Death on the Nile

Laatst keek ik met mijn man en oudste dochter de film Death on the Nile 2022 van Kenneth Brannagh. Dit is natuurlijk naar het gelijknamige verhaal van Agatha Christie. In de belangrijkste rollen zagen we De Snor van Kenneth Branagh (Murder on the Orient Express) en Gal Gadot (Wonder Woman). Verder zien we nog een hele reeks bekende gezichten, die allemaal de moordenaar kunnen zijn, zoals Tom Bateman (Murder on the Orient Express), Annette Benning (Captain Marvel), Russel Brand, Letitia Wright (Black Panther, The Avengers: Infinity War, The Avengers: Endgame), Sophie Okonedo, Emma Mackey, Jennifer  Saunders (Coraline) en Dawn French (Coraline). 

Spoilers

Het oorspronkelijke boek van Agatha Christie is uit 1937 en het is al verschillende keren verfilmd, onder andere in 1978 met Peter Ustinov. Dus het verhaal kan niet echt meer een verrassing zijn. De film was al aangekondigd in 2019, maar de première werd maar uitgesteld, eerst door Corona en daarna door een schandaal rondom een van de belangrijkste acteurs. 

De film begint in zwart-wit ten tijde van WOI, waarbij een kunstmatig verjongde Hercule Poirot (Branagh) laat zien dat hij ook toen al een slimme kerel was. Helaas raakt hij ook gewond en is zijn imposante snor een manier om een gruwelijk litteken te verbergen (zo werken snorren en littekens niet). 

Jaren later (de wereld is inmiddels in kleur) dineert Hercule Poirot (nu gespeeld door de Snor van Branagh) in een club, waar onder muzikale begeleiding van blueszangeres Salomé Otterbourne (Okonedo) een jong stel behoorlijk wild en expliciet danst. Het zijn Jacqueline Bellefort (Mackey) en haar verloofde Simon Doyle (Hammer). Even later praat Jacqueline bij met haar vriendin Linnet Ridgeway (Gadot). Jacqueline vraagt haar veel rijkere vriendin of zij een baantje kan regelen voor haar arme verloofde Simon. Linnet is haar vriendin maar al te graag ter wille. 

Zes weken later is Poirot op vakantie in Egypte, waar hij zijn oude vriend Bouc tegenkomt. Deze is daar op vakantie met zijn moeder Euphemia (Benning). In het het hotel waar zij allen verblijven treft Hercule ook weer Simon, die getrouwd is, maar niet met Jacqueline, maar met Linnet. Hij heeft kennelijk erg snel de ene vriendin ingeruild voor de andere. En deze nieuwe vriendin is veel rijker. Linnet heeft al een hele huwelijksreis langs de Nijl uitgestippeld, waar veel andere mensen ook aan deel zullen nemen, waaronder blueszangeres Salomé Otterbourne en haar nicht/ manager Rosalie (Wright), Peetmoeder Marie van Schuyler (Saunders) en haar gezelschapsdame Mw. Bowers (French) en nog een paar mensen. 
Maar tijdens de reis lopen de spanningen op. Iedereen wil iets van Linnet, haar aandacht, haar handtekeningen, haar geld. En dan duikt ook Jacqueline nog op. Zij is duidelijk nog steeds erg verliefd op Simon en kan het niet verkroppen dat hij haar aan de kant zette en binnen zes weken is getrouwd met een ander, die nog rijker is ook. 

Op een avond schiet de duidelijk dronken Jacqueline op Simon en verwondt hem. En in de paniek die daarop volgt heeft niemand door dat iemand Linnet doodschiet. Zij wordt de volgende morgen gevonden. Niemand heeft echt zin om dit uit te leggen aan de Egyptische ordebewaarders. Dus zij willen dat Poirot de moordenaar vindt en zo de rest beschermd. Poirot gaat onmiddellijk op onderzoek uit en graaft meteen alle geheime verhoudingen en spanningen op. Er vallen steeds meer doden als Poirot dichter bij de waarheid komt. 

Conclusie

Ik vond hem meh. De acteurs zijn allemaal prima en de aankleding is ook erg mooi, maar het verhaal kon niet boeien. De versie uit 1978 is beter, kijk die. Het heeft misschien te maken met het volstrekt nutteloze achtergrond verhaal over hoe Poirot zijn snor kreeg en de wat krampachtige manier om onmogelijke liefdes in het verhaal te verwerken. 

Poirot heeft zich op het dective - schap gestort nadat zijn grote liefde gestorven is, er is een romance tussen de zwarte Rosalie en de blanke Bouc, die wordt afgekeurd door zijn moeder Euphemia, er is een geheime, lesbische romance tussen Marie van Schuyler en Mw. Bowers, Louise (Leslie) kon niet trouwen met haar geliefde, wegens verzet van Linnet, Linnet zette haar verloofde Windlesham (Brand) aan de kant voor Simon (maar hij kwijnt nog steeds). Het ligt er allemaal net iets te dik bovenop dat het frustreren van oprechte liefde maar tot haat, nijd, geweld en erger leidt.