Dit keer heb ik The Electrical Life of Louis Wain (2021) van Will Sharpe gezien. De hoofdrol is voor Benedict Cumberbatch (Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011), Doctor Strange, Sherlock). Verder zijn andere belangrijke rollen voor Claire Foy, Andrea Riseborough en Toby Jones (Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011), Sherlock, Captain America). Het oorspronkelijke plan was om deze film in de bios, eind 2021 te zien. Maar toen hij uitkwam, hadden we net weer te maken met een lockdown. Gelukkig bood onze bieb uitkomst en konden we hem daar gewoon lenen.
Lang lang geleden speelde ik met vrienden het Call of Cthulhu rollenspel, om precies te zijn Curse of Nineveh. Naar aanleiding daarvan zijn we zelfs nog eens naar een tentoonstelling gegaan over die tijdsperiode, Nineveh. En een van de NPC's uit deze campagne, die we tegenkwamen in Bethlam Royal Hospital, was Louis Wain, die maar bleef orakelen over katten. Vandaar dat we erg geïnteresseerd waren in deze film.
Louis Wain was een artiest, die leefde van 1860 tot 1939 en een carrière heeft gemaakt van het tekenen van katten. Maar later in zijn leven, werden zijn psychische problemen steeds ernstiger en hij eindigde in een psychiatrisch hospitaal.
Spoilers
De film begint met de begrafenis van de vader van Louis Wain in 1880. De jonge Louis Wain (Cumberbatch) is meteen het hoofd van het huishouden en moet zijn moeder (Nicholls, Brideshead Revisited) en zijn vijf jongere zussen onderhouden. Het is de Victoriaanse tijd, de familie is van goede komaf en het is onbestaanbaar dat moeder of zussen zelf bijdragen aan hun onderhoud. Louis Wain is een beetje vreemd en onaangepast, maar heeft wel werk. Hij is illustrator en erg goed in snel schetsen en tekeningen maken van mensen, dieren en landschappen. Deze verkoopt hij aan kranten en tijdschriften, onder andere aan Sir William Ingram (Jones) van The Illustrated London News.
Oudste zus Caroline probeert haar jongere zussen een opvoeding mee te geven, want moeder interesseert zich daar niet voor. Zij huurt gouvernante Emily Richardson (Foy) in om les te geven aan de jongere zussen.
Al snel ontstaat er een relatie tussen Louis en de tien jaar oudere Emily, wat een groot schandaal is. Zij is niet alleen ouder, maar ook nog eens van een lagere klasse! Maar Louis trekt zich daar niets van aan en huwt Emily. Zij gaan samen wonen en Louis onderhoudt nog steeds zijn moeder en zussen. Ze adopteren zelfs een klein katje. Het geluk is echter niet van lange duur, Emily blijkt borstkanker te hebben, een doodsvonnis in deze tijd.
Na het overlijden van Emily blijft Louis tekeningen maken en wordt daar erg beroemd mee. Maar hij is nog steeds niet in staat om zijn familie te onderhouden, aangezien hij geen benul van zakendoen heeft. Hij verkoopt zijn tekeningen en verdient niets aan royalties. Bovendien geeft hij zijn geld uit aan allerlei vreemde hobbies. Verder worden zijn psychische problemen ook erger. Hij heeft angsten van stormen en verdrinken. Overal ziet hij katten.
Wanneer kort na elkaar zijn jongere zuster Marie (Squires) krankzinnig wordt en zijn moeder en zijn oudste zuster overlijden, gaat de mentale staat van Louis Wain ook hard achteruit. Hij wordt door zijn armlastige zusters ondergebracht in een beroerd psychiatrisch hospitaal. Daar wordt hij herkend en een inzamelingsacties wordt gestart om betere zorg voor hem te realiseren. Hij eindigt zijn dagen in Napsbury Hospital.
Conclusie
Er valt niets af te dingen op de prestaties van Louis Wain en Claire Foy. Die weten prima een verliefd stel met allerlei beperkingen neer te zetten. En hetzelfde geldt voor de meeste bijrollen. Desdanks is dit een matige film.
Het grootste probleem wat ik had was dat ziekte en beperkingen wel heel erg romantisch in beeld gebracht werden. Louis en Emily zijn niet meer dan wat verdoolde zielen, die elkaar gevonden hebben, ondanks de weerstand van de samenleving. Maar eigenlijk zijn zij mensen die beiden worstelen met ernstige beperkingen, dodelijk ziekte, zeer beperkte zorg en de ernstige gevolgen die dat heeft voor hun dagelijks leven. Maar hé, je houdt er leuke tekeningen aan over.
Daarnaast was (ook) een groot schandaal dat Louis trouwde met een vrouw die veel ouder was dan hij, wel tien jaar! En in de film hebben ze dan gekozen voor Benedict Cumberbatch (uit 1976) en Claire Foy (uit 1984). De actrice is 8 jaar jonger dan de acteur en dat is te zien. Het was ongetwijfeld onmogelijk om een (eventueel Britse) actrice uit ca. 1966 te vinden, die er nog een beetje leuk uitzag om een realistische relatie uit te beelden.
En veel van de problemen van Louis en zijn zusters komen voort uit de beperkingen die de samenleving in die tijd oplegde aan vrouwen. Ze mochten niet werken, alleen trouwen, en daarmee kwam alle verantwoordelijkheid voor hun onderhoud, welzijn en ontwikkeling op de schouders van de jonge Louis Wain. En hij is daar buitengewoon ongeschikt voor en maakt keer op keer verkeerde zakelijke beslissingen. De suggestie is dat zijn oudere zuster Caroline een veel praktischer hoofd van het huishouden zou zijn. Maar de film zegt niets over deze ongelijkheid en de problemen die dat veroorzaakt voor zowel vrouwen als mannen.
Aan de andere kant werd de toenemende waanzin van Louis Wain wel goed in beeld (en geluid) gebracht. Iedere keer wanneer hij overprikkeld raakt van de chaos om hem heen, wordt het beeld raar. De katten krijgen vreemde aura's, de wereld wordt overspoeld door kleur en landschappen krijgen een schilderachtig karakter. Ook met geluid wordt gespeeld. Louis was zeer geïnteresseerd in electriciteit en de soundtrack maakt veel gebruik van het redelijk obscure instrument de Theremin. Deze geeft een wat bevreemdend geluid en pas erg goed bij de waanzin en obsessies van Louis Wain.
Alleen kijken als je erg geïnteresseerd bent in het werk van Louis Wain (zoals wij) of in een van de acteurs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten