Dagon

Deze maand had ik al een Cthulhu film gezien, maar dat was de film die ik juli niet kon zien. In augustus keek ik de klassieker Dagon (2001) van Stuart Gordon (Dreams in the Witch House, Re-Animator). In de belangrijkste rol zien we Ezra Godden (Dreams in the Witch House).

De film Dagon is gebaseerd op twee verhalen van H. P. Lovecraft, namelijk Dagon en The Shadow over Innsmouth. Dagon is een van de eerste verhalen van H. P. Lovecraft en schreef hij in 1917, hoewel het pas later werd gepubliceerd. The Shadow over Innsmouth is van later, dat schreef hij pas in 1931. Beide verhalen gaan over mysterieuze beschavingen die op de zeebodem leven en niets goeds in zin hebben met de mensheid. 

Spoilers

De film begint met een onderwaterscene. Een duiker doet onderzoek naar ruïnes onder water. Deze zijn gemaakt van goud! Dan ziet hij een bloedmooie zeemeermin, maar zij is een monster met scherpe tanden! De man schrikt wakker uit zijn nachtmerrie en het is Paul Marsh (Godden). 

Paul viert vakantie met vriendinnetje Barbara (Meroño) en hun vrienden Howard (Price) en Vicki (Bofarull) op een boot in de Middellandse Zee, voor de Spaanse kust. het is een zonnige vakantie, maar al snel slaat het weer om, een enorme storm komt opzetten en het bootje loopt vast op een stel rotsen. Vicki raakt gewond. Paul en Barbara halen hulp in het kustdorpje Imboca. Maar het dorpje is volledig verlaten. In de regen en de storm dwalen Paul en Barbara door de straten, tot zij een kerk vinden. Daar treffen zij een priester, die zij om hulp vragen. Dat de dorpskerk er wel heel vreemd uit ziet en er geen Katholieke kruisbeelden of andere afbeeldingen zijn, valt Paul en Barbara in hun paniek niet op. 

Paul gaat met een stel (zeer vreemd uitziende) vissers terug naar de boot om Howard en Vicki te redden. Maar de boot is verlaten. Zijn Howard en Vicki toch overboord geslagen? Wanneer Paul weer terugkomt in Imboca, is zijn vriendin ook verdwenen! De dorpelingen vallen Paul aan en vlucht weg. Dan vindt hij het gevilde lijk van Howard (en zijn huid!) en even later Ezekiel (Rabal), een dronkelap, die Paul vertelt wat er gaande is in Imboca. 

Een jaar of vijftig geleden ging het niet goed met het dorp. Kapitein Orpheus Cambarro (Villa) aanbad toen de demon Dagon. Dit werkte en nu haalden de dorpelingen vis en goud binnen! De dorpelingen stapten begonnen ook Dagon te aanbidden. Maar al snel eiste Dagon mensenoffers en menselijke vrouwen om mee te paren. De mensen die zich verzetten werden als eerste geofferd. Nu is Ezekiel de laatste echte mens. Mensen van buiten die naar Imboca komen, worden geofferd! Dat is al gebeurd met Howard, Vicki en Barbara, en het staat Paul ook te wachten. 

Paul vlucht een groot huis in. Daar treft hij Uxia Cambarro (Gómez), de beeldschone vrouw - zeemeermin uit zijn dromen! Maar dan blijkt dat zij geen benen heeft, zelfs geen vissenstaart, maar Octopustentakels! Paul wordt gevangen genomen. Hij belandt in een schuur, waar hij Barbara, Vicki en Ezekiel weer treft. Vicki heeft al moeten paren met Dagon en dat heeft haar geen goed gedaan. Barbara staat hetzelfde lot te wachten. 

Barbara wordt weggevoerd om aan Dagon aangeboden te worden, terwijl Paul en Ezekiel ook gevild zullen worden. Maar Uxia verschijnt weer en zij wil Paul als partner. Paul weet weer te ontsnappen en weet zijn weg te vinden naar de ondergrondse tempel waar Barbara op het punt staat geofferd te worden. Paul weet haar niet te redden. En als daarna Uxia onthult dat zij broer en zus zijn, en beiden kinderen zijn van Xavier Cambarro, verliest Paul alle hoop en probeert alles ter vernietingen. Uxia weet nog net met hem onder water te springen. En Paul weet nu dat hij de rest van zijn eeuwige leven onder water door zal brengen met Uxia. 

Conclusie

Dit is nog best een onaangename film. Wanneer Paul en Barbara in Imboca op zoek zijn naar hulp, blijkt dat de dorpelingen alleen maar Spaans spreken en niet heel veel Engels. En het duurt lang voor zij duidelijk kunnen maken dat er ernstige problemen zijn. Ook later, wanneer Paul op zoek is naar zijn vriendin, kan hij met niemand praten. Die isolatie is meteen het begin van alle vervreemding. 

Dan wordt langzaam duidelijk dat de dorpelingen niet gewoon extreem vervelende Spanjaarden zijn, maar echt een eigen agenda hebben. Er wordt flink wat echte horror tentoongesteld met de flashbacks van Ezekiel en de manier waarop hij en Howard aan hun einde komen. En dan als Paul denkt dat hij het laatste offer heeft gemaakt, blijkt het nog allemaal futiel te zijn geweest. 

Maar het is geen goede film. De verschillende special effects zijn lachwekkend en het acteerwerk is ook niet best. Alleen kijken als je een voorkeur hebt voor horrorfilms. 

  

Saint Amand Montrond

De tweede week van onze vakantie brachten we door in Saint Amand Montrond in Centraal Frankrijk. Saint Amand Montrond is vernoemd naar Sint Amandus en naar de berg waarop een fort is gebouwd. Saint Amand Montrond heeft ook een lange geschiedenis achter de rug. In de buurt zijn vele resten van bewoners uit de steentijd gevonden. 

Pijlpunten uit Musee Saint Vic

Wij hadden er een huisje met een tuintje (ook altijd erg lekker) waar we ook een week hebben gezeten. We ontdekten de omgeving, gingen zwemmen in een meer en bezochten een mooie abdij en kasteel. Dit gedeelte van de vakantie was wat minder druk en toeristisch. En dat zag je ook meteen terug in de openingstijden van winkels. Die gingen gewoon dicht tussen 12u en 14u. 

Bourges

We zijn ook nog naar het nabijgelegen Bourges geweest, waar we ook de mooiste dingen hebben gezien. Al met al was Saint Amand Montrond een mooi en rustig einde aan een fijne vakantie. 

World War Z

Tijdens de vakantie heb ik ook World War Z van Max Brooks gelezen (met dank aan de bieb). Een tijdje geleden heb ik de film gezien en nu kon ik dan het boek erbij pakken. 

Spoilers

Het boek is een verzameling van ooggetuigenverslagen van de uitbraak van een zombie-plaag, de reactie van mensen daarop en de manier waarop de mensheid terugvocht. Uit het voorwoord blijkt dat de schrijver in conflict was gekomen met wat andere onderzoekers, die niets meer wilden weergeven dan kale feiten, maar deze schrijver is gegaan voor het persoonlijke verhaal. 

En daarmee wordt World War Z een verzameling van korte vignettes van overlevers van de uitbraak van Zombies. En langzaam blijkt dat sommige van de overlevenden elkaar voor of na de uitbraak hebben leren kennen. En zo krijg je als lezer een compleet beeld van wat er gebeurd is. En het was afschuwelijk!

Het begon in China, waar een groot project om een dam te bouwen en dorpjes onder water te zetten ervoor zorgde dat mensen in contact kwamen met besmette lijken. De besmetting verspreidde zich al snel over Azië en met de vliegtuigen van tegenwoordig ook snel over de rest van de aarde. In sommige landen konden mensen zich niet voorstellen wat er gaande was. In andere landen reageerden ze juist bijzonder snel en efficiënt (en gruwelijk!). 

Bijna alle doden herrijzen als zombies en de enige manier om ze uit te schakelen is door hun brein te vernietigen. En dat is nog niet makkelijk als de tegenstanders geen angst kennen. De Zombies blijven maar komen en komen en komen en de strategieën tegen normale soldaten werken niet. 

Conclusie 

Een ontzettend leuk boek om te lezen. De kleine vignettes zorgen ervoor dat je lekker makkelijk en snel door het verhaal heenleest. En in de korte verhaaltjes leer je de sprekers en hun culturele achtergrond lekker snel kennen. Het leest als een trein!

  

Les Orpellières

Nabij Sérignan ligt ook het natuurgebied Les Orpellières, waar we zijn gaan wandelen. Het was er prachtig!

 

Het natuurgebied ligt tussen de Orb en de Middellandse zee. Dus het is een zanderig gebied waarop allerlei planten groeien, die tegen het hoge zoutgehalte kunnen, waaronder de mooi pijnbomen. Het was niet zo heuvelachtig als wat ik gewend ben van de zandduinen in Nederland.

Er was een leuk wandelpad uitgezet dat ons eerst langs de oever van de Orb. Daarna staken we door de vrij lage, zanderige duinen met lange grassen. Op het strand was het heel rustig (in tegenstelling tot Valras), en hebben we nog even heerlijk in zee gezwommen. 

Daarna wandelden we over het strand weer terug naar Les Orpellières en de auto. Een prima uitstapje voor de hete dagen. 

Call of Cthulhu XIX - Loup Garou

De vorige keer kwamen de Musketiers uit bij het Huis van Hasteur. Zij zijn door de vreemde tuin gelopen en daarna door de sinistere deur naar een vervallen hal gelopen. 

Richard Rouzet
Bernárd "Benno" de Rothschild
Malo de Guesclin (afwezig)
Albert D'Arcy (afwezig)
Gaston Eclair

Maart 1626, Huis van Hasteur

De Musketiers staan nog steeds in de vervallen en verlaten ontvangsthal van het Huis van Hasteur en kijken om zich heen. Dit huis is duidelijk al lange tijd niet bewoond. Een paar flakkerende toortsen verlichten de hal met een enorme trap die naar boven leidt. Verder zijn er een paar deuren die naar andere delen van het huis leiden. Benno loopt naar de vrachtlift en opent de deurtjes, een wolk van groenig stof wolkt om hem heen (Power Succes). Deze vrachtlift is in een eeuwigheid niet gebruikt. Hij plaatst een boek in het liftje. Het is niet de Derde Sleutel van Salomon, maar zijn eerste Kasboek, dat hij vanwege sentimentele redenen altijd bij zich draagt. 

De vreemde, magere mannen met de zwarte, diepliggende ogen verdwijnt naar de eerste verdieping en even later begint de vrachtlift te ratelen. Nu willen de Musketiers ook naar boven, om Alicia te zoeken. 

Gaston loopt de trap op, de vreemde man achter na. Wanneer hij zijn voet op de eerste, krakende trede zet, wolkt er weer allemaal groen stof om hoog, het kriebelt in zijn neus (Power fail). Dan bemerkt hij dat de reling van de trap wel erg grof en schubbig is. Het lijkt ook wel te bewegen. De reling is eigenlijk een enorme slang! Verschrikt begint Gaston op het monster in te hakken met zijn zwaard. De andere Musketiers komen te hulp en binnen de korte keren is de slang gedood. En dan blijkt dat de Musketiers heel dapper de reling van de trap aan mootjes hebben gehakt. Overal liggen stukken hout. 

De eerste verdieping, Huis van Hasteur

Beduusd lopen de Musketiers verder de trap op. In dit huis zijn zeer vreemde dingen gaande! Op de eerste verdieping zijn de zaken niet veel beter. Het vrachtliftje is leeg, zoals verwacht. Maar de vreemde man is niet te zien. Ook hier ligt overal stof. Gaston bekijkt het stof aandachtig, om te zien of hij iets kan ontdekken. Hij ziet vage sporen, er is duidelijk een route waar iemand langs loopt. De Musketiers besluiten die richting ook op te gaan. 

Wanneer ze om de trap heen gelopen zijn, en een gang dieper het huis inlopen, zien zij dat deze gang is geschilderd in de meest vreemde kleurcombinaties, met vreemde lijnen. Het wordt steeds moeilijker om te zien waar zij lopen en waar de muren beginnen en de vloer eindigt. De Musketiers worden helemaal draaierig van de chaos van kleuren. Maar uiteindelijk stoppen de vreemde kleuren en kunnen zij weer normaal staan

Nu staan ze in weer een gang, die is ingericht als een portrettengalerij. Iedere zichzelf respecterende edelman heeft natuurlijk portretten van zichzelf, zijn voorouders en zijn kasteel, zo ook Henri D'Ardenne Comte Mauvache. De Musketiers zien verschillende iteraties van de familie D'Ardenne in verschillende poses voor hun kasteel ergens in Noord Frankrijk. Maar er zijn ook vreemde landschappen te zien van verlaten straten, onder een vreemde sterrenhemel. Steeds staat op ieder schilderij een koning afgebeeld, op de rug gezien. 

En dan het laatste schilderij is helemaal vreemd. Daar worden drie mannen gruwelijk gemarteld. Ze hangen aan kettingen, messen en haken snijden in het vlees en het bloed spettert rijkelijk in het rond. Het blijken de Musketiers zelf te zijn! En terwijl de Musketiers gefascineerd toekijken, rukken de schilderingen zich los van het schilderij en stappen de gang in. Ze vallen aan! 

