Call of Cthulhu VII -

Tijdens onze heerlijke vakantie aan het Comomeer had ik helemaal geen tijd om Call of Cthulhu te spelen. Maar daar hebben we na mijn terugkomst wel meteen wat aan gedaan. De laatste keer in de Romeinse tijd, hierna gaan we door naar Cthulhu Dark Ages.   

Draco Silvius Dorso - Patriciër
Gaius Valerius Lucanis - Wetenschapper in dienst van Draco Silvius Dorso
Vibus Norbanus - Ziener in dienst van Draco Silvius Dorso (niet aanwezig)
Proclus Servilius Adventus - Ex-slaaf van, maar nu als bankier in dienst van Draco Silvius Dorso.
Marcus Livius Cicero - Senator en rivaal van Draco Silvius Dorso

Ante Diem III Kalendas Mensis November, in het Eerste Jaar van het Consulschap van Hadrianus en Caesar of 898 Ab Urbe Condita, bij een enge boom.

Een Centuri is druk bezig om de boom waaraan de offers aan Asus gebracht werden om te hakken. Dit vuige symbool van mensenoffers zal snel vernietigd worden en hopelijk de cultus erbij ook. Verder worden er verkenners uitgestuurd, zij vinden al snel een naburig dorpje in een vallei. Daar zal deze smerige cultus zich schuilhouden. De rest van het cohort gaat met de Romeinen op pad om paal en perk te stellen aan deze praktijken. 

Het cohort

Wanneer de Romeinen een heuveltje over rijden, zien zij in de vallei beneden een dorpje met akkertjes liggen, zoals er zoveel zijn in landelijk  Britannica. Maar dit dorp is wat vreemd. Er zijn grote veekralen en deze bevatten geen loslopend vee, maar kooien. En er lijkt een klein tentenkampje naast het dorp te zijn. Wanneer de Romeinen het dorp verder naderen, zien zij helemaal niemand op de akkertjes, geen vrouwen die wassen bij de beek en geen spelende kinderen. Hier is iets heel raars aan de hand. 

Marcus Livius Cicero neemt de leiding en rijdt naar beneden. De rest van het Cohort volgt hem. Wanneer zij eenmaal in de buurt van de eerste hutjes komen, gooit een Britse jongedame een deur open en zij rent haar huis uit, recht op de soldaten af. Zij brabbelt wat in haar eigen taaltje, maar heeft duidelijk geen kwaad in de zin. Gaius Valerius Lucanis vangt haar op, hoewel hij geen woord Brits spreekt. In haar angst en paniek is zij ook nog slecht te volgen. Met wat strategische schouderklopjes en goed gekozen lieve woordjes, weet hij haar te kalmeren. 

Deze Britse jongedame is duidelijk bang van iets of iemand en de Romeinen krijgen niet duidelijk wat het is. Waarschijnlijk heeft het iets met het tentenkamp te maken. Marcus Livius Cicero besluit om het cohort om het dorp heen te laten marcheren en direct het tentenkamp aan te vallen. 

Wanneer het cohort het tentenkamp nadert, komt uit de grootste tent een man te voorschijn, die duidelijk de leider of priester is. Hij is geen stoere druïde maar een enge sjamaan. Hij draagt een wolvenvel met de wolvenkop als helm. Kettingen en armbanden van botjes (van eerdere slachtoffers?) hangen aan zijn armen en zijn nek. Een groep barbaars geklede mannen staat bij hem. Ze zijn misschien intimiderend genoeg om een paar dorpelingen eronder te houden, maar tegen een Romeins Cohort kunnen ze niet op natuurlijk. 

Marcus Livius Cicero geeft de Centurion opdracht om verder te marcheren en de opstandelingen uit te schakelen. Maar dan heft de Sjamaan zijn hand en plotseling is Marcus Livius Cicero in de greep van verschrikkelijke pijn! Zijn zicht vertroebelt en over zijn hele lichaam barsten vreemde gezwellen open. Hij valt van zijn paard en kronkelt van pijn op de grond (Wrack). 

De soldaten laten zich niet afleiden en marcheren verder. En net voor zij de eerste slagen met de barbaren zullen wisselen, brult de sjamaan weer vreselijke kreten. De grond begint te bewegen en gruwelijke monsters werken zich naar boven. Het lijken mensen, maar zij zijn iets groter, hebben enorme klauwen aan hun handen en zien er monsterlijk uit, met een snuit met enorme tanden, in plaats van een mond (Ghouls). De soldaten raken meteen in paniek, en van enige discipline en formatie is al snel geen sprake meer (SAN fail)!

Gaius Valerius Lucanis probeert nog de orde te herstellen, door wat bevelen te schreeuwen, maar hij heeft duidelijk geen verstand van oorlogsvoering of tactiek en hij wordt genegeerd door de soldaten (Science Rethorica fail). Marcus Livius Cicero kronkelt nog steeds op de grond. Proclus Servilius Adventus wil zich al helemaal niet met de zaak bemoeien. De laatste keer dat hij probeerde te vechten, viel hij van zijn paard. 

Draco Silvanus Dorso kan dit niet aanzien. Het zal hem toch niet overkomen dat hij door een stel Britse fanatici in de pan gehakt wordt, samen met een Romeins Cohort! Hij brult bevelen naar de soldaten. En dit keer luisteren zij (Fast Talk Succes)! Met zijn bevelen weet Draco Silvanus Dorso enige orde te herstellen en wanneer de Romeinse oorlogsmachine eenmaal in beweging komt, is deze niet meer te stoppen. 

Maar de cultisten van Baeg Ma Asus weten met de hulp van Ghouls toch nog wel enige schade aan te richten. Vooral de Ghouls zijn verschrikkelijk. Wanneer zij een Romeinse legionair weten vast te pakken, doden zij hem niet, maar beginnen meteen te eten van zijn levende vlees! Maar deze gruwelijke honger is ook meteen hun ondergang. Wanneer een ghoul probeert een soldaat op te vreten, halen zijn makkers de de ghoul neer. Als snel keert het tijd en behalen de Romeinen weer een klinkende overwinning van beschaving op chaos. 

Wanneer de cultusleider ook gedood is, herstel Marcus Livius meteen van zijn aandoening. De Romeinen nemen de leiding en bevrijden eerst gevangenen uit de kooien, waaronder ook de Gids Drust met wie het allemaal begonnen was. Hij is heel dankbaar dat zijn Romeinse vrienden de moeite hebben genomen om hem te bevrijden. Verder zijn er nog andere Britten die ook gevangen zijn genomen en tot grote schrik van Marcus Livius en Draco Silvanus Dorso zijn er ook een paar Romeinse dames onder de gevangenen. Was het de bedoeling dat ook zij doodgeranseld zouden worden als een offer aan de boom? Zouden hun schedels daar ook liggen verbleken, als zij niet naar Brittannia gestuurd waren?

Marcus Livius Cicero is van mening dat deze cultus nooit meer mag opstaan. Hij verzameld de lichamen van de leider, de cultisten en de Ghouls en hij laat heb verbranden op een grote brandstapel. Dan laat hij daarna ook nog zout over de as strooien. Dan keert iedereen weer terug naar Bath, waar zij als helden worden onthaald. 

Nawoord

Proclus Servilius Adventus was al gehuwd met de Britse ex-slavin Elenys en woonde met haar in een bescheiden villa in de buurt van zijn voormalige meester. Gaius Valerius Lucanis huwde het Britse meisje, die naar de Romeinen vluchtte en zij bleek Arianell te heten. Vibus Norbanus huwde de slavin Mery uit Bath. Marcus Livius Cicero huwde Aurelia en Draco Silvanus Dorso huwde Marcia, de twee Romeinse zusters, die gevangen genomen waren door de cultus. 

Zij leefden de rest van hun dagen in vrede in hun villas nabij Bath.