Mijn zoon met de Vuurtoren van Eierland |
De doorwaadbare plaats. Wij zijn hem net overgestoken. |
Op woensdag was het weer een stuk beter en toen wilden mijn zoon en ik nog een wandeling maken. Met Sander had ik in de lente gewandeld in de Slufter. Wij konden toen bij de doorwaadbare plaats niet oversteken, omdat het water nog te hoog stond en te koud was. Maar voor deze wandeling had ik het zo uitgezocht dat wij bij laagtij bij de doorwaadbare plaats uit zouden komen.
We vertrokken over de Krimweg in de richting van paal 28, toen over het strand naar het zuiden in de richting van de doorwaadbare plaats. Ik had nog bedacht, dat als ons menneke te moe zou zijn van de wandeling en de wandeling van de vorige dag, we bij de doorwaadbare plaats om zouden kunnen keren. Maar dat hoefde niet voor meneer. Toen weer terug naar de duinen en langs de duinen weer naar het noorden, naar ons huisje.
Mijn zoon huppelt door de slufter. Kijk eens naar de verschillende plantjes. |
En dit keer had ik goed gegokt. Het water stond laag en het water was ook niet zo heel koud, dus we konden zo oversteken. Met deze wandeling zijn we iets meer dan 3 uur bezig geweest en hebben we iets meer dan 11 km gelopen. Onze grote man was uitgeput na deze lange wandeling en ik was ook wel moe. Maar het was wel heel mooi om zo ver te lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten