Klara and the Sun

Toen een tijdje gelezen de maatregelen weer versoepeld waren, hebben Sander en ik in recordtempo weer wat bezoekjes afgelegd aan vrienden die we de afgelopen twee jaar te weinig hebben gezien. En bij een daarvan kreeg ik zomaar een mooi boek in handen gedrukt. We wisselen wel vaker boeken uit, dus ik was erg benieuwd wat me nu te wachten stond.  

Het ging dit keer om Klara and the Sun van Kazuo Ishiguro. Ik heb wel eens eerder iets van zijn hand gelezen, Never Let Me Go. 

Spoilers

Het verhaal begint met Klara, een AF, Artificial Friend, die werkt op zonne-energie. Haar eerste dagen brengt zij door in een winkel. Zij kijkt door het raam naar buiten en observeert de mensen die voorbij komen. Zij blijkt, redelijk uniek voor AFs veel inzicht te hebben in de emoties en motivaties van mensen. 

Uiteindelijk wordt Klara dan gekocht door Josie en haar moeder. Josie is ziekelijk, maar het is Klara eerst onduidelijk wat zij heeft. Als Klara langer bij Josie blijft, krijgt ze ook wat meer inzicht in de verhoudingen tussen Josie, haar moeder en de buurjongen. Josie, en veel andere kinderen, als ouders zich dat kunnen veroorloven, ondergaan een proces van genetische verbetering, 'lifting'. Maar sommige kinderen sterven daaraan, zoals Josie's oudere zus Sal. En Josie is er ook ziek van geworden. 

Ondertussen heeft Klara een soort een-persoonsreligie ontwikkeld rondom de zon. Deze voorziet haar tenslotte van alles wat zij nodig heeft. En zij gaat ervan uit dat dat voor anderen ook geldt. Zij vraagt de zon om steun voor Josie. De moeder en vader van Josie zijn gescheiden. Maar ook zij hebben een plan voor Josie. 

Conclusie

Dit boek vond ik een beetje meh. Niet echt slecht, ook niet heel goed. Het begint leuk, met Klara in de winkel voor AFs, die vanuit haar hele beperkte blik probeert de wereld te begrijpen en een relatie opbouwt met Josie. Maar daarna zakt het behoorlijk in. 

Een kunstmatig intelligente androïde die probeert mensen te begrijpen en emotie te herkennen is al vele malen eerder gedaan (hallo daar, Data!). En dat kunstmatige intelligenties misschien wel heel intelligent zijn, maar toch ook een soort socialiseringsproces moeten doormaken om te kunnen functioneren hebben we ook al eerder gezien (Machines like me). En dat Josie ziek is en dat AFs daar een rol in zullen spelen, werd ook al ruim van te voren aangekondigd. En is ook niet zo origineel. 

Leuk geschreven, maar net niet origineel genoeg voor iemand die een Nobelprijs heeft gewonnen. Dan is Never Let Me Go beter.