Jungfrukällan

Onlangs heb ik weer een klassieker gekeken, Jungfrukällan (1960) ofwel The Virgin Spring ofwel de Maagdenbron. Deze film is van Ingmar Bergman (The Seventh Seal) en met Max von Sydow (The Seventh Seal, Flash Gordon) en Gunnel Lindblom (The Seventh Seal).

Spoilers

De film is al erg oud en gebaseerd op een eerdere legende, Töres döttrar i Wänge (de dochters van Tore in Vange). Desondanks waarschuw ik toch even, zelf kende ik het verhaal niet. 

De film opent met Ingeri (Lindblom), een hoog-zwangere werkster op de boerderij van de welvarende Töre (von Sydow) en zijn vrouw Mareta (Valberg).  Zij start de dag van de boerderij met zwaar werk, waaronder het openen van de schoorsteen, zodat de rook kan ontsnappen. Ingeri is niet tevreden met haar lot en roept Odin aan om haar bij te staan. Töre en Mareta en de rest van hun huishouden zijn echter diep christelijk. 

Alles lijkt goed te gaan in het huishouden. Töre en Mareta zijn succesvol en welvarend. Zij hebben een lieve dochter Karin (Pettersson) en hun medewerkers delen in hun welvaart. Het lijkt een vreedzaam, christelijk en welvarend gezin en bedrijf. Maar niet alles is wat het lijkt natuurlijk. Ingeri is een heiden, bovendien is ze ongehuwd zwanger (van wie wordt nooit duidelijk) en krijgt te maken met behoorlijk wat oordelen daarover. Verder wordt Karin enorm verwend door haar vader en moeder, wat kwaad bloed zet bij Ingeri, maar ook Mareta is niet gelukkig met alle aandacht die Töre heeft voor zijn dochter. 

Dan moeten er kaarsen gebracht worden naar een nabijgelegen kerk. Aangezien de kaarsen voor Maria zijn, moeten ze gebracht worden door een maagd. De enige maagd is Karin en samen met Ingeri gaat zij te paard op pad om de kaarsen te brengen. Onderweg maken Karin en Ingeri ruzie. Karin veroordeelt vanuit haar positie als bevoordeelde dochter van een rijke boer de keuzes van Ingeri om zwanger te worden, zonder man. Ingeri geeft terug dat Karin wel erg hooghartig is, zij danste en flirtte tenslotte net zo goed met de dorpsjongens. Bovendien, als een man je tegen de grond werkt, heb je niet zoveel te kiezen over seks en zwangerschap. 

Hij is ook creepy

Wanneer de twee meisjes bij een riviertje bij een bos en een molen komen, wordt Ingeri bang en durft niet verder te gaan. Karin is nergens bang voor en trekt het donkere woud in. 

Bij de molen treft Ingeri een vreemde man met een blind oog (Slangus). Deze nodigt haar uit in zijn huis. Deze man dringt zich steeds meer op aan Ingeri en belooft haar vreemde machten. Ingeri wordt nog banger en vlucht weg, zoekend naar Karin. 

Ondertussen heeft Karin twee herders en hun hulpje (Düberg, Isedal en Porath). Met hen deelt zij een lunch. Karin heeft totaal niet door dat deze herders misschien niet zo moreel hoogstaand zijn als de medewerkers van de boerderij van haar vader. De sfeer slaat al snel om en de mannen verkrachten en vermoorden Karin, terwijl hun hulpje toekijkt en ernstig getraumatiseerd raakt. 

Inmiddels heeft Ingeri Karin ingehaald en is net op tijd om te zien hoe Karin vermoord wordt. Als zwangere vrouw ziet zij weinig kans om te helpen en ze vlucht weer terug naar huis. 

Op de boerderij van Töre maakt iedereen zich zorgen. Karin had al lang thuis moeten zijn. Men maakt zich minder zorgen om Ingeri. Dan blijkt ook meer van de spanningen. Kennelijk waren er ooit meer kinderen in het huis van Töre, maar die zijn dood of vertrokken. Moeder Mareta was altijd jaloers op de band tussen Töre en Karin. Zij wilde zelf de favoriete ouder van Karin zijn. 

Dan melden zich twee herders en hun hulpje zich bij de boerderij. Ze willen graag overnachten. Het zijn dezelde mannen die zich vergrepen aan Karin. Töre verwelkomt hen hartelijk als gasten. Maar de zorgen om Karin drukken op de avond. 

Later probeert een van de herders de jurk van Karin te verkopen aan Mareta. Zij herkent onmiddellijk de jurk van Karin, maar houdt zich goed. Inmiddels is Ingeri ook thuisgekomen en vertelt haar vreselijke verhaal. Zij denkt dat het allemaal haar schuld is, zij had een hekel aan Karin en smeekt Odin om haar te straffen. 

Met dit nieuws draaien Töre en Mareta door. Zij sluiten de herders op en Töre bereidt zich in de sauna voor op een wraaksessie. Met zijn slachtmes en later zijn handen doodt hij de twee herders en hun hulpje. 

De volgende dag gaat de boerenfamilie op zoek naar het lichaam van Karin. Ze vinden haar en wanneer zij haar optillen, ontspringt er onder haar lichaam een bron. Töre besluit om op deze plek een kerk te bouwen, om boete te doen voor zijn zonden, zoals wraakneming op de moordenaars van zijn dochter. 

Conclusie

Dit is een erg indrukwekkende film. Dat komt onder andere door de keuze voor zwart-wit. Zonder afleiding van kleur, concentreer je je volledig op de acteurs en het verhaal. Daarnaast is het gebruik van muziek of juist stilte ook erg aangrijpend. En het Zweedse landschap komt ook prachtig in beeld.

Verder komen er wel erg zware thema's aan bod in deze film. Ondanks dat Töre en zijn familie goede christenen zijn, beschermt hen dat niet tegen de gruwelijkheden van het leven. Dochter Karin gaat nog steeds dood, Töre begaat erg onchristelijke daden en uiteindelijk begrijpt niemand waarom de dingen nou gebeurt zijn.
Daarnaast wordt toch ook ingegaan op de verschillen tussen mensen, die het christendom ook niet kan overbruggen. Töre, Marete en Karin zijn wel erg in hun nopjes met hun goede positie. En zij hebben maar weinig ook voor de strijd en positie van mensen die het minder hebben, zoals Ingeri. Daar hebben zij een behoorlijk onchristelijk oordeel over.

Verder is deze film een basis geweest voor veel andere films. Zoals The Seventh Seal met het schaakspel met de dood een enorme impact heeft gehad, was deze film een voorbeeld voor alle andere wraakfilms. Onder andere Wes Craven heeft het verhaal gemoderniseerd als Last House on the Left (1972), die later nog een keer een remake kreeg.

Zeker de moeite waard om te zien.

Machines

Onlangs was ik jarig en ik heb een hoop mooie dingen gekregen, waaronder weer een mooi boek van vriend M. Vriend M. geeft mij wel vaker boeken en het is meestal een schot in de roos, zoals ook dit keer weer. Dit keer ging het om Machines like me van Ian McEwan (Hij schreef ook Atonement en The Children Act, die beiden verfilmd zijn) .

Spoilers

Dit boek speelt in een alternatief universum. Toen duidelijk werd dat Alan Turing homoseksueel (in 1952) was, besloot hij niet om mee te gaan in chemische castratie, maar juist om de gevangenisstraf te accepteren. Tijdens zijn tijd in de gevangenis, had hij tijd om na te denken en dit zorgde voor een enorme wetenschappelijke doorbraak rondom kunstmatige intelligentie. Deze doorbraak heeft verregaande invloed gehad op de samenleving. Veel (laagopgeleide) mensen raken hun baan kwijt en leven in armoede, dat veroorzaakt een hoop sociale onrust. 

Ondertussen is Argentinië de Falkland-eilanden binnengevallen (in 1982). Dit kan Margaret Thatcher natuurlijk niet op zich laten zitten. Maar haar troepen zijn niet succesvol, maar worden juist vernietigend verslagen door de Argentijnen. 

Tegen deze achtergrond van maatschappelijke en politieke onrust treffen we Charlie Friend. Deze 30+er stuitert een beetje doelloos door het leven. Hij verdient wat geld met handelen op de beurs, maar is daar niet bijzonder succesvol in. Hij woont in een appartement en boven hem woont de tien jaar jongere Miranda, een student. 

Dan komen Adam en Eva op de markt, zelfbewuste, hyperintelligente androïden, die een persoonlijkheid kunnen krijgen en als een soort computer en personal assistent in één kunnen functioneren. De implicatie dat het niet meer dat sexbots zijn, is wel duidelijk. Met een onverwachte erfenis kan Charlie er één kopen en samen met bovenbuurvrouw Miranda probeert hij de robot op te voeden en te gebruiken.

De zaakjes lijken eerst goed te verlopen. Er ontstaat een relatie tussen Charlie en Miranda. En Adam lijkt zich goed aan te passen aan het leven van slaaf en computer in één. Charlie zet Adam in om geld te verdienen via de beurs. Als snel blijkt Adam daar veel beter in dan Charlie en Charlie wordt langzaam rijk. Hij overweegt om zijn relatie met Miranda te verdiepen door samen een huis te kopen, met het geld dat Adam verdient.

Maar al snel ontstaan er scheurtjes in het idyllische leven. Adam valt ook in te zetten voor seks. Miranda maakt daar gebruik van. Is de robot beter in bed dan Charlie? Bovendien doorziet Adam al snel allerlei sociale leugentjes en heeft veel sneller toegang tot informatie dan gewone mensen dat hebben. Hij realiseert zich dat Miranda een groot geheim met zich meedraagt. Binnen een paar weken worden de verschillende relaties onder druk gezet. Bovendien blijkt dat Adam een van de weinige robots is, die niet heeft gekozen voor zelfvernietiging binnen een paar weken.

Conclusie

Een vrij kort boek, dat makkelijk wegleest. En het werpt wat interessante vragen op over menselijkheid, de aanwezigheid van kunstmatige intelligentie en algoritmen in ons leven en hoe wij ons daarbij staande houden. 

Al vrij snel wordt het de lezer duidelijk dat mensen nou ook niet zo heel gezellig zijn. Charlie is behoorlijk dom en onverantwoordelijk en blind voor zijn eigen tekortkomingen. Op zijn 30e heeft hij nog niets gemaakt van zijn leven en overweegt totaal niet de implicaties van alle kunstmatige intelligentie waarmee hij zich omringt. 

Miranda heeft dingen gedaan die zij voor zichzelf goedpraat, maar natuurlijk allerlei grenzen heeft overschreden. Ze is wanhopig op zoek naar vergiffenis en probeert die te vinden eerst in goede werken. Daarna bij Adam, maar die veroordeelt haar zo mogelijk nog harder, aangezien hij nog maar weinig sociale filters heeft. 

Maar ook Adam is een bedreiging. Hij probeert zich een beeld te vormen van de wereld om hem heen en hij begrijpt die wereld maar matig. De manier waarop kinderen opgroeien en zich sociale regels eigen maken, is kennelijk toch belangrijker dan alleen brute intelligentie. 

En de risico's van kunstmatige intelligentie, de algoritmen en het verzamelen van allerlei data worden ook even aangestipt. Binnen de kortste keren manipuleert Adam de beurzen en verdient veel geld. Binnen de kortste keren onthult hij een verborgen geheim, wat grote gevolgen heeft voor de mensen om hem heen. En die risico's zien we nu ook al om ons heen. Veel data die we verzamelen is gebaseerd op het lichaam en gedrag van mannen (de eeuwige standaard) wat gewoonweg risico's oplevert voor vrouwen. En zo zijn er wel meer risico's aan leunen op data alleen, risico's voor de gehele samenleving.    

Al met al een kort boek, dat lekker wegleest en na afloop nog flink wat stof tot nadenken geeft. Een aanrader. 

Tinariwen

Twee weken terug zijn Sander en ik weer een heerlijk avondje uit geweest, dit keer naar Tinariwen in Doornroosje. Daar komen we de laatste tijd wel vaker, zo hebben we er ook al Morcheeba en Greta von Fleet gezien.

Tinariwen timmert al langere tijd aan de weg en ze waren al eens eerder op mijn rader verschenen. Ze maken erg aangename muziek, een mix van traditionele muziek met moderne invloeden van westerse muziek. Verder zijn ze van Berberse Toeareg afkomst en speelden hun muziek dan ook in traditionele kledij (met gezichtsbedekkende sluiers).

De mannen zijn ook spotify te vinden, luister er vooral eens naar.

In ieder geval, Sander en ik hebben een fijne avond gehad en hebben onze muzikale horizonten verbreed. En het was een prima tegengif tegen het vreselijke Ashanti.

Noorse Mythologie

In het verleden heb ik al eens gesproken over mooie boeken over de Griekse Mythologie en Heldenverhalen van Stephen Fry. En ik heb ook al eens gesproken over de mooie boeken van Neil Gaiman. En nu heeft Neil Gaiman de verhalen van de Noorse Mythologie herverteld. En toen ik laatst weer een jaartje ouder werd, kreeg ik die zomaar van mijn schoonouders cadeau.

De verhalen van de Aesir en de Vanir en hun eeuwige strijd tegen de Jotunn en tegen elkaar zijn mooi om te lezen. Maar in de oorspronkelijke Edda is het taalgebruik niet altijd even makkelijk te volgen. En nu zijn de verhalen verschenen met wat meer modern taalgebruik en zijn de verhalen in een meer chronologische volgorde geplaatst. Hier mee worden de verhalen allemaal wat toegankelijker voor de moderne lezer. 

Maar ik ben al eens eerder begonnen in de Edda's en daar kwam de sombere levensvisie van de Noorse bevolking wel wat sterker naar voren. Wanneer in de Völuspá de Völva de toekomst voorspelt aan Oðin en aankomt bij de Ragnarok. En alle medestanders, familieleden en vrienden van Oðin sterven een voor een. En na iedere strofe vraagt de Völva of Oðin echt meer wil weten, of ze echt door moet gaan. En iedere keer vraagt Oðin haar om een verdriet te voorspellen. 

Dus zeker een aanrader, maar niet zo grimmig als de oorspronkelijke verhalen. 

Shazam

Enige tijd geleden alweer gaf vriend D. ons de Dvd van Shazam! (2019) te leen, voor de kinderen. Maar nu heb ik hem zelf ook gekeken, met mijn oudste dochter, toen zij een dagje ziek thuis was. En ik vond het nog best een aardige film.

Shazam! is van David Sandberg en met Zachari Levy (Thor: The Dark World, Thor: Ragnarok), Mark Strong (Tinker, Tailor, Soldier, Spy, The Guard, Sherlock Holmes), Asher Angel en Djimon Hounsou (Captain Marvel, King Arthur: Legend of the Sword, Guardians of the Galaxy) in de belangrijke rollen. 

Spoilers

De film opent in 1974, waar een vader met zijn twee zoons over een donkere weg rijdt. De jongste zoon, Thaddeus Sivana wordt plots getransporteerd naar de Rots der Eeuwigheid, waar de Tovenaar Shazam (Hounsou) op zoek is naar een opvolger. Thaddeus blijkt gevoelig te zijn voor de verleidingen van de personificaties van de Zeven Hoofdzonden en wordt afgewezen als kandidaat. Eenmaal terug in de auto is hij zo in de war over wat hij gezien heeft, dat hij zijn vader afleidt en de auto aangereden wordt. 

De Zeven Hoofdzonden zijn een typische Christelijke/ Katholieke manier van kijken naar zonden. Betekent dit dat Shazam eigenlijk een Katholieke Tovenaar is? 

In de huidige tijd zwerft Billy Batson (Asher Angel) door het systeem van de pleegzorg. Hij is wanhopig op zoek naar zijn moeder, die hij  kwijtraakte toen hij een jaar of 3 was. Hij kan nooit aarden bij andere pleeggezinnen, maar kan ook zijn moeder niet vinden. Na een laatste escapade komt hij terecht bij de familie Vasquez, die meer pleegkinderen opvangen. Maar ook hier wil hij zich niet binden. 

Ondertussen is Thaddeus Sivana opgegroeid tot een bittere en geobsedeerde man (Strong). Hij vindt een weg terug naar de Rots der Eeuwigheid, weet de krachten van de demonen van de Hoofdzonden aan zich te binden en keert terug naar de aarde, om daar wraak te nemen op alles en iedereen dat hem dwarszat. Hij begint bij zijn vader en broer. 

De Tovenaar Shazam is wanhopig nu en roept Billy tot zich. Hij geeft Billy alle krachten van hemzelf, zodat Billy strijd kan leveren tegen het kwaad in de wereld. Samen met zijn pleegbroer Freddy onderzoekt Billy zijn krachten als Shazam (Levy). Hiermee genereert hij meteen aandacht voor zichzelf, waar hij natuurlijk op een verkeerde manier van profiteert, op een zelfzuchtige manier, in plaats van ten dienste van anderen. Bovendien trekt hij op deze manier de aandacht van Sivana, die zijn krachten aan de zijne wil toevoegen. 

Wanneer de Tovenaar zijn krachten overdraagt aan Billy, roept hij daarbij Griekse Goden en Helden aan. Deze hebben natuurlijk geen plaats binnen Katholiek Dogma. Maar de zeven hoofdzonden hebben ook geen plaats in de Griekse mythologie. Dus hoe zit het nou? Is de Tovenaar een oude Griek, die zich later tot het Christendom bekeerde?

 

En omdat Billy werd meegesleept door zijn eigen hype is het voor Sivana en zijn pleegbroers en -zussen vrij eenvoudig om uit te vogelen dat Shazam eigenlijk Billy Batson is. Zijn pleegfamilie vertelt hem wie zijn biologische moeder is en Billy bezoekt haar. Maar dan blijkt dat zijn biologische moeder hem niet is kwijtgeraakt, maar juist heeft achtergelaten. Zij was een tienermoeder en kon de zorg niet aan. En ook nu nog wil zij geen verantwoordelijkheid nemen voor haar daden uit het verleden of het heden. Billy is teleurgesteld en keert terug naar zijn pleeg-familie, die duidelijk een stuk stabieler zijn. 

Het komt tot een confrontatie tussen Shazam en Sivana, waarbij Shazam genoodzaakt wordt om zijn pleeg-broers en -zussen ook superkrachten te geven. Samen kunnen zij de strijd wel aan. Sivana wordt verslagen en Billy vindt een nieuw evenwicht tussen het leven als Billy en als Shazam. 

Conclusie

Een leuke frisse film. Levy doet het goed als kind in het lichaam van een volwassen superheld. Ook de manier waarop de tieners proberen om te gaan met de verantwoordelijkheden van het volwassen leven is leuk. 

Verder is de film ook een interessante studie naar obsessies en manieren om daar op een gezonde manier mee om te gaan. Billy offert relaties in het hier en nu op om zijn moeder terug te vinden. Wanneer blijkt dat zij helemaal niet kan bieden wat hij zoekt, geeft hij zijn obsessie op, daarbij geholpen door zijn stabiele en functionele pleeggezin. 

Daar tegenover staan Sivana en de Tovenaar Shazam. Sivana kon nooit stoppen met zoeken naar de macht die de tovenaar hem bood. Zijn familie was ook niet helpend of ondersteunend en bleven hem kleineren. Ondanks dat hij een prima leven voor zichzelf had opgebouwd als onderzoeker, was het nooit genoeg. Zijn eerste daad na het verkrijgen van macht was dan ook wraak op zijn familie. 

Ook de Tovenaar Shazam had een obsessie. Hij was op zoek naar de perfecte opvolger voor zijn taak. Daarom wees hij allerlei andere kandidaten af (zoals Sivana), die de rest van hun leven worstelden met de gevolgen van die afwijzing (en transportatie naar een andere realiteit). Uiteindelijk moest hij alsnog genoegen nemen met Billy Batson, die ondanks zijn tekortkomingen, uiteindelijk wel op een evenwichtige manier met zijn krachten om kon gaan. 

De verpersoonlijkingen van de zeven hoofdzonden zijn wel heel eng. En er zitten ook een paar gruwelijke scenes in, wat dan weer vreemd is voor een film die wat meer op jonge tieners gericht is.  

Pendragon LXXIV - Prins Tristan

De ridders zijn weer bijeengekomen. En het blijkt dat de dood van Vrouwe Ygritte ervoor heeft gezorgd dat het Hof der Liefde een enorme boost heeft gekregen. 

Pendragon pagina
Geschiedenis van Logres
Benno van Steeple Langford
Marcus Livius van Broughton
Turquine van het Quinqueroi Forest

Juni 538, Burcombe

Sir Turquine heeft het nog steeds moeilijk met het overlijden van zijn geliefde vrouw Ygritte. Wanneer hij niet actief wordt afgeleid, verzinkt hij in somber gepeins. Terwijl hij daarmee bezig is, komt zijn portier hem laten weten dat er een ridder aan de poorten staat, hij zegt Sir Tristan van Lyonesse te zijn. Sir Turquine laat hem meteen binnen. Hij weet nog goed hoe Sir Tristan een ongelukkig huwelijk sloot met Ysolde met de Witte Handen van Cornouailles (in 537), terwijl hij eigenlijk alleen Vrouwe Ysolde, Koningin van Cornwall liefhad. Door deze schending van de regels van het Hof der Liefde zou het huwelijk met de tweede Ysolde natuurlijk meteen gedoemd zijn.

Sir Tristan,
Prins van Lyonesse

Sir Tristan valt meteen maar met de deur in huis. Hij vertelt dat hij Ysolde met de Witte Handen verlaten heeft. Zij is een lief kind, maar een huwelijk was natuurlijk een schijnvertoning. Hij kon niet uit dankbaarheid voor haar genezende gaven met haar huwen. Wat hem betreft is het huwelijk voorbij. Maar zijn echte liefde is natuurlijk Vrouwe Ysolde, Koningin van Cornwall. Zij wordt nu al bijna twee jaar gevangen gehouden door haar man, Cador, Koning van Cornwall.

Ysolde,
Koningin van Cornwall

Ysolde met de Witte Handen
Vrouwe van Cornouailles

Een schone dame gevangen houden, dat gaat niet aan natuurlijk. Sir Tristan wil haar bevrijden. Sir Turquine hoeft niet lang na te denken en vraagt alleen: "Wanneer?" (Dat was wel een Intrigue Succes en een Reckless succes). 

Sir Turquine vraagt twee vrienden ook nog of zij naar Cornwall willen gaan, om een Koningin te bevrijden. Sir Marcus zal meegaan om te bewijzen aan zijn Alis dat hij een man van daden is. En dat Vrouwen in Nood op hem kunnen rekenen. Tot zijn totale verrassing is Sir Benno ineens de Stem der Redelijkheid. Hij besluit mee te gaan om een oogje in het zeil te houden. Ondertussen probeert hij ook een band op te bouwen met zijn plots gevonden half-broer, Sir Griogair. En deze besluit mee te gaan, zodat hij wat van Brittannië kan zien. 

Sir Maleagant,
Koning van Somerset

Wanneer de ridders door Somerset trekken, op weg naar Cornwall, valt het hen op dat Sir Maleagant zijn onderdanen opdracht heeft gegeven om zich voor te bereiden op strijd. De ridders vinden het vreemd. Brittannië kent al lange tijd vrede. En Somerset is een klein koninkrijk dat bijna volledig overheerst wordt door het veel grotere Logres. Tegen wie zou Koning Maleagant strijd willen leveren? Maar de Ridders laten zich niet afleiden en trekken verder naar zuidelijk Cornwall, waar in Kasteel Dore Sir Cador zijn vrouw, Ysolde gevangen houdt. 

Het Kasteel Dore is een stevig fort nabij de River Fowey. Wanneer Sir Turquine, Sir Marcus, Sir Benno en Sir Griogair en Sir Tristan aankomen, zien zij dat het kasteel waarschijnlijk niet in te nemen is met slechts vijf ridders. Ze zullen een list moeten gebruiken.

Sir Benno van Steeple Langford rijdt naar het kasteel toe met zijn schildknaap Flannedrius en vraagt om te blijven overnachten. De Portier vraagt naar zijn naam en Sir Benno doet zich voor als Sir Bradwen van Steeple Langford. De Portier vertrouwt het niet. Naar zijn idee is Sir Bradwen al lang dood, gevallen in de Slag bij Eburacum. Maar Sir Benno kletst zich eruit, de stamboom van de Steeple Langfords is groots en complex. En Bradwen is een populaire naam. Hij is een andere Bradwen van Steeple Langford.
De portier laat de valse Sir Bradwen binnen en zorgt ervoor dat hij en zijn schildknaap alle voorzieningen krijgen die past bij hun status. Nu is het zaak om bericht te krijgen bij Vrouwe Ysolde, dat hulp onderweg is. Dat zal nog lastig worden, Koning Cador is duidelijk op zijn hoede. Al zijn ridders zijn in het kasteel, zij zijn alert en zij dragen hun wapens bij zich. Zij verwachten weer een aanval van Sir Tristan.
Sir Benno heeft het idee om zijn schildknaap te verkleden als vrouw, zodat hij zonder de aandacht te trekken de kamer van Vrouwe Ysolde in kan gaan. Flannedrius weigert. Hij vindt het prima om paarden te roskammen, stallen te mesten en harnassen te onderhouden, maar vrouwenkleren aantrekken is niet eervol. Dan besluit Sir Benno maar dat hij langs de muren van het kasteel omhoog moet klimmen, naar de torenkamer waar Vrouwe Ysolde zit.
Sir Benno laat zich inspireren door de diepe vriendschap tussen hem en Sir Turquine, die de regels van het Hof der Liefde instintief lijkt te begrijpen. En dan klimt hij naar boven. Na een lange klim kiepert hij door een raam. Hij is duidelijk in de kamer van een vrouw belandt. Maar het is wel de verkeerde vrouw.
Nu blijkt dat Koning Cador een slimme speler is. Niet alleen laat hij zijn vrouw bewaken door stoere ridders. Hij is ook zo verstandig geweest om haar dienstmeid niet een jong, hormonaal ding te laten zijn, dat gedreven wordt door misplaatste ideeën over romantiek. Nee, dit is een cynische oude dame, die alles weet van mannen en hun plannen (voorschrift 31 van de Evil Overlord List). Zij waarschuwt zonder verdere plichtplegingen de wachters in het kasteel. Sir Benno hoort al de snelle voetstappen van de wachters.

Sir Cador,
Koning van Cornwall

Buiten houden Sir Turquine, Sir Marcus, Sir Griogair en Sir Tristan de wacht. Zij horen het rumoer en zien een voor een de fakkels aangaan in de toren. Zou Sir Benno ontdekt zijn? Sir Turquine schat in dat een frontale aanval op het kasteel nu niets uit zal halen. Sir Benno zal zichzelf moeten redden.

In het Kasteel weet Sir Benno weer door het raam te ontkomen naar zijn eigen slaapkamer. Hij weet tegenover de wachters succesvol te doen alsof hij van niets weet. Aangezien hij een gast is, laten de wachters hem verder met rust. Maar geheel vertrouwen doen zij het nog niet. Het is duidelijk dat Sir Tristan na jaren weer terug is, om zijn geliefde te claimen.

Buiten bedenkt Sir Turquine een plan. Wanneer Sir Griogair de wapenrusting van Sir Tristan aantrekt en samen met Sir Marcus veel heibel gaat maken bij de poort van het kasteel, kan hij kijken met Sir Tristan of zij via de achterkant van het kasteel naar binnen kunnen komen. Sir Griogair trekt de wapenrusting van Sir Tristan aan en Sir Marcus neemt een neutraal schild mee. Bij zonsopgang gaan ze samen voor de kasteelpoort heen en weer rijden en roepen beledigende leuzen naar Koning Cador. Deze is door schade en schande wijs geworden en geeft zijn mannen bevel de poort gesloten te houden. Maar de mannen kunnen het spektakel niet geheel negeren. Zij staan op de muren te kijken naar de ridders, waardoor de achterkant van Kasteel Dore minder goed verdedigd is.

Sir Turquine en Sir Tristan maken daar gretig gebruik van. Zonder al te veel moeite klimmen zij ook tegen de muur van het Kasteel op. Ondertussen maar Sir Benno ook van de verwarring gebruik door gewoon met de trap naar de kamer van Vrouwe Ysolde te gaan. Iedereen treft elkaar in het boudoir van de Koningin van Cornwall. Maar haar oude, cynische bediende is daar ook. Voor zij alarm kan slaan, wordt zij echter uitgeschakeld door Sir Turquine.
Terwijl Sir Tristan en Vrouwe Ysolde overmand door emoties, elkaar de liefde verklaren, zijn Sir Benno en Sir Turquine met praktischer zaken bezig, zoals een definitief vertrek uit het Kasteel Dore. Ze besluiten om zo lang als het gaat via een achteruitgang naar buiten te sluipen. Als dat niet meer gaat, zullen ze geweld moeten gebruiken. 

Wanneer Sir Benno en Sir Turquine een weg naarbuiten zoeken, gevolgd door een elkaar innig omarmende Sir Tristan en Vrouwe Ysolde, vinden zij uiteindelijk een klein achterpoortje. Deze wordt wel bewaakt door twee oude ridders. Deze weten wel alarm te slaan. De ridders bij de poort realiseren zich dat de show van Sir Marcus en Sir Griogair een show is en keren massaal terug naar de andere delen van het kasteel.
Sir Benno, Sir Turquine en Sir Tristan en zijn Vrouwe vluchten het kasteel uit, naar de paarden. Daar stijgen zij snel op en vluchten weg. Ook Sir Marcus en Sir Griogair vluchten weg. De ridders treffen elkaar en gaan in volle galop terug naar Salisbury.

Conrwall

Koning Cador en zijn mannen zetten snel de achtervolging in. Wanneer Sir Tristan verdwaalt in het ruige landschap van Cornwall, komt het tot een confrontatie. Sir Marcus, Sir Griogair, sir Benno en Sir Turquine blijven achter om de ridders van Koning Cador tegen te houden. Sir Tristan en zijn Vrouwe vluchten verder. De Cornish ridders kunnen weinig uitrichten tegen deze overmacht en zij druipen al snel af.

