hun oude, steenrijke vriend Miles Bron (Norton). Het is een soort puzzledoos en in de doos zit een uitnodiging om naar zijn Griekse Eiland te komen en daar de Corona - maatregelen te omzeilen. Deze mensen zijn allemaal oude vrienden en zakenpartners. 

Op een Griekse kade treffen de oude vrienden elkaar. Tot hun verbazing zijn er meer mensen op de kade, zoals Benoît Blanc, die zeker geen oude vriend is van Miles Bron. Maar ook Andi Brand (Monáe) duikt op. Met Andi heeft Miles zojuist een zeer venijnige rechtszaak over het intellectueel eigendom van het techbedrijf van Miles uitgevochten. Andi heeft verloren en daarmee miljarden. Iedereen vindt het een vreemde keuze om haar uit te nodigen voor een gezellig weekje weg op een mooi eiland.  

Eenmaal op het eilandwordt al snel duidelijk dat de vrienden eigenlijk helemaal niet zulke goede vrienden zijn. Er zijn allerlei spanningen en allemaal draaien ze om Miles Bron die met zijn enorme hoeveelheden geld iedereen in de tang heeft. En dan gaan de lichten uit en vallen er doden. Gelukkig is Benoît Blanc aanwezig om licht in de duisternis te scheppen. 

Conclusie

Dit is net als Knives Out weer een hele leuke film met een goed plot, goede acteurs en een hoop sociaal commentaar. het begint al met de puzzle - doos/ uitnodiging. Hoe de verschillende karakters daarmee omgaan, zegt al een hoop over hun karakters. Daarnaast wordt er ook nog wat gespeeld met flashbacks, wat meteen een nieuw licht werpt op eerdere gebeurtenissen. 

Deze keer worden niet knellende familiebanden en politieke overwegingen op de hak genomen, maar juist de moderne economie van overdadige rijkdom, allesoverheersende tech-bedrijven, het influencer - verdienmodel, cancelcultuur en verstoringen van de bestaande economie. Niet alleen zien we hoe leeg de levens van de leiders van deze moderne tijden eigenlijk zijn, ook zien we hoe moreel corrupt ze geworden zijn door alle geld. 

En alle karakters zijn ook ontzettend onaangename mensen en wanneer die een voor een met de billen bloot moeten met betrekking tot hun zwakheden is dat alleen maar uiterst prettig. 

Zeker kijken als je de kans krijgt. 

Spellendag Kerst 2022

De Sint is weer vertrokken, zelfs Kerst is alweer geweest en dat betekent dat het tijd is voor de Spellendag tussen Kerst en Oud & Nieuw. Sander en ik vieren dit alweer jaren, hoewel Corona de laatste keren wel roet in het eten gooide. Maar dit keer stonden alle seinen weer op groen. Ik durfde het zelfs aan om twee kerstcakes te maken. De ochtend voor de spellendag werd (traditioneel inmiddels) gebruikt om de woonkamer op te ruimen en schoon te maken. En toen ging vrij vlot de deurbel en kwamen de mensen binnen voor een spelletje.

Azul: Queens Garden

En er is een hoop op tafel voorbij gekomen. Sander speelde met wat jongere kinderen nog een rondje Sorry Schuivers, een behendigheidsspelletje waarbij je je pionnen over het bord moet laten schuiven om een vette score binnen te halen. Een leuk spel voor de jongere doelgroep. Het lijkt een beetje op curling of Jeu de Boules. 

Op andere tafels kwam ook van alles te voorschijn. Zo is er nog de oorspronkelijke Azul gespeeld, waarbij je als temperamentvolle mozaïekontwerper moet proberen je (eveneens zeer temperamentvolle) concurrenten voorbij te streven. Het is wat mij betreft een gouwe ouwe. Makkelijk uit te leggen, snel te leren en ook vrij vlot weer voorbij, ideaal voor een spellendag met niet al te fanatieke spelers. 

En een tijdje geleden kreeg ik voor mijn verjaardag Patchwork Doodle, wat ook weer voorbij kwam. Een leuke variant op het wat oudere Patchwork, waarbij je à la Tetris moet proberen om een vak te vullen met allemaal onregelmatig gevormde andere vlakjes. Ook dit is weer een makkelijk te leren spel, wat niet te lang duurt en meteen wat oplevert voor de spelers. 

Er bleven weer flink wat mensen eten en iedereen nam iets lekkers mee. Dus we konden allemaal onze buikjes rondeten. Ik maakte een vegetarische soep van allerlei wintergroenten, erg lekker en vullend. Maar er waren ook gemarineerd vlees in oestersaus, een lasagne, eiersalade en een lekkere arretjescake. Voor de kinderen waren er pannenkoeken. 

En in de avond vertrokken er een hoop kinderen (wat enorm scheelde in de decibellen) en toen kon er nog meer gespeeld worden. Zo hebben we ook Azul: Queens Gardens op tafel gekregen. We hebben al vaker varianten van Azul gespeeld, zo is Sintra wel eens langsgekomen. Dat was een leuke variant op het oude spel, maar Queens Gardens vond ik iets minder een succes. Het doel was een tuuin bouwen, waarbij je of stenen van dezelfde kleur wilde verzamelen, of stenen met hetzelfde symbool. Maar de combinatie maakte het voor mij net iets te ingewikkeld en langdradig. 

En toen zat het er voor mij wel weer op. Maar beneden werd nog vrolijk verder gespeeld.   

Kerst 2007
Kerst 2009
Hemelvaart 2011
Kerst 2011
Hemelvaart 2012
Kerst 2012
Hemelvaart 2013
Kerst 2013
Hemelvaart 2014
Kerst 2014
Hemelvaart 2015
Kerst 2015
Hemelvaart 2016
Kerst 2016
Hemelvaart 2017
Kerst 2017
Hemelvaart 2018
Kerst 2018
Hemelvaart 2019
Kerst 2019
Hemelvaart 2020
Hemelvaart 2021
Kerst 2021
Hemelvaart 2022