Translate

zaterdag 28 september 2019

Det sjunde inseglet

Laatst heb ik een echte klassieker gekeken, Det sjunde inseglet ofwel The Seventh Seal (1957) van Ingmar Bergman. Verder zien we Max von Sydow (Flash Gordon), Bengt Ekerot, Gunnar Björnstrand en Bibi Andersson

Nu al indrukwekkend

Deze film is al erg oud en staat bekend als briljant. Ik kon de film gratis kijken via Youtube. Kijk hem ook, want het is werkelijk fantastisch. 


Spoilers

Met een oude en bekende film als deze zou het niet nodig hoeven zijn. Maar vooruit, er volgen spoilers. 

Ridder Antonius Block (Sydow) en zijn schildknaap Jöns (Björnstrand) keren terug van de Kruistochten en willen naar huis in Zweden. Maar Zweden is de greep van de Zwarte Dood. Wanneer Block wakker wordt op het strand, waar ze de nacht doorbrachten, ontmoet hij de Dood (Ekerot in zijn iconische rol). Hij is gekomen voor Block en Jöns. Block smeekt om uitstel. Als hij weet te winnen met een schaakspel, mag hij langer blijven leven. De Dood stemt toe. En Block mag verder trekken, terug naar zijn vrouw. Als hij af en toe maar de tijd neemt om het schaakspel af te maken. 

Het schaakspel waar het allemaal mee begint.

Onderweg naar huis zien Block en Jöns overal tekenen van verval. De Zwarte Dood houdt huis in Zweden en door de vele zieken en doden raakt de gehele samenleving ontwricht. Mensen worden niet meer begraven, criminelen worden niet langer bestraft. Mensen geven zich over aan religieus extremisme en waanzin. Mensen zoeken een dader voor het vele leed en beschuldigen hun naasten van hekserij. 

Block raakt in een diepe depressie. Waarvoor heeft hij jaren van zijn leven opgeofferd in de strijd in het buitenland, terwijl zijn eigen mensen hem ook nodig hadden? En waar is al dat leed goed voor? Hij heeft strijd geleverd en vreselijke dingen gedaan. Nu komt hij thuis en zijn er nog meer vreselijke dingen om strijd tegen te levern. Is er wel een God? Heeft het leven wel zin? Waarom staat hij nog op elke morgen?
Jöns heeft hetzelfde meegemaakt, maar denkt er wat minder over na. Hij is veel cynischer geworden. Hij gelooft niet in het nut van de kruistochten, Dood gaan we uiteindelijk toch allemaal. Dus we kunnen het beste maar wat maken van het hier en nu. 

We volgen ook een ander stel, Joff (Poppe) en Mia (Andersson) met hun zoontje. Zij zijn rondreizende acteurs en potsenmakers. En zij denken al helemaal niet na over de hogere dingen. Zij willen wat geld verdienen om van te leven en hun zoon op te kunnen voeden. Zij houden van elkaar genieten van de mooie natuur. Als het leven tegenzit, weten ze dat de situatie snel genoeg weer zal veranderen. Joff heeft af en toe visioenen die hij deelt met zijn vrouw. Hij kan een hoger plan kennelijk toch af en toe waarnemen. 

De twee groepen ontmoeten elkaar en trekken samen verder. Her en der pikken zij nog wat meer mensen op, die door de Zwarte Dood en de sociale omwentelingen die daarbij horen, ook ontheemd zijn geraakt. Op een nacht ziet Joff dat Block schaak speelt met de Dood. Hij ziet dit als een slecht voorteken en besluit om met zijn gezin meteen te vertrekken en Block en de zijnen hun eigen weg te laten vervolgen. 

Uiteindelijk arriveert Block met Jöns en zijn gevolg bij zijn eigen kasteel, waar zijn vrouw (Landgré) nog altijd op hem wacht. Zij verwelkomt haar man, maar lijkt te voorvoelen dat er onheil nadert. Tijdens de maaltijd komt de Dood binnen en neemt hen allen mee. 

De volgende morgen is de storm voorbij en Joff en Mia zien een nieuwe, zonnige dag voor zich. In de verte danst de dood met in zijn gevolg. 

Conclusie

Dit is een briljante film, die iedereen eens gezien moet hebben! Voor moderne begrippen is de film misschien wat traag, maar neem de tijd om er even in te komen. 
De film is een studie van hoe verschillende mensen omgaan met de grote levensvragen. De focus ligt daarbij op Block, die allemaal diepe vragen stelt en worstelt met de antwoorden. Maar Jöns, Joff en Mia en andere karakters worstelen net zo goed met dezelfde vragen, maar vinden andere antwoorden. Jöns denkt dat er geen hoger plan is waarop we nog invloed uit kunnen oefenen en Joff en Mia begrijpen de vraag nauwelijks en leven volledig in het hier en nu en vinden daar hun eigen troost in. 
Ondanks dat de film in zwart wit is, zijn de plaatjes prachtig. De scenes in de natuur van Zweden zijn mooi en indrukwekkend en benadrukken nog maar eens dat alle strijd van de mensen niet zoveel voorstelt in het zicht van de eeuwigheid van de zee en rotsen. 

Dus, kijk vooral als je de kans krijgt. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten