Nothing but the Night

Het was weer tijd voor een foute horrorfilm via Jitsi. Dit keer Nothing but the Night (1973) van Peter Sady en met horror duo Christopher Lee (I, Monster, To the Devil a Daughter, The Devil Rides Out) en Peter Cushing (The Legend of the Seven Golden Vampires) in de belangrijkste rollen. In wat minder belangrijke rollen zagen we nog Diana Dors, Georgia Brown en Keith Barron (In the Red). Als je goed keek kon je ook nog (een piepjonge) Michael Gambon (Sleepy Hollow), Shelagh Fraser (Star Wars), Kathleen Byron (The Black Narcissus) en Duncan Lamont (The Creeping Flesh) spotten. 

Nothing but the Night werd verfilmd door de Charlemagne Studio van Christopher Lee. Helaas was dit de enige film van deze studio, voor hij weer ten onder ging. In deze film zien we Christopher Lee in een van zijn weinige helden-rollen. 

Spoilers

De film begint met een aantal in scene gezette zelfmoorden van oudere, rijke mensen. Iemand laat een auto van een klif rijden, een man wordt over een balustrade geduwd en er wordt een zelfmoord geënsceneerd met een pistool. Deze in scene gezette zelfmoorden trekken geen aandacht, men denkt dat het gewone ongelukken of zelfmoord. Maar dan vat een buschauffeur van een bus vol kleine kinderen op een schoolreisje vlam. 

Behalve de buschauffeur zijn er gelukkig geen doden te betreuren, maar één meisje, Mary (Strong) eindigt in het ziekenhuis en daar is iets raars mee. Haar verwondingen zijn niet heel ernstig, maar ze heeft rare nachtmerries over iets wat zijzelf niet heeft meegemaakt. Behandelend kinderarts Haynes (Barron) vertrouwt het niet en roept de hulp in van superieur Sir Mark Ashley (Cushing). Deze vindt het ook een vreemde zaak en wil het meisje langer houden ter observatie. 
Ondertussen heeft Colonel Bingham (Lee) zich ook vastgebeten in de zaak van de drie dode mensen. Deze waren behalve oud ook rijk en toevallig allemaal lid van de raad van bestuur van het Van Traylen Fonds, dat een weeshuis op het afgelegen Schotse eiland Bala bestuurt. De bus met het schoolreisje waren ook kinderen van het Van Traylen Weeshuis en er waren ook bestuursleden aan boord van de bus. Probeert iemand de bestuursleden van het weeshuis over de kling te jagen? Maar waarom dan?

Inmiddels trekt de vreemde zaak ook de aandacht van de pers in de vorm van journaliste Joan Foster (Brown). Deze weet arts Haynes om haar vinger te winden, maar weet ook de biologische moeder van Mary te vinden. Deze Anna Harb (Dors) heeft in de gevangenis gezeten voor moord en verdiende de kost als prostituée. Hiervoor is zij uit de ouderlijke macht ontzet en haar kind belandde in het Traylen Weeshuis. Nu heeft zij haar leven weer op orde en wil haar kind terug. 
De verschillende belanghebbenden gaan allemaal naar Bala Eiland om bij het Traylen Weeshuis uit te zoeken wat er nu precies gaande is. En daar komen ze er achter dat niet alles is wat het lijkt. 

Conclusie

Van alle beroerde jaren '70 horror die hier inmiddels besproken zijn, was dit nog best een goede. De acteurs waren, ook in de bijrollen, allemaal prima. De aankleding zag er ook goed uit. En toch kwam het niet lekker samen. Misschien omdat de opzet van het verhaal te verwarrend was. Eerst een mysterieuze opening van de film met de vreemde zelfmoorden. Dan nog een mysterieuze opening van de film met de brand in de schoolbus. 

Dan wordt lange tijd niet duidelijk wie er nu de hoofdpersoon is. Gaat het om hoofdinspecteur Lee en hoofdarts Cushing die een of andere samenzwering op het spoor zijn? Gaat het om arts Barron en Journaliste Brown die gerechtigheid willen voor een kind en haar moeder en ondertussen een romance beginnen? Of gaat het om verloederde moeder Dors en dochter Strong die elkaar hervinden en samen een nieuw leven beginnen? Lange tijd kan de film niet beslissen, waardoor het de intrige wat warrig blijft en je met niemand meeleeft. 

Verder is het plot van deze film ook duidelijk een bron van inspiratie geweest voor andere latere films. Kinderen in weeshuizen hebben echt altijd pech.  

Ondanks het wat warrige verhaal, zeker de moeite waard.