Translate

dinsdag 9 juni 2020

Barbarella

Onlangs weer via een videoverbinding met vrienden een film gekeken, Barbarella (1968) van Roger Vadim. In deze klassieke film speelt Jane Fonda (Klute) natuurlijk haar iconische rol en verder zien we nog John Philip Law (The Golden Voyage of Sinbad).


Spoilers

Aan het verhaal valt weinig te spoilen, want er is niet veel verhaal. Barbarella valt eigenlijk van de ene situatie in de andere en probeert zich daar doorheen te slaan. 

Het verhaal start met Barbarella (Fonda), die terugkomt van een missie en zich uitkleedt in vrije val (met zeer discrete begintiteling, dat dan weer wel). Dan wordt zij opgeroepen door haar baas, de President van de Aarde (Dauphin). Het is geen enkel probleem dat Barbarella hem naakt te woord staat, dat soort gekke vooroordelen heeft de mensheid lang geleden al achter zich gelaten.
De President heeft slecht nieuws. In een ver sterrenstelsel heeft een kwaadaardig genie, Durand Durand een Positronische straal uitgevonden, hiermee kan hij weer oorlogen beginnen. Dat lijkt Barbarella onwaarschijnlijk, er heerst al eeuwen vrede in het universum, desondanks wordt zij op missie gestuurd.

Barbarella stort al snel neer op een planeet in de buurt van waar de rapporten over Durand Durand vandaan kwamen. Daar wordt zij meteen aangevallen door een soort kleine, monsterlijke kinderen en hun mismaakte robot-poppen (Echt eng). Dit leidt er toe (en niet voor de eerste keer) dat haar kleren gescheurd raken en dat ze naast haar andere zorgen, ook op zoek zal moeten naar nieuwe kleren.


Gelukkig wordt zij net op tijd gered door een lokale man, Mark Hand (Tognazzi) die nog niet zo beschaafd is als de mannen van de Aarde. Hij wil graag seks met Barbarella in ruil voor haar redding. Barbarella heeft daar geen problemen mee, maar moet even slikken als hij echte, fysieke seks wil, in plaats van beiden een pil nemen. En daar heeft ze goede redenen voor.

Barbarella: That? Why nobody's done that for centuries. I mean, nobody except the very poor, who can't afford the pills and the psychocardiogram readings.
Mark Hand: Why not?
Barbarella: Cause it was proved to be distracting and a danger to maximum efficiency. And, and because it was pointless to continue, when other substitutes for ego support and self esteem were made available.


Gelukkig blijkt de fysieke liefde bedrijven iets beter te zijn dan wat Barbarella gewend was en terwijl zij bijkomt, repareert Hand haar ruimteschip, zodat ze verder kan naar Sogo, waar Durand Durand blijkt te leven.

Eenmaal in de buurt van Sogo stort haar schip weer neer, in het labyrinth buiten Sogo. Al snel wordt ze daar opgevangen door Professor Ping (Marceau), die haar schip wel kan repareren, maar haar ook waarschuwt voor alle kwade inwoners van Sogo. Maar zo lang haar schip kapot is, kan zij toch niet naar Sogo komen, tenzij ze kan vliegen.
In het Labyrinth bevindt zich ook de blinde Engel Pygar (Law), maar door wat tegenslag heeft hij de wil om te vliegen (en te leven?) verloren. Gelukkig heeft Barbarella wel een idee om het ego en zelfvertrouwen van de engel een boost te geven. Dus na een rondje seks kikkert de engel enorm op en kan weer vliegen (nog wel steeds blind). Pygar brengt Barbarella naar Sogo.

Onder Sogo stroomt de Mathmos, die zich voedt met de slechte daden ze ook stimuleert. Dat leidt voornamelijk tot overmatig drugsgebruik en seksueel misbruik onder de bevolking. Barbarella en Pygar komen al snel in de problemen, ze worden gevangen genomen door de Tiran van Sogo (Pallenberg) en haar Conciërge (O'Shea). Maar gelukkig wordt Barbarella weer gered door een knappe man, Dildano (Hemmings, die we ook zagen in Camelot en nee, ik verzin dit niet), leider van het verzet tegen de Grote Tiran. Ook deze Dildano wil graag seks in ruil voor een redding en Barbarella gaat daar maar al te graag in mee. Tot grote teleurstelling van Barbarella is Dildano een beschaafd man en hij maakt liever gebruik van de pillen.

Barbarella heeft nog steeds haar missie om Durand Durand te vinden. Nu werkt zij samen met het verzet onder leiding van Dildano (Nee, ik kon ook niet stoppen met lachen). Maar zij wordt bijna meteen weer gevangen genomen door de Conciërge, die ook Durand Durand blijkt te zijn. Hij wil haar doden door middel van zijn Excessive Pleasure Machine, maar Barbarella is inmiddels zo in contact met haar gevoelens, dat het ding doorbrandt. 
Durand Durand sluit Barbarella op met de Grote Tiran in de prive-vertrekken van de Tiran, waardoor zij in de Mathmos zullen vallen, terwijl Durand Durand de macht grijpt in Sogo. Uiteindelijk komt alles samen, de rebellen vallen Sogo aan, Durand Durand pleegt zijn coup en de Mathmos wordt wild. Barbarella weet door haar pure onschuld te ontsnappen aan de Mathmos en zij wordt, samen met de Grote Tiran gered door Pygar, maar verder komt iedereen in Sogo om, inclusief de vluchtelingen in het Labyrinth. En dit is het goede einde.

Conclusie

Je moet deze film eens gezien hebben wegens de curiositeitswaarde en de culturele impact van de film, maar niet voor de inhoud van de film zelf. Het verhaaltje is fluttig en niet meer dan een reden om een zeer knappe Jane Fonda in miniscule (vaak gescheurde) pakjes te laten rondrennen en veel (brave) seks en (lachwekkend) geweld in beeld te brengen. 
De eerste helft van de film is het beste, maar wanneer Barbarelle eenmaal met Pygar in Sogo arriveert, wordt het verhaal te onduidelijk, de aankleding van de sets te goedkoop en de verschillende karakters te onwaarschijnlijk. 
De sets en aankleding in vooral de eerste helft zijn erg goed gedaan, maar daarna zakt dat toch ook te veel in. 

Vooral kijken om eens te zien wat mensen nou leuk vonden in de jaren '60. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten