Mink!

De Lockdown is gelukkig weer voorbij en de niet-essentiële winkels (ha!) mochten weer open. Gelukkig mocht daarmee ook een winkel waar er tweedehands boeken verkocht worden weer open. En daar pikte ik Mink! van Peter Chippindale op. 

Ik heb Mink! lang geleden al eens gelezen, geleend uit de Bibliotheek van Baarn. Ik heb het idee dat ik toen een Engelse versie las, maar zeker weten doe ik het niet meer. Later heb ik het boek eens willen herlezen, maar kon het toen nergens meer vinden. En toen ik het voor een klein prijsje tussen de tweedehands boeken zag liggen, pikte ik het meteen mee. 

Spoilers 

Het verhaal begint bij een stel nertsen in een nertsenfokkerij. De beestjes worden daar in grote kooien gehouden en leiden een ongelukkig leven, met veel politiek gekonkel en een verering van de Hoeder, die hen elke dag eten komt brengen. 

Maar op een dag wordt er een nerts geboren die anders is. Mega is verwekt door een dekmink van buiten de kooien met een blauwe vacht en was enig kind. Zijn moeder heeft hem een missie toebedacht, hij moet de nertsen naar de vrijheid leiden. En op een dag, met wat hulp van milieuactivisten, lukt dat ook. En Mega leidt een groep nertsen naar de vrijheid. 

De nertsen beginnen een kolonie in een nabijgelegen woud. Maar daar wonen ook andere bosdieren natuurlijk. Deze bosdieren leven met het besef dat alle dieren met elkaar in harmonie moeten leven. Ook al staan die dieren in een eindeloze verhouding van eten en gegeten worden tot elkaar, toch moet er een balans zijn. De nertsen zijn opgevoed buiten de natuurlijke orde en hebben daar geen weet van. Zij willen alles opvreten wat ze tegenkomen en doen dat met verve. Het ziet ernaar uit dat zij het gehele woud zullen vernietigen. 

Maar dan komt er een nog ernstiger vijand, namelijk mensen met machines en zij vernietigen grote delen van het woud. De dieren en de nertsen realiseren zich dat zij samen moeten werken om zich de mensen van het lijf te houden. Maar uiteindelijk kunnen de nertsen hun bloeddorstige aard niet beteugelen. Als de mensen zich realiseren dat er een nertsenpopulatie in het woud leeft, nemen zij gruwelijke maatregelen. 

Conclusie

Bij het herlezen vond ik dit maar een matig boek. Het werd aangeprezen als een soort Watership Down, maar dan met nertsen. En dat werkte niet. Waar Watership Down de lezer helemaal onderdompelt in de belevingswereld van een stel konijnen, probeert deze schrijver dat ook, maar worden de nertsen en andere dieren toch teveel vermenselijkt. Vooral de Marketing Minks, die als een soort gladde jaren '80 reclamemannen probeerden om de nertsen te integreren in het bosleven, werkten enorm op mijn zenuwen. 

Aan de andere kant wilde Mink! een soort Animal Farm zijn, waar de verschillende dieren de verschillende groepen in de samenleving vertegenwoordigen. Maar ook dat werkte maar matig. Er werden steeds meer groepen geïntroduceerd en ik begreep wel dat die allemaal een bepaalde politiek of economisch belang vertegenwoordigden. Maar ergens kreeg ik ook het gevoel dat het allemaal teveel verwees naar de specifieke politieke situatie van Groot Brittannië in de jaren '70 en '80 en misschien zelfs '90. En daar weet ik gewoon te weinig van. 

En tot slot was iedereen buitengewoon onaangenaam. De nertsen waren allemaal onuitstaanbare, kleine moordmachines, die niet verder konden kijken dan hun directe eigenbelang. De enige die ik nog enigszins interessant vond was Mata, een vrouwtjes nerts. En ook van de bosdieren waren er maar weinig dieren boeiend. De uil Ollie was daar de belangrijkste protagonist, maar kon ook niet boeien. 

Uiteindelijk een leuk idee, maar in veel opzichten was dit het net niet. Deze gaat weer terug naar de kringloop.