Uitdaging voor 2025 - Call of Cthulhu

Jaren geleden besloot ik eens om mezelf een uitdaging op te leggen, door eens in de week peulvruchten te eten in het Internationale Jaar van de Peulvrucht (in 2016). Daarna heb ik iedere maand een boek uit mijn jeugd herlezen (2017). En nog eens later heb ik iedere maand een Koning Arthur film gekeken (2018). Nu ben ik alweer bezig met een langlopend rollenspel, Call of Cthulhu. Dus daar hoort een nieuwe uitdaging bij.  

Welke films over de wereld van H. P. Lovecraft kan ik kijken in 2025? H. P. Lovecraft is natuurlijk de schrijver waar het allemaal mee begonnen is. Hij schreef verschillende griezelverhalen met als thema de nietigheid van de mens in een onmetelijk groot en onmetelijk oud universum. Een ander belangrijk thema was voor hem de angst voor het vreemde (en zeer veel racisme was hem niet vreemd). Zijn verhalen over monsters uit de ruimte of het totale gevoel van vervreemding wanneer je in een onbekende en onbegrijpelijke omgeving bent, lenen zich wel voor verfilmingen. 

Als ik op de IMDB kijk, is hij betrokken bij meer dan 290 projecten als schrijver. Daar moeten toch een aantal leuke films tussenzitten? In het verleden heb ik al eens een verfilming van Whisperer in the Darkness gezien, maar er is dus nog veel meer. Ik ga eens kijken of ik elke maand een Cthulhu film kan kijken. 

In het verleden zag ik al eens The Call of Cthulhu (2005) van Andrew Leman en de H. P. Lovecraft Historical Society. Zij hebben het gelijknamige verhaal van H. P. Lovecraft in 2005 verfilmd in de stijl van Stomme Zwart Wit films. Het oorspronkelijke verhaal is in 1928 gepubliceerd en heeft het hele idee van de cosmische horror en het monster Cthulhu geïntroduceerd aan de wereld.  

Spoilers

Het verhaal wordt vrij trouw vervolgd. We beginnen met Francis Wayland Thurston (Foyer), die aan zijn arts (Bolen) vertelt hoe hij in een psychiatrisch ziekenhuis terecht is gekomen. Het begon allemaal met de erfenis van zijn oudoom, Professor Agnell (Lucas). Deze is in 1927 overleden en liet alles na aan zijn achterneefje. Naast alle gebruikelijke spullen, ook een afgesloten kist vol met vreemde rapporten. Zijn oudoom Agnell gaf de opdracht om alles te verbranden, maar gegrepen door nieuwsgierigheid, begon Thurston toch de rapporten te lezen. 

Henry Wilcox

Het begint met een verslag uit 1925 van de gesprekken tussen Professor Agnell en kunstenaar Henry Wilcox in maart van dat jaar. Wilcox heeft een kleisculptuur gemaakt met een raar octopus - mens - monster en hij wil van archeoloog Agnell weten wat hij heeft gemaakt. Wilcox vertelt dat hij steeds dromen heeft en dan droomt van een eeuwenoude, vreemde stad, waar afbeeldingen van dit monster te zien zijn. Agnell herkent de beelden totaal niet. Na een zenuwinzinking stoppen de dromen van Wilcox en kan hij ze ook niet meer herinneren. Maar Agnell is gefascineerd en verzamelt allerlei krantenknipsels. Over de hele wereld waren er in die periode kunstzinnige, gevoelige types die last hadden van nachtmerries en andere geestelijke problemen. 

Inspecteur Lagrasse

Een ander verslag gaat over een ontmoeting die Professor Agnell in 1908 had op een bijeenkomst van de Archeologische Vereniging waar hij lid van was. Inspecteur Lagrasse (Mersault) van de politie van New Orleans was het jaar ervoor betrokken bij een politieactie in de moerassen rond New Orleans, en daar hadden zij een confrontatie met een groep mannen die lokale vrouwen en kinderen wil gebruiken in vreemde en ongezonde rituelen. Inspecteur Lagrasse wist de mannen allemaal op te pakken, maar hij vond ook een vreemd beeldje, van een soort octopus - mens - monster. En hij wil weten of de heren professoren het beeld herkennen. 

