Murder on the Orient Express

Zoals ik al eerder zei, tijdens Oud & Nieuw 2019 keken we met vrienden de briljante Murder on the Oriënt Express (1974) naar een verhaal van Agatha Christie en geregisseerd door Sidney Lumet. Deze film staat bekend om zijn sterrencast. We zien Albert Finney, Lauren Bacall (The Big Sleep), Ingmar Bergman, Jacqueline Bisset, Jean Pierre Cassel (Vader van Vincent Cassel), Sean Connery (First Knight), John Gielgud (Brideshead Revisited, First Knight), Anthony Perkins (Psycho) en Vanessa Redgrave (Camelot)

Geen spoilerwaarschuwing dit keer, het verhaal is stokoud, wereldberoemd en ik heb een andere verfilming, Murder on the Oriënt Express (2017) hier al eens eerder besproken. Er zijn geen verrassingen meer.

Het verhaal opent met een aantal krantenartikelen over de kidnap en moord op peuter Daisy Armstrong en de gevolgen die dat heeft voor haar ouders en andere naasten. Het is een beetje primitief gedaan met krantenartikelen en nieuwsbeelden, maar de druk van de publieke opinie, die de ouders gevoeld moeten hebben, wordt zo wel voelbaar.

Dan keert Hercule Poirot (Finney) van het Midden Oosten terug naar huis, met de Oriënt Express. Ondanks dat het niet het toeristische seizoen is, is de trein toch vol met passagiers van allerlei nationaliteiten en pluimage. In een paar mooie scenes zien we de passagiers, met al hun eigenaardigheden en kenmerken voorbij komen, wanneer ze arriveren op het station in Istanboel. Ze zoeken naar de trein, naar hun slaapplaats en hannessen met hun bagage.

De vindt natuurlijk de moord plaats en Poirot gaat op onderzoek uit. Hij spreekt alle passagiers en medewerkers één voor één en allemaal blijken zij het slachtoffer te kennen. Hoe langer hij doorvraagt, hoe meer de verhalen een voor een instorten. En Poirot speelt ook mooi in op de onzekerheden van mensen. Hij belaagt Mary Debenham (Radgrave), zodat Kolonel Arbuthnot (Connery) hun relatie verraadt en ook Prinses Dragomiroff verspreekt zich.

Uiteindelijk weet Poirot de juiste conclusie te trekken en iedereen vervolgt zijn reis.

Conclusie

Meteen maar door naar de conclusie. Deze film is briljant! Als je hem niet gezien hebt, moet je daar zo snel mogelijk wat aan doen. Bijna alle acteurs die hierin zitten zijn perfect. De plaatjes van de interactie tussen de karakters, de prachtige, luxueuse Oriënt Express en de woeste natuur zijn ook fantastisch om naar te kijken.

Maar het verhaal zit ook ingenieus in elkaar. De scene waarin alle passagiers instappen geeft meteen een heel goed beeld van hun karakter en komt toch heel geloofwaardig over. Ook de scenes aan boord, voor de moord en de interviews na de moord zijn allemaal kort, maar zeer gelikt. Ieder karakter (en acteur) heeft even een moment om te schitteren. Dat vond ik een nadeel aan de verfilming van Kenneth Branagh, die was veel minder evenwichtig en werd duidelijk meer aandacht besteed aan de populaire acteurs van dat moment.

Zijn er dan helemaal geen nadelen. Nou, ik vond Poirot wat hysterisch druk overkomen af en toe. Geef mij dan maar Peter Ustinov uit Death on the Nile, die een stuk kalmer alles observeert. Desondanks, geen wonder dat deze film zo in de prijzen is gevallen. Ga kijken.