Nosferatu

Vanwege mijn rollenspel blijf ik me (na Das Cabinet des Dr. Caligari) nog even verdiepen in films uit Weimar - Berlijn. Dit keer keek ik Nosferatu (1922) van F. W. Murnau met natuurlijk Max Schreck in de iconische titel-rol en met rollen van onder andere Gustav von Wangenheim en Greta Schröder.

Het verhaal is natuurlijk gebaseerd op het beroemde verhaal van Bram Stoker, Dracula. Maar toen F. W. Murnau dit verhaal wilde verfilmen, staken de erven Stoker daar een stokje voor. Dus de namen  en plaatsnamen zijn veranderd, maar verder is het verhaal grotendeels hetzelfde. 

Spoilers

Het verhaal open met Thomas Hutter (Von Wangenheim) die door zijn werkgever Knock (Granach) naar Graaf Orlok (Schreck) wordt gestuurd in Transsylvanië. Deze graaf wil bezit kopen in Wisborg, waar Knock en Hutter wonen en werken. 

Hutter laat zijn lieve vrouwe Ellen Hutter achter bij een vrienden broer en zus Harding en vertrekt daarna. Al snel blijkt dat Graaf Orlok een slechte naam heeft. De dorpelingen in Transsylvanië waarschuwen Hutter tegen verder reizen. Zij geven hem nog een boek mee, met informatie over vampieren. Uiteindelijk kan hij ook niet verder reizen en wordt hij opgehaald door een bediende van Graaf Orlok zelf, in een verduisterde koets. 

Eenmaal in het kasteel van Graaf Orlok wordt als snel duidelijk dat de boerenkinkels gelijk hadden. Graaf Orlok is een engerd. Hij ziet er doodeng uit met zijn kale hoofd, puntige tanden en lange nagels. Bovendien heeft hij een enge obsessie met de geliefde van Hutter en het bloed van Hutter. Ook komt Hutter erachter dat hij zijn kamerdeur niet kan sluiten. In de nacht kan Graaf Orlok gewoon binnenkomen!
Maar Hutter laat het er niet bij zitten. Overdag gaat hij op onderzoek uit en ontdekt dat Graaf Orlok in een grafkist slaapt! Verder blijkt het boek van de boerenkinkels ook erg accuraat voor zijn huidige probleem. Zou Graaf Orlok een vampier zijn?

Graaf Orlok handelt zijn zaken af en vertrekt naar Wisburg, terwijl hij Hutter als gevangene achterlaat in zijn kasteel. Maar Hutter laat zich niet voor een gat vangen en ontsnapt. Terwijl een gewonde Hutter bijkomt in een lokaal hospitaal, volgen we Graaf Orlok die via een lange bootreis aankomt in Wisburg. Ondertussen zijn alle zeelui op de boot gedood door Orlok. Zijn vracht bestaat uit kisten, gevuld met aarde en ratten (en erg nare scene).
Eenmaal aangekomen in Wisborg, betrekt Graaf Orlok zijn gekochte pand, wat recht tegenover dat van Hutter en zijn vrouw is. De ratten aan boord van het dodenschip verspreiden meteen de pest in Wisborg en veel mensen sterven daaraan.
Thomas Hutter probeert weer naar huis te komen en is blij om zijn vrouw weer te zien. Maar dan ziet hij dat Graaf Orlok tegenover hem woont. Hutter raakt in paniek en zijn vrouw leest zijn boek uit transsylvanië. Zij besluit zichzelf op te offeren, zodat de dreiging van Graaf Orlok voorgoed vernietigd kan worden. Dat werkt. Graaf Orlok sterft in de eerste stralen van de zon, maar Ellen sterft ook als gevolg van de aanval van de Graaf.

Conclusie

Ondanks dat deze film bijna 100 jaar oud is en sommige scenes lachwekkend (de Hyena die dienst doet als lokale weerwolf), is hij toch best eng, de fantastische muziek helpt daar zeker aan mee. Maar de acteurs zijn ook erg goed. Max Schreck is erg eng als de misvormde Graaf Orlok met de vuige plannen. En Gustav von Wangenheim geeft de naïeviteit van Hutter ook goed weer. 

Verder zijn er ook een paar echt beklemmende scenes, zoals de periode voor Hutter in het kasteel of het oplopende dodental op het schip naar Wisburg. En men experimenteerde ook met special effects. Af en toe worden de bewegingen van Orlok versneld afgedraaid, wat hem een onwerelds effect geeft.

 

Kijk deze film als je de kans eens krijgt, want hij is natuurlijk gratis te zien tegenwoordig.