Professor Webb (Lynch, The Whisperer in the Darkness) herkent het beeldje. Jaren geleden deed hij onderzoek bij de Eskimo's. En een gecorrumpeerde sjamaan vereerde een vergelijkbaar beeldje. Ook die sjamaan was moorddadig en Webb verloor zijn oog bij die confrontatie. 

Zeeman Johanson

Het spoor lijkt dood te lopen. Iedereen die bij deze zaken betrokken was of meer kan weten is inmiddels dood of niet meer geïnteresseerd en Thurston wil de zaken laten rusten. Maar dan op een dag valt zijn oog op een oude krant uit 1925 met een artikel over het schip "Alert" dat met maar één bemanningslid was aangetroffen, dobberend op zee in de buurt van Nieuw Zeeland. Het verhaal van het overlevende bemanningslid Johanson is vreemd en het artikel vertelt verder weinig. Maar de data uit het artikel komen overeen met het verslag van professor Agnell over Wilcox in maart 1925. 

Thurston besluit naar Nieuw Zeeland te reizen om te kijken of hij meer informatie kan vinden. Daar hoort hij dat Johanson is teruggekeerd naar Noorwegen. Maar er is aan boord van de "Alert" wel een beeldje gevonden, weer een octopus - mens - monster. Thurston wil Johanson nu persoonlijk spreken en reist naar Noorwegen. 

 

Eenmaal aangekomen in Noorwegen, blijkt dat Johanson is overleden. Maar zijn weduwe wil zijn dagboek wel uitlenen aan Thurston. Deze begint te lezen. Johanson en de rest van de bemanning vonden de "Alert" zonder bemanning. Zij onderzochten de "Alert" en lazen in het logboek dat het onderweg was naar een onbekend eiland in de buurt. De kapitein besloot om de zaak verder te onderzoeken. Zij vonden het eiland, wekten een monster uit de krochten van de aarde op en gingen bijna allemaal ten onder. Alleen Johanson en één collega wisten te overleven. Johanson wist het monster te verslaan door het te rammen met de "Alert". 

Dit waanzinnige verhaal en de implicaties ervan hebben Thurston tot waanzin gedreven en hij slijt nu zijn dagen in een psychiatrische inrichtingen. Maar welk effect hebben zijn woorden op zijn arts?

Conclusie

Dit was een prima verfilming! Het verhaal The Call of Cthulhu leent zich prima voor een verfilming. Verder valt door de keuze voor een stomme film en zwart wit, valt het ook niet zo op dat het acteerwerk niet altijd even goed is. De wat overdreven acteerstijl hoort bij deze periode van films maken. En door de verschijning van Cthulhu een Stop - Motion animatie te maken, was het ook mogelijk om zijn verschijning echt eng te maken, met al zijn wriemelende tentakels. 

Verder stipt dit verhaal ook meteen verschillende horror elementen aan. Meer kennis is niet altijd beter. Professor Agnell en later zijn achterneef Thurston zijn (mede door moderne techniek als kranten) in staat om gebeurtenissen van over de hele wereld en uit verschillende tijden met elkaar in verband te brengen en gruwelijke conclusies te trekken over wat de mensheid te wachten staat. Het drijft Thurston en anderen tot waanzin. 

En zonder dat wij het weten, leven er onder het oppervlak van de aarde gruwelijke monsters. Zij zijn in staat om de gehele menselijke beschaving in een keer te vernietigen en we weten niet eens dat zij er zijn. En wanneer de sterren goed staan, zullen zij wakker worden. Het was puur geluk dat Johanson in de buurt was en de tegenwoordigheid van geest had om Cthulhu te rammen. Maar het is slechts een uitstel. 

Leuke, korte film om eens te kijken en een introductie te krijgen in de wereld van Lovecraft.