The Hound of the Baskervilles

Het was weer tijd voor een slechte film uit de oude doos, The Hound of the Baskervilles (1959) werd het. Dit is ook weer een film uit de bekende Hammer Studios van de hand van Terence Fisher (The Devil Rides Out, The Horror of Dracula) en met de acteerkanonnen van Hammer Studios in de hoofdrollen, Christopher Lee (Star Wars, Shaka Zulu) en Peter Cushing (Star Wars, Horror Express).

Meteen lekker creepy.

Het verhaal is natuurlijk bekend, het is een Sherlock Holmes Mysterie, ooit eens opgeschreven door Sir Arthur Conan Doyle in 1902. En het is al vele maken verfilmd, ook in de serie Sherlock. En het is een van de meest spookachtige verhalen van Sherlock Holmes, wat het natuurlijk een geschikt verhaal maakt voor de Hammer Studio, die bekend stond om zijn eindeloze griezelverhalen. 

Spoilers

Het verhaal opent met het verhaal van Sir Hugo of Baskervilles (Oxley), die vanuit zijn landhuis een waar schrikbewind voert met zijn vrienden. Ze terroriseren een lokale man, en Sir Hugo staat op het punt de ontvoerde dochter (Moyens) van de man te verkrachten, gewoon omdat het kan. Deze dame is echter iets ondernemender dan Sir Hugo had verwacht, en ze vlucht in de nacht weg uit zijn landhuis, de woeste, moerassige heidevelden van Dartmoor op. Sir Hugo kan deze krenking van zijn ego niet aan en aan zet, met zijn honden, de achtervolging in. Het meisje verstopt zich in een oude ruïne, maar wordt toch gevonden door Sir Hugo. Hij vermoordt haar met een mes op iets dat op een oude offersteen lijkt. Ondertussen zwelt het gehuil van een hellehond aan. Ook Sir Hugo overleeft de nacht niet. 

Dan blijkt dat dit een verhaal is, dat verteld wordt door Dr. Mortimer (De Wolff) aan Sherlock (Cushing) en Watson (Morell). Een nazaat van Sir Hugo, Sir Charles, is onlangs dood aangetroffen op de heidevelden van Dartmoor, gemangeld door een grote hond. En nu komt zijn erfgenaam, Sir Henry (Lee), naar Baskervilles, om bezit te nemen van zijn erfenis. Dr. Mortimer is bang dat de vloek van de Baskervilles ook deze leuke jongeman fataal zal worden. Sherlock en Watson geloven niet in spookhonden, die onschuldige mensen ombrengen, maar willen deze zaak wel onderzoeken. 

Sherlock en Watson hebben een ontmoeting met Sir Henry en al snel wordt duidelijk dat Sir Henry wordt achtervolgd door pech en dat iemand het op zijn leven heeft voorzien. Sherlock heeft geen tijd, maar stuurt Watson mee naar Dartmoor. Daar beginnen de mysterieuze ontwikkelingen al snel. Er blijkt een ontsnapte gevangene rond te hangen op de heidevelden, er blijkt een schilderij verdwenen te zijn uit Baskerville Hall en een lokale hereboer Stapleton (Solon) heeft een wel heel vreemde en verwilderde dochter Cecile (Landi). Verder wordt er in de nacht gezwaaid met lichten vanuit het landhuis en vanaf de heide. 

Gelukkig is Sherlock in de buurt om alles uit te leggen. Iemand heeft het inderdaad voorzien op Sir Henry, maar gebruikt daar volstrekt normale middelen voor. Maar wie is het, en waarom toch? Uiteindelijk is de oplossing allemaal heel wat banaler dan een vervloeking die generaties doorwerkt. 

Conclusie

Het is altijd leuk om naar Christopher Lee en Peter Cushing te kijken, maar dit was een wat onevenwichtige film. Aan de ene kant werd er een leuk spookverhaal opgezet, waarbij een geruïneerde kerk, een offersteen, een antiek mes, een vervloeking van eeuwen terug en een spookhond een grote rol speelden. Aan de andere kant, was het soms ook een beetje teveel. Er was ook nog een verlaten mijn, een ontsnapte gevangene, een bloedmooie maar gekke vrouw, een dronken pastoor en een boze boer. 

Verder was Watson wel heel erg dom. Hij vergat keer op keer de instructies van Holmes en bracht daarmee Sir Henry keer op keer in gevaar. Het was al wel snel duidelijk dat iemand met alledaagse middelen probeerde om Sir Henry uit de weg te ruimen. Zorg dan dat je hem niet uit het oog verliest en ga zeker niet bij nacht door moerassige heidevelden met drijfzand struinen. Maar nee, dat was kennelijk te moeilijk. 

Hammer Studios heeft waarschijnlijk ook een detective film willen maken en nam dan maar het meest spookachtige Sherlock Holmes verhaal. Maar de nadruk lag net een beetje teveel op de spook - elementen, waardoor de deducties van Sherlock een beetje al te onverwacht kwamen.