Willow

Terwijl sommige mensen naar het Spellenspektakel waren, keek ik klassier Willow (1988) met mijn jongste kind. Ik heb goede herinneringen aan deze film en net als Conan the Barbarian blijft deze nog aardig overeind. En Willow behoort natuurlijk tot ieders culturele vorming.  

Willow

In deze film van Ron Howard maakt het grote publiek natuurlijk kennis met Warwick Davis (Prince Valiant 1997). Verder hebben Val Kilmer (Kiss Kiss, Bang Bang) en Joanne Whalley belangrijke rollen. En we zien ook nog Jean Marsh (The Eagle Has Landed), Patricia Hayes en Gavan O'Herlihy (Prince Valiant 1997). 

Spoilers

De filmt begint vrij gruwelijk met een kerker in kasteel Nockmaar, waar een hoogzwangere vrouw bevalt van een baby. De wrede heksenkoningin Bavmorda (Marsh) wil deze baby meteen doden, want voorspellingen zeggen dat deze Elora Danan ooit Bavmorda zelf ten val zal brengen. Maar de wanhopige moeder weet de vroedvrouw Ethne (Dene) zover te krijgen dat zij vlucht met de baby. Deze vlucht weg, maar wordt uiteindelijk ingehaald door de woeste hond - monsters van Bavmorda. Ethne weet Elora Danan nog net op een drijvende hoop riet de rivier af te duwen, voordat zij te grazen wordt genomen door haar achtervolgers. Elora Danan ontkomt. 

Koningin Bavmorda is niet tevreden met deze ontwikkelingen en stuurt haar bloedmooie dochter Sorsha (Whalley) er samen met wrede generaal Kael (Roach) erop uit om Elora Danan te vinden en terug te brengen. 

Ondertussen is Elora Danan aangekomen in het vredige dorpje van de hobbit-achtige Nelwyn Willow (Davis) en zijn dorpsgenoten. Deze worden prompt aangevallen door de monsterlijke honden, die nog altijd zoeken naar Elora Danan. De Nelwyn zijn echter niet voor één gat te vangen en slaan de aanval af. Maar Elora Danan moet vertrekken, voor er nog meer problemen komen. Willow en een paar dorpsgenoten zullen haar afleveren bij de mensen, ze is tenslote ook een mens. Zij zullen weten wat ze met een baby moeten. 

Willow gaat op pad, maar ook in de landen van de mensen is het onrustig. Legers zijn op de been en marcheren heen en weer. Uiteindelijk heeft niemand tijd om een baby over te nemen. Willow laat Elora Danan dan achter bij Madmartigan (Kilmer), een huurling en crimineel, niemand anders is geïnteresseerd in het kind. Maar ook Madmartigan blijkt onbetrouwbaar, nog voor Willow goed en wel kan beginnen aan de thuisreis, wordt Elora Danan ontvoerd door twee brownies (Pollack en Overton). En via hen leert Willow wat meer over Elora Danan, Heksenkoningin Bavmorda en de voorspelling. De tovenares Fin Raziel in Tir Asleen kan Willow verder helpen in de strijd tegen Bavmorda. 

Prinses Sorsha en Kael en hun leger treffen uiteindelijk Elora Danan en Willow en het ziet er somber uit. Maar Madmartigan is ook in de buurt en veroorzaakt een gevecht. In de chaos weten Willow, Elora Danan, de brownies en Madmartigan te ontsnappen. Madmartigan zal iedereen naar Fin Raziel brengen. 

Uiteindelijk gaan Madmartigan, Willow en de brownies Rool en Franjean samen op weg om de tovenares Raziel te vinden, de enige die bescherming kan bieden tegen Bavmorda. Maar eenmaal aangekomen in Tir Asleen zijn de problemen nog niet voorbij. Tir Asleen is geruïneerd en verlaten, Fin Raziel is lang geleden al veranderd in een buideldier en het leger van Sorsha en Kael komt eraan. De dappere helden verweren zich kranig, maar Kael weet Elora Danan te ontvoeren. De dappere helden zetten de achtervolging in. 

Aangekomen bij kasteel Nockmaar blijkt Elora Danan terugkrijgen nog niet makkelijk. Fin Raziel is inmiddels weer in haar menselijke vorm (Hayes), maar Bavmorda verandert iedereen in varkens. Het ziet er somber uit. Maar Willow vindt eindelijk zijn magische krachten en weet zichzelf te beschermen, Fin Raziel te bevrijden van haar vervloeking en dan keert het tij. Met hulp van Fin Raziel weten ze Bavmorda te verslaan en de vrede in het land te herstellen. En zo kwam de voorspelling toch nog uit. 

Conclusie

Dit is een enige film voor een wat jonger publiek. Het verhaal zit lekker eenvoudig in elkaar met een duidelijke queeste. De spanning, actie, humor en romantiek worden in een vlot tempo afgewisseld en de acteurs zijn leuk en fris. Davis is goed als verantwoordelijke huisvader die het op zich neemt om voor een ander kind te zorgen. Kilmer doet het leuk als brute huurling, die toch wel een ruggengraat en een klein hartje heeft en Whalley weet de ontdooiende prinses ook leuk te spelen. 

Verder zijn de monsters echt eng en wordt er in typische jaren '80  stijl niet geprobeerd om de gruwelijkheden te verdoezelen. Er wordt in een hoekje van het beeld een vroedvrouw opgegeten, mensen worden gedood en verorbert door enge monsters of geofferd door enge heksen. En daar schaamt niemand zich voor. 

Vooral nog eens kijken uit nostalgische overwegingen of met je (9+ dat wel) kinderen.