Een tijdje geleden zag ik de BBC Serie Black Narcissus. Die deed me niet veel, maar de serie was wel gebaseerd op een boek. Dat ik uit de bieb kon lenen. Het gaat om Black Narcissus van Rumer Godden. Het boek is uit 1939 en Rumer Godden is opgegroeid in Narayanganj en woonde later ook in Calcutta Kashmir. Dus ze kende India van dichtbij, toen zij erover ging schrijven.
Spoilers
Het zou eigenlijk niet nodig hoeven zijn. De TV serie volgt het verhaal van het boek vrij trouw. Maar er zijn wat kleine details anders.
De Zusters van St. Faith in Darjeeling willen een missie starten in Mopu, een dorpje met uitzicht op de Kanchenjunga. De isolatie, de overweldigende natuur, de lokale bevolking met hun vreemde gebruiken en de eeuwige wind zorgen ervoor dat de Zusters al snel op hun eigen manier doordraaien. Zuster Clodagh heeft de leiding, maar moet steeds meer concessies doen om enige vooruitgang te kunnen boeken. Zuster Blanche beschouwt de lokale kinderen steeds meer als haar eigen kinderen (die ze natuurlijk nooit zal krijgen) en raakt veel te veel bij hen betrokken. Zuster Philippa wil de prachtige natuur terug laten komen in de kloostertuin en vergeet om voedsel te planten. En zuster Ruth draait helemaal door en wil een affaire beginnen met een lokale Engelsman, Mr. Dean.
Uiteindelijk komt het klooster helemaal niet van de grond en vertrekken de Zusters weer. Al snel is het alsof zij er nooit geweest zijn. De Himalaya's, de natuur en de lokale bevolking zijn niet onder de indruk van de beschaving die gebracht wordt door de Zusters.
Conclusie
Het boek is bepaald beter dan de serie. Dus kijk vooral of je dit eens op kan pikken bij de bieb. In het boek is wat meer ruimte om in te gaan op de motivaties van de Zusters en hoe snel zij afglijden. Zeker wanneer Zuster Philippa vertrokken is, en vervangen wordt door Zuster Adela. Zuster Adela heeft al eerder een klooster uit de grond gestampt en deed daarbij helemaal geen concessies aan de lokale bevolking of mannen. En behield daarbij wel haar geestelijke gezondheid.
En er is ook wat meer tijd om in te gaan op de prachtige omgeving. De hoge piek van Kanchenjunga domineert alles. Iedere keer als mensen naar buiten kijken, zien zij die berg, met het felle licht, de wind en de sneeuw die daarbij horen. Alleen de mysticus Sanyassi is in staat de schoonheid van de omgeving in zich op te nemen, maar daarvoor heeft hij wel alle interactie met de normale wereld op moeten geven.
En uiteindelijk gaan de Zusters aan hun eigen hoogmoed ten onder. Zij denken dat zij de wereld van Mopu naar hun hand kunnen zetten, maar uiteindelijk bereiken zij niets. Ze kunnen de kinderen niet onderwijzen, ze kunnen de zieken niet genezen, ze kunnen geen bekeerlingen werven, zelfs een moestuin kunnen ze nog niet inrichten (nou is dat hard werken). Het enige wat hen lukt zijn wat reparaties aan het paleis waar zij wonen.
Zeker een aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten