The Sheik met Rudolph Valentino

Een paar jaar geleden las ik het boek waar alle boeket-reeks romans mee gestart zijn, The Sheik van E. M. Hull. En het was vreselijk, een gruwelijke combinatie van ontvoering, geweld en racisme, dat gebracht werd als de romantische wensdroom van iedere vrouw. Maar het was in zijn tijd (1919) waanzinnig populair, zozeer zelfs dat het werd verfilmd als The Sheik (1921), slechts twee jaar later (99 jaar geleden mensen). Wat dat betreft zijn er veel paralellen met de Fifty Shades trilogie (ook gevaarlijke bagger). 

The Sheik

The Sheik is van George Melford en de iconische hoofdrollen worden vervuld door de te jong overleden Rudolph Valentino en Agnes Ayres. In een kleinere rol zien we ook nog Adolphe Menjou (Paths of Glory). Verder worden veel van de "Arabieren" met sprekende rollen gespeeld door blanke mannen met veel make-up. 

Spoilers

Het verhaal volgt redelijk trouw het verhaal van het boek. Alleen zijn is het seksuele geweld en fysieke geweld er grotendeels uitgehaald, dat had op het scherm toch niet zo lekker gewerkt. 

Diana de Mayo (Ayres) verblijft met haar broer Aubrey (Butler) in Biskra, Algerije. Daar veroorzaakt zij het ene schandaal na het andere, omdat zij zich zo onvrouwelijk gedraagt. Ze wijst huwelijksaanzoeken af en ze wil zonder mannelijke begeleiding door de woestijn van Algerije van Biskra naar Oran trekken. Dat doen nette meisjes niet. 

Wanneer zij de avond voor haar vertrek naar het Casino wil gaat, wordt haar de toegang ontzegt. Een Sheik van een van de woestijnstammen heeft het hele Casino gehuurd en blanken zijn niet welkom. Een nieuwsgierige Diana vraagt een danseres om haar kostuum en gaat toch het Casino binnen. Daar ziet zij dat de oude Arabieren allemaal gokken om de aanwezige dames. Zo worden de bruiden over de mannen verdeeld. Ook Diana wordt aangezien voor een Arabische bruid en zij wordt het podium opgetrokken. Maar dan ontdekt men dat zij een blanke is. Sheik Ahmed Ben Hassan (Valentino) is geïntrigeerd door deze brutale meid, maar hij stuurt haar weg. Een andere man, Mustapha Ali (Brinley), herkent haar als de vrouw die hij de volgende dag door de woestijn moet begeleiden. 

Later die avond breekt de Sheik in in het appartement van Diana. Hij snuffelt wat rond en maakt haar wapens onklaar. Diana wordt wakker, maar dan is de Sheik alweer in de straten van Biskra. Diana vertrekt volgens plan, onder begeleiding van haar gids Mustapha Ali. Zodra zij afscheid heeft genomen van haar broer en alle andere blanke mensen uit het zicht zijn, slaat Sheik Ahmed ben Hassan toe. Hij ontvoert Diana en neemt haar mee naar zijn tenten. 

De Sheik en zijn slachtoffer
(Let op zijn zwarte handen!)

En eenmaal in de tenten begint de horror pas goed voor Diana. De Sheik geeft haar allerlei opdrachten en verwacht dat zij die uitvoert. Onder andere over het soort kleding dat ze moet dragen. Verder verwacht hij dat ze nu als man en vrouw kunnen samenleven. De eindeloze verkrachtingen uit het boek zijn uit de film gelaten, maar er zijn toch wat hints dat de Sheik zich opdringt en dat Diana zich niet altijd kan verzetten. 

Diana onderneemt ontsnappingspogingen, maar in de woestenij van Algerije leidt dat iedere keer tot niets. De Sheik haalt haar terug en laat haar weten dat zij hem zal leren liefhebben. Uiteindelijk komt een vriend van de Sheik op bezoek, Raoul St Hubert (Menjou). Diana heeft een nieuwe inzinking als zij zich realiseert dat een westerse blanke man haar nu zal zien in deze staat van onderwerping aan een Arabier. 

Raoul St. Hubert is een van de weinigen die de Sheik kan tegenspreken en hij geeft zijn oude vriend een ferme toespraak. Hij kan een blanke voorname vrouw als Diana niet zo behandelen als hij nu doet. Daar zal zij aan onderdoor gaan. De Sheik ziet in dat hij verkeerd bezig is geweest en wil Diana wat meer vrijheid geven. Daar maakt zij onmiddellijk gebruik van, door weer te ontsnappen aan de aandacht van Gaston (Littlefield), de Franse bediende van de Sheik. En zo komt ze in het vizier van Sheik Omair (Long). 

Deze Sheik Omair neemt Diana gevangen en een dappere Sheik Ahmed gaat haar bevrijden. Na een lange strijd wordt Diana bevrijd, maar raakt Sheik Ahmed gewond. Zijn vriend Raoul St. Hubert probeert hem te genezen. En Diana realiseert zich hoeveel zij van haar Sheik houdt. Als Raoul dan nog onthult dat de Sheik eigenlijk helemaal geen Arabier is, maar het kind van een Engelsman en zijn Spaanse vrouw, staat niets hun liefde nog in de weg. 

Conclusie

Deze film is wat minder eng en racistisch dan het boek, maar het scheelt niet veel. De mishandeling en verkrachting van Diana is wel uit de film gehaald, dat kon daar natuurlijk niet. Desondanks wordt er ingebroken bij Diana, wordt zij ontvoert, haar spullen afgepakt en wordt zij bedreigd. 

Voor de volledigheid haal ik hem maar weer van stal, hieronder de 10 signalen van gewelddadig relatie, bij 3 verbreek je de relatie, tussen de 3 en de 5 ga je rennen en bij meer dan 5 stop je niet om je spullen te pakken. 

1. Jaloezie - Niet echt. 
2. Bezitterigheid - Check, zoals verschillende keren in de film gezegd wordt, als een Arabier een mooie vrouw ziet, neemt hij haar. 
3. Controlerend gedrag - Check, de Sheik ontvoert Diane en houdt haar gevangen in zijn kampement, middenin de woestijn. Zij kan niet weg. En zelfs in dat kampement houden zijn bedienden en mannen haar in de gaten.
4. Schelden - Niet echt.
5. Kleineren - Niet echt.
6. Bedreigen - Met (seksueel) geweld.
7. Isoleren - Check, Diane kan niet vertrekken uit de woestijn.
8. Stemmingswisselingen en wisselend gedrag - Niet echt.
9. Schuld geven aan anderen - Niet echt.
10. Beslissingen nemen voor anderen - Check, De Sheik bepaalt wat Diane draagt, doet, eet, of verder maar kan doen.

Deze Sheik vertoont 5 van de 10 kenmerken. Rennen en laat je spullen maar liggen Diana! Hiermee is hij wel wat minder eng dan de Sheik uit het boek (5 tegen 8,5), maar nog steeds eng genoeg. Ondanks dat hij een lief gezichtje heeft. 

Verder droeg het overdreven acteerwerk van de era van de stomme films ook niet bij aan de romantische toon. Iedere keer wanneer Rudolph Valentino grote ogen opzet om zijn interesse in Diana te laten blijken, kreeg ik de kriebels. Hij zag er eerder uit als een enge stalker. 

Daarbij komt dat de film nog steeds erg racistisch is. Blanke Europeanen en Arabieren zijn duidelijk hele verschillende mensen en het is wel duidelijk wie er hoger in rang staat dan de ander. Verder is er ook weer voorgekozen om de belangrijkste "Arabische" rollen te laten vertolken door mannen die kunnen doorgaan voor blank. Kijk bijvoorbeeld ook eens naar de armen van de Sheik in beide fotos, die zijn duidelijk veel zwarter dan zijn gezicht. En tot slot kan Diana pas echt toegeven aan haar liefde voor de Sheik, wanneer blijkt dat hij eigenlijk blank is. 

Het enige pluspunt aan deze film was de prachtige muziek. Deze ondersteunt echt het verhaal en de scenes.