Where Are My Children

Where Are My Children (1916) is een film uit de hele oude doos. Deze film van Phillips Smalley en probeert voor het eerst de gevoelige onderwerpen van anticonceptie en abortus aan te kaarten. Tyrone Power speelt de hoofdrol en zijn vrouw speelt ook zijn vrouw in de film. 

Anticonceptie en abortus zijn natuurlijk altijd al bij ons geweest, maar in de negentiende en twintigste eeuw werden de methoden een stuk veiliger en betrouwbaarder, waarmee het gebruik ook omhoog ging. En er kwamen natuurlijk meteen allerlei denkers met een mening over anticonceptie, abortus, emancipatie van vrouwen en de toekomst van de samenleving. 

In 1916 was er in de Verenigde Staten een rechtszaak tegen Margaret Sanger, die een kliniek voor anticonceptie had geopend. Deze rechtszaak zorgde voor heel veel aandacht voor het onderwerp van anticonceptie en gezinsplanning. Deze film surft duidelijk mee op de golf van aandacht voor het onderwerp.    

Spoilers

De film begint met Richard Walton (Powers), een aanklager met een rechtszaak tegen Dr. Homer. Deze dokter wordt beschuldigd van het verspreiden van pornografisch materiaal, hij werpt zelf tegen dat hij alleen maar kennis over het menselijk lichaam, conceptie en anticonceptie verspreid. Hij ziet dagelijks gezinnen, die teveel kinderen krijgen en hen mishandelen, verwaarlozen en niet te eten kunnen geven. Anticonceptie is dan verstandig. 

Na afloop van de rechtszaak gaat Walton naar huis en treft daar zijn vrouw (Powers) en zijn zuster (Blynn) en haar man (Hope). Zijn zus en haar man hebben zojuist een baby gekregen, volgens goed eugenetisch plan. Het is een schattige baby. Walton zou ook graag kinderen willen, maar hij en zijn vrouw hebben nog geen kinderen mogen krijgen. 

Dan blijkt dat zijn vrouw graag gaat feesten met haar vriendinnen. Wanneer blijkt dat zij zwanger is, is zij bang dat zij haar feestjes op zal moeten geven als moeder. Een van haar vriendinnen kent een dokter, Dr. Malfit (De la Cruz). Deze voert illegale abortussen uit. Mevrouwe Walton komt steeds vaker langs bij deze dokter. 

Op een dag komt bij de Waltons zowel broer Roger van mevrouw Walton (Blake) over de vloer, als de jonge dochter Lilian (Rogers) van hun huishoudster (Drew) langs. Roger is een onbetrouwbaar sujet en binnen de kortste keren heeft hij Lilian om zijn vinger gewonden. Het arme kind is natuurlijk snel zwanger en dan laat Roger haar zitten. Wanhopig wendt Lilian zich ook tot Dr. Malfit. Maar er gaat iets mis en de arme Lilian sterft aan de gevolgen van de abortus. 

Dan wordt ook duidelijk wat Dr. Malfit precies doet en ook hij wordt voor het gerecht gesleept en aangekleed door Walton. In de nasleep van de rechtszaak wordt ook duidelijk dat alle high society dames, waaronder zijn eigen vrouw ook regelmatig bij Dr. Malfit langsgingen. Geen wonder dat hij geen kinderen heeft. 

In een nawoord zien we dat mevrouw Walton uiteindelijk niet meer in staat was om kinderen te krijgen en dat zij en haar man eenzaam en alleen oud worden. 

Conclusie

Dit is een film met een hoop boodschappen en ik ben het met alle boodschappen oneens! 

Het begint er al mee dat er een heel duidelijk onderscheid gemaakt wordt tussen anticonceptie en abortus. En anticonceptie is goed, want dan kunnen ongeschikte ouders (arm, ongeschoold, ongehuwd, lagere klasse) stoppen met het krijgen van kinderen, waar ze toch niet voor kunnen zorgen. Hier zit natuurlijk een doodenge eugenetische gedachte achter, die ook behoorlijk expliciet gemaakt wordt door de film. Het kind van de zus en zwager van de Waltons is een kind van twee rijke, hoogopgeleide mensen en dus "goed", die mag geboren worden. 

En abortus is slecht, want dat wordt alleen gedaan door domme vrouwen die hun society-leven belangrijker vinden dan kinderen opvoeden. En je gaat er dood aan, of je bent voor het leven onvruchtbaar. Dat een abortus ook kan plaatsvinden om het leven van een vrouw te redden of noodzakelijk is al nazorg na een spontane miskraam, wordt totaal niet benoemd in deze film. Ook abortus na falende anticonceptie of verkrachting wordt niet benoemd. 

De boodschap is eigenlijk dat de lotsbestemming van vrouwen gezin en kinderen is. Alle (normale, rijke, getrouwde (blanke?)) vrouwen zouden dat moeten willen. Vrouwen hebben zeker niet iets te willen voor zichzelf, zoals werk of feesten met vriendinnen. Hun hele leven zou in dienst moeten staan van man en (potentiële) kinderen. 

Nou komt deze film natuurlijk uit een andere tijd (meer dan 100 jaar oud mensen), dus wat andere ideeën over kinderen krijgen of juist niet krijgen is nog wel te vergeven. Maar dit gaat allemaal wel erg ver. 

We mogen dankbaar zijn dat vrouwen tegenwoordig wat meer mogelijkheden hebben om hun eigen leven in te richten en beslissingen te nemen over over zij wel of niet kinderen willen.