Dagje Den Bosch

Gisteren zijn +Sander en ik een lekker dagje naar Den Bosch gegaan. We wilden een tijdje geleden naar het Noord Brabants Museum om daar de tentoonstelling Een Romantische Reis met stukken van de Jef Rademakers-collectie te bekijken en misschien nog wat van Den Bosch te zien.
Jaren geleden waren wij al eens toen onze zoon nog een baby was, in het +Het Noordbrabants Museum voor de tentoonstelling WAUW, over de cultuur van de jaren '70 in Nederland. En ik heb natuurlijk jaren gewerkt voor de gemeente 's-Hertogenbosch, dus ik ken de binnenstad van Den Bosch goed en het leek me leuk om het weer allemaal eens te zien.
Dus in de morgen dropten we de kids bij het kinderdagverblijf en de buitenschoolse opvang. Vooral onze oudste kinderen hadden er weinig zin in, de opvang in de vakanties is meestal enorm rustig en dan is er weinig te spelen met vriendjes en vriendinnetjes. Maar wij negeerden dat volledig en liepen om 10:15 door de binnenstad van Den Bosch.

St. Janskathedraal

Sander en ik hadden de St Janskathedraal nog nooit uitgebreid van binnen gezien en aangezien het Museum pas om 11:00 openging, leek ons dit een mooi moment om ook de kathedraal eens mee te pakken. De kathedraal was groot en imponerend en zeer druk bewerkt. Ook het glas-in-lood werk was prachtig.

Maar er was ook nog een kunstwerk te bezichtigen. De St. Jan heeft een traditie van een kerststal in de kerk. En dit jaar besloten ze om de kerststal vorm te laten geven door Bossche kunstenares Nelleke de Loo. Mw. De Loo beeldde de kerststal af als een innerlijke reis, waarbij we langs allerlei verschillende punten kwamen, met als hoogtepunt het jonge gezinnetje.

De route die we volgden was eigenlijk een representatie van de slang die ons naar het gezinnetje leidde. Nou heeft een slang natuurlijk veel symbolische betekenissen in verschillende tijden, plaatsen en culturen, maar laten we wel wezen, in de katholieke kerk heeft de slang maar één betekenis, die van leugenaar en bedrieger. En zelfs dan nog heeft de slang weinig met de geboorte van Jezus te maken. De slang kwam eerder, veel eerder. Een vreemde keuze.
Sander en ik vonden het ronduit bevreemdend, maar het werd nog vreemder. Er werden heel veel bomen (onversierde kerstbomen, berkebomen, appelbomen) gebruikt te decoratie, wat de kerk een zeer heidense aanblik gaf. Ik verwachtte ieder moment ergens een steencirkel te zien en groep Druïden die erop stonden om met offers de zon te smeken terug te keren. Verder stonden er overal opgezette dieren tussen de takken opgesteld. Ik heb begrepen dat deze een traditioneel onderdeel zijn van de kerststal in de St. Jan, maar in combinatie met al die bomen, gaf dit toch ook weer een hele pre-christelijke aanblik, van offergaven.
Verder was er ook een kleine installatie van een appelboom, met daaronder een kristal en spiegelglas en gouddraad, die alles met elkaar verbond. Erg mooi, maar het verband met de geboorte van Jezus kon ik niet zo zien. Tot slot het gezinnetje natuurlijk. Maar die hadden boven hen een kunstwerk hangen wat het magnetisch veld van de aarde voorstelde, met op de knooppunten van die krachtlijnen, de heilige plekken van wereld, waaronder de kerststal natuurlijk.

In ieder geval, we vonden de kerststal een vreemde mengeling van christelijke en niet-christelijke symboliek, waarvan het doel me niet duidelijk was. Ik ben geen fan van de katholieke kerk, maar de tradities van de kerk rond kerst barsten van de symboliek natuurlijk, voldoende om een kunstenaar een flinke boterham te laten verdienen. Waarom moet daar allerlei heidense en new-age symboliek bij gehaald worden?
Ik was niet de enige die het moeilijk te begrijpen vond.

Een Romantische Reis

Na ons verbaasd te hebben in de St. Jan gingen we daarna alsnog door naar het Noord Brabants Museum. Die hadden een tijdelijke tentoonstelling van de mooiste stukken van de Jef Rademakers collectie. De Romantiek als stroming trok mij altijd wel aan, de schrijver H. C. Andersen schreef zijn sprookjes tijdens het hoogtepunt van deze stroming.

Johann Bernhard Klombeck (1815-1881) & Eugène Verboeckhoven (1798-1881)

Winterlandschap met paard

Frederik Marinus Kruseman, Biddende monnik bij een ruïne, 1862

Er hingen verschillende schilderijen, gegroepeerd naar thema (huiselijke scenes, landschappen, kerk-intereurs, landschappen bij nacht, zeeschappen) met wat achtergrondinformatie erbij over waarom en en wanneer deze stukken tot stand waren gekomen. Erg leuk en boeiend om te zien, lezen en leren. Maar ik kon ook wel zien dat lang niet alles even goed was. Zoals we nu graag een sepia wash over onze instagram fotos gooien, was toen een geel-roze zonsondergang erg in de mode, en niet iedereen kon het evengoed. Maar er waren ook heel mooie dingen bij. Bomen in een stormlandschap, ploeterende zeelui in een stormachtige zee, mediterende monniken bij een maanverlichte ruïne.
Sander en ik hebben de mooie dingen bekeken en hebben ook nog ons licht op gestoken bij de vaste collectie van het Noord Brabants Museum. En ook dat was erg leuk en mooi om te bekijken. Zeker een herbezoekje waard.

En toen was het alweer tijd om op huis aan te gaan en de kinderen uit de BSO te halen. We hebben natuurlijk wel Bossche Bollen meegenomen, anders hadden we het huis niet meer ingemogen denk ik zo.