Het Wakkere Woud

Het klinkt als een Suske en Wiske album, maar Wake Wood was eigenlijk een doodenge film die laatst op de BBC was. Sander en ik hebben hem toen opgenomen en laatst gekeken. De film is uitgebracht door de beroemde Hammer Film Productions, die in de jaren '50, '60 en '70 zoveel verschillende horror-films hebben gemaakt en het genre heeft gedefineerd. Inmiddels is Hammer Film Productions herrezen uit het graf en maakt weer films, waarvan Wake Wood de eerste is.

Met deze poster weet je natuurlijk wel wat je te wachten staat.

Wake Wood (2009) is geregisseerd door David Keating met belangrijke rollen voor Aidan Gillen (die ik nog ken uit Queer as Folk, maar ook speelde in The Dark Knight Rises en in Game of Thrones), Eva Birthistle, Timothy Spall (Still Crazy, Harry Potter, Sweeney Todd) en Ella Connolly.

Spoilers ahoi

De film begint met de vrij gruwelijke dood van een klein meisje (Connolly), door een wilde/ gekke/ bloeddorstige hond die onder behandeling stond bij haar vader Patrick (Gillen), de dierenarts. Een vrij gruwelijke scene die meteen de toen zet voor de rest van de film. 

De rouwende vader en moeder Louise (Birthistle) kunnen geen afscheid nemen van hun dochter en hun verlies niet verwerken. Ze besluiten te verhuizen naar een ander dorp, maar toch drijven ze verder uit elkaar. 

In het dorp zijn vreemde dingen gaande. Een vrouw heeft een nichtje op bezoek dat zich in de loop van een paar dagen steeds vreemder gaat gedragen. Dorpelingen lijken vreemde rituelen te houden, waarbij offers worden gebracht en er veel met bloed en vuur gewerkt wordt. Dan wordt duidelijk dat de dorpelingen onder leiding van lokale lord Arthur (Spall) de recent overledenen voor korte tijd tot leven kunnen wekken, om op een juiste manier afscheid te kunnen nemen. Dit gaat gepaard met verschillende helder in beeld gebrachte gruwelijkheden. Zo is er een recent overleden lichaam nodig om een begraven lichaam weer tot leven te wekken. 

Patrick en Louise grijpen deze kans aan om hun dochter weer tot leven te wekken. Daarbij besluiten ze meteen om maar alle regels die Arthur hen uitlegt te negeren. 

Hun dochter is inmiddels al meer dan een jaar overleden en zou dus niet meer uit de dood opgewekt mogen worden. Ze mogen met haar de grens van het dorp niet over, maar dat proberen ze wel. Wanneer de dochter vreemd gedrag zou vertonen, zou ze eerder dan de afgesproken drie dagen weer begraven moeten worden. De dochter vertoont zeer vreemd gedrag, een obsessie met de dood, die uiteindelijk leidt tot het doden van allerlei boerderij dieren en dorpelingen uit Wakewood. Ook deze moorden worden vrij bloederig en direct in beeld gebracht.  

Uiteindelijk worden Patrick en (een inmiddels opnieuw zwangere) Louise gedwongen hun dochter opnieuw te doden en te begraven. Maar dan blijkt dat wat eenmaal tot leven is gewekt niet zo makkelijk opnieuw sterft en Louise wordt door haar wraakzuchtige dochter mee de dood ingetrokken. Waarna Patrick alleen achterblijft.

Maar gelukkig woont Patrick in een dorp waar ze weten hoe ze de recent overledenen tot leven moeten wekken. Patrick wekt na een maand of acht een nu heel hoogzwangere Louise weer tot leven, voor drie dagen. 

Het laatste shot is van Patrick die kijkt naar al zijn instrumenten voor het verrichten van een keizersnee op koeien. Hij is van plan om zijn herrezen vrouw te doden en het kind te houden. 

Een zeer enge film met wat nare shots en een zeer verziekt einde. Het kijken zeker waard en ik ben nieuwsgierig naar andere films van de herrezen Hammer Films.