Een bloederig gevecht volgt, waarbij iedere Musketier zich verdedigd tegen zijn eigen afbeelding. Een heftig gevecht volgt, maar de Musketiers weten uiteindelijk hun evenbeelden allemaal te doden, die dan weer in het schilderij hun plek innemen. 

Geshockeerd staan de Musketiers even in de gang. Welke kant zullen ze nu op gaan. Aan beide einden van de gang bevinden zich trappen. Maar de Musketiers kunnen niet bepalen of de trap nu naar boven leidt of naar beneden. Gezien de andere bevreemdende ervaringen besluiten ze om de trappen even links te laten liggen en een deur open te doen. 

De Musketiers staan in een grote ruimte die vroeger bedoeld was als slaapkamer van de heer des huizes. Maar nu is deze kamer volledig omgebouwd tot een soort laboratorium. Overal staan glazen flessen, reageerbuizen en andere apparaten te bubbelen en bruisen met vloeistoffen. Verder staan er vier enorme aquaria, met een vreemde, stroperige vloeistof. Daarin lijken weer lichamen te drijven. Het zijn dezelfde lichamen als de vreemde man die zij eerder bovenaan de trap gaande. Welke duivelskunsten worden hier bedreven? Nu pas valt het de Musketiers op dat dezelfde man ook in deze kamer staat. Hij bewaakt een trap naar zolder. De Musketiers proberen hem eerst nog vragen te stellen, maar daarop antwoordt hij niet. Dan blijft er alleen geweld over. 

Al snel sterft de man onder de zwaarden van de Musketiers. Maar hij is geen echte man. Hij valt uiteen in een plas van slijm en bloed. Wat voor hekserij is er gaande in dit vervloekte huis?

De zolder, Huis van Hasteur

De trap brengt de Musketiers naar een verduisterde zolder. De ramen zijn zwartgeblakerd. Er zijn een paar kaarsen en die verlichten een meisje dat in een occulte cirkel ligt. Het is Alicia. Naast haar staat een tafeltje met een paar dikke boeken erop. Bij het meisje in de cirkel ligt een bebloed mes. Wat is hier gebeurd?

Loup Garou

De Musketiers proberen het meisje wakker te maken. En zij is er verward en bang, maar zij blijkt echt Alicia de Salazar te zijn. De missie is geslaagd! Maar dan begint Alicia te gillen, een gruwelijk monster staat ook op de zolder, een krankzinnige versmelting van man en beest! Met zijn gruwelijke muil en klauwen valt hij meteen aan. De Musketiers moeten zich dapper weren. 

Het monster valt Benno aan en brengt hem een verschrikkelijke bijtwond toe. Maar Gaston en Richard hakken met hun zwaarden verwoed op het monster in, dat al snel het onderspit delft. Benno is ernstig gewond en verliest veel bloed. Richard grist de boeken bijeen. Het zijn een Engelse vertaling van de Necronomicon van John Dee en het eerste Kasboek van Benno. Gaston pakt het meisje vast en snel vluchten zij het huis van Hasteur uit, terug naar de kazerne aan de Rue de Bac. 

Kazerne van de Musketiers

Damian de Salazar is heel blij om zijn dochter weer terug te hebben. En dankzij de sluwheid van de Musketiers heeft hij ook nog de Derde Sleutel van Salomon. Alleen Gaston valt het op dat Alicia zich vreemd gedraagt. Het is alsof zij de rol van dankbare en toegewijde dochter speelt, maar het niet is. 

Benno is zwaargewond, maar dankzij de goede zorgen van de beste dokters van Parijs herstelt hij snel. 

Varen langs de Orb

Sérignan ligt aan de Orb en daar zijn we ook dagje op gaan varen met kano's. We huurden een stel kano's en werden gedropt stroomopwaarts van Sérignan. Toen voeren we eerst naar de oude molen van Saint Pierre. Daar konden we de kano's aanmeren, uitstappen en even rondlopen. Ook was het water van de Orb daar wat dieper en kon er gezwommen worden door de dapperen. 

Moulins de Saint Pierre

 En toen voeren we weer terug naar Sérignan. En daar deden we dik twee uur over, in het warme zonnetje. De kano's beheersen was nog niet makkelijk. De stroom van de rivier probeerde de bootjes steeds te draaien. En in tandem de roeispanen bedienen was ook nog niet eenvoudig. Gelukkig kreeg iedereen na een tijdje te slag te pakken. 

