Hardcore tuinieren

Met het lekkere weer van de afgelopen dagen heb ik ook even flink gebruik gemaakt van de mogelijkheid om te tuinieren.

Vrijdag was natuurlijk de lekkerste dag, maar dat was ook een dag dat ik gewoon moest werken. Dus ik ben toen snel voor ik de kinderen afhaalde nog even langs de volkstuin gegaan met een stel tuinbonen. Die lagen thuis al een dagje te weken in water en konden zo de volle grond in.

Zaterdag ben ik echt flink bezig geweest. Ik heb alle fruitstruiken uit mijn tuin gehaald en naar de volkstuin verhuisd. En nu heb ik van de ruimte gebruik gemaakt om wat andere struiken in mijn tuin te verplaatsen. Maar nog was het niet vol. Ik had jaren geleden een Japanse spierstruik uit mijn tuin goed en op een beter plek gezet. Maar die had het daar zo naar zijn zin, dat hij ook veel te groot werd en alles overheerste. Dus die wilde ik ook verplaatsten. Maar dat ging zomaar niet. Na een heftige strijd tussen de struik en mij, waarbij ik bewapend was met een spade, moest ik het opgeven. De steel van de spade was doormidden geknapt. Ik was wel enigszins verbaasd, ik wist niet dat dat kon. Maar dat maakte dus voor die dag een einde aan mijn plannen. Het weer was toch ook niet best.

Tuinieren, als je het echt meent.

Zondag toog ik naar de praxis voor een nieuwe spade. Ik was nog half van plan om misschien alleen een nieuwe steel te kopen. Maar we kregen het restje van de steel niet uit de spade, helaas. Dus ik heb nu een hele nieuwe spade.
Daarmee ging ik met twee kindjes naar de volkstuin, waar we nog de laatste bessenstruiken in de grond wilden krijgen en even wat water wilden geven. De kinderen hebben hun best gedaan om het paadje voor de tuin vrij te maken van onkruid en ik heb nog twee kruisbessenstruiken en wat rode bessenstruiken de grond in gekregen.
Door het warme weer lopen de planten inmiddels lekker uit. Alles zit al vol blaadjes en bloemenknopjes. De rabarber heeft de verhuizing en splitsing in drie stukken ook goed doorstaan en alle drie de stukken lopen alweer heel aardig uit. Ik zal dit jaar even rustig aandoen met oogsten van de rabarber, maar volgend jaar zal ik mijn lol niet op kunnen denk ik zo.
Eenmaal thuis verdween Sander met de kinderen naar de cinetwins, voor de nieuwe Shaun the Sheep film, die ze graag wilden zien. En ik kon weer door met mijn Nemesis, de spierstruik. Die had geen verweer tegen de nieuwe spade. Dus die is ook opgegraven, gesplitst en weer opnieuw geplant in een ander deel van de tuin. Toen heb ik uit de voortuin nog Lupine en Akelei opgegraven en ook die op nieuwe plekken in de achtertuin een mooie plek gegeven. Ik hoop maar dat het allemaal weer aanslaat. Vooral Lupine houdt niet van verplanten.

Het enige wat me nu nog te doen staat is het zaaien van zaadjes voor de moestuin in bakjes. Inmiddels is het half april, hoog tijd om daarmee te beginnen. De zaadjes van de courgette, tomaat broccoli en sperziebonen roepen mijn naam en vragen waarom ik ze verwaarloos. Dus daar moet ik komende week maar naar kijken