Vakantie - L'eau d'Heure II

Zeer inspirerend voor de jongste kerkgangers.

We hebben natuurlijk nog meer gedaan dan alleen rondhangen en kindle lezen in een piepklein huisje, toen we op vakantie waren. We zijn er ook lekker op uit geweest. Naar het nabijgelegen Maredsous bijvoorbeeld. Maredsous zelf is een piepklein gehucht, maar het is bekend van een groot klooster dat daar gebouwd is. Het klooster staat ook bekend om het bier en kaas die daar door de monniken zelf gemaakt werdt. Inmiddels doen ze dat niet meer, maar kerk en klooster zijn nog te bezoeken. 

De Abdij, de kerk is links (niet te zien op de foto).  

Een van de kerktorens en de zijkant van het klooster, opgetrokken in NeoGotische stijl. 

Het hele complex is in een keer opgetrokken in Neo Gotische stijl. Dit maakt het wel extra indrukwekkend en imposant. Het complex is geen verzameling van kleine gebouwtjes die na verloop van tijd bij elkaar gevoegd zijn. Hier is echt in één keer flink was inzet (en waarschijnlijk geld) tegenaan gegooid, om een statement te maken.

We zijn alleen naar de kerk geweest, die vrij toegankelijk was. Er werden ook rondleidingen door de abdij gegeven, maar dat was net op een beetje een ongelukkig moment toen wij er waren. Dus dat hebben we aan ons voorbij laten gaan. De kerk was erg mooi en sober ingericht, met een paar prachtige glas-in-lood ramen. Maar helaas ook erg in verval. Er was duidelijk een vochtprobleem en hier en daar kwam het pleister werk behoorlijk los van de muren.

Vriend D. wees ons er eens op dat de katholieke kerk soms best het een en ander weg heeft van Disney-land, zeker wanneer je naar bedevaartsoorden als Lourdes gaat. Toen wij in het museumwinkeltje bij het complex stonden, kregen wij dat gevoel ook erg sterk. Er was ontzettend veel geld uit te geven aan allerlei kerkelijke en minder kerkelijke (aromatische oliën!) spullen, en de opbrengste zou natuurlijk naar de kerk gaan.

De kaas.

Ook konden we nog kazen en bieren, zoals die ooit gebrouwen werden door de monniken (maar nu al jaren niet meer) kopen in het winkeltje. Samen met de bijpassende broden, worsten en glazen.

Ik had forel en Sander had Waterzooi.

We hebben zeer uitgebreid gelunched in het bijbehorende bezoekerscentrum. Daar verbaas ik me altijd over in België, de kwaliteit van het eten dat je nog kan krijgen in de meest eenvoudige eet-tentjes. Zoals bijvoorbeeld een kantine-achtig lokaal in een bezoekerscentrum van een kerk met abdij. En tegen een zeer betaalbare prijs. Ik snap niet waarom een McDonalds nog voet aan de grond krijgt in België. En waarom Belgen niet veel dikker zijn.

En dat ging dus (met enige moeite) helemaal op. 

Een koffiebeker.