Witte Wieven

Witte Wieven (ook wel Heresy, 2024) van Didier Konings is weer een horrorfilm, van Nederlandse bodem dit keer. In de hoofdrol zien we Anneke Sluiters en Len Leo Vincent. En de film is onderdeel van Koolhoven Presenteert, een serie korte Nederlandse films van nieuwe makers.  

De titel verwijst natuurlijk naar de legende van de Witte Wieven. Deze wezens komen voor in een groot deel van noordelijk Europa en het is een beetje onduidelijk wat zij zijn. Zij leven in oude grafheuvels en moerassen en kunnen de toekomst voorspellen, maar ook ongeluk brengen. Ook hebben zij een connectie met vrouwen, zwangerschap en kinderen.  

Verder is de film ook volledig in het Nedersaksisch gesproken, maar er is Nederlandse ondertiteling.

Spoilers

Deze korte film is echt heet van de naald, dus let op voor je verder leest. 

De film begint met een klein dorpje, waar mensen eenvoudig, maar streng leven. De slager Gelo (Van Waas) wordt voor wat onduidelijke misdaden opgesloten in een soort kooi, voor straf. Ondertussen leiden de andere dorpelingen een wel heel hard bestaan in hun plaggenhutten. Frieda (Sluiters) is een vrouw die, ondanks een huwelijk, geen kinderen heeft. En iedereen kijkt haar daar op aan, ook haar man Hikko (Vincent). Om toch kinderen te krijgen, loopt zij de deur bij de pastoor plat, die geeft haar steeds onzinnige rituelen mee, die toch niet tot kinderen leiden. 

Ondertussen wordt Gelo weer vrijgelaten. Hij blijkt de lokale slager te zijn en Frieda helpt hem bij zijn slagerswerk. Een varken wordt geslacht en Gelo probeert heel suggestief een ongeboren big aan Frieda te geven. Zij wijst zijn gift en hem af. 

Die avond wil Frieda een ritueel uitvoeren in het bos, dat het dorp omringt. Hopelijk wordt zij na dit ritueel zwanger. Maar dan valt Gelo haar aan. Hij kan het niet hebben dat zij hem afwees en een onvruchtbare vrouw moet dankbaar zijn als ze verkracht wordt! Misschien kan deze man haar wel zwanger maken. Gelo wurgt Frieda en terwijl zij stervende is, ziet zij vreemde verschijningen uit de bomen komen. 

De volgende morgen wordt Frieda onder de blauwe plekken wakker en Gelo is nergens te vinden. Eenmaal terug in het dorp is iedereen een beetje nerveus dat Frieda de nacht in het bos heeft doorgebracht bij de geesten. En Gelo is verdwenen. Als de mannen een zoektocht op touw zetten, vinden zij Gelo, die gruwelijk verminkt gespietst is op een boom. Iedereen wordt nu heel nerveus, wat heeft Frieda in dat bos gedaan? Is zij een heks. De sfeer slaat al snel om in dorp en Frieda trekt steeds meer naar het woud, waar de griezelige Witte Wieven wonen.  

De Witte Wieven kunnen Frieda wel geven wat ze wil, namelijk een kind. Maar na weer een nacht in het woud, wordt het wantrouwen van de dorpelingen te groot. Frieda is een heks en zij zal onheil over het dorp brengen. Kijk maar naar wat er met Gelo is gebeurt. Maar voor de hysterie een hoogtepunt kan bereiken, heeft Frieda al gekozen voor een leven bij de Witte Wieven. 

Conclusie 

Alweer Nederlandse Horror, na Moloch, en deze film vond ik echt beter. Omdat gekozen is voor een verhaal in de Middeleeuwen, kwam de isolatie van het dorp wat lekkerder uit de verf. Je moest in die tijd overal heen lopen en het volgende dorp was gewoon echt te ver. Hetzelfde gold voor de verlichting. Na zonsondergang is alles gewoon donker, en kaarsen zijn duur en waaien uit. Verder was het Nedersaksisch ook wel een leuke gimmick, je zat echt naar keuterboertjes te luisteren. 

Aan de andere kant, het verhaal was niet bijster origineel. De verliezers uit de samenleving (Vrouwen, zeker vrouwen zonder kinderen) zoeken een kans geven op een leuk en gelukkig leven en vinden die buiten de samenleving (VVitch). Verder deed de angst van het dorp voor het donkere woud me ook sterk denken aan de The Village. De Witte Wieven zelf en hun bewegingen deden erg denken aan de monsters van Guillermo del Toro, vooral die monsters uit Pans Labyrinth en Hellboy. Bij vlagen kon je afstrepen welke films de maker eerder had gezien en leuk vond.

Verder was de film wel heel kleurloos en donker. Een interessante stylistische keuze natuurlijk, werkt zeker goed om het primitieve leven van de dorpelingen goed weer te geven. Maar het was af en tot wel erg donker allemaal. En soms was het wat onduidelijk waarom Frieda nou precies ronddwaalde in het donker. Ging ze naar huis? Naar de buren of juist naar het donkere bos? En wat dacht ze daar te halen dan?

Al met al een redelijke film, maar niet bijster origineel.