Sherlock and the Spider Woman

In een lockdown is er weer niets te doen in de weekeinden. We wenden ons dan maar weer tot het kijken en becommentariëren van foute films. Dit keer was het de Sherlock film The Spider Woman (1943) van Roy William Neill. Basil Rathbone (The Hound of the Baskervilles, The Garden of Allah) en Nigel Bruce (The Hound of the Baskervilles, Rebecca, She (1935)) vertolkten weer Sherlock Holmes en James Watson. En in de bijrollen zagen we Gale Sondergaard en Dennis Hoey. 

Basil Rathbone zagen we al eerder als Sherlock in The Hound of the Baskervilles uit 1939. Daar volgde een hele serie Sherlock films uit. Tussen 1942 en 1946 werden de zogenaamd Baker Street Dozen opgenomen, waarbij snel verschillende Sherlock films werden gemaakt met vaste acteurs voor de vaste rollen. Ook werden de verhalen van Sir Arthur Conan Doyle grotendeels losgelaten. En de verhalen werden verplaatst naar de (toen) moderne tijd, waarmee ze ook propaganda films werden met vaak Nazi's als vijanden. In die zin waren ze dan ook weer een inspiratie voor de serie Sherlock. 

Spoilers 

Sherlock en Watson zijn in Schotland vakantie aan het vieren. Daar horen zij van verschillende mannen in Londen die zelfmoord hebben gepleegd. Sherlock zet zijn eigen dood in scene, om stilletjes terug te kunnen keren naar Londen om daar onderzoek te doen. 

Als een Indiase Prins (in smaakvolle brownface) weet Sherlock in de High Society van Londen al snel de aandacht te trekken van Adrea Spedding (Sondergaard). Zij blijkt een oplichtster te zijn, die mannen in financiële nood hun verzekeringen afhandig maakt, waarna zij uit wanhoop zelfmoord plegen. Als zij ontdekt dat haar Indiase Prinse eigenlijk Sherlock is, wil ze hem meteen laten doden, met een giftige spin. 

De zoektocht naar meer informatie over giftige spinnen brengt Sherlock en Watson op het spoor van Adrea Spedding en haar bende. Uiteindelijk komt het tot een confrontatie op een kermis. En Sherlock wordt nog vastgebonden achter een schietschijf waar Watson en Lestrade (Hoey) op schieten. 

Maar uiteindelijk komt alles toch nog goed en worden Adrea en haar bende gearresteerd en komt er zo een einde aan het afpersen van verarmde mannen. 

Conclusie  

Dit is duidelijk snel gemaakte, goedkope pulp. Dit is lang zo goed niet als The Hound of the Baskervilles die Rathbone en Greene een paar jaar eerder maakten. De belangrijkste acteurs zijn prima, maar de acteurs in de bijrollen acteren wel erg houterig of clichématig. 

Verder zijn de verhaallijnen te ongeloofwaardig. Sherlock verdrinkt in een klein riviertje in Schotland en iedereen accepteert dat zijn lichaam niet gevonden wordt? Watson en Lestrade zijn hier wel buitengewoon dom, zodat Sherlock wat beter kan schitteren. En het verhaal zit ook te ingewikkeld in elkaar. Fraude door een bende drijft mannen tot zelfmoord (erg genoeg), maar de bende die de fraude organiseert kan ook moorden uitvoeren met behulp van spinnen en pygmeeën? En uiteindelijk is er ook nog een connectie met een kermis. Het was allemaal net iets teveel van het goede. 

Kijk alleen als je alle films met Sherlock erin eens gezien wil hebben, of enorme Basil Rathbone fan bent en al zijn films wil zien.