Op het strand

Laatst heb ik On the Beach van Nevil Shute uit de bibliotheek gehaald en gelezen. En jeminee, als je een deprimerende, postapocalyptisch, post - nucleair verhaal wil lezen, dan is dit je verhaal. 

Spoilers

Het verhaal is uit 1957 en is ook al twee keer verfilmd in 1959 en in 2000. 

Het boek begint met Peter Holmes, zijn vrouw Mary en hun baby Jennifer. Ze wonen in Australië en proberen het dagelijks leven gaande te houden, ondanks dat de derde wereldoorlog heeft plaatsgevonden en de mensheid in de hele noordelijke helft van de wereld is uitgeroeid. De straling wordt door de wind langzaam naar het zuiden gebracht en binnen een paar maanden zullen ook de laatste mensen in Australië, Zuidelijk Afrika en Zuid Amerika sterven aan stralingsziekte. 

Peter is de Australische liaison voor een aantal Amerikaanse troepen, die ten tijde van de derde wereldoorlog in duikboten in de zuidelijke zeeën voeren. Zij zijn de laatste Amerikanen die nog in leven zijn en zij hebben een haven gevonden in Australië en wachten daar op het einde. Peter en Mary geven een feestje en nodigen daarbij Amerikaanse Officier Dwight Towers uit, samen met vriendin Moira Davidson en John Osbourne. 

In de laatste maanden van de mensheid volgen we Peter, Mary, Dwight, Moira en John. En allemaal zoeken ze manieren om met het naderende einde om te gaan. Peter probeert zijn einde onder ogen te zien en bereidt zich voor, Mary verkeert in volledige ontkenning, Dwight denkt aan zijn gezin in Amerika alsof ze nog leven, Moira is zichzelf in een snel tempo aan het dooddrinken en John begint gevaarlijk te racen. 

Even lijkt er hoop te zijn, wanneer er morse - berichten uit de VS ontvangen worden. Officier Dwight neemt zijn duikboot en reist naar de VS om de bron van dit bericht te vinden. Maar ook deze onderneming leidt tot niets.

Uiteindelijk bereikt de straling ook Australië en een voor een gaat iedereen dood. 

Conclusie  

Whew, dit is een onverbiddelijk deprimerend boek. Vanaf pagina één weten we al dat iedereen dood gaat. De personages in het boek weten het ook. Er is geen ontsnappen mogelijk, niet aan de dood en niet aan de wetenschap dat de mensheid het allemaal over zichzelf heeft afgeroepen. 

Mensen proberen hun naderende einde te ontkennen door wanhopig door te gaan met het "normale" leven van kinderen krijgen, opleidingen volgen en plannen maken voor komende jaren. Als het einde nadert, laten mensen dat meer en meer los en geven zich over aan allerlei destructief gedrag. Het enige lichtpuntje is Officier Dwight Towers, die zijn personeel en vrienden nog wat hoop probeert mee te geven, door te hameren op eervol sterven, waarbij je tot op het laatst het beste uit het leven en jezelf haalt. Maar dat voelt toch erg magertjes. 

Alleen in de zomer lezen, en niet voor het slapengaan.