Ik heb weer een klassieker uit de bieb kunnen krijgen, dit keer Day of the Triffids (1951) van John Wyndham. Dit is een Science Fiction Horror boek dat meerdere keren verfilmd is en een flinke culturele impact heeft gehad. Hoog tijd om eens op mijn leeslijst te zetten natuurlijk.
Spoilers
Het verhaal volgt Bill Masen, die wakker wordt in een ziekenhuis, na een oogoperatie. Er is echter niemand om hem te helpen, geen verpleegkundigen, geen artsen. En ook het verkeer van de stad is akelig stil.
Bill lag in het ziekenhuis vanwege een verwonding veroorzaakt door een Triffid, een nieuw soort plant, met een gifstekel. Omdat de planten ook een winstgevende plantaardige olie afgeven, worden zij in grote akkers gekweekt en Bill was betrokken bij de kweek en veredeling van deze planten.
Door een regen van meteoren is iedereen die naar de meteoren heeft gekeken blind geworden. Een enkeling als Bill was gedwongen om binnen te blijven en kan nog zien. Al snel wordt duidelijk dat de samenleving zoals we de kenden volledig is ingestort. Er zijn te weinig zienden over, die kunnen zorgen voor de blinden. Bovendien blijken de Triffids ineens ook een stuk agressiever en intelligenter dan eerder gedacht, nu zij niet langer vroegtijdig worden geoogst.
Bill wordt een speelbal van verschillende groepen zienden. Sommigen willen een kolonie starten, buiten Londen, waar zij opnieuw zullen moeten leren te leven van het land. Anderen willen wachten op redding door Amerikanen. Bill wordt ondertussen verliefd op Josella, maar raakt haar kwijt. Hij onderneemt een zoektocht door post-apocalyptisch Groot Brittannië om haar weer terug te vinden.
Uiteindelijk settelt Bill met Josella en hun kinderen, samen met een groep andere overlevers over op het eiland Wight. Daar kunnen zij eenvoudig nieuwe zaailingen van de Triffids uitroeien en zijn zij met een voldoende grote groep om weer een succesvolle samenleving op te bouwen.
Conclusie
Verdikkie, maar dit is een grimmig boek. Eerst wordt iedereen blind. Daarna gaan de meeste blinden dood aan allerlei ongelukken, wanhoop en even later een onduidelijke, besmettelijke ziekte. Alleen de mensen die nog kunnen zien blijven over, en hun overlevingskansen staan ook nog ernstig onder druk wegens de Triffids, de uitdaging van overleven en de wanhoop.
De overlevenden die het wel lijken te redden vallen ook nog eens in twee kampen uiteen, een fascistisch, feodaal kamp dat met slavenarbeid van de overlevende blinden een nieuwe beschaving wil bouwen en een wat democratischer kamp, dat wel polygamie eist, om bij zoveel mogelijk blinde vrouwen kinderen te verwekken (aangezien het niet om een ziekte gaat, zullen de kinderen gewoon kunnen zien).
En er zijn hints her en der dat de mensheid dit allemaal over zichzelf heeft afgeroepen. Eerst door de Triffids te creëren, daarna door een enge ziekte als biowapen in een sataliet om de aarde te laten draaien. Als dat misgaat, dalen de ziektekiemen op aarde neer en veroorzaken eerst blindheid en daarna een dodelijke ziekte.
Geen wonder dat dit een klassieker is geworden. En verdorie wat waren mensen bang in de jaren vijftig. Uit deze zelfde periode zijn ook Invaders from Mars, waarbij mensen onder invloed komen van buitenaardse wezen en The Body Snatchers, waarbij buitenaardse wezens ook mensen overnemen. Er was duidelijk een angst dat de hegemonie van de westerse samenleving ten onder zou gaan en overgenomen zou worden door eenvormige planten, zonder individuele identiteit of creativiteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten