The Body Snatchers

Ik ben nog niet klaar met enge verhalen over buitenaardse wezens, die de wereld over willen nemen. Onlangs las ik ook The Body Snatchers van Jack Finney. Dit verhaal uit 1955 is meerdere keren verfilmd, maar die heb ik nooit gezien. 

Spoilers

Het verhaal speelt zich af in Santa Mira, Californië, waar Miles Bennell een huisartsenpraktijk runt. En hij krijgt een paar patiënten met hetzelfde vreemde verhaal op spreekuur. Zij claimen dat hun partner, kinderen of collega's niet de echte partner, kinderen of collega's zijn. Ze zien eruit en gedragen zich als normale mensen, maar zijn het niet. Miles verwijst hen door naar een bevriende psychiater, Mannie Kaufman. 

Betty Driscoll, een vriendinnetje van Miles, begint ineens ook te twijfelen aan de echtheid van haar vader. En dan vinden vrienden Jack en Theodora een lichaam in hun kelder. Als ze Miles erbij roepen, ziet iedereen dat het langzaam de vorm van Jack aan probeert te nemen. Miles gaat op onderzoek uit en vindt in de kelder van het huis van Betty ook een lichaam van Betty. Hij redt de echte Betty en samen met Jack en Theodora proberen ze Santa Mira te ontvluchten. 

Maar de volgende dag vinden ze hun angsten toch weer irrationeel en keren ze weer terug naar Santa Mira. Miles en zijn vrienden vinden steeds meer van de vreemde nep-mensen in een soort zaadhulzen. Miles doodt deze nepmensen wanneer hij maar kan, maar er zijn er teveel. Ook wanneer Miles probeert contact te leggen met mensen buiten Santa Mira of met het leger, lukt hem dat niet. Het is duidelijk dat de telefoondiensten al zijn geïnfiltreerd door de vreemde wezens. 

Miles doet nog meer onderzoek en vindt een oud krantenbericht, voordat de eerste mensen begonnen te denken dat hun geliefden en naasten niet meer "echt" waren, over de vreemde zaadbollen. Een wetenschapper suggereerde dat ze niet van de aarde kwamen. Wanneer hij met dit nieuws naar buiten wil treden, wordt duidelijk dat hij en Betty de laatsten in Santa Mira zijn die nog niet zijn overgenomen door de vreemde wezens. 

Nu de buitenaardse wezens in de meerderheid zijn, dwingen zij andere mensen om ook overgenomen te worden door de vreemde zaadbollen. Ook Miles en Betty worden gevangen genomen. Door de zaadbollen te koppelen aan twee skeletten uit de spreekkamer van Miles, weten ze genoeg afleiding te veroorzaken om te kunnen ontsnappen. Miles en Betty komen bij hun uitbraak langs een veld vol zaadbollen. Dit steken ze in de fik. 

Geconfronteerd met al deze weerstand besluiten de buitenaardse wezens om het op te geven en te vertrekken van de aarde, het is teveel moeite. De mensen die zijn overgenomen zijn beroofd van hun menselijke verstand en van hun buitenaardse parasieten. Zij sterven snel.

Al snel is het alsof de invasie nooit heeft plaatsgevonden. 

Conclusie

Geen wonder dat dit een klassieker is en al zeker vier keer verfilmd is (in 1956, 1978, 1993 en 2007) en het hele idee van een een doppelganger in hedendaagse cultuur populair heeft gemaakt! De horror van het dagelijks leven dat steeds vreemder en bedreigender wordt, bekenden en instituties die worden overgenomen door buitenaardse machten en een bedreiging zijn voor alles wat je belangrijk vindt is heel erg beklemmend. Dat is een ervaring die natuurlijk voor iedereen bedreigend aanvoelt. 

Maar er speelt natuurlijk ook het tijdsgewricht mee. De jaren '50 zaten vol met verhalen over een buitenaardse (buitenlandse?) invasie die de bestaande (Amerikaanse?) normen en waarden ondermijnt. Denk bijvoorbeeld ook aan The Day of the Triffids van J. Wyndham ('51), The Puppet Masters van R. A. Heinlein ('51) en The Father Thing van P. K. Dick ('54).  

Jaren geleden zag ik eens de BBC serie Tomorrow's Worlds, die escapistische science fiction bekeek tegen de achtergrond van de politieke, economische en sociale ontwikkelingen uit dat tijdvak. En als je met die bril naar the Body Snatchers kijkt dan zie je ook veel ongemak met een snel veranderende wereld. In 1955 was WOII nog maar 10 jaar eerder afgelopen. Veel mensen hadden gevochten aan het front en keerden terug naar een samenleving, die snel veranderde. De oude normen en waarden gingen het raam uit en er kwam iets nieuws en onbekends voor terug. Ook de angst voor het communisme vierde in deze tijden hoogtij natuurlijk. Iedere buurman kon stiekem een communist zijn en de veiligheid van de samenleving ondermijnen. 

In dit boek komen die angsten ook naar voren. Miles en Betty wonen al hun hele leven in Santa Mira en kennen alles en iedereen. En zij voelen zich op hun gemak in het kleinsteedse leventje. Maar toch worstelen zij ook met ongemak, beiden zijn gescheiden in een tijd dat dat niet gebruikelijk was. En zij trekken naar elkaar toe omdat zij beiden de enigen zijn die zij kennen, die ook gescheiden zijn. 

Wanneer Miles begrijpt dat zijn hele gemeenschap is overgenomen door de buitenaardse indringers, wordt hij ook steeds angstiger als hij naar zijn buurt en buren kijkt. Hij lijkt ze niet meer te herkennen. En bekende uitzichten en gezichten worden ineens vreemd en bedreigend. 

Zeker lezen als je de kans krijgt.