Bevroren bagger

Dit keer twee films in een post, het moet niet gekker worden!

We lopen cultureel hopeloos achter en ik heb pas vorige week voor het eerst de film Frozen gekeken, ondanks dat die film al sinds 2013 links en rechts kinderharten veroverd. Ik was aangenaam verrast.

Spoilers!

De film Frozen gaat over twee zussen. De oudste, Elsa, wordt verteerd door bovenmatig plichtsgevoel en offert haar persoonlijkheid en gezondheid op om haar plicht te kunnen vervullen. De ander, Anna, voelt zich zo in de steek gelaten door focus van de zus op haar taken (en de dood van haar ouders), dat ze enorm hunkert naar affectie en daardoor allerlei impulsieve beslissingen neemt.
Dit alles in ware Disney traditie overgoten met prachtige animatie en leuke meezingliedjes.

Ik keek hem laatst samen met de kinderen, die oud genoeg zijn om dit soort films te waarderen. Ik was nog aangenaam verrast door de volwassen uitwerking van de bovenstaande situatie en de boodschappen die in deze film te vinden waren. Impulsieve zus Anna wilde na een romance van exact een dag, misschien zelfs minder, al trouwen met een prins. Plichtsgtrouwe zus Elsa verbood dit. Dit leidde inmiddellijk tot ruzie en verdere verwijdering tussen de zussen. Dit was meteen een goed moment om de kinderen erop te wijzen dat snel trouwen met iemand nooit een goed idee is, daar moet je rustig te tijd voor nemen en goed over nadenken.
Tot mijn verrassing bleek later dat de love-interest van Anne ook inderdaad de schurk van het verhaal was. Dat had natuurlijk geen verrassing mogen zijn, want een van de signalen van een potentieel gewelddadige partner is dat hij (of zij natuurlijk) heel snel verbintenis is, om zijn slachtoffer aan zich te binden. De kinderen waren het toen roerend met mijn wijze woorden eens.

En zo kan ik meteen soepel een bruggetje maken naar een andere film, die de laatste tijd veel aandacht vraagt. Het kon natuurlijk niet uitblijven, maar 50 Shades of Grey is verfilmd. Ik heb al eens eerder uit de doeken gedaan wat ik van de trilogie vond. Ik ga de film niet zien, één treinongeluk is meer dan genoeg voor mij.
Maar de vrouwelijke hoofdpersoon Ana maakt natuurlijk precies dezelfde fout als Anna (zou het aan de naam liggen?) en begint veel te snel een relatie met een man, die niet het beste met haar voor heeft. En binnen de kortste keren domineert hij haar leven volledig. Het gekke is dat Ana ook niets leert van haar ervaringen. Aan het einde van de trilogie is zij een broedmachine geworden voor de man die alle aspecten van haar leven volledig domineert.
Volgense de recensies is de film behoorlijk wat tammer dan het boek, in elk geval wat de seks betreft. Maar de vrouwonvriendelijke boodschappen (vrouwen moeten zich schikken naar de seksuele wensen van mannen) en manonvriendelijke boodschappen (mannen worden gedreven door hun seksuele en gewelddadige impulsen) uit het boek blijven in de film ook rechtovereind staan. Dit maakt me toch wel treurig.

De tiener Anna uit de film Frozen leert tenminste nog wel van haar fouten, ziet in wat voor een foute vent haar prins eigenlijk is en kiest ervoor om de relatie met haar zuster te redden.

Dus...ik weet wel welke films ik moet kijken als ik een volwassen boodschap mee wil krijgen.

Mark Hughes zegt het allemaal veel beter dan ik.