Dragonlance

Enige tijd geleden kwam ik erachter dat mijn echtgenoot nog nooit de Dragonlance - verhalen had gelezen! Een gapend gat in zijn culturele opvoeding natuurlijk. We spelen al meer dan 30 jaar (A)DnD in verschillende versies, we hebben ooit verschillende boeken uit de Drizzt - Serie gelezen en ik heb de Dragonlance verhalen wel eens gelezen, maar hij kennelijk niet. Na een huwelijk van bijna 20 jaar denk je iemand te kennen en dan dit!

De boeken zijn voortgekomen uit de ADnD rollenspellen die schrijvers Margaret Weis en Tracy Hickman speelden terwijl ze voor TSR werkten. En dat heeft geleid tot boeken, game - modules en uiteindelijk een heel universum aan media. Maar het begon met deze drie boeken. 

Ik kan me herinneren dat ik deze boeken leende van een vriendin van de middelbare school. Daar heb ik in 1989 eindexamen gedaan, dus ik denk dat ik deze boeken dan in 1987 of 1988 gelezen heb. Ook alweer een eeuwigheid geleden. Dus nadat Sander de boeken uitlas, heb ik ze ook nog eens gelezen. En er was toch wel veel weggezakt. 

Spoilers

Voor een stel boeken uit 1985 (bijna 40 jaar geleden, slik) zou het niet nodig moeten zijn, maar ja, wat weet ik nou. 

Dragons of Autumn Twilight

De wereld van Krynn is niet in orde. Zo een 300 jaar geleden was er een enorme ramp, met eem meteoriet die insloeg en bijna alle beschavingen heeft weggevaagd. De Goden hebben de wereld verlaten en de intelligente wezens bleven alleen achter om de wereld weer op te bouwen. Dat is inmiddels aardig gelukt, maar de Goden zijn niet teruggekeerd en intussen zijn er allerlei oplichters in het gat van de verdwenen priester gesprongen lichten zij de mensen op.

Tanis, Goldmoon en Sturm

We volgen een groep avonturiers, die na hun omzwervingen terugkeren naar het dorp Solace, Tanis (Half - Elf Ranger), de tweelingbroers Caramon (Human Fighter) en Raistlin (Human Mage), Sturm (Human Paladin van Solamnia), Flint (Dwarven Fighter) en Tas (Kender Thief). Zij zijn teleurgesteld in hun missie. Zij hebben Krynn van onder tot boven doorzocht, op zoek naar een teken van de Goden. Maar ze vonden alleen maar onrust en geruchten van oorlog. Bovendien is het laatste lid van hun gezelschap, Kitiara (zus van Caramon en Raistlin en voormalige minnares van Tanis), niet op komen dagen. 

De eerste avond in Solace blijkt dat de problemen ernstiger zijn dan de reisgenoten dachten. Solace is overgenomen door een pseudo - religieuze orde en Draconians en onderdrukken de lokale bevolking. Wanneer de Barbaren (een klasse, geen oordeel verder) Goldmoon en Riverwind lastig gevallen worden, doen de helden heldhaftig en redden hen. 

En dat is de start van een missie. Goldmoon heeft een staf van de verdwenen Godin Mishakal en kan hiermee mensen daadwerkelijk genezen. De groep reist Krynn over, op zoek naar nog meer tekenen van de Goden. Zij pikken nog wat meer reisgenoten op, realiseren zich dat er een leger is met slechte draken die op het punt staan heel Krynn te overspoelen en krijgen hulp van nobele medestanders. Uiteindelijk valt de terugkeer van de Goden niet meer te ontkennen. Maar er zijn niet alleen goede Goden, maar ook kwade. En ook zij laten hun invloed gelden. 

Dragons of Winter Night

In het tweede deel van de trilogie wordt de spanning opgevoerd en ziet het er beroerd uit voor de helden van het verhaal. Inmiddels hebben ze ook Laurana opgepikt, een jonge elfenprinses, met een enorme crush op Tanis. 

De helden leren van het bestaan van zogenaamde Dragon Orbs, waarmee de enorme draken te beheersen en commanderen zijn. Hiermee zou het Drakenleger verslagen kunnen worden. Maar dan raakt de groep gesplitst en iedereen probeert op eigen kracht te werken aan de missie. 

Tas, Laurana en Kitiara

Tanis, Goldmoon, Riverwind, Caramon, Raistlin en Tika (een vluchteling uit Solace en love interest van Caramon) vluchten naar Silvanesti, verslaan daar een draak en bemachtigen een Dragon Orb. De groep vlucht naar kuststad Flotsam. Daar bevindt zich het leger van de blauwe draken met als generaal de ex - geliefde Kitiara van Tanis! Zij en Tanis hernieuwen hun relatie. Tanis doet dat om zijn vrienden niet te verraden (Dat zou ik ook zeggen). 

Ondertussen vluchten Sturm, Flint, Tas, Laurana en haar broer Gilthanas en Ellistan met andere ridders van Solamnia naar het zuiden. In het poolgebied weten zij een witte draak te verslaan en ook een Dragon Orb te bemachtigen. De groep vlucht verder en komt terecht in een broeiende oorlog tussen de gevluchte elfen van Qualinesti en de gevluchte elfen van Silvanisti. Zowel de Silvanesti als de Qualinesti willen beiden de Dragon Orb afnemen van Laurana.  

Sturm neemt de Dragon Orb mee naar Sancrist. Laurana, Flint, Tas, Gilthanas en Ellistan vluchten en leren tijdens hun vlucht over eerdere drakenoorlogen en herontdekken de Dragonlance, een wapen waarmee de draken bestreden kunnen worden!

Sturm sluit zich in in een groot fort weer aan bij Laurana en de rest. Het leger van de blauwe draken zal snel aanvallen. Laurana gebruikt de Dragon Orb om de draken en de Draconians in de val te lokken. Ze boeken een onmogelijke overwinning op het leger van de blauwe draken, maar de prijs is hoog. Sturm sterft en generaal Kitiara laat aan Laurana weten dat Tanis liever met haar, vrouw van de wereld, in bed ligt. 

Dragons of Spring Dawning

De groep van Tanis, Goldmoon, Riverwind, Caramon, Raistlin en Tika vluchten per boot weg uit Flotsam, nagezeten door Kitiara en haar blauwe draak. Om te ontsnappen varen zij een eeuwige draaikolk in. Raistlin vlucht met behulp van de Dragon Orb naar de Grote Bibliotheek van Palanthas en wordt daar een Zwarte Magiër. 

Caramon, Tika en Raistlin

Ondertussen Laurana de Gouden Generaal van de overlevende Ridders van Solamnia in Palanthas geworden. Daar ontmoet zij haar broer Gilthanas, die de goede draken heeft meegenomen. Nu kan Laurana een Drakencavalerie uitrusten van goede draken, ridders van Solamnia en Drakenlansen. Het tij van de oorlog keert! Laurana en haar leger bevrijden de stad Kalaman. Daar treft zij Kitiara, die liegt dat Tanis stervende is, hij wil Laurana een laatste maal zien. Laurana gelooft dat en wordt (voorspelbaar genoeg) gevangen genomen en ontvoerd. 

Ondertussen belanden Tanis en de zijnen ook in Kalaman en horen van de ontvoering van Laurana. Tanis start een reddingsmissie. Tanis weet zich naar de zijde van Kitiara te kletsen, terwijl de rest in de gevangenis belandt. Caramon, Tika en Tas weten te ontsnappen, terwijl Tanis gebruikt maakt van zijn positie om een zware slag toe te brengen aan het leiderschap van de Drakenlegers.

In de daaropvolgende chaos vallen de drakenlegers volledig uit elkaar en de nog levende helden weten elkaar uiteindelijk te treffen. 

Conclusie

Het was superleuk om dit boek weer eens te herlezen. Veel was in de afgelopen 30 jaar toch blijven hangen. Aan de andere dit boek is wel een kind van zijn tijd, de jaren '80 waren zeer aanwezig in dit boek. 

Een sterk punt van het boek vond ik de opbouw van de wereld van Krynn en de verdeling van de wereld in "goed", "neutraal" en "kwaad". De natuurlijke orde is een situatie van beweging en veranderingen. Een volledig kwade wereld is verkeerd en niet levensvatbaar, maar aan teveel goedheid gaat de wereld ook ten onder. En de les van balans en evenwicht is een belangrijke les die alle helden op hun eigen manier moeten leren. 

Zo worstelt Tanis steeds met zijn afkomst als half mens/ half elf en de brute manier van zijn conceptie. Zijn strijd wordt ook gesymboliseerd door de twee vrouwen in zijn leven, de onschuldige, blonde Laurana en de seksueel ervaren, donkerharige Kitiara. De tweeling Caramon en Raistlin zijn elkaars volstrekte tegenpolen, de een is goed, sterk en niet al te slim. De ander is slecht, zwak en hoog intelligent. En ze hebben en volstrekt symbiotische relatie, waarin geen ruimte is voor eigen ambities of eigen levens. Als Raistlin op de meest beroerde manier afstand schept van zijn broer, is er voor beiden eindelijk ruimte om hun eigen wensen na te streven. Zelfs Tika moet een balans zien te vinden in haar leven, ze kan niet alleen maar leeghoofdige barmeid zijn, ze moet ook leren vechten voor de dingen die zij belangrijk vindt. 

Verder zijn de belangrijkste hoofdpersonen ook goed uitgewerkte karakters. De meesten hebben ambities, wensen en zorgen. Daar hebben ze het ook regelmatig over met elkaar en in de loop van het boek realiseren ze hun ambities en wensen en bieden hun zorgen het hoofd (of juist niet). Al met al behoorlijk wat ontwikkeling voor een flink aantal personages. 

Maar het boek heeft ook zwakke punten, veel zwakke punten. Zo is dit een product van de jaren '80 en dat is te zien. Alle vrouwen zijn bloedmooi, op hun eigen manier. Bovendien hebben alle goede vrouwen een primair zorgende rol. Goldmoon is een priesteres van een Godin van genezing. Tika heeft met haar carrière als barmeid ook een dienstbare en zorgende rol. Later wordt ze wel een vechter, maar een hele slechte, die het vooral moet hebben van mensen strategisch op het achterhoofd slaan met een zwaar voorwerp. Laurana schopt het tot generaal, maar dat is meer een politieke en public relations taak dan dat zij daadwerkelijke vijanden over de kling jaagt. 

De enige vrouw die openlijk ambities heeft, die niets te maken hebben met verzorgen of genezen, is moreel en zedelijk corrupt en een tegenstander van de helden.    

Verder is het plot bij vlagen ook behoorlijk slecht. In het eerste boek hebben de helden wel heel weinig keuzevrijheid. Het plot krijgt een kick - start doordat mooie (en dus aardige) mensen worden lastig gevallen. Daarna stuiteren de helden van de ene plot - ontwikkeling door naar de andere, zonder dat zie die zelf op een betekenisvolle manier beïnvloeden. Verder ergeren de karakters zich ook wel enorm aan elkaar, zozeer zelfs dat ik me afvraag waarom ze samen blijven en intensief met elkaar optrekken. Ze zouden misschien beter kennissen kunnen zijn. En Raistlin krijgt wel heel erg veel haat over zich heen, omdat hij de rode mantel van een neutrale magiër draagt. Misschien is het wel alle wantrouwen van zijn vrienden die hem naar het duistere pad drijven. 

In het tweede boek nemen de helden bij vlagen wel hele domme beslissingen. Tanis laat zich veel te veel leiden door wat anderen van hem denken en verwachten, Sturm houdt star vast aan zijn leefregels, Caramon heeft nauwelijks een persoonlijkheid of wensen voorbij Raistlin. De enige twee die een echt plan voor hun eigen leven lijken te hebben, zijn Goldmoon en Riverwind, maar die zijn halverwege het tweede boek nauwelijks nog relevant.

En in het laatste boek kon ik niet geloven dat Laurana viel voor de opzichtige leugen van Kitiara. Het had allemaal heel anders kunnen lopen, wanneer ze gewoon had geweigerd Tanis te bezoeken. 

Zeker de moeite waard als je een klassieker uit ADnD literatuur wil lezen, laat anders maar zitten.