High Rise

+Sander Hartogensis heeft mij weer naar de film genomen! De oudste kinderen zijn uit logeren +Joost Vermeulen was zo vriendelijk om op ons jongste kind te passen (Bedankt Joost!). En zo konden wij naar de Lux in Nijmegen, waar we Tom Hiddleston en vele anderen konden bewonderen in de film High Rise.

High Rise

High Rise is gemaakt door Ben Wheatley (Dr. Who) en de hoofdrollen zijn voor Tom Hiddleston, die  hebben we leren kennen als Loki in films Thor, The Avengers en Thor: the Dark World uit de MCU. Maar daarna hebben we hem ook gezien in fantastische films als Only Lovers Left Alive en Crimson Peak. En natuurlijk in de BBC serie the Night Manager. Maar in de film zit niet alleen Tom Hiddleston natuurlijk, er spelen nog meer mensen mee, zoals Jeremy Irons, die natuurlijk een respectabele carriere achter de rug heeft.  Maar ook James Purefoy, die we kennen uit de serie Rome en Solomon Kane.
De film is naar een boek van J. G. Ballard, die een carrière heeft gemaakt van het schrijven van dystopische romans.

Spoilers ahoy!

Het verhaal is redelijk eenvoudig en voorspelbaar. Er is een nieuw, hypermodern flatgebouw gebouwd, van alle gemakken voorzien. In het gebouw zijn supersnelle liften, een supermarkt, een zwembad en allerlei andere faciliteiten. Het is voor de bewoners alleen nog maar nodig om voor hun werk het gebouw te verlaten.
Dr. Robert Laing (Hiddleston) trekt hierin en heeft wat moeite om zijn draai te vinden. Laing weet contact te leggen met Charlotte (Miller), een vrouw die boven hem woont, maar ook met Wilder (Evans) en zijn familie, die in de onderste regionen van de flat wonen. Al snel wordt duidelijk dat er verschillen zijn tussen de mensen op de hogere, duurdere verdiepingen en de mensen op de lagere verdiepingen. Laing neemt deel aan feesten vol drank, drugs en seks (het zijn de seventies) en komt daar eindelijk een beetje los. Hij durft zijn pak en stropdas uit te doen en heeft een gepassioneerde relatie met Charlotte. Hij weet ook contact te leggen met Anthony Royal (Irons), de architect van het gebouw, die in het Penthouse woont. Ondertussen heeft zijn carrière te lijden onder zijn nieuwe leven in het gebouw. Het kost hem ook meer en meer moeite om zijn werkdagen vol te houden.
Maar het gebouw is niet zo goed gebouwd als Royal misschien had gehoopt of bedoeld. Regelmatig is er uitval van elektriciteit, van het water of raakt de vuilnisafvoer verstopt. Dit levert allerlei spanningen op, tussen de verdiepingen. De bewoners van de hogere verdiepingen denken dat zij zich vrijheden kunnen veroorloven ten aanzien van de bewoners van de lagere verdiepingen. En de bewoners van de lagere verdiepingen zijn jaloers op de betere voorzieningen van de hogere bewoners. Uiteindelijk vervallen de bewoners vrij snel tot barbarij. Zij rellen in de gangen, vechten met elkaar, hebben seks met elkaar.
Laing wordt uitgenodigd voor een feest op de hoogste verdieping, maar wordt daar voor gek gezet. Uit wraak zet hij Munrow, een collega van hem, die hem uitlachte op het feest, aan tot zelfmoord. Hij laat Munrow geloven dat hij een afwijking in zijn hersenen heeft. Munrow springt tijdens een feest van het balkon en valt naar zijn dood. Het schuldgevoel hierover laat Laing zelf ook steeds verder afglijden in waanzin.
Royal en de andere bewoners van de bovenste verdiepingen proberen hun eigen leven zo goed mogelijk op orde te houden wanneer de voorzieningen steeds vaker uitvallen. Zij roven voedsel en drank (vooral heel veel drank) van de lager gelegen verdiepingen, die uiteindelijk terugslaan.

Conclusie

De film is niet heel sterk op inhoud. Het is een beetje onwaarschijnlijk hoe snel mensen afglijden naar barbarij. Ook is het vreemd dat de politie, brandweer of GGD nooit komt kijken bij een gebouw waar grote feesten worden gegeven, mensen van het balkon vallen en er brandend meubilair uit het raam wordt gegooid.

Portishead doet S.O.S. van ABBA

Maar de vorm is fantastisch. De kleuren, veel betongrijs en bruin, of juist de meest vreselijke escapades van de seventies geven een mooi contrast bij de emoties die de hoordrolspelers door maken. Het gebouw is ook een entiteit op zichzelf, aan het begin van de film is alles nog mooi en schoon en modern. Maar na verloop van tijd wordt alles vies, zwart en donker. De liften kraken en de leidingen maken ook vreemde geluiden. En de muziek maakt het helemaal af. De geluidseffecten maken sommige scenes echt eng. De opgewekte poppy disco muziek maakt sommige andere scenes juist enorm bevreemdend. En er is een fantastische bewerking van ABBA's S.O.S. door Portishead.

Een fantastische film om te zien. De vorm gaat duidelijk boven de inhoud. Maar mijn hemel, wat een vorm!