En Vacances en Wallonie - Ninglinspo

Ook in de Belgische Ardennen kun je prachtig wandelen. We zaten niet ver van de Ninglinspo en op een mooie dag besloten we daar met het oudste en jongste kind een wandeling te maken. De middelste voelde zich niet lekker en wilde thuisblijven.

Route checken

De Ninglinspo was nog een populairdere attractie dan we dachten. Dus parkeren bij de start van de wandelroutes was nog een uitdaging. Uiteindelijk stonden we langs de N633 en wandelden we naar de start van de route.

Bruggetje over de Ninglinspo

En zonder dollen, de Ninglinspo is prachtig. Een klein, onstuimig beekje dat de berg afstort, een prachtig bos erom heen en een leuk wandelpad. Het deed mij een beetje denken aan onze wandeling langs de Hérisson. Niet te moeilijk voor de kleinste, lekker spannend voor de grote. Dus we wandelden verder en verder. De kinderen speelden lekker in het water en wij genoten van de mooie omgeving. 

Lekker in de beek. 

Het weer was heerlijk, niet te warm, niet te fris. Maar we liepen wel tegen de berg op. Dus het ging maar langzaam. Er stond een uur of 2 voor de route. Maar de tijd verstreek sneller dan we dachten. Dus we besloten dat er halverwege de eenvoudige, blauwe route zouden verlaten en via de kortere, gele route terug naar de auto zouden gaan.

Lekker doorlopen. 

En dat leek ook helemaal geen probleem. Deze weg ging wat weg van de Ninglinspo. Nog iets meer de berg op. En de route was wat breder en beter onderhouden. Dus we maakten een wat beter tempo. Maar deze route was veel rustiger, veel minder mensen. 

Prachtig uitzicht. 

En toen kwamen we bovenop de berg. Met een prachtig uitzicht over de vallei waar de Ninglinspo dan doorheen stroomde. We konden het gegil van de kinderen in de vallei horen. Maar wij moesten verder, en verder en verder. En uiteindelijk over de hoogste top, de zogenaamde Roches Crahay klimmen. Met een kleine kleuter! Met een afgrond aan de ene kant en een behoorlijk steile heuvel aan de andere kant.

Roches

Sander liep vooruit om de route te beoordelen. Hij bedacht dat het wel veilig was. Hij zou voorop gaan met onze jongste dochter, dan onze zoon en daarna ik. Ik vond het net iets te spannend. Een misstap en je zou pas heel wat lager tot stilstand komen. Tegen een boom. Na klim over de rots werd de wandeling snel weer wat eenvoudiger. Maar eigenlijk toch nog steeds wat te zwaar voor een kleuter. Onze zoon vond het daarentegen fantastisch en liep iedere keer vooruit om te rapporteren over moeilijke stukken in de route. 

Prachtige omgeving, ga er zeker heen als je in de buurt bent. Maar met kleine kinderen, blijf op de blauwe route.