A Haunting in Venice

Nu ik weer terugben in Nederland, is het ook meteen tijd voor een nieuwe film. A Haunting in Venice (2023) van Kenneth Brannagh (Death on the Nile, Murder on the Orient Express (2017)). Het is weer een verfilming van een (kort) verhaal van Agatha Christie. Agatha Christie heeft ook verschillende korte verhalen geschreven, en een daarvan was Hallowe'en Party. 

Deze film zit iets minder bomvol ster-acteurs dan de eerdere verfilmingen van Brannagh, maar we zien wel De Snor van Kenneth Brannagh, Michelle Yeoh, Jamie Dornan, Tina Fey Camille Cottin, Kelly Reilly (Sherlock Holmes) en Jude Hill. 

Spoilers

Deze film is heet van de naald, dus kijk uit voor je verder leest. 

Na de verwikkelingen van Poirot (de Snor van Kenneth Brannagh) in Egypte (Death on the Nile), leidt hij in 1947 een teruggetrokken leven in Venetië. Hij neemt geen zaken meer aan, maakt zich alleen maar zorgen om de grootte van zijn eieren bij het ontbijt en doet verder niets meer. 

Maar dan staat op een dag oude vriendin Ariadne Oliver (Fey) op de stoep. Zij is een schrijfster en beroemd geworden met boeken over een Finse detective. Zij kan niet geloven dat Poirot echt gelukkig is zo zonder uitdaging. Zij haalt hem over om later op de avond een feest voor weeskinderen bij te wonen, en daarna een sessie van een medium, het is tenslotte Hallowe'en. (Ik had hier zo mijn twijfels bij Halloween is natuurlijk de avond voor Allerheiligen en een dag voor Allerzielen. En de Katholieke Italianen zullen daar heus wel bij stil staan, maar niet met een verkleedpartijtje met pompoenen en spoken. Dat is toch echt iets moderner en meer iets voor het Engels taalgebied). 

Poirot geeft aan dat hij niet in mediums gelooft. Hij heeft er in zijn carrière een hoop gezien, en het waren allemaal oplichters die misbruik maakten van het verdriet en zwakheden van andere mensen. Hij hoeft niet mee te gaan, want hij weet al dat het een oplichtster is. Maar Ariadne blijft zeuren en een avondje uit kan geen kwaad. 

Het feest voor de weeskinderen vindt plaats in het Palazzo van voormalig operazangeres Rowena Drake (Reilly). Deze heeft contact gelegd met het Medium Reynolds (Yeoh), omdat zij contact wil leggen met haar overleden dochter Alicia (Robinson), die een jaar eerder stierf door zelfmoord, nadat haar verloofde Maxime Gerard (Allen) de verloving verbrak. Sindsdien leeft Rowena in haar vervallen palazzo. Zij heeft nog een huishoudster Olga Seminoff (Cottin), verder is dokter Leslie Ferrier (Dornan) en zijn zoontje Leopold (Hill) ook te gast. Even later komt Maxime Gerard ook langs, hij zegt te zijn uitgenodigd. 

De kinderen worden vermaakt met een spookverhaal over hoe het palazzo vroeger een weeshuis was. Ten tijde van een pestuitbraak besloten de verpleegkundigen en de dokters de kinderen op te sluiten in de kelder en zelf te vluchten. Sindsdien spoken de kinderen door het huis en wordt iedere verpleegkundige of dokter die in het huis verblijft gedood! De kinderen griezelen gepast en spelen daarna allerlei spelletjes. 

Als het entertainment voor de kinderen ten einde is, vertrekken zij en arriveert Mevrouw Joyce Reynolds (Yeoh). Zij lijkt meteen te weten wat er allemaal gaande is in het palazzo en maakt zich klaar om een seance ten beste te geven. Maar Poirot gelooft haar nog steeds niet. Tijdens de seance ontmaskert hij ook al haar trucs. Zij bedot de boel. Om de avond toch nog enigszins te redden, spreekt zij in de stem van Alicia en laat zij weten dat zij vermoord is, door een van de aanwezigen. Dit zorgt voor enige sensatie. Kort daarna wordt Joyce Reynolds van een verdieping gegooid en landt zij wel heel ongelukkig op een standbeeld en sterft. 

Poirot is niet gelukkig met deze ontwikkelingen en besluit om iedereen maar op te sluiten in het palazzo en dit mysterie meteen op te lossen (voor de lokale politie de boel komt verstieren). Hij gaat alle aanwezigen interviewen en al snel blijkt dat iedereen zo zijn geheimen heeft en dat niets is wat het lijkt. De relatie tussen moeder Rowena en dochter Alicia was niet zo harmonieus als Rowena doet voorkomen. Ex - verloofde Maxime was niet zo kil en harteloos als iedereen nu denkt. Dokter Leslie is niet geheel ongeschonden uit de oorlog gekomen en heeft nauwelijks nog patiënten. Zelfs onopvallende huishoudster Olga heeft haar geheimen. Hoe meer vragen Poirot stelt, hoe meer de spanning stijgt en in de loop van de avond vallen er meer doden. 

Maar met de zonsopkomst volgt ook een oplossing.   

Conclusie

Van de drie Agatha Christie - verfilmingen van Kenneth Brannagh vind ik deze misschien de beste. Ik denk dat het komt omdat hij dit keer niet hoeft op te boksen tegen de eerdere verfilmingen van Murder on the Orient Express (1974) en Death on the Nile (1978), dus enig vergelijk was niet mogelijk. Verder had deze film een wat kleinere cast dan zijn eerdere Agatha Christie verfilmingen, dus er was wat meer tijd voor plot en sfeer, in plaats van steeds ieder karakter even een piepklein beetje aandacht geven. Dat kwam de film ook wel ten goede. En tot slot probeert iedereen hier heel hard een spookverhaal van de te maken. Tijdens Hallowe'en, met dode weeskindertjes op de achtergrond, en een vloek en een onrustige ziel die genoegdoening eist. En Poirot snijdt daar lekker doorheen met zijn rationele argumenten. 

Maar ik heb ook genoeg te mekkeren. Zo moet er in iedere film een "Thema" aangesneden worden, dat alle interacties rondom de intrige kleurt. Dit keer was dat "kindermishandeling kent vele vormen en is verkeerd". En dat wist ik al. Zo was er wel erg veel aandacht voor de kinderen die tijdens de pestuitbraak aan hun lot werden overgelaten, de weeskinderen die slachtoffers zijn van de oorlog, de verziekte relatie tussen Rowena en Alicia, de verziekte relatie tussen Dokter Leslie en zijn zoon Leopold en de relatie tussen Joyce Reynolds en haar medewerkers is ook niet fris. Het ligt er allemaal net iets te dik bovenop en draagt niet echt bij aan het plot.