Three Thousand Years of Longing

Er was weer een gekke film gedropt op Netflix en we hebben hem gezien, Three Thousand Years of Longing (2022) van George Miller (Mad Max: Fury Road). In de hoofdrollen zien we Tilda Swinton (The Dead Don't Die, The Personal History of David Copperfield) en Idris Elba (Pacific Rim, The Dark Tower). 

Spoilers

Deze film is heet van de naald, dus let op met verder lezen. 

De film begint met wetenschapster Alithea Binnie (Swinton), die naar een congres in Istanbul gaat. Tijdens de reis daarheen heeft zij last van visioenen van Demonen, die haar lastig vallen. Het is een beetje onduidelijk of dit echt gebeurt, of dat zij geestelijke problemen heeft. Tijdens een toeristisch tripje na het congres duikelt zij in de bazaar van Istanbul een mooi flesje op. Als zij dat eenmaal in haar hotelkamer schoon probeert te maken, komt er een enorme Djinn (Elba) uit. 

Deze Djinn wil drie wensen voor haar laten uitkomen, maar Alithea is een beetje een vreemde vrouw en heeft niet zoveel te wensen. Bovendien heeft zij door haar werk als literair onderzoekster veel kennis van verhalen. En wanneer mensen hun wensen vervuld krijgen, loopt het meestal slecht af. Zij weigert om wensen te doen. 

Maar de Djinn wil graag bevrijdt worden van de verplichting om op aarde te blijven. Hij vertelt Alithea over zijn leven, in de hoop dat zij toch wensen wil doen en hem zo van zijn verplichtingen kan bevrijden. En dan beginnen de verhalen. Het leven van de Djinn is lang en zwaar geweest, en iedereen probeerde hem altijd voor hun eigen doeleinden te gebruiken. 

Het begon al met Koningin Sheba, die huwde met Koning Solomon. De Djinn was een neef van haar en zij deelde Djinn - bloed. Koning Solomon wilde de Djinn uit de weg hebben en sloot hem op in een fles. 

Later wordt de Djinn weer gevonden tijdens het hof van Koning Sulaiman en raakt betrokken bij de machinaties om de troon door zijn nazaten. Maar hij eindigt weer in een fles op de bodem van de zee. 

Dan wordt de Djinn weer gevonden, dit keer door de derde vrouw van een oudere Turkse koopman. Maar ook deze episode eindigt beroerd en de Djinn zit weer vast in een fles, tot hij dan uiteindelijk gevonden wordt door Alithea. 

Geroerd door de verhalen van de Djinn wil Alithea nu een leven met de Djinn beginnen en hiervoor spreekt zij een wens uit. En de wens komt uit, maar er zijn gevolgen. De Djinn is geen wezen van stof, zoals mensen, maar van subtiel vuur. En de mensheid heeft in de moderne tijd wel heel erg veel subtiel vuur ontwikkeld, alle electronische signalen die door de lucht vliegen, benauwen de Djinn enorm. 

Conclusie

Dit is een hele rustige, dromerige film, die zich eigenlijk alleen afspeelt in een hotelkamer in Istanbul, terwijl Alithea luistert naar de verhalen van de Djinn. En we krijgen korte blikken in de geschiedenis van de mensheid, waarbij de Djinn probeert zich staande te houden tussen de korte, gepassioneerde levens van de mensen. En daarbij iedere keer het onderspit delft en in een fles wordt opgesloten.

Swinton en Elba zijn natuurlijk altijd fantastisch en de Koninklijke hoven van de Koningin van Sheba en de Ottomaanse Sultans zijn prachtig in beeld gebracht. Maar toch blijft het wel een vreemde en trage film. En de affaire tussen Alithea en de Djinn komt ook niet echt lekker uit de verf. 

Desondanks de moeite waard als je eens iets anders wil.