Het was een heerlijke dag op het water. 

Salem’s Lot

Tijdens onze vakantie hadden we ook tijd om wat meer films te kijken. En een daarvan was Salem's Lot (2024) van Gary Dauberman. Verder zien we nog Lewis Pullman (Thunderbolts* en Bad Times at the El Royale), Makenzie Leigh en Alfre Woodard (Luke Cage, Captain America: Civil War). 

Deze film is gebaseerd op het gelijknamige verhaal van Stephen King. In mijn jonge jaren heb ik een hoop Stephen King gelezen en ook verschillende van de verfilmingen van zijn verhalen gezien (Christine, The Dark Tower, The Shining). Salem's Lot was het tweede boek van Stephen King en is gepubliceerd in 1975. En het verhaal is meerdere keren verfilmd (in 1979, 1987 en 2004). 

Spoilers

De film begint in de jaren '70 met Ben Mears (Pullman) die terugkeert naar het dorpje Jerusalem's Lot, waar hij onderzoek wil doen voor een nieuw boek. En al snel merkt hij dat de zaken in het dorpje niet pluis zijn. 

Onlangs zijn de heren Straker (Asbæk (Overlord)) en Barlow (Ward) in Salem's Lot komen wonen en zij hebben de grote villa van het stadje betrokken, dat uitkijkt vanaf een heuvel over de rest van het stadje. En het is meteen al duidelijk voor de kijker dat Barlow een vampier is, met zijn (nog) menselijke dienaar Straker. 

Barlow en Straker vallen als eerste een paar kinderen aan. Die daarna snel andere mensen besmetten. En als een olievlek breidt de vampier-besmetting zich snel uit over het stadje. Als eerste sterft Ralphie Glick (Woodward (Avengers: End Game)), daarna sterft ook zijn broertje Danny (Crovetti). Danny's eerste slachtoffer is doodgraver Mike Ryerson (Clark). Later die avond herrijst Mike en valt leraar Matt aan. Maar Matt weet hem met hulp van een crucifix te verjagen. 

Ondertussen probeert Danny schoolvriendje Mark Petrie (Carter) te bijten en tot vampier te maken. Mark weet Danny van zich af te houden met een crucifix. Mark realiseert zich meteen dat hij met een vampier te maken heeft en begint eerst een literatuur onderzoek in zijn boeken- en strip collectie (Wat een verstandige jongeman, een goede voorbereiding is het halve werk). 

En dan gaat Mark er op uit, met kruisbeelden en staken. Tijdens zijn avonturen treft hij Matt en samen besluiten ze de vampier op te zoeken in zijn eigen hol, de grote Villa. Matt wordt daarbij gedood door de vampier, maar Mark weet Straker te doden.  

Ben, zijn vriendinnetje Susan (Leigh), Mark, Dokter Cody (Woodard) en Vader Callahan (Hickey) komen samen in de kerk en concluderen dat er vampiers actief zijn in Salem's Lot en dat ze in rap tempo meer en meer mensen aan het besmetten zijn. Binnenkort is er niemand meer over in Salem's Lot! Dit probleem moet bij de bron worden aangepakt.

Uiteindelijk komt het tot een confrontatie bij de drive-in. En wanneer het er op aankomt zijn de vampiers nog moeilijke tegenstanders. Wie zal de confrontatie overleven?

Conclusie

Een hele leuke vampier-film! Het verhaal is niet heel subtiel en het feit dat we met vampiers te maken hebben is geen heel groot mysterie. Geen gedoe met bibliotheekonderzoek of het overtuigen van wetenschappers. Mensen staan redelijke open voor het gegeven dat mythische Oost-Europese monsters ineens huishouden in een slaperig stadje in de VS in de twintigste eeuw. 

Verder is de film ook redelijk in de stijl van vroege Stephen King, met lekker lompe horror. Het verhaal heeft er geen problemen mee om ook kinderen slachtoffer te laten worden van vampiers. De nieuwe vampiers worden ook meteen gruwelijke monsters en twijfelen totaal niet over hun rol in de wereld (zoals in Interview with the Vampire). En de mensen die hen bestrijden komen ook gruwelijk aan hun einde. 

Geen hele goede film, wel een hele vermakelijke. 