Sir Turquine stelt voor om ver te vluchten, helemaal naar Kent. In Maidstone kunnen ze wel schuilen bij zijn zwager en schoonzus, Cynning Octa en Cwene Guinevere.
Eenmaal aangekomen in Maidstone kan Sir Marcus ook aan Alis uitleggen dat hij al deze dappere daden heeft gedaan in de Naam der Liefde. En daarbij dacht hij alleen aan haar, en wat zij zou willen (Regel 22). Bovendien had Alis hem de opdracht gegeven om met daden aan te geven dat hij haar oprecht liefheeft. Nu heeft hij ervoor gezorgd dat Tristan en Ysolde kunnen leven naar de regels van de Liefde.

Ondertussen zijn Sir Benno en Griogair in overleg. Wanneer Griogair geboren is naar aanleiding van de festiviteiten in het jaar 511. Sir Mordred is geboren op dezelfde dag aan Vrouwe Morgaine. Het ligt dan voor de hand om te vermoeden dat ook hij verwekt is tijdens diezelfde festiviteiten. Maar wie kan dan zijn vader zijn? Welke andere beroemde ridders en edelmannen waren nog aanwezig die dag (Morgaine zou natuurlijk nooit een kind krijgen van een gewone boer)? Een interessant vraagstuk.

Winterphase 538/ 539

Nu Sir Griogair zijn andere familie wat beter leert kennen, valt zijn oog op Messalina Livius van Broughton, een kind van de oude dag van Sir Gaius Secundus Livius van Broughton en daarmee een tante van Sir Marcus. Een huwlijk vindt kort daarna plaats.

Laatste oogst

Ik schreef al eerder dat het tuinier seizoen op zijn einde liep. Maar ik heb toch nog een kleine oogst van wortels weg kunnen halen.

Ik had nog zaadjes over voor witte, gele en paarse wortels van eerdere jaren, en de opbrengst viel altijd een beetje tegen. Maar in mijn moestuin is een plek met vrij veel schaduw, waar andere planten het nooit goed willen doen. En de bloemen van wortels zijn erg aantrekkelijk voor bijen en andere insecten. En zoals we allemaal weten, hebben die het al zo moeilijk. 

Dus van de zomer strooide ik mijn oude wortelzaadjes lekker uit en liet het stuk moestuin toen maar met rust. En er kwamen wel veel plantjes omhoog en ook flinke bloemenschermen voor de wortels. Maar nu blijkt er onder de grond dus ook het een en ander gaande te zijn geweest.

Een deel van de wortels is al verdwenen in een groenten- ovenschotel met kaas. En de rest gaat dit weekeinde waarschijnlijk een lekkere stoofschotel in. 

Tijd voor Feest

Twee weken geleden alweer werd ik een jaartje ouder. En dat betekent feest, natuurlijk. Dus vorige week zaterdag stonden Sander en ik in oppertste staat van paraatheid op. Er moest een huis worden schoongemaakt (gelukkig geven we af en toe een feestje, anders zou dat nooit gebeuren). Er moesten taarten worden gebakken (lekkere appeltaart met bramen, rabarberschuimtaart) en andere hapjes worden klaargemaakt.

Hij kwam pas later

En toen kwamen de mensen binnen. Het begon al vroeg met vrienden N. en A. En de ouders van Sander kwamen ook nog langs. En even later kwamen J. en M. met hun kinderen en M. met zijn kinderen ook nog over de vloer. Het decibel niveau steeg en de stemming ook. Maar gelukkig was er nog genoeg ruimte om even bij te kletsen met mensen die te ver weg wonen en die we te weinig zien.

Het weer was niet zo lekker als we wel eens gehad hebben, dus iedereen bleef binnen. En dan maken kinderen een hoop herrie. Mijn grootsten hadden er niet zoveel zin in. Maar mijn jongste is inmiddels stoer genoeg om wat kindjes mee te nemen naar de speeltuin.

Van vrienden

Van mijn schoonouders

In de avond bleven er weer een hoop mensen eten. Vrienden M. en M. hadden weer gezorgd voor een heerlijke Indonesische stoofpot. Wij verzorgden wat rijst, salade en soep. En voor de kinderen waren er weer stapels pannenkoeken. En na het eten vertrokken de mensen met kinderen, waardoor het voor iedereen weer een heel stuk rustiger werd in huis. En met nog een ronde thee en taart, kwamen er ook weer nieuwe gasten binnen. 

Lekkere port, ook niet onbelangrijk

En zo hebben we nog tot in de nacht doorgekletst over van alles en nog wat. Ik word ouder en zak steeds sneller door mijn hoefjes. Maar tot mijn grote verrassing had Sander in de nacht alles opgeruimd en konden we zondag rustig bijkomen in een huis zonder al te veel rommel.