Sigurd en Gudrun

Het was weer tijd voor een goed boek uit de bieb (nu ik mijn eigen nieuwe aanwinsten heb uitgelezen). Dit keer een boek van J. R. R. Tolkien, maar niet een vertelling uit Midden Aarde, maar een hervertelling van het drama van Sigurd en Gudrun en de Schat van de Niflungs, de Legende van Sigurd en Gudrun. 

J. R. R. Tolkien was natuurlijk niet alleen de schrijver van In de Ban van de Ring en de andere verhalen, maar hij was ook een professor van (onder andere) het Oud Noors. En een van de beroemdste verhalen in die taal gaan over Sigurd (ook wel Siegfried in het Duits), laatste van het geslacht van de Völsungs, nakomeling van Oðin en held. Hij verbond zich met de familie van Gjuki, Koning van de Niflungs en ging uiteindelijk ten onder aan verraad. 

In het verleden heb ik al eens een modernisering van de Noorse Mythen, waaronder het verhaal van Sigurd en Gudrun gelezen, dat was een versie van Neil Gaiman. En ik heb ook al eens andere versies van de Edda gelezen. Maar nu dan een verhaal van Tolkien. En zijn zoon Christopher geeft er wat duiding bij. Zijn vader heeft veel college gegeven over het verhaal van Sigurd en Gudrun en had daar zo zijn ideeën bij. En hij heeft het verhaal opnieuw verteld, in het oude rijmschema van het Oud Noors, dat met zijn korte strofen en alliteratie heel goed is in het oproepen van een bepaalde sfeer. 

J. R. R. Tolkien gaat alle belangrijke onderdelen van het verhaal van Sigurd af. En Christopher geeft daar iedere keer een duiding bij. En zo wordt het een prima leesbaar gedicht, met een duidelijk mythologisch en wetenschappelijk kader. Zeer interessant om eens te lezen.