Schaduw van een vampier

We zijn op een enorme vampieren - kick! Nadat we een nieuwe verfilming van Nosferatu (2024) hebben gezien, keken we daarna ook een satire van de productie van de eerste Nosferatu film, Shadow of the Vampire (2000) van E. Elias Merhige. In de belangrijkste rollen zien we John Malkovic (Dangerous Liaisons, The ABC murders), Willem Dafoe (Nosferatu (2024), Nightmare Alley), Udo Kier (Prince Valiant (1997), Iron Sky), Cary Elwes (Bram Stoker's Dracula, The Princess Bride). 

Spoilers

Deze film is inmiddels ook alweer 25 jaar oud (net als sommige computerspellen), maar ik had hem ook nog nooit eerder gezien. 

De film begint met een filmset waar F. W. Murnau (Malkovic) druk bezig is het met maken van de film Nosferatu. Dit is nog een lastige klus, de acteurs doen niet wat hij zegt en stellen te veel eisen, de kosten lopen uit de hand, en als allerergste, Murnau is verwikkeld in een rechtszaak met de weduw van Bram Stoker. 

Maar er gloort hoop aan de horizon. Murnau heeft een acteur gevonden, om de rol van Graaf Orlock te spelen! Deze Max Schreck (Dafoe) is een obscure theateracteur en heeft een hele nieuwe methode van acteren. Hij zal tijdens de opnames nooit uit zijn rol vallen! Altijd zal hij verkleed en geschminkt zijn als Graaf Orlock. Om financiële en juridische problemen te vermijden, laadt Murnau zijn acteurs en ander personeel in de trein, om hen allemaal naar Tsjechoslowakije te brengen, waar de scenes met Max Schreck opgenomen zullen worden. 

Eenmaal in Tsjechoslowakije wordt de situatie al snel vreemder. De lokale bevolking wil niets te maken hebben met Max Schreck en probeert de filmcrew ervan te weerhouden naar het lokale kasteel te gaan voor de opnames. De scenes met Schreck worden alleen bij nacht opgenomen. Leden van de crew worden aangevallen of verdwijnen juist helemaal. Wanneer Murnau naar Berlijn moet, om met de financiers te praten, wordt steeds duidelijker dat Schreck misschien wel een echte vampier is. 

Murnau heeft inmiddels ook een nieuwe cameraman aangenomen, F. A. Wagner (Elwes). Deze is ook zeer onder de indruk van de talenten van Max Schreck, maar hij realiseert zich ook dat er iets gruwelijk mis is. De opnames lopen ten einde, en alleen de cruciale scenes tussen Ellen Hutter en Nosferatu moeten nog geschoten worden. Actrice Greta Schröder (McCormack) heeft ook eindelijk door dat Max Schreck een bovennatuurlijk monster is en verzet zich tegen de opnames. Maar met een injectie van medicatie is zij weer kalm te krijgen. Wanneer Max Schreck haar bloed zuigt, valt hij ook in slaap van de verdovende middelen in haar bloed. 

Cameraman Wagner en Producer Grau (Kier) proberen nu Max Schreck aan te vallen en uit te schakelen, maar hij komt weer bij en verzet zich. En een vampier onder invloed van verdovende middelen is nog steeds een gruwelijke tegenstander. Hij doodt Wagner en Grau, terwijl Murnau manisch blijft filmen. Pas wanneer de laatste crewleden binnenkomen, wordt Max Schreck gedood door het daglicht. Murnau is tevreden met de laatse fantastische take.

Conclusie

Laten we voorop stellen, dat de daadwerkelijke opnames van de oorspronkelijke Nosferatu (1922) niet zo een drama waren als hier. Alle belangrijke personen in de film hebben gewoon nog levens en carrières gehad na de opnames van Nosferatu. 

Maar dit is een hele leuke film. John Malkovic is fantastisch als geobsedeerde filmmaker, die niets in de weg laat staan van zijn visie, niet de gezondheid of veiligheid van zijn medewerkers, niet de juridische kaders rond het verfilmen van het werk van een ander, niet de morele overwegingen rondom samenwerken met een bloedzuigende moordenaar. En Max Schreck is eigenlijk veel onschuldiger, ja hij drinkt het bloed van onwillige mensen, maar hij moet wel, als hij wil overleven. Hij doet dat niet om fantastische films te kunnen maken. 

En daarmee is de film een aanklacht geworden tegen exploitatie in de (film)wereld, waar genoeg schandalen te vinden zijn over het mishandelen van dieren, kinderen en vrouwen voor de visie van een stel makers en financiers.