Een eerste blik op de Atlantische oceaan
Het uitzicht vanaf het trapje was vrij woest. |
Het weer was in de vroege morgen niet bijster goed, maar in elk geval niet koud. De zee was kalm en het strand zag er indrukwekkend uit met hoge rotsen en een klein zandstandje. We begonnen met een lange wandeling naar het noorden, in de richting van de monding van de Vilaine.
Onze zoon wandelde stevig door. |
Het was vloed toen we aankwamen en in de loop van de wandeling werd iedereen natuurlijk hardstikke nat. Dus al gauw renden de kids in hun blootje door de golfjes en spetterden ze met het zoute water. Ze vonden het enig. Vooral onze dochter was nergens bang voor en viel regelmatig om in het water.
Na verloop van tijd werd het weer beter, brak de zon door en zakte het water, waardoor het strand steeds groter werd.
We hebben een heerlijke wandeling gemaakt, schelpjes gezocht, de kids hebben in het water gespeeld. We vonden ook nog een klein waterloopje dat de zee inliep. Dus de kids zijn lang bezig geweest om dat in te dammen en dan de dam weer door te breken.
Hier zijn de kids heel lang mee zoet geweest. |
Ondanks wat ons was verteld, wat het water van de Atlantische oceaan helemaal niet koud. Zeker toen de zon doorbrak en het warmer werd, was het lekker om even het water in te gaan en dat hebben we dan ook allemaal gedaan.
Eerst met papa |
En daarna met mama |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten