Alweer Sinterklaas

Deze post is verplaatst naar Jennifer Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

De allerlaatste keer

Een van mijn hobbies is het spelen van rollenspellen. Ik doe dat al sinds ik een jaar of 17 ben (meer dan de helft van mijn leven dus, slik...). Eerst met wat vrienden uit Amsterdam, toen investeerde ik ook in wat boeken, AD&D 2e Editie. Later woonde ik een tijdje in Engeland (zomer en herfst 1999), en daar speelde ik ook wat met studenten. Nog later woonde ik in Nijmegen (sinds 2000) en werd ik lid van Casus Belli (in 2001) waar ik meer mensen leerde kennen die ook van rollenspelen hielden. Ik kende toen al het systeem van Ravenloft. Daar startte ik in 2004 een korte campagne mee, die helaas na een aantal leuke sessies alweer stopte.

Maar in 2006 probeerde ik het opnieuw. Met echtvriend Sander, vrienden D. en J. en een vriendin van J., R. startte ik toen een campagne. Dit was nog voor mijn kinderen geboren waren en voor ik startte met dit blog. En met deze groep hebben we een hoop avonturen beleefd. Karakters werden ontwikkeld, avonturen beleefd, de morele afgrond werd recht in het gezicht gekeken. In 2007 en 2009 zijn we even kort gestopt, omdat eerst onze zoon en daarna onze dochter geboren werd. Het ene na het andere gepubliceerde avontuur speelden we door. Naast de officiële gepubliceerde avonturen, is er ook een levendige community van fans van het systeem. Deze hebben door de jaren heen ook het een en ander geproduceerd aan informatie waar ik gretig gebruik van maakte. Op de website van de Fraternity of Shadows publiceer ik ook mijn avonturen (in het engels, Jennifer's Campaigns).

Dit hele verhaal zou ik natuurlijk niet vertellen, wanneer er nu niet een domper zou komen. Ik stop er mee. Na zes jaar met deze mensen Ravenloft te hebben gespeeld, stop ik. De reden is dat ik een andere langdurige campagne wil beginnen, Pendragon. Onlangs heb ik dat voor mijn verjaardag gekregen en ik voel toch enige druk om met een nieuwe groep een nieuw avontuur te starten. Daar kijk ik naar uit, maar ik moet toch even slikken over de Ravenloft campagne die nu ten einde loopt.

Wie weet kunnen jullie hier binnenkort meer lezen over de stoere ridders die de hele Arthur Saga op hun kop zetten.

Vervangbaar

Gisteren weer met Sander een erg slechte film gekeken, The Expendables (2010). Sylvester Stallone heeft de laatste jaren weer wat succes en hij wilde eens een film maken met allerlei oude actiehelden. En dat is gelukt. Deze film zit vol met oudere actieacteurs die doen waar ze goed in zijn, namelijk one-liners debiteren, terwijl er iets ontploft.
De film is gemaakt door Sylvester Stallone en hem kennen we natuurlijk uit de film First Blood, die ik hier ook wel eens besproken heb.

Het testosteron druipt er van af. 

Spoilers Ahoi!

Nou ja, eigenlijk niet. Het is allemaal zo voorspelbaar, dat ik weinig kan spoilen door het over het plot te hebben. Dat is er bijna niet.

Vooruit, ik doe een poging.

Sylvester Stallone (de namen van de karakters zijn te makkelijk te vergeten) is de leider van een eenheid huurlingen die in hun nadagen zijn. Ze zijn erg goed, maar horen ook nergens bij en zijn allen zo diep getraumatiseerd door hun oorlogsverleden, dat ze nauwelijks kunnen functioneren in het dagelijks leven.
Dan krijgen ze een klus aangeboden, van iemand (Willis, Pulp Fiction), die claimt van de CIA  te zijn. Op een (Caribisch?) eiland Vilena zorgen een militaire dictator (Zayas) een een voormalig CIA agent (Robert, The Dark Knight) voor teveel problemen. Zij moeten beiden definitief uitgeschakeld worden. Stallone gaat met een van zijn maatjes (Statham) op een eerste verkenningsmissie. Maar de situatie lijkt een stuk complexer dan gedacht, bovendien worden ze gespot als buitenlandse spionnen en weggejaagd. Ze slaan de klus af.
Maar inmiddels is Stallone natuurlijk al gevallen voor de (bloedmooie, gepassioneerde) leidster van de rebellen (Itié). Haar betrokkenheid bij de strijd confronteren hem op een onaangename manier met de wijze waarop hij zijn leven heeft doorgebracht, door altijd overal een spoor van geweld te trekken en nergens meer om te geven. Als hij haar achter laat om haar (gruwelijk) lot te ondergaan, zal hij ook het laatste beetje menselijkheid verliezen.
Dus hij gaat terug, samen met zijn makkers. Een hoop geweld, bloed en explosies later is de dictator dood, de ex-CIA man dood, het meisje gered en de totale infrastructuur van Vilena aan puin en iedereen met leiderschapskwaliteiten of connecties buiten het eiland dood. Missie geslaagd en Stallone en zijn mannen kunnen weer verder met hun leven.

Maar Vilena blijft natuurlijk volledig geruïneerd achter. Ik geloof niet dat het de bedoeling was dat we als kijkers die conclusie zouden trekken.

Aangenaam vermaak wanneer je van explosies en harde muziek houdt, verder soso.

Apekooien

Deze post is verplaatst naar Jennifers Gezinsblog, lees daar verder over alles wat mijn gezin en familie aangaat.

Einde van de zomer

Vandaag is het Samhain, het einde van de zomer en het begin van de winter. En het is te merken ook. Met mijn verjaardagsfeestje zaten we nog lekker buiten, te genieten van een herfstzonnetje en nu is het nat en koud en dragen we dikke jassen. ook de wintertijd die laatst is ingegaan doet me geen goed, wat is het donker in de avond!

Brrrr

In de tuin heb ik inmiddels ook alles geoogst wat er te oogsten valt. De opbrengst ligt in de vorm van verschillende zakjes gepureerde tomaten in de vriezer, dus daar kan ik de winter wel mee doorkomen. Hopelijk kan ik komend weekeinde nog wat meer planten snoeien en het tuinmeubilair opruimen en dan is de tuin ook helemaal klaar voor de winter. Verder ben ik er wat later mee dan normaal, maar het is ook weer tijd om mijn dronken kerstcakes te bakken. Om met kerst mijn familie en vrienden iets lekkers voor te kunnen zetten.


Voor ik het weet is het weer lente natuurlijk.