Jamaica Inn

Langzaam mogen we weer wat meer in Nederland, maar ik lees nog steeds veel, nu ik zoveel thuiszit. En dit keer greep ik naar Jamaica Inn van Daphne du Maurier. In het verleden heb ik al eens Rebecca van haar hand gelezen (en de film gezien, natuurlijk), maar haar andere werk kende ik nog niet. Gelukkig kon de Bibliotheek daar wat aan doen. 

Spoilers

We volgen Mary Yellan, een jongedame uit zuidelijk Cornwall. Haar vader is al lang dood en haar moeder ligt op sterven. Een jongedame kan natuurlijk niet alleen leven, dus na de dood van haar moeder, gaat zij naar haar tante Patience. Deze is getrouwd met ene Joss Merlyn en samen baten zij een herberg, de Jamaica Inn, uit. 

Wanneer Mary aankomt in de Jamaica Inn wordt al snel duidelijk dat deze herberg een sinistere reputatie heeft. De herberg ligt geïsoleerd, langstrekkende koetsen stoppen er niet, haar tante is sinds haar huwelijk veranderd in een angstige schim van zichzelf, Joss is duidelijk een gewelddadige bruut. Ook wordt al vrij snel duidelijk dat de Jamaica Inn wordt gebruikt door smokkelaars om hun waar tijdelijk te stallen en later weer door te verkopen. Joss lijkt de leider van een bende smokkelaars te zijn. 

Ook dit is natuurlijk geen omgeving voor een nette jongedame, maar Mary kan niet meer weg. Ze heeft geen eigen geld, geen eigen inkomen en Jamaica Inn ligt heel afgelegen op Bodmin Moor. En de mensen die haar kennen, denken dat zij vrijwillig samenwerkt met de bekende crimineel Joss. 

Dan blijkt alles nog een tandje erger te zijn. Joss is niet alleen een smokkelaar, maar ook een moorddadige Jutter. Hij en zijn mannen lokken schepen naar de onbetrouwbare kust van Cornwall en wachten dan tot zij te pletter varen. Zeelui die het overleven worden alsnog vermoord.

Mary Yellen probeert de autoriteiten te waarschuwen, maar komt er dan achter dat de samenzwering om de schepen op de rotsen te laten lopen en er vandoor te kunnen gaan met de buit dieper gaat dan ze hard verwacht. 

Conclusie

Dit is een heel boeiend boek. Het lijkt te beginnen als een Jane Austen roman, met een opgewekte en energieke hoofdpersoon die ongetwijfeld met haar puntige conversatie een geschikte kerel aan de haak zal slaan. Maar dan slaat het verhaal al snel om naar onvervalste Gothische Horror. Gothische Horror had zijn hoogtijdagen in de late 18e en vroege 19e eeuw en dit verhaal is uit de vroeg 20e eeuw. Desondanks zijn er veel thema's die direcht uit de Gothische Horror komen. 

Zo is de knappe, onschuldige protagonist Mary alleen en ze wordt bedreigd door een enge man. En daar spelen behoorlijk wat seksuele ondertonen van bedreiging en verleiding in door. Een moederfiguur is wel aanwezig , maar daar kan ze niet op vertrouwen. Daarnaast is de dodelijke natuur van Bodmin Moor met zijn verborgen moerassen, hoge pieken en koude weer een weerspiegeling van wat er gaande is in de Jamaica Inn. Ook daar wordt smokkelwaar en lijken verborgen, ontdekking daarvan zal leiden tot de dood. Verder is de Jamaica Inn ook altijd duister en onbegaanbaar, net als de Moor. 

Verder zit het boek ook vol met allerlei subversieve thema's. De vrouwen in het verhaal hebben wel heel weinig mogelijkheden om zich te verzetten tegen armoede, afhankelijkheid, geweld en seksueel geweld. En Mary Yellan vindt dat maar niks. Het liefst wil zij als een man kunnen leven, een eigen boerderij kunnen voeren en haar eigen zaken bepalen. Maar dat lukt haar niet en de mannen in haar leven maken haar wel heel duidelijk dat zij en haar wensen helemaal niets voorstellen. 

Aan de andere kant, bij de eerste kans die ze krijgt, gaat ze meteen schoonmaken en koken voor de man waar ze een oogje op heeft. Dus voor de juiste man is ze dan wel bereid een vrouwelijke, onderdanige rol op zich te nemen. Wanneer zij uiteindelijk vertrekt uit Jamaica Inn met de man van haar dromen, is het nog maar de vraag of zij een gelukkige toekomst tegemoet gaat, of dat de gewelddadige relatie van Joss en Patience zich zal herhalen. 

Er beklemmend, zeker lezen.