 

Carcassonne

Sérignan ligt in de buurt van Carcasonne, dus we hebben tijdens onze vakantie gebruik gemaakt van de mogelijkheid om langs te gaan. 

Carcassonne is een imposante versterkte stad met fort op een heuvel en is al zeer oud. Het begon als een Keltische vesting, later een Romeins fort. Nog later was Carcassonne onderwerp van strijd tussen de Franken en de Moren, die optrokken vanuit Spanje. Nog weer later was het een belangrijk centrum in de Albigenzische Kruistochten tegen de Katharen.  

In de loop der jaren werd Carcassonne als fort en militair centrum steeds minder belangrijk. En toen het economisch belang ook minder werd, sloeg het verval ineens hard toe. Bijna was het volledig gesloopt! Maar historicus Jean-Pierre Cros Mayreveille en schrijver Prosper Mérimée begonnen een campagne om dit belangrijke stukje Franse geschiedenis te behouden. Uiteindelijk werd Carcassonne hersteld door Eugène Viollet le Duc. En zo konden wij deze stad bezoeken. En het was rete - imposant. 

Carcassonne - Porte Narbonnaise

Eerst gingen we door de Poort van Narbonne de stad binnen. En je stond meteen in de (ontzettend drukke, dat wel) middeleeuwse straatjes van Carcassonne. Daar hebben we nog even rondgedwaald en ons vergaapt aan de eindeloze hoeveelheden souvenirs voor toeristen. Daarna wandelden we verder en kwamen bij het Chateau Comtal. Daarvoor moesten we een kaartje kopen. Maar aangezien kinderen gratis naar binnen mochten, waren de kosten nog te overzien. 

Chateau Comtal

We konden nog rondlopen in het Kasteel zelf, maar vanuit het Kasteel begon ook een lange wandeling (45 minuten of zo) over de muren van Carcassonne. Bij alle belangrijke punten werd uitgelegd hoe, wie en wanneer de muren gebouwd waren en waarom. En je kon goed de verschillen zien tussen de oude Romeinse verdedigingstorens en modernere aanvullingen. En we hadden ook een prachtig uitzicht over de stad. 

Over de muren. 

 

Na de lange en mooie wandeling zijn we nog even naar de Basiliek van Saint Nazaire gegaan. Deze Basiliek is gewijd aan Sint Nazarius en Celsus, belangrijke heiligen in Zuid Frankrijk. Deze oude Basilica is opgetrokken in twee stijlen, Romaans en Gotisch. Bovendien zijn er een paar prachtige Glas in Lood ramen te zien, met episodes uit het leven van Jezus Christus. 

Basiliek Saint Nazaire

En daarna waren we aardig uitgeput en gingen we weer terug naar huis. Carcassonne was wel prachtig en zeker een bezoekje waard. En we hebben niet eens alles gedaan. In het gedeelte van Carcassonne dat niet gefortificeerd is, zijn ook nog genoeg mooie dingen gezien. 

The English Patient

Op vakantie had ik ook tijd om weer eens boeken te lezen, zoals The English Patient van Michael Ondaatje. Dit boek uit 1992 is in 1996 al eens verfilmd en ik kan me herinneren dat ik hem toen eens gezien heb. En nu dan eens het boek lezen, waar het allemaal mee begonnen is. 

 Spoilers

Het boek springt veel door de tijd en het duurt even voor duidelijk wordt wat er aan de hand is. Tijdens de Bevrijding van Italië door de geallieerden, blijft Canadese verpleegster Hana achter in een gebombardeerde villa om te zorgen voor een zwaar gewonde man, die als gevolg van zijn verwondingen niet meer weet wie hij is. Hij claimt een Engelsman te zijn en daarom wordt hij verzorgd door de geallieerden. 

In de loop der tijd komen ook David Caravaggio (een valse naam) en Indiase explosievenopruimer Kip terecht in de Villa. David kende de (inmiddels overleden) vader van Hana en Hana wordt verliefd op Kip. Hana leest de Engelse Patiënt steeds voor uit de boeken uit de villa en zijn eigen exemplaar van Herodotus. Langzaam laat de onbekende man steeds meer los over zijn verleden. 

In de jaren '30 was de man onderdeel van stel internationale archeologen, die in de woestijn van Egypte allerlei onderzoek deden naar oasen en karavaanroutes, waaronder de Grot van de Zwemmers. Egypte was toen natuurlijk een Britse kolonie en WOII hing al in de lucht. Nationale en patriottische sentimenten worden steeds sterker, maar de onderzoekers willen zich daar niet mee bezig houden. Wanneer dan een van de onderzoekers, Geoffrey Clifton zijn vrouw Katherine naar Egypte brengt, veranderen de verhoudingen tussen de onderzoekers definitief.

