Cthulhu

Op de valreep is het toch nog gelukt, de twaalfde film met Cthulhu thema dit jaar is de film Cthulhu (2007) van Dan Gildark. De hoofdpersoon wordt gespeeld door Jason Cottle en ik zag nog Tori Spelling voorbij komen, die ik nog ken uit Beverly Hills 90210.   

De film combineert elementen uit The Shadow over Innsmouth en The Call of Cthulhu. The Shadow over Innsmouth is uit 1931 en The Call of Cthulhu uit 1928. In Dagon hebben we natuurlijk al eerder een bewerking van het verhaal The Shadow over Innsmouth gezien, maar deze film voegt nog het een en ander toe.  

Spoilers

De film begint met Russel Marsh (Cottle) die uit zijn slaap gebeld wordt met het bericht dat zijn moeder is overleden en dat hij naar huis moet komen voor de begrafenis. Dan blijkt dat Russel homoseksueel is en dat dat tot spanningen heeft geleid met zijn conservatieve familie in Rivermouth. Onderweg naar Rivermouth luistert Russel naar de radio en de wereld is er slecht aan toe. Overal is oorlog en het klimaat is volledig naar de gallemiezen.

Wanneer Russel eenmaal in Rivermouth is aangekomen, ontmoet hij daar alle andere familie en vrienden van zijn moeder. Eigenlijk wil Russel zo snel mogelijk weer terug naar Seattle, hoe sneller hij de begrafenis en afwikkeling van de erfenis kan afhandelen, hoe liever het hem is. Maar dat is nog niet zo makkelijk. Zijn vader, Eerwaarde Marsh (een doodenge Kleinsmith) wil graag dat hij de familienaam voortzet (door middel van een heteroseksuele relatie) en het leiderschap over de cultus van hemzelf overneemt. Dat gedoe met homoseksualiteit en een universitaire carrière was leuk, maar nu is het tijd om volwassen te worden. 

Russel weet meteen weer waarom hij Rivermouth de rug heeft toegekeerd en hij verlaat het ouderlijk huis en maakt een wandeling door het dorp, terwijl hij terugdenkt aan zijn jeugd. In een verlaten warenhuis vindt hij namen van honderden kinderen op de muren geschreven, hij weet dat sommigen ervan verdwenen zijn. Russel komt ook zijn oude vlam Mike (Green) weer tegen en maakt kennis met Susan (Spelling), die wel heel veel interesse in hem toont. Die nacht droomt Russel van het dorp en zijn jeugd en hij wordt wakker met een stenen knuppel in zijn handen, met vreemde inscripties erop. 

De volgende morgen besluit Russel om zijn haar af te scheren (waarmee hij ineens veel op zijn vader lijkt) en hij gaat op onderzoek uit om antwoorden te krijgen op zijn vragen rondom zijn vreemde jeugd, de cultus van zijn vader en de lijsten met namen van lokale kinderen. 

Russel komt Susan weer tegen die erg duidelijk een kind wil van hem. Russel weigert, maar wordt dan gedrogeerd en verkracht door Susan. Er volgt nog een hallucinante toch door ondergrondse tunnels onder het dorp, bevolkt door vreemde wezens. 

Uiteindelijk wordt het duidelijk dat het geraaskal van zijn vader volledig correct is. Zijn vader is leider van een cultus, de vreemde vissengod die zij aanbidden is echt en momenteel is het einde van de wereld nabij. En nu wil vader Marsh zich graag bij de eeuwig levende vis-mensen voegen, maar dan moet Russel eindelijk ophouden met zijn kinderachtig gedoe en zijn plek als leider innemen. En dat kan het beste door meteen maar zijn minnaar Mike te offeren...

Conclusie

Dit was nog best een enge film. En door de introductie van de hoofdpersoon als homoseksuele man krijgt de film nog een extra laag. Russel dacht dat hij niet in het dorp paste vanwege zijn homoseksualiteit, maar eigenlijk was het omdat hij een functionerend moreel kompas had. De vervreemding die hij voelt bij zijn terugkeer, wordt alleen maar verergerd omdat hij (ook nog) homoseksueel is. 

Verder droomde Russel veel en had hij last van opdringerige herinneringen, dus af en toe was het onduidelijk of dingen echt gebeurden, of dat het een droom of een herinnering was, wat de situatie alleen maar beklemmender en bevreemdender maakte. Ook bleek dat Russel echt niemand kon vertrouwen in zijn eigen familie, allemaal bogen zij voor Eerwaarde Marsh en zijn vreemde plannen. 

Geen beste film, maar wel een hele beklemmende. De nare sfeer van een klein dorp waarin iedereen elkaar kent en men een geheim bewaart waar je geen deelgenoot van bent, kwam echt heel goed over.