In de huidige tijd realiseert David zich dat hij de Engelse Patiënt kent, en dat deze misschien wel verantwoordelijk is voor het feit dat David gevangen is genomen, gemarteld is en dat de Duitsers informatie kregen over Britse troepen in Egypte tijdens de Noord Afrikaanse Veldtocht. Hij wil erachter komen wie de Engelse Patiënt dan echt is. En daarvoor geeft hij hem steeds meer morfine. En onder invloed van de drugs begint de Engelse Patiënt te babbelen. 

De Engelsman geeft toe dat hij eigenlijk de Hongaar Graaf Almásy is. En hij begon een affaire met Katherine Clifton. En toen haar man Geoffrey daar achter kwam, probeerde deze een moord - zelfmoord uit te voeren, door zijn vliegtuigje met hemzelf en zijn vrouw erin te laten neerstorten op het archeologisch basiskamp van Almásy. Maar dat ging mis en Geoffrey stierf en Katherine raakte ernstig gewond. Almásy bracht haar onder in de Grot van de Zwemmers, en ging op zoek naar hulp. 

Maar de Britten in Egypte waren op de hoogte van zijn affaire met Katherine. En wanneer hij opduikt in El Tag, wordt hij gevangengenomen en ondervraagd, als buitenlander. Hulp voor Katherine komt te laat. 

Jaren later weet Almásy Duitsers door de Libische en Egyptische woestijn te loodsen en zo weer in de buurt van de Grot van de Zwemmers te komen. Daar vindt hij het lichaam van Katherina en vlucht daarmee in een vliegtuigje. Dat stort later neer en Almásy raakt daarbij ernstig verwond en beland uiteindelijk in een Italiaanse villa. 

Conclusie

Dit boek roept een hele dromerige sfeer op. De vier oorlogsveteranen weten een redelijke idyllisch huishouden te realiseren, waar afkomst en nationaliteit er weinig toe doet, te creëren in de Italiaanse Villa. Maar na verloop van tijd dringt de echte wereld door middel van oorlogsherinneringen en wereldgebeurtenissen toch weer binnen, en alles spat uit elkaar. En dat is eigenlijk een herhaling van Caïro, tien jaar eerder. De Archeologen creëerden daar ook een samenleving waar nationaliteit er niet toe deed, maar een persoonlijke en wereldgebeurtenissen gooiden daar ook roet in het eten. 

Verder is dit boek ook een aanklacht tegen de gruwelijkheden van een oorlog. Hana is verpleegkundige en heeft de ene jonge man na de andere zien sterven aan de meest gruwelijke verwondingen in de verschillende hospitaals waar ze gewerkt heeft. Ze is nog geen 25 en heeft al haar vader, haar partner en haar kind verloren. David was een playboy en werd de oorlog ingezogen waarbij hijzelf gruwelijk gemarteld is en hij vele vrienden heeft verloren. Kip riskeert zijn leven voor zijn koloniale overheerser en ziet ook de ene na de andere collega overlijden. En de man zonder naam is ook alles kwijtgeraakt, dankzij de oorlog. 

Een prima boek om eens uit de bibliotheek te halen. En misschien ook de film er weer eens bij te pakken. 

    

En vacances en Occitanie - Sérignan

We zijn weer op vakantie geweest en weer ging de reis naar Frankrijk. Dat is in de loop der jaren toch wel ons favoriete vakantieland gebleken (2012, 2013, 2017, 2019, 2020, 2022 en 2023). En dit jaar was het nog redelijk ingewikkeld. Ons oudste kind wilde naar Lloret de Mar. Ons kind zou wat eerder dan ons vertrekken en zich dan na afloop bij ons aansluiten. Vandaar dat we redelijk dicht bij de Spaanse grens wilden zitten. Ons oog viel op Sérignan, een kustplaats in de buurt van Beziérs. 

Langs de Sâone

Op een dinsdag zwaaiden we ons oudste kind uit, die met vrienden naar schiphol werd gebracht. En op vrijdag vertrokken we zelf. Serignan was nog een heel eind weg, dus we overnachtten vrijdagavond in Macon. Ik verwachtte een eenvoudig motel langs de snelweg (zoals we in Arles ook hadden gedaan). Maar Sander had gewoon een appartementje langs de oever van de Sâone geregeld voor ons! Toen we aankwamen hoosde het, dus we gingen snel naar binnen. Maar even later stopte de regen, deden we een boodschapje en konden we in het avondzonnetje nog even langs de Sâone wandelen. De volgende morgen reden we weer verder naar het zuiden. Die reis ging prima, maar er was weer veel file bij Valence

Plage de Sérignan

Eenmaal in Sérignan gingen we lekker naar het strand en genoten we van het heerlijke weer. Op dinsdag voegde ons oudste kind zich bij ons. En na een week vertrokken we naar Saint Amand Montrond, waar we de rest van onze vakantie zouden doorbrengen. Daar hadden we een huisje met een klein tuintje, wat ik ook altijd wel een voordeel vind op vakantie, na een lange dag even in de tuin te kunnen zitten. 

Saint Amand Montrond

En voor we het wisten was de vakantie alweer voorbij! Op een vroege zaterdagmorgen reden we weer terug en voor we het wisten waren we langs Parijs gereden, waar we al meerdere keren zijn geweest dit jaar (In april en in mei)

Die Farbe

Er zijn genoeg films gemaakt naar aanleiding van een verhaal van H. P. Lovecraft om er elke maand een te kijken. En dit keer keek ik Die Farbe (2010) van Huan Vu. Deze Duitse film verplaatst het verhaal van The Colour out of Space naar Duitsland en is ook deels Duits gesproken. Verder wordt ook de nasleep van de Tweede Wereldoorlog toegevoegd aan het verhaal. 

Spoilers

Het verhaal begint met Jonathan Davis (Heise), een Amerikaanse jongeman. Zijn bejaarde vader is verdwenen, na wat zoekwerk komt Jonathan erachter dat zijn vader naar Duitsland is vertrokken, waar hij niet meer geweest is, sinds hij daar gestationeerd was tijdens de nadagen van de Tweede Wereldoorlog. Jonathan reist zijn vader achterna naar Duitsland. 

In Duitsland weet Jonathan het spoor van zijn vader te vinden, dat inderdaad leidt naar het kleine dorpje, waar zijn vader een tijdje gestationeerd is geweest. Daar ontmoet Jonathan Armin Pierske (Kausch), die meer kan vertellen over de tijd dat zijn vader in de Tweede Wereldoorlog in Duitsland was. Armin was toen gedwongen om de Amerikaanse soldaten rond te leiden in de omgeving. Vader Davis was ook geïnteresseerd in de verlaten boerderij van de Gärtener - familie, die nu al jaren verlaten was. In de put bij de boerderij leefde iets, dat iedereen in de militaire eenheid van Davis Sr. beïnvloedde. 

Armin denkt terug aan zijn jeugd, voor de Tweede Wereldoorlog. Toen stortte er een meteoriet neer op het terrein van de Gärteners en dit zorgde voor wat lokale reuring. Er kwamen onderzoekers en wetenschappers naar het terrein om de meteoriet te bekijken en te onderzoeken. Verder was de oogst een jaar later waanzinnig, enorme appels en peren groeiden aan de bomen. Maar de meteoriet kwam ook met problemen. De oogst was verrot en kon niet verkocht worden. Dit was het begin van het einde voor de Gärtenerfamilie. Ze verloren al hun akkers, ze werden ziek en stierven. De lokale bevolking meed de boerderij. 

En toch is na al die jaren de invloed van de meteoriet nog voelbaar, zelfs iemand als Davis Sr., die de meteoriet maar kort heeft gezien, voelt zijn invloed en kan niet wegblijven. 

Conclusie 

Dit is een hele leuke verfilming van The Colour out of Space! De toevoeging van Duitsland en de Tweede Wereldoorlog maakt het verhaal nog wat beklemmender met het onbegrip tussen de Amerikaanse Jonathan (en zijn vader) en de lokale Duitse boeren. En verder worden de herinneringen van Armin heel goed in beeld gebracht. Hij weet net zo veel als de kijker en is ook nieuwsgierig naar de meteoriet en de het vreemde fruit. En wanneer de horror dan losbarst, is hij als omstander ook volledig machteloos en moet toezien hoe zijn buren en vrienden ten onder gaan. 

Verder is de film in zwart - wit met alleen de Kleur uit de ruimte in kleur, wat ook bijdraagt aan het vervreemdende effect van de Kleur en de meteoriet. 

Zeker een aanrader als je geïnteresseerd bent in films naar aanleiding van lovecraft